ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Oι γελοιογραφίες της χρονιάς...

...που φεύγει κακήν κακώς για να ανοίξει το δρόμο στην επόμενη...Που μπαίνει κουτσαίνοντας κι ασθμαίνοντας αλλά με υψωμένο προς την "πλέμπα" το μεσαίο της δάχτυλο...Κι αυτό που μας τρομάζει και παράλληλα (οφείλει να) μας προβληματίζει, το ουσιαστικό μήνυμα της εύστοχης και οξυδερκούς σάτιρας, είναι το πόσο μεγάλο κλαυσίγελο, πόση γελοιότητα, πόση υστερία, πόση παράνοια και πόση κοροϊδία κουβαλάει μαζί του ο νέος χρόνος... Σαν ψυχάκιας Άγιος Βασίλης, που έχει γραμμένα στην ξεχειλωμένη καπιταληστρική του αρχοντο-κοιλάρα τα όνειρα, τις ελπίδες και τις πιο αγνές ευχές μικρών και μεγάλων και φέρνει λογής σκουπίδια και μπάζα, απειλές και φοβέρες μέσα στον σάκο του, με το σήμα του εταιρικού, φυσικά, σπόνσορα (Coca Cola)...

του Στάθη
το δανειστήκαμε από το "ποντίκι": Έξι γελοιογραφίες από ένα βιβλίο 

Μπαλάντα για την έγκριση του κόσμου


Η μελοποίηση απο Ωχρά Σπειροχαίτη

 το δανειστήκαμε από το  fellfrozen

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Ποτέ δεν είναι αργά;


Mάς έκλεισαν μέσα σ'ένα γιγάντιο θόλο. Η καθημερινότητά μας, η πραγματικότητά μας, υπακούοντας στους κανόνες του εγκλεισμού, έγινε αυτή που μας υποδεικνύουν ότι είναι η μοναδική που μπορούμε να έχουμε.Η Ιστορία παραχαράκτηκε. Το παρόν μας απώλεσε τη στιγμή από το φόβο του μέλλοντος και την άγνοια του παρελθόντος. Οι έννοιες αποτρελάθηκαν και οδηγήθηκαν σε "θεραπεία" και επαναπρογραμματισμό μέσα σε ιδιωτικά ψυχιατρεία και εργαστήρια των φέουδων της "πραγματικότητας" και της ορθότητάς της. Οι λέξεις μάς εξαπάτησαν. Οι ορισμοί μάς απονέκρωσαν. Οι ερμηνείες μάς αποβλάκωσαν και έκλεισαν τον κόσμο μέσα σε μυριάδες μικρά μαύρα κουτιά. Το τσιμέντο μάς μάντρωσε. Το σώμα μας εκφυλίστηκε από τη χημεία και το σύγχρονο φρανκενσταϊνισμό. Οι θεσμοί, η ηθική, η δήθεν μόρφωση και δήθεν τέχνη και η πανταχού παρούσα χυδαιότητα μάς υποδούλωσαν και μας έριξαν μέσα σε χάσματα, λάκκους και σκατά. Οι εναλλακτικές λύσεις μας πρόδωσαν ή μας προδίδουν, λαδώνοντας και ύπουλα συντηρώντας τη Μηχανή που καταβροχθίζει ανθρώπους και ξερνάει ανθρωποκιμά. Τα ευγενέστερα ένστικτα διεφθάρησαν και οι καλύτεροι σκοποί ενέδωσαν στη λαγνεία της διαστροφής και της ρητορικής του κρετινισμού, του μίσους και του τρόμου.
Απόσπασμα από τα  πεφταστέρια... του ανιχνευτή, ως εισαγωγή ή ως απαραίτητο συμπλήρωμα σε κάποια πράγματα που σκοπεύω

Χρονογράφημα

(το παρακάτω κείμενο, μαζί με την εικόνα, μας το'στειλε ο αναγνώστης που υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του. Τον ευχαριστούμε.)


Ευτράπελες δημοσκοπικές ευχές, χαρά γεμάτες…
Χρονογράφημα του Ευάγγ. Αθανασιάδη*

Ημέρες εορτών, οι ευχές δίνουν και παίρνουν. Χαρούμενες να είναι οι Γιορτινές τούτες μέρες.
Στο χαρμόσυνο κλίμα των ημερών δημοσκοπικός γρίφος και ανέκδοτο, στο Σκάϊ της PULSE, σκορπίζει χαρά, γέλιο και απορίες…
Πανηγυρισμοί, Έκπληξη, Δόξα, Μεγαλείο, Ελπίδα, κομματική Ανάταση:
-Ο Μητσοτάκης για πρώτη φορά πέρασε τον «Κανένα».
-Τον Τσίπρα τον πέρασε ο «Κανένας».

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Yellow Vests Rise Against Neo-Liberal ‘King’ Macron (τα κίτρινα γιλέκα ξεσηκώνονται ενάντια στον νεοφιλελεύθερο "βασιλιά" Μακρόν)


Σαν εισαγωγή: Ένα αξιοπρόσεχτο άρθρο (στα αγγλικά) για την κοινωνική εξέγερση, που συμβαίνει εδώ και δύο μήνες κοντά, στη Γαλλία του νεοφιλελεύθερου, τραπεζοκίνητου αχυράνθρωπου Μακρόν! Μια εξέλιξη (επίδειξη "λαϊκισμού" για ουκ ολίγους ακόμα ινστρούχτορες της "αριστεράς"), η οποία ταπεινώνει τον υπαλληλάκο των Ρότσιλντ και την κυβέρνηση ανδρείκελων. Και ίσως και να αλλάζει εκ βαθέων, όπως φαίνεται στην εξέλιξη των εκεί πραγμάτων, το πολιτικό τοπίο στη Γαλλία, με πιθανή την εξαγωγή και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; 
  Μια διαμαρτυρία που ξεκίνησε για οικονομικούς λόγους, με σήμα κατατεθέν τα κίτρινα γιλέκα κι εξελίσσεται σε ένα από τα κάτω κίνημα που ξεφεύγει πλέον από τα στενά εδαφικά όρια της κοινωνικής κάμινου εν βρασμώ που λέγεται Γαλλία!

Φωτο από το άρθρο: κίτρινα γιλέκα και στο Βέλγιο-πάνω από 400 συλλήψεις

Ναι, φιλύποπτοι, στρατευμένοι σε άκαμπτες και εθελοτυφλούσες ιδεολογίες-κλουβιά και επιρρεπείς στο να υιοθετείτε κυρίαρχα αφηγήματα (σαν τα νατοϊκά-μην ξεχνάμε, ε; ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα!!! και ΣΥΡΙΑ: το μεγάλο ξεβράκωμα! volume 2), επαγγελματίες "επαναστάτες" της "αριστεράς": το όλο πράγμα, που ακόμα αναρωτιέστε αν υποκινείται από λεπενικά και ακροδεξιά κέντρα, ξεπέρασε τα όποια στενά κομματικά πλαίσια ή συνδικαλιστικά (στην ουσία ελεγκτικά και χειραγωγικά όσον αφορά τα αντανακλαστικά των εργαζόμενων) και αποκτάει μια δυναμική με ίσως απρόβλεπτες συνέπειες για τα γραφειοκρατικά και χρηματοπιστωτικά κέντρα διάλυσης της  ελεύθερης έκφρασης ή αυτοδιάθεσης των λαών. Όσον αφορά, ανάμεσα στα άλλα, και τη διαχείριση των πραγματικών αναγκών τους (κι άρα της θεμελίωσης των κοινωνιών πάνω στις απαιτήσεις μιας τέτοιας διαλεκτικής) και της συντριβής (κι εκ των έσω) των συνδικάτων. Τα οποία και ανήκουν στους εργαζόμενους

" Το αιμοβόρο, άγριο θηρίο, δεν είναι μέσα στο κλουβί. Στέκει απ'έξω και κοιτάει..."


(Σύνδεση του παρακάτω και  με αυτά από εμάς: " Το όνειρο του γαϊδάρου (donkey's dream) " 
και Ποιος "κατώτερος" κόσμος των ζώων;

Χανιά- Για τζάγκουαρ και κρικρι, αυτό δεν είναι κήπος, είναι φυλακή


Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

" Χρήσιμα δώρα " ...


{...για έναν λαό αποκλεισμένο, εξαθλιωμένο, επαίτη στην ίδια του τη γη...Που τα παιδιά του που βλέπουν το φως του κόσμου δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα παιδιά των ισχυρών αυτού του κόσμου και θεωρούνται αναλώσιμα στη χάραξη γεωστρατηγικών σχεδίων και στις επιδείξεις ολοκληρωτισμού δύναμης και εκδικητικότητας των "εκλεκτών λαών" (και συνεργατών τους) ενός σαδιστή "θεού"...}



πάρθηκε από τον yannis-ioannou.com


Ένας μυστηριώδης διαστρικός επισκέπτης


" Εάν βρισκόταν σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη δεν θα τον είχαμε ανακαλύψει έγκαιρα." Από το κείμενο του βίντεο
"We are a way for the Cosmos to know itself " - Carl Sagan




Τον Νοέμβριο του 2017 ανακαλύφθηκε ο πρώτος διαστρικός επισκέπτης, ο Ομουαμούα. Έναν χρόνο μετά συζητείται το ενδεχόμενο να πρόκειται για κατασκευή εξωγήινης νοημοσύνης. Το επεισόδιο αυτό είναι το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς «Διαστημικά νέα».

Ακολουθεί το κείμενο του επεισοδίου:

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2018

" ΑΠΟΔΡΑΣΤΕ! "

Εν είδει εισαγωγής στο παρακάτω κείμενο κάτι που αποτελεί απόσπασμα από κάποιους στοχασμούς του Ένοικου:
" Είμαστε κλεισμένοι, λοιπόν, μέσα στο κλουβί μας, το οποίο γίνεται και νοσηρά οικείο!
Κάποτε να έχουμε τις στιγμές διαύγειάς μας, αλλά κυρίως να γέρνουμε μαραμένοι, κουρασμένοι, απογοητευμένοι.
Κάποτε να νιώθουμε αποφασισμένοι να τα βάλουμε με όλους κι όλα, ακόμα και με τα "εγώ" μας αν έχουμε ανοίξει λίγο περισσότερο την αντίληψή μας. Κυρίως όμως να καθηλωνόμαστε αναποφάσιστοι, μπερδεμένοι, σκορπισμένοι ψυχικά και ξανά απογοητευμένοι.
Ωστόσο, έχουμε την αίσθηση ότι κάπου-κάποτε, σε ανύποπτη ίσως στιγμή, σαν να αντικρίσαμε ένα ζεστό φως να διαπερνάει άπλετο τα κάγκελά μας. Λούζοντάς μας με κατανόηση, έστω και προσωρινά, έστω κι αν το λησμονήσουμε μετά από λίγο.
Το πιο αστείο, σε επίπεδο τρόμου, είναι η διαπίστωση πως τελικά οι κλειδοκράτορες φαίνεται να είμαστε εμείς. Οι ίδιοι εμείς! Φοβόμαστε τόσο να μας ανοίξουμε λοιπόν; Τρέμουμε στην ιδέα μιας δυνατής απόδρασης από την οικεία φυλακή και στο άγνωστο που ανοίγεται μπροστά μας άβολα, για τις κουρδισμένες εντυπώσεις και συνήθειές μας; Αλλά, συνάμα, ριγούμε στη λάμψη της νεογέννητης παρόρμησης!
  Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Τι μας ξεφεύγει; Τι λείπει; "


  ΑΠΟΔΡΑΣΤΕ!



Δεν αντέχαμε άλλο. Σκέφτηκα να αποδράσουμε όσο πιο μακριά γίνεται από την μικρή, μέτρια, προβλέψιμη κι απογοητευτική ζωή μας.
Ξεκινήσαμε.
Κλειδώσαμε πίσω μας την πόρτα. Το φως του διαδρόμου ήταν καμένο.
Μπήκαμε γρήγορα στον θαλαμίσκο, πατήσαμε το κουμπί για το Ισόγειο, αρχίσαμε την κάθοδο, κατέβηκε μερικούς ορόφους, αλλά τελικά κλειστήκαμε στο ασανσέρ.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

Female rock στα καλύτερά του!

Oh! My revengeful God! Why are you not female?

Female rock στα καλύτερά του! Κιθαριστικά riffs με εμφανείς τις επιρροές από τη μαγεία του νότιου blues και του λεγόμενου "φολκλορικού ήχου". Οι Αμερικανίδες αδελφές Rebecca και Megan Lovel, ως "Larkin Poe", με αφετηρία της παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα το 2010, σε ένα (ακόμη) καθηλωτικό hit, από μουσική, στιχουργική, ερμηνευτική οπτική! Γεμάτο αιχμηρή ειρωνεία, αμφισβήτηση των παγ-ι-ωμένων και "θεάρεστων" και με το χιούμορ να συμπληρώνει τη συνταγή.

Άλλωστε το rock που σέβεται τον εαυτό του και τις...ρίζες του (ή τη φύση του) οφείλει να αμφισβητεί την εκάστοτε κυρίαρχη (ή ακόμη, υπό ορισμένες συνθήκες, και την "αιρετική") αισθητική και τις καθιερωμένες δομές, με το δικό του δημιουργικό, θορυβώδη, αυθάδη και υποβλητικό τρόπο. Γι 'αυτό κι ανέκαθεν ενοχλούσε και η φάμπρικα των δισκογραφικών εταιρειών επιχείρησε με ενστικτώδη τρόπο, και σε πολύ μεγάλο βαθμό τα κατάφερε, να το μετατρέψει σε ένα ακόμη ανώδυνο εμπορεύσιμο προϊόν, mainstream ως το μεδούλι του. Και εξακολουθεί να ενοχλεί, όποτε κι όπου βρίσκεται να τα χώνει με εκρηκτικό αυθορμητισμό, χωρίς φόβο και κρυφές (πολιτικές στην ουσία τους) ατζέντες από πίσω...

Απολαύστε τις (και αναζητήστε τη δουλειά τους):



 I'm gonna get me some religion

Στους ρυθμούς των προγραμμάτων


Τα ψίχουλα ντροπής της κυβέρνησης προς τα μισθωτά υποζύγια και η ακύρωση της μείωσης των ψαλιδισμένων συντάξεων, μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον, φαίνεται στους δείκτες των δημοσκοπήσεων ότι αντιστρέφουν το πολιτικό κλίμα. Οπότε μισθωτέ δρομέα ανώμαλου δρόμου, ελαστικέ εργαζόμενε της πείνας, ληστευμένε συνταξιούχε παίρνετε όλοι μια τοσοδούλα ανάσα ζωής. Στα όρια της φτώχειας ή κάτω από αυτά. Sorry, ήθελα να πω πριν όχι ψιχουλάκια και ελιγμοί στάχτης στα μάτια, αλλά παροχές κατά το πολιτικά ορθό. Και η δεξιά ίσως ψαλιδίσει με τη σειρά της την προεκλογική ρητορεία ιδιωτικοποίησης για προσέλκυση αποικιοκρατών. Sorry, επενδυτές κατά το οικονομικά πρέπον.

Και οι πολίτες  αρχίζουν να παίρνουν λίγες δόσεις ανακούφισης, πριν το επίσημο ξεκίνημα του προεκλογικού χορού. Στους πολιτικά ορθούς ρυθμούς για συνειδητοποιημένους ψηφοφόρους που καλούνται να επιλέγουν τους προγραμματιστές τους και τα προγράμματά τους, συγγνώμη εννοούσα τους ηγέτες τους, με γνώμονα κύριο την αξιοπρέπεια, με ανεξάρτητη τη βούληση και καθαρό μυαλό.




από αναγνώστη


Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

Αυτά είναι!! : " Κούρδισσες αντάρτισσες: Ως γυναίκες δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη ζωή της μαχήτριας "

Πολύ χρήσιμη, πιστεύουμε, σύνδεση του παρακάτω άρθρου και με αυτά, εδώ: ΚΑΝ'ΤΟ ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ; Το ιστορικά πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα αυτο-οργάνωσης, αυτο-διαχείρισης και φεμινιστικής επανάστασης της ΡΟΖΑΒΑ!  και  Το κουρδικό γυναικείο κίνημα κάνει ένα ιστορικό κάλεσμα προς τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο και " Όταν θα σε ρωτήσουν τι έκανες, τι θα απαντήσεις;" Ένα βίντεο για το Αφρίν και, φυσικά, :  Τιμή στην Anna Cambell !!! { "Τιμή στην Άννα, μια δυνατή και παθιασμένη επαναστάτρια που επηρέασε πολλές ζωές, από το Sheffield μέχρι την Συρία. Συμμετείχε στην κατάληψη του πανεπιστημίου του Sheffield το 2010, συγκρούστηκε με φασίστες στο Brighton και στο Dover και πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες χώρες, από το σαμποτάζ στα κυνήγια ζώων μέχρι τον αγώνα για την κατάργηση των φυλακών. Θα μας λείψεις πάρα πολύ"  Αντιφασιστικό Δίκτυο Sheffield --> Η 26χρονη Anna Campbell έχασε τη ζωή της πολεμώντας στο πλευρό των Κούρδων για την Αφρίν : " οι Κούρδοι σύντροφοί της προσπάθησαν αρχικά να την απομακρύνουν από το πεδίο των μαχών, τονίζοντας πως εκείνη ήξερε εξαρχής πως με ξανθιά μαλλιά και μπλε μάτια θα ξεχωρίζει. Επέμενε όμως να πάει στην Αφρίν"}

Κούρδισσες αντάρτισσες: Ως γυναίκες δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη ζωή της μαχήτριας*

(* ερωτεύσιμες γυναίκες! όπως θα'λεγε και ο "rohalas")

( ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΑΡΘΡΟΥ: «Όσα έχουμε πετύχει απειλούνται. Ακούστε τη φωνή μας» - «Είμαι γυναίκα, είμαι κινηματογραφίστρια, έχω καθήκον να βρεθώ εκεί!» - Τι είναι διατεθειμένοι να χάσουν οι άνθρωποι, για να κερδίσουν την ελευθερία; - “Παρατώντας τα”. Όχι από φόβο, αλλά από εξάντληση - Μια ουτοπία που έγινε πραγματικότητα και κίνητρο αντίστασης - Πώς άλλαξε ο τρόπος που η κοινωνία στη Ροζάβα αντιμετωπίζει τις γυναίκες - «Ένα πρότυπο μοντέλο ειρήνης στη Μέση Ανατολή» - «Δεν είμαι πια ο Ντιρκ Κάμπελ, αλλά ο πατέρας της Άννα και ο σκοπός της είναι ο σκοπός μου» )
«Όταν ήμουν παιδί, ένα κορίτσι απήχθη κοντά στο μέρος όπου ζούσαμε. Τη βίασαν και έμεινε έγκυος. Ήταν 12 ή 13 ετών. ‘Οταν η οικογένειά της τη βρήκε και παρατήρησε την εγκυμοσύνη της, τη σκότωσαν. Φοβήθηκα και θέλησα να δραπετεύσω από αυτή τη ζωή. Σκέφτηκα, είμαι η Αριάν, τι πρέπει να κάνω; Τι πρέπει να κάνω στο μέλλον; Τι είδος γυναίκας θέλω να είμαι; Σίγουρα, αν δεν πολεμήσεις για αυτόν τον σκοπό, θα ζήσεις σαν σκλάβα. Το λέω πάντα: ως γυναίκες δεν έχουμε άλλη επιλογή από αυτή τη ζωή (της μαχήτριας). Μαχόμαστε για να μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με την κουλτούρα τους και τα δικαιώματά τους»:  Με αυτές τις λίγες φράσεις, η διοικήτρια Αριάν εξηγεί στο ντοκιμαντέρ “Commander Arian” της Ισπανίδας Άλμπα Σοτόρα (Alba Sotorra) πώς αποφάσισε να πολεμήσει για τα δικαιώματα των γυναικών και τελικά να στραφεί στον ένοπλο αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS, DAESH) στη Ροζάβα (δυτικό Κουρδιστάν), μια de facto αυτόνομη περιοχή στη Βόρεια και Βορειοδυτική Συρία, στα δυτικά του ποταμού Τίγρη, εκεί όπου βρίσκονται τα πολύπαθα καντόνια του Κομπάνι και του Αφρίν.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2018

Ω! τι νέα έκπληξις! " Πρώτες στη διαφθορά η αστυνομία και η δικαιοσύνη στην Ελλάδα "

Να χαίρεστε τις "Αρχές" του τόπου, τα "όργανα του κράτους", τις κυρίαρχες αντιλήψεις περί "δικαίου", τις "κεφαλές" του τόπου (πρώην και νυν κι επόμενες ως αδιαίρετη ενότητα) και τους "πολίτες" που απολαμβάνουν την "τάξη και ασφάλεια" μέσα στη ζεστασιά της αστικής δημοκρατίας που τους έχει τσουβαλιασμένους και αναλώσιμους στις διαθέσεις των προαγωγών της...Ζήτω η "νομιμότητα"!!!
(Συνδέσεις: " Μην ξεχνάτε ποτέ τη μαγική φράση που μας έμαθαν να λέμε από παλιά..." και  "Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"  ) 



Πρώτες στη διαφθορά η αστυνομία και η δικαιοσύνη στην Ελλάδα 

Σύμφωνα με την έκθεση της διεθνούς οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια», βελτιωμένη κατά 10 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη για τον Δείκτη Αντίληψης της Διαφθοράς του 2017 ήταν η θέση της Ελλάδας. Ωστόσο, οι περισσότερες περιπτώσεις διαφθοράς αφορούν τις αστυνομικές αρχές.

Η έκθεση κάνει λόγο και για περιπτώσεις βίαιης συμπεριφοράς αστυνομικών.
Στις συνολικά 201 τέτοιες περιπτώσεις από το 2009 μέχρι το 2017, οι 65 αφορούν αδικήματα σε βάρος ημεδαπών και οι 136 σε βάρος αλλοδαπών. Ο μεγαλύτερος αριθμός καταγγελιών και πληροφοριών για διαφθορά ήταν και για τον τομέα της δικαιοσύνης (246 από σύνολο 459).

Συγκεκριμένα, η Ελλάδα από την 69η θέση που κατείχε το 2016, κατατάχθηκε στην 59η θέση για το 2017 επί συνόλου 168 χωρών,

Τα θέλω και τα δεν θέλω...


 Δεν θέλω να ανεμοδέρνομαι από ανεξέλεγκτες μεταπτώσεις και να παραδίδομαι σε λαστιχένιες διαθέσεις, σαν τους δείκτες πολιτικών δημοσκοπήσεων που κυνηγάνε να βάλουν στο μαντρί αναποφάσιστους. Δεν είμαι καν ψηφοφόρος. Αγαπώ εξίσου τα αγριόχορτα και τα εύθραυστα λουλούδια κι αυτός είναι ο προσωπικός μου κήπος και η φροντίδα πρωτίστως δικιά μου.
 Δεν θέλω να αποδέχομαι παθητικά ό,τι μου πλασάρει η κοινωνία και να καταναλώνω την τροφή των πνευματικών ταγών της. Η μόνη υγιής σχέση που μπορώ να χτίσω με αυτήν είναι εκείνη που στηρίζεται στις ατομικές απαιτήσεις και στη διαλεκτική τους, όχι στο θάψιμό τους. Όχι ο καθένας για την πάρτη του, όχι ο καθένας για τη θυσία στο βωμό της "επανάστασης" που απαιτεί τη θυσία, αλλά όλοι για τον καθέναν..!
 Δεν θέλω να είμαι το τρελαμένο και τρεμάμενο έρμαιο των λαθών μου. Θέλω μέσα από τις πληγές των λαθών και των παθών μου, ακόμα και των χυδαιότερων, να βρω τρόπο για να εισχωρήσει φως.
  Δεν θέλω να είμαι στις άκρες ή στο κέντρο της παρέας απλά για να μη νιώθω μόνος, θέλω να χτίσω σχέση με πρώτον απ' όλους τον εαυτό μου. Να τα βρω μαζί του. Να τον κερδίσω και να μ' εκτιμήσει. Να με αγαπήσει για να καταφέρω κι εγώ να αγαπήσω και να γίνω με τη σειρά μου αντικείμενο εκτίμησης. Και ν'αγαπηθώ.

 Δεν θέλω αγάπη με όρκους, από τότε που εφευρέθηκε η ορκωμοσία έγινε επιστήμη το ψεύδος και νομιμοποιήθηκαν οι λωποδύτες και οι υποκριτές. Δεν θέλω αγάπη με όρους ή άνεϋ όρων, αλλά αγάπη γεμάτη χρώματα και ήχους και μυρωδιές και που είναι ειλικρινής όταν νιώθει να ξεθωριάζει.
 Δεν θέλω τα θέλω μου να είναι και του άλλου.  Κι αν είναι έτσι, πόσο πολύ θα'θελα να μάθουμε ν' αφήνουμε χώρο ο ένας στον άλλον...


ανιχνευτής

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

Κάποιοι στίχοι γεννούν ένα ποτάμι που σπάει τις όχθες μες στην καρδιά και στο κεφάλι ......

 

«Η Σατραπεία» 
Κων/νος Καβάφης

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Μεζεδάκια μέσα σε τηλε-σούπες

- Διασκευή ενός παλιότερου κειμένου μου -


Η "μοναξιά" μου αναδεικνύεται κι από την επίγνωση του ότι πρέπει να κρατιέμαι μακριά από οθόνες, από αναλύσεις σε οθόνες, διαξιφισμούς σε οθόνες, από τηλε-μαστουρώματα και συναισθηματικά ξεσπάσματα μπροστά σε κάποιο γηπεδικό ντέρμπυ, από κάποια αθλητικής φύσης διένεξη ή πολιτική με χαρακτηριστικά γηπεδικής κόντρας - και μάλιστα "εθνικής σημασίας"-, από realities μέσα σε οθόνες που απευθύνονται σε ανόητα κεφάλια-δέκτες. Σε κόσμους που πάλλονται από αρρωστημένο φως μέσα σε οθόνες, από "χαρούμενες" κι αντι-αισθητικές φάτσες που ανταγωνίζονται και συνωστίζονται μέσα σε οθόνες, μπροστά σε ξεθωριασμένες φάτσες ως κοινό με "συμπαθητικούληδες" τηλε-αναγνωρίσιμους κριτές.

Η "μοναξιά" μου τρέφεται από τη διαπίστωση ότι οι τηλε-φρίκουλες ασκούν, διαμορφώνουν, αναποδογυρίζουν, μασκαρεύουν, χαϊδολογούνε, σφάζουν και μαχαιρώνουν την πολιτική χάραξη στην πορεία του τηλε-λαού, μέσα σε μια σημαδεμένη ιστορική

" ΓΕΩΜΥΘΟΛΟΓΙΑ : Ερμηνεύοντας τα ανεξήγητα"


Σαφώς μια  συναρπαστική συνέντευξη του διεθνούς κύρους και με εντυπωσιακό βιογραφικό Έλληνα επιστήμονα, Ομότιμου Καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ηλία Μαριολάκου, στην εκπληκτική εκπομπή Antitheseis του Cretetv 
 Ένα κανάλι που αν ήταν εθνικής εμβέλειας η τηλεόραση θα έκανε μια καλή αρχή στην απόκτηση της ιδιότητας αυτού που θα μπορούσε να είναι πραγματικά: του μορφωτικού εργαλείου και φορέα Γνώσης!
 Κι ένας  επιστήμονας που δεν παύει να διακατέχεται από τη λαχτάρα να "σκάψει" για να ανακαλύψει το "θησαυρό" κάτω από την επιφάνεια. Που δεν παύει να επιμένει ότι η "μυθολογία" -ή "μυθοποιημένη Ιστορία"- κρύβει στον πυρήνα της πραγματικά γεγονότα, που ανατρέπουν την Ιστορία έτσι όπως διδάσκεται και ερμηνεύεται. Ικανός να πείσει κάθε "άπιστο Θωμά", παραπληροφορημένο συστηματικά και σκόπιμα.
Οι μεγάλοι "μύθοι" κρύβουν μεγάλες, κωδικοποιημένες, αλήθειες..
Ας επιχειρήσουμε να τις αποκωδικοποιήσουμε, να ανιχνεύσουμε το τοπίο πίσω από το συμβολισμό, χωρίς προκαταλήψεις και όσο μπορούμε πιο απαλλαγμένοι από εμφυτευμένες διανοητικές παρωπίδες και με βασικό γνώμονα την προσέγγιση της αληθινής γνώσης.

