ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Τα νέα σύνορα της πόλης

Η παρέμβαση της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου στην πλ. Πλαστήρα την στιγμή που η κατεχόμενη Αθήνα υποδεχόταν τη φράου Μέρκελ.



"Για άλλη μια φορά, ήμασταν τους δρόμους. Ακόμα και την Τρίτη 9/10 όπου η ΕΛ.ΑΣ με ανακοίνωσή της που θυμίζει άλλες εποχές (λίγο η καθαρεύουσα, λίγο το ύφος έκτακτου διατάγματος...) είχε απαγορεύσει ρητά την συνάθροιση/διαδήλωση σε όλο σχεδόν το κέντρο της Αθήνας με αφορμή την επίσκεψη την γερμανοκαγκελαρίας Μέρκελ.

Έτσι, την Τρίτη το πρωί από νωρίς στηρίξαμε την συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη ΔΕΗ Παγκρατίου που οργάνωσε η Συνέλευση για δράσεις ενάντια στα χαράτσια Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου-Ζωγράφου. Η συγκέντρωση μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη από άποψη μαζικότητας, απεύθυνσης και αποτελεσματικότητας αφού για άλλη μια φορά η ΔΕΗ Παγκρατίου υπό τον φόβο των κοινωνικών αντιδράσεων δέχτηκε την εξόφληση λογαριασμών ΔΕΗ χωρίς την καταβολή του περίφημου χαρατσιού. Βέβαια, πέρα από τις σύγχρονες ηλεκτρονικές πόρτες στην είσοδο της ΔΕΗ, είχαμε παρέα και τις "διακριτικές" αστυνομικές δυνάμεις του κοντινού Α.Τ Παγκρατίου. Προφανώς, δεν φοβόντουσαν για την ακεραιότητά του τμήματος αλλά για το γεγονός ότι 50 μέτρα κάτω από τη ΔΕΗ Παγκρατίου είχε οριοθετηθεί από την προηγούμενη μέρα μια νέα επικράτεια: η επικράτεια όπου συστέλλονταν επικινδύνως οι αυτονόητες ελευθερίες του ανθρώπου σε μια δημοκρατία, του συνέρχεσθαι και διαδηλώνειν. Πράγματι, από το πρωί της Τρίτης το Παγκράτι θύμιζε κατεχόμενη ή κατεχόμενη ζώνη αφού επί των οδών Σπ.Μερκούρη, Ευτυχίδου και Ερατοσθένους υπήρχαν εκατοντάδες ακροβολισμένοι ένστολοι περιφρουρώντας...μια αυτοκινητοπομπή!

Η συνέχεια της ημέρας μας βρήκε συγκεντρωμένους στο "ground zero" της πλατείας Πλαστήρα όπου η αστυνομία απαγόρευε την διέλευση αυτοκινήτων και, όπως έγινε προφανές, απέτρεπε και πάλι "διακριτικά" την διέλευση και των πεζών. Η παρουσία μας εκεί είχε σαφέστατο πολιτικό χαρακτήρα που αμφισβητούσε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις που στην πραγματικότητα είναι ασκήσεις ολοκληρωτισμού από πλευράς κράτους και αστυνομίας. Η δράση μας είχε ενημερωτικό χαρακτήρα μοιράζοντας κείμενα που αναδείκνυαν την όξυνση της κρατικής καταστολής (με αφορμή τις επιθέσεις σε απεργιακές και αντιφασιστικές παρεμβάσεις) αλλά και χιουμοριστικό ύφος (όπως φαίνεται και στο βίντεο). Το ελπιδοφόρο είναι ότι πάρα πολλοί περαστικοί κοντοστάθηκαν, συνομίλησαν και ενδιαφέρθηκαν για την παρέμβαση ενώ πολλοί απ' αυτούς ήδη κατευθύνονταν στα κεντρικά σημεία συγκεντρώσεων των διαδηλωτών.
Με τον τρόπο μας προσπαθήσαμε να σπάσουμε το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που εσκεμμένα δημιούργησαν τα ΜΜΕ και τα αστυνομικά ανακοινωθέντα. Και οι απαντήσεις μας απέναντι στον φόβο, την μοιρολατρεία και την κρατική/παρακρατική βία θα παραμείνουν συχνές και αποφασιστικές. Με δυναμισμό αλλά και χιούμορ."

Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου

http://syneleysikatoikwnvkp.squat.gr/

tapitourgeio@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου