«Η πολιορκία της Πειραϊκής Πατραϊκής»

Τις δύο τελευταίες μέρες το τέρας της πατραϊκής κοινωνίας ξύπνησε φέρνοντας μαζί του τα πιο χυδαία ανθρώπινα ένστικτα. Με αφορμή τη δολοφονία ενός ανθρώπου, στην οποία φέρονται να εμπλέκονται τρεις άνθρωποι, οι απάνθρωποι αποφάσισαν στο όνομα του ενός ανθρώπου να εκδικηθούν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην Πάτρα είναι προβληματική διότι δεν έχει υπάρξει σχεδιασμένη μεταναστευτική πολιτική. Τόσα χρόνια το μόνο που αντιλαμβάνονται οι τοπικές και μη αρχές, ως πολιτική διαχείρισης του φαινομένου της μετανάστευσης, είναι, με πολύ απλά λόγια: «Γίνεται κάτι! Αγανακτούν οι Πατρινοί! Μαζεύουν με λεωφορεία τους Άθλιους της πόλης και τους πετούν στις γύρω περιοχές μέχρι να ξαναβρούν το δρόμο τους πίσω! Και πάμε πάλι από την αρχή».
Δύο μέρες τώρα ομάδα Πατρινών ζητά εκδίκηση. Έχουν μαζευτεί έξω από το κτήριο της Πειραϊκής Πατραϊκής και αρνούνται να απομακρυνθούν μέχρις ότου επιτύχουν αυτό που θέλουν.
Στο όνομα της οργής, είναι έτοιμοι να πράξουν τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι, από πού ήρθαν, γιατί ήρθαν. Αρκεί να μην τους αντικρίζουν, για αυτό άλλωστε και οι περιβόητες «επιχειρήσεις σκούπας», αποσκοπώντας να καταλαγιάσουν την οργή των κατοίκων έστω και για λίγο.
Η οργή όμως δεν δικαιολογεί, η οργή απλά έχει τον τρόπο να αποκαλύπτει αυτό που είμαστε ή έστω αυτό που γίναμε, με μία δύναμη τρομακτική. Και με μεγάλη μου λύπη συνειδητοποιώ, έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στην περιοχή της Πάτρας, πως αυτή η πόλη έχει ασχημύνει, και πριν προλάβει κανείς να αποδώσει την ασχήμια στους Άθλιους, να σημειώσω πως αναφέρομαι στους φιλήσυχους και οικογενειάρχες Πατρινούς που θέλουν την ησυχία τους και τίποτα άλλο, με κάθε κόστος. Πολύ φοβάμαι πως με τον καιρό ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι και παραδινόμαστε στην «γλύκα» και την «ευκολία» της τυφλής οργής.
Κατά καιρούς έχει γίνει λόγος για σύγχρονο δουλεμπόριο στις γύρω περιοχές και για ένα διεφθαρμένο δίκτυο εμπορίου ονείρων. Όλοι είναι συμμέτοχοι έστω και με τη σιωπή τους.
Απλά κλείνουν τα μάτια και εξοργίζονται, για όλα φταίει ο άλλος, ο ξένος! Τόσο τρομακτικά «λυτρωτικό» σε τέτοιες περιόδους, που εάν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες για εξισορρόπηση αυτού του μίσους που έσπερναν με τόση δεξιοτεχνία κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο, η κατάσταση μπορεί να γενικευτεί!
Ελπίζω η ομορφιά που θυμάμαι από την Πάτρα και τους ανθρώπους της να υπερισχύσει. Όσο για την φασιστική ομάδα της χρυσής αυγής, αναρωτιέμαι για τον βουλευτή της στην περιοχή, τον Μιχάλη Αρβανίτη, άραγε έχει σκεφτεί ποτέ του ότι κι αυτός αποτελεί προϊόν αυτού του διαχρονικού φαινομένου της ιστορίας που ακούει στο όνομα «μετανάστευση»;

*Η Sonila Metushi είναι Μέλος Ομάδας Αλλοδαπών-Μεταναστών Φοιτητών Θεσσαλονίκης