Απολαύστε την τρομερά ενδιαφέρουσα εκπομπή και αναζητήστε και τις υπόλοιπες, που παρουσιάζουν μεγάλο επιστημονικό, πολιτικό και κοινωνικό ενδιαφέρον :

" ΓΕΩΜΥΘΟΛΟΓΙΑ" : Ερμηνεύοντας τα ανεξήγητα



Δεν μπορούμε να μην παραπέμψουμε ξανά και σε κάποιες αναρτήσεις όπως αυτές:



Ο Ένοικος...

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

Behind the black masks, we are your children


Φωτογραφία από το κέντρο της Αθήνας πριν από 30 περίπου χρόνια

"..born in the catastrophe, we are the children of all crisis, political, social, economic, ecological... We know that this world is a dead-end, you have to be crazy to cling on its ruins, you have to be wise to self-organize There's an obviousness in the total rejection of party politics and organizations... they're part of the old world.
Behind the black masks, we are your children and we're getting organized.

Όταν οι τοίχοι και τα τσιμέντα αναρχίζουν...

... φρικάρουν, προκαλούν "αξίες" και φτύνουν κατεστημένες αντιλήψεις, κλείνουν με νόημα το μάτι στο διαβάτη, χρησιμοποιούν το χιούμορ, φιλοσοφούν, ερωτεύονται και προσφέρουν (δωρεάν) τροφή για σκέψη:

Είναι προτιμότερο να είσαι ληστής τραπεζών παρά ιδιοκτήτης τους...


Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας; - ΜΠΡΕΧΤ

Σύνδεση:

Όταν σε ψηφίσουν ιδιωτικοποιείς μετά ακόμα και τις λεγόμενες "εκλογές";


O κ.Μητσοτάκης ως "frontman" της ΝΔ, έχοντας υψηλό κοινωνικό όραμα υπέρ των συμφερόντων των στυγνών εκμεταλλευτών της κοινωνίας, όπου βρεθεί, σταθεί και βολτάρει, εξαπολύει τις νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές απειλές-εξαγγελίες του προς όλες τις κατευθύνσεις: στους "επενδυτές" που θέλει να δελεάσει για να καρπωθούν ό,τι από τη δημόσια περιουσία δεν έχει ξεπουληθεί ακόμα και προς τα εμβρόντητα αυτιά των ψηφοφόρων που βλέπουν τον κοινωνικό λάκκο απροκάλυπτα να βαθαίνει κάτω από τα πόδια τους! Σε περίπτωση εκλογικής αυτοδυναμίας της ΝΔ, εκτός κι αν προκύψει άλλη μία συγκυβερνητική "ιδεολογική ανισορροπία" (όπως "αριστερού" ΣΥΡΙΖΑ  και "λαϊκής (ή λαϊκίστικης) δεξιάς" των ΑΝΕΛ), τύπου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ κι από κάνα παραθυράκι εισχώρησης και του πρώην ΠΑΣΟΚ με τη νέα εύηχη ονομασία...

Ας δούμε κάποια δείγματα προεκλογικής γραφής του υιού Μητσοτάκη:

"Υπέρ της ιδιωτικοποίησης στον τομέα του νερού τάχθηκε ο πρόεδρος της ΝΔ κι εκτίμησε ότι οι κρατικές επιχειρήσεