Φωτογραφία (του Γιάννη Κολεσίδη) από τη δωρεάν διανομή τροφίμων στο κέντρο της Αθήνας:
Εκτός από τα απλωμένα χέρια, προσέξτε και τις εκφράσεις (ή γκριμάτσες) στα πρόσωπα των ανθρώπων που συνωστίζονται ασφυχτικά, με κίνδυνο να ποδοπατηθούν, για να αρπάξουν καμιά σακούλα...
Αν μια εικόνα είναι 1000 λέξεις, εγώ νιώθω τη...φαγούρα να κάνω μια ερώτηση (η οποία, βέβαια δεν περιμένει καμιά απάντηση από αυτούς που μας βομβαρδίζουν με ξηλωμένες ατάκες για "ανάπτυξη" και "θυσίες του λαού" και "βιωσιμότητα του χρέους" και άλλα τέτοια άδεια κελύφη, χωρίς κανένα νόημα πια): όταν και όποτε η χώρα αυτή επιστρέψει στις "αγορές" (αν υπάρχουν έτσι όπως τις άφησε κι αυτές οι ίδιες οι απρόσωπες αγορές, που κανείς δε μας διευκρινίζει τι ακριβώς είναι), πόσοι από τους κατοίκους της θα έχουν επιβιώσει για να γιορτάσουν ανάλογα αυτή την "σωτήρια" επαναφορά;
Πέρα απ'αυτό, οφείλω να επισημάνω ότι αν ο ελληνικός λαός έχει χάσει, κάπου ανάμεσα στις φοροεπιδρομές και τη σαν σε εφιάλτη ανεργία, την όποια υπερηφάνεια ή "απειθαρχία" είχε, σύμφωνα και με τους χαρακτηρισμούς που ακούγαμε ή διαβάζαμε ότι πρόσδιδαν (κάποτε) οι ξένοι σε αυτόν (γιατί ο ίδιος μάλλον δεν είχε προσωπική άποψη μέσα στον πολιτικο-ιδεολογικό αχταρμά που είχε ριχτεί τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες), τουλάχιστον δε λειτουργεί ούτε το ένστικτο αυτοσυντήρησής του; Γιατί αν οι κεφαλές αυτού του τόπου έχουν επιλέξει να παίξουν με τη φωτιά, στοχεύοντας πλέον ευθέως (και χωρίς να τηρούνται σιγά σιγά ούτε τα προσχήματα) αυτό το ένστικτο, πιθανώς για να προωθήσουν τα πλέον αιματοβαμμένα και σκοτεινά σχέδια, με την παραίνεση "αόρατων" υπερεθνικών κέντρων, τότε οι εξελίξεις ίσως πάρουν και τη μορφή αποθήκης πυρομαχικών που μέσα της έπεσαν πασχαλινά βεγγαλικά...
ανιχνευτής
(Η φωτογραφία πάρθηκε από το info-war, όπου συνοδευόταν κι από μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση)
Εκτός από τα απλωμένα χέρια, προσέξτε και τις εκφράσεις (ή γκριμάτσες) στα πρόσωπα των ανθρώπων που συνωστίζονται ασφυχτικά, με κίνδυνο να ποδοπατηθούν, για να αρπάξουν καμιά σακούλα...
Αν μια εικόνα είναι 1000 λέξεις, εγώ νιώθω τη...φαγούρα να κάνω μια ερώτηση (η οποία, βέβαια δεν περιμένει καμιά απάντηση από αυτούς που μας βομβαρδίζουν με ξηλωμένες ατάκες για "ανάπτυξη" και "θυσίες του λαού" και "βιωσιμότητα του χρέους" και άλλα τέτοια άδεια κελύφη, χωρίς κανένα νόημα πια): όταν και όποτε η χώρα αυτή επιστρέψει στις "αγορές" (αν υπάρχουν έτσι όπως τις άφησε κι αυτές οι ίδιες οι απρόσωπες αγορές, που κανείς δε μας διευκρινίζει τι ακριβώς είναι), πόσοι από τους κατοίκους της θα έχουν επιβιώσει για να γιορτάσουν ανάλογα αυτή την "σωτήρια" επαναφορά;
Πέρα απ'αυτό, οφείλω να επισημάνω ότι αν ο ελληνικός λαός έχει χάσει, κάπου ανάμεσα στις φοροεπιδρομές και τη σαν σε εφιάλτη ανεργία, την όποια υπερηφάνεια ή "απειθαρχία" είχε, σύμφωνα και με τους χαρακτηρισμούς που ακούγαμε ή διαβάζαμε ότι πρόσδιδαν (κάποτε) οι ξένοι σε αυτόν (γιατί ο ίδιος μάλλον δεν είχε προσωπική άποψη μέσα στον πολιτικο-ιδεολογικό αχταρμά που είχε ριχτεί τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες), τουλάχιστον δε λειτουργεί ούτε το ένστικτο αυτοσυντήρησής του; Γιατί αν οι κεφαλές αυτού του τόπου έχουν επιλέξει να παίξουν με τη φωτιά, στοχεύοντας πλέον ευθέως (και χωρίς να τηρούνται σιγά σιγά ούτε τα προσχήματα) αυτό το ένστικτο, πιθανώς για να προωθήσουν τα πλέον αιματοβαμμένα και σκοτεινά σχέδια, με την παραίνεση "αόρατων" υπερεθνικών κέντρων, τότε οι εξελίξεις ίσως πάρουν και τη μορφή αποθήκης πυρομαχικών που μέσα της έπεσαν πασχαλινά βεγγαλικά...
ανιχνευτής
(Η φωτογραφία πάρθηκε από το info-war, όπου συνοδευόταν κι από μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου