του ανιχνευτή
Υποφέρω από μια σύνθεση ψυχικών συμπτωμάτων, που η περίφημη αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία θα τα χαρακτήριζε χωρίς δεύτερη σκέψη ως "πληθώρα διαταραχών σε ένα ενιαίο ανθρώπινο πακέτο". Kαι ίσως και να τα περιελάμβανε μέσα στο ευαγγέλιό της DSM! Mεγάλη τιμή μου! Και σκέφτομαι πώς σίγουρα υπάρχουν πολλοί άλλοι με συμπτώματα ίδια ή που δεν απέχουν πολύ από τα δικά μου. Και ίσως θα έπρεπε να βρεθούμε όσο γίνεται πιο πολλοί και να ιδρύσουμε κάτι σαν σύλλογο "Ελλήνων διαταραγμένων" μέσα στον υγιή κόσμο της "ευτυχίας του μνημονίου" και των παρελκόμενών της. Χωρίς θεράποντες, γιατί δεν τους έχουμε ανάγκη να μας βοηθήσουν να "επανέλθουμε στην ορθότητα". Εμείς θα θέλουμε αν όχι να χειροτερέψουμε, τουλάχιστον, να μετουσιώσουμε τη "διαταραχή" μας σε σύμπνοια, αλληλεγγύη και δύναμη. Δύναμή μας η "αδυναμία" μας, γιατί δεν θέλουμε στην παρούσα φάση να γίνουμε "καλά". Αλλά να συνδιαλλαγούμε, να αλληλεπιδράσει η διαταραχή του ενός με του άλλου, να συνθέσουμε τα συμπτώματά μας και να χαράξουμε μια φιλόδοξη κοινή πορεία...διατήρησής τους έως ανατροπής των παθογόνων αιτιών τους!
Και ποια είναι η διαταραχή μου;
Ένα κοκτέηλ από θυμό, αηδία με τις ξέχειλες καθημερινές μπουκιές κοροϊδίας που μας σερβίρεται σε τσίγγινη κουτάλα "ανάπτυξης", συχνά διάθεση για παραίτηση αλλά που γρήγορα αλλάζει σε πείσμα, θλίψη με εικόνες που με κατακλύζουν από παντού, διαρκής διαύγεια μιας σιγουριάς για την ανάγκη γκρεμίσματος και την ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη ξαναχτισίματος, οργή για το θράσος υπηρετών-τσιρακίων-καταδοτών-έμμισθων μπράβων-πατριωτικών κυφήνων μιας συλλογικής ταφόπλακας. Με "επιδοτήσεις ευρωπαϊκές" της Ενωμένης Γηραιάς Ηπείρου-αιμορουφήχτρας των λαών.
Και ποια είναι η κύρια παθογόνος αιτία;
Η απώλεια! Κυρίως της λέξης "ποιότητα" που έχει απωλέσει την ποιότητά της:
Ποιότητα ζωής, δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αυθεντικών αξιών που νοηματοδοτούν το βίο των ατόμων και των κοινωνιών.
Και η σαρωτικά παντελής έλλειψη τσίπας! Από όλα αυτά τα παράσιτα καθημερινής τρέλας που κοιτούν λόγω συνθηκών να θησαυρίσουν από τη δυστυχία των συνανθρώπων τους, από τους δημόσιους άρχοντες και αυλικούς που μετατρέπουν την Αλήθεια σε κυνήγι χαμένου θησαυρού, από αυτόκλητους σωτήρες που φλυαρούν και τιποτολογούν σαν να μην τρέχει τίποτα κι από κάτι νοικοκυραίους ή νεολαίους της διπλανής πόρτας που απορούν ή κατηγορούν μονίμως τους άλλους που δεν αντιδρούν και δεν ξεσηκώνονται...
Ε! άμα έχεις και λίγο παραπάνω ευαίσθητο στομάχι δεν θέλει και πολύ να κυλήσεις...Στην αγκαλιά της πιο υγιούς διαταραχής(-ών) που υπάρχει.
Ναι! με λένε ανιχνευτή και δεν είμαι καθόλου καλά! Δεν σκοπεύω όμως να τους κάνω τη χάρη και να με αυτοκτονήσω! Ούτε να θεραπευτώ όσο εισπράττω διαρκώς την αρρώστια αυτής της "κανονικότητας"...
Υποφέρω από μια σύνθεση ψυχικών συμπτωμάτων, που η περίφημη αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία θα τα χαρακτήριζε χωρίς δεύτερη σκέψη ως "πληθώρα διαταραχών σε ένα ενιαίο ανθρώπινο πακέτο". Kαι ίσως και να τα περιελάμβανε μέσα στο ευαγγέλιό της DSM! Mεγάλη τιμή μου! Και σκέφτομαι πώς σίγουρα υπάρχουν πολλοί άλλοι με συμπτώματα ίδια ή που δεν απέχουν πολύ από τα δικά μου. Και ίσως θα έπρεπε να βρεθούμε όσο γίνεται πιο πολλοί και να ιδρύσουμε κάτι σαν σύλλογο "Ελλήνων διαταραγμένων" μέσα στον υγιή κόσμο της "ευτυχίας του μνημονίου" και των παρελκόμενών της. Χωρίς θεράποντες, γιατί δεν τους έχουμε ανάγκη να μας βοηθήσουν να "επανέλθουμε στην ορθότητα". Εμείς θα θέλουμε αν όχι να χειροτερέψουμε, τουλάχιστον, να μετουσιώσουμε τη "διαταραχή" μας σε σύμπνοια, αλληλεγγύη και δύναμη. Δύναμή μας η "αδυναμία" μας, γιατί δεν θέλουμε στην παρούσα φάση να γίνουμε "καλά". Αλλά να συνδιαλλαγούμε, να αλληλεπιδράσει η διαταραχή του ενός με του άλλου, να συνθέσουμε τα συμπτώματά μας και να χαράξουμε μια φιλόδοξη κοινή πορεία...διατήρησής τους έως ανατροπής των παθογόνων αιτιών τους!
Και ποια είναι η διαταραχή μου;
Ένα κοκτέηλ από θυμό, αηδία με τις ξέχειλες καθημερινές μπουκιές κοροϊδίας που μας σερβίρεται σε τσίγγινη κουτάλα "ανάπτυξης", συχνά διάθεση για παραίτηση αλλά που γρήγορα αλλάζει σε πείσμα, θλίψη με εικόνες που με κατακλύζουν από παντού, διαρκής διαύγεια μιας σιγουριάς για την ανάγκη γκρεμίσματος και την ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη ξαναχτισίματος, οργή για το θράσος υπηρετών-τσιρακίων-καταδοτών-έμμισθων μπράβων-πατριωτικών κυφήνων μιας συλλογικής ταφόπλακας. Με "επιδοτήσεις ευρωπαϊκές" της Ενωμένης Γηραιάς Ηπείρου-αιμορουφήχτρας των λαών.
Και ποια είναι η κύρια παθογόνος αιτία;
Η απώλεια! Κυρίως της λέξης "ποιότητα" που έχει απωλέσει την ποιότητά της:
Ποιότητα ζωής, δημοκρατίας, δικαιοσύνης, αυθεντικών αξιών που νοηματοδοτούν το βίο των ατόμων και των κοινωνιών.
Και η σαρωτικά παντελής έλλειψη τσίπας! Από όλα αυτά τα παράσιτα καθημερινής τρέλας που κοιτούν λόγω συνθηκών να θησαυρίσουν από τη δυστυχία των συνανθρώπων τους, από τους δημόσιους άρχοντες και αυλικούς που μετατρέπουν την Αλήθεια σε κυνήγι χαμένου θησαυρού, από αυτόκλητους σωτήρες που φλυαρούν και τιποτολογούν σαν να μην τρέχει τίποτα κι από κάτι νοικοκυραίους ή νεολαίους της διπλανής πόρτας που απορούν ή κατηγορούν μονίμως τους άλλους που δεν αντιδρούν και δεν ξεσηκώνονται...
Ε! άμα έχεις και λίγο παραπάνω ευαίσθητο στομάχι δεν θέλει και πολύ να κυλήσεις...Στην αγκαλιά της πιο υγιούς διαταραχής(-ών) που υπάρχει.
Ναι! με λένε ανιχνευτή και δεν είμαι καθόλου καλά! Δεν σκοπεύω όμως να τους κάνω τη χάρη και να με αυτοκτονήσω! Ούτε να θεραπευτώ όσο εισπράττω διαρκώς την αρρώστια αυτής της "κανονικότητας"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου