ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Αδιέξοδα, ευθύνες και επιλογές!


(Διαβάστε και τα τελευταία φιρμάνια από "τας πολιτισμένας Ευρώπας" όσον αφορά καταθέσεις και μικροκαταθέσεις και ανακεφαλοποίηση των (σεσημασμένων) τραπεζών...)


Φουκαρά μου, δούλευες σκληρά και για χρόνια λαδώνοντας, με τη σωματική και ψυχική ενέργειά σου, τα γρανάζια της μηχανής της μισθωτής σκλαβιάς. Και, όντας νοικοκυραίος άνθρωπος-όχι κανένας μεγιστάνας, μάζεψες "πέντε δεκάρες" για τα γεράματά σου ή για να βοηθήσεις τα παιδιά σου, τους δικούς σου τελοσπάντων, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της κρίσης;

ΠΡΙΤΣ! Τι νόμιζες, πώς είσαι άνθρωπος; Τόσο καιρό έκανες τα στραβά μάτια και δεν έβλεπες τα ολοφάνερα σημάδια ότι δεν αποτελείς ανθρώπινο ον, γι'αυτούς που αφήνεσαι στα γαμψά τους νύχια να σε διαχειριστούν εσένα και την οικογένειά σου; Αλλά ένα σφάγιο, ένα αναλώσιμο και αξιοκαταφρόνητο βρωμονούμερο για τους πολιτικάντηδές σου και τους τραπεζίτες, που προέχει να σώσουν τα παρασιτικά ιδρύματά τους κι ας ισοπεδωθούν ολόκληρες κοινωνίες, με εκατομμύρια ασήμαντα νούμερα σαν εσένα να πετιούνται στις χωματερές της απόλυτης εξαθλίωσης...

 ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! ΟΥΤΕ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ! Θα ζεις όπως σου υποδεικνύουν αυτοί και θα πεθαίνεις όποτε κρίνουν εκείνοι αναγκαίο, ως "παράπλευρη απώλεια" προκειμένου να ευημερήσουν οι λογιστικοί υπολογισμοί στα τεφτέρια τους...

Κατά τ'άλλα, ίσως να σε σώσει κάποιος αυτόκλητος νέος μεγαλόστομος "σωτήρας"...Ποτέ ο εαυτός σου, σε συνεργασία και με τόσους άλλους εαυτούς σαν εσένα! Γιατί αυτό σημαίνει ανάληψη προσωπικών ευθυνών κι εγκατάλειψη του πολύξερου και θλιβερού "εγώ...εγώ...εγώ...".
Δηλαδή, μια νοητική υπέρβαση που ούτε καν ίσως να σου'χει περάσει από το σαστισμένο και γεμάτο εμφυτευμένα μπάζα μυαλό...Κι όμως: σκέφτηκες ότι ΑΥΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ..;

Αλλά, ακόμα κι αν σου βάζουν χέρι στην τσέπη και μονίμως κάτι πιο σκληρό στα μικροαστικά οπίσθια, ακόμη κι αν έχεις μείνει ή κινδυνεύεις να μείνεις άνεργος και άστεγος πλέον(έρχονται και οι κατασχέσεις σπιτιών της "ανάπτυξης!"), εσύ δεν έχεις κανένα όραμα για το μέλλον, καμιά ακόμη εναλλακτική πρόταση* (πέρα από το "ο σώζων εαυτόν σωθήτω") και προς θεού μη ματώσουν οι μυτούλες αν βγεις στο δρόμο να ουρλιάξεις, να διεκδικήσεις, να αλληλεπιδράσεις, να συνθέσεις, να αυτοοργανωθείς, να εμπνευστείς, να ΑΛΛΑΞΕΙΣ επιτέλους! Εσύ, οι ομοιοπαθείς φίλοι σου, τα παιδιά σου. Που βρίσκονται ήδη στο καθαρτήριο καθ'οδόν για την κόλαση, που ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΠΙΤΡΕΨΑΤΕ ΝΑ ΕΥΔΟΚΙΜΗΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ, ΑΠΑΘΕΙΑ, ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΑΝ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΑΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΑΣ...
 Και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η περηφάνιά σας να μην δεχτείτε την ετοιμαζόμενη επαιτεία για εσάς, σας δείχνει το δρόμο προς την αυτοκτονία! Δηλαδή στο να κάνετε ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα για τους δυνάστες σας και να αφήσετε και παρακαταθήκη, σε όσους δυσκολεύονται και αγωνιούν, την υπόδειη εύκολου δρόμου "εξόδου από την κρίση', τη ζωή και τα προβλήματά της. Και να αφήσετε κι έκθετα τα αγαπημένα σας πρόσωπα πίσω στα στοργικά χέρια εκείνων που με τις μεθοδεύσεις, την άρρωστη κυνικότητα και την ξετσιπωσιά τους σας στέλνουν στον αγύριστο!

Μάλιστα! Σε μια τέτοια εικόνα αθλιότητας και γενικού ξεπεσμού, ίσως η κάθαρση να έρθει με το πλέον αδυσώπητα σκληρό, μαζικό πρόσωπο εξόντωσης κι αφανισμού. Γιατί η Ιστορία δεν έχει υπογράψει συμβόλαια ιστορικής συνέχειας-τιμής ένεκεν ένδοξων προγόνων- με κανέναν οκνηρό και καρπαζοεισπράχτορα και δίχως ψυχή και συλλογική έμπνευση λαό της συμφοράς και σφαλιάρας...


                                                                           ανιχνευτής

* Πρόταση που ξεφεύγει τελείως από τα δοκιμασμένα και πλήρως αποτυχημένα και ρυπαρά κανάλια διαχρονικής υποκρισίας (από ηγετίσκους της συμφοράς, φορείς, κόμματα και αποκόμματα ΟΛΩΝ των αποχρώσεων) και ωκεανών διαφθοράς. Που κατακλύζουν και ναυαγούν αύτανδρο το καράβι της αντιπροσωπευτικής κηδεμονευόμενης "δημοκρατίας", από μεγαλοπροαγωγούς και καραβοκύρηδες κηδεμόνες...
Ένα πνεύμα αμεσοδημοκρατικής συνεννόησης και συνεργασίας έξω από κάθε κομματική στρούγκα, αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης και κοινωνικής οικονομίας. Άπιαστο όνειρο; Δε νομίζω! Βέβαια, γνωρίζουμε καλά πως οι μεγαλοπροαγωγοί των λαών και οι πολιτικές υπηρετριούλες και αυλικοί τους ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΟΥΝ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ τα "κεκτημένα" μέσα στα μαντριά τους (όπου μαντριά μέσα σε μαντριά είναι τα κόμματα, οι θρησκείες, οι ποδοσφαιρικές εταιρείες, που γεννούν θρησκευτικής φύσης έκσταση στις ορδές των βελάζοντων οπαδών τους κλπ). Αν αυτό σημαίνει γενικευμένη σύρραξη με διασπορά εστιών άγριων συγκρούσεων σε πάρα πολλά μέρη του μαντρωμένου πλανήτη, τότε ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ!

Γιατί αν συνεχιστεί ως έχει αυτή η μισάνθρωπη και αρρωστημένη κατάσταση που βρωμάει και ζέχνει φορμόλη (νεκροθαλάμου που οδηγούνται οι ανθρώπινοι πληθυσμοί), τότε απειλείται σοβαρότατα όχι μόνο η όποια εξέλιξη του ανθρώπινου είδους ΑΛΛΑ και η ίδια η συνέχισή του, η ύπαρξή του...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου