
Γνωρίζουμε τους "φραγμούς", τις παγίδες και το βάλτωμα και συχνά την (επιτηδευμένη) τοξικότητα των λέξεων. Γνωρίζουμε το διόλου σπάνιο αδιέξοδο και την περιοριστικότητα των ορισμών. Αλλά και των λεγόμενων αναγκαιοτήτων και ανησυχιών (ή Φόβου μπροστά στο Άγνωστο, που συνδέεται σαφώς με τον απονεκρωτικό εν ζωή φόβο θανάτου) του σύγχρονου "Homo Securitus"...Έχουμε καταλάβει ότι υπάρχουν έννοιες αέναες και συνάμα απλές μέσα στη φαινομενική πολυπλοκότητα της φύσης τους, νοήματα που δεν υπακούουν σώνει και καλά σε μεταφυσικούς νόμους αλλά επιδέχονται απόλυτα φυσικές ερμηνείες, που η σύγχρονη "επιστήμη" επιμένει να "αγνοεί" και που δεν ερμηνεύονται μέσα από λεκτικά σχήματα, νοητικά επιδιωκόμενα άλματα που πασχίζουν να αποκτήσουν μορφή μέσω των γλωσσικών μηχανισμών. Είναι σαν να ζητάς να κατεβάσεις ένα αστέρι στη γη, χωρίς μάλιστα... να γίνεις στάχτη από τη λαμπρότητά του, αλλά να δηλώσεις και "κάτοχός του". Είναι σαν να θες να καλουπώσεις σε λεκτικούς ορισμούς τα μυστήρια της γέννησης και της ακριβούς μορφοδιάταξης της νέας ζωής και του επερχόμενου θανάτου, αλλά και της ίδιας της ύπαρξης "ψυχής" (ή Ενέργειας που διατηρείται και...εξελίσσεται με δικούς της τρόπους μετά την υλική φθορά), μέσα στον ακατανόητο για την μέση ανθρώπινη αντίληψη όρο της "αιωνιότητας" . Mε πιο απλά λόγια, οι λεκτικοί ορισμοί και τα γλωσσικά σχήματα είναι περιοριστικά και οι ορισμοί είναι, εκτός από μονολιθικοί, κι απονεκρωτικοί... Αλλά ακόμη και αυτή εδώ η απόπειρα αποτύπωσης μέσω γλωσσικών μηχανισμών ίσως είναι περιοριστική, ως προς το εύρος των νοημάτων που ανοίγουν σαν μαγική βεντάλια μέσα στην αναπόφευκτη κάψα του καλοκαιρινού ήλιου (και την κλιματική κλάψα των "κλειδοκρατόρων" της διανοητικής και υλικής φυλακής μας) ...
Διάβασε με τη δέουσα προσοχή το παρακάτω απόσπασμα:
- Οι επιστήμονες σκέπτονται σε γλώσσα επιστημονική. Οι ποιητές σκέπτονται σε γλώσσα ποιητική. Όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν λέξεις όταν σκέπτονται τα θέματα που τους απασχολούν, λέξεις που τους ήρθαν απ' το παρελθόν και υποδουλώνουν το μυαλό τους! Να γιατί ο μυθιστοριογράφος δεν μπορεί να κάνει μυθοπλασία που να ξεφεύγει από τα όρια του πραγματικού, οι επιστήμονες δεν μπορούν να ξεκινήσουν εκ των έξω και να πλάσουν μια θεωρία ανατρέχοντας σε φαινόμενα κατανοητά. Σε κάθε περίπτωση η βάση μιας σκέψης είναι μια λέξη, που ευθύς εξαρχής φέρνει στο νου ένα νόημα, είναι κάτι από το παρελθόν. Η κάθε διακλάδωση σκέψης είναι ένα παρακλάδι από λέξεις που εκφράζουν ιδέες και διέπουν ιδέες, ναι, δημιουργούν ιδέες, δυναστεύοντας μάλιστα το μυαλό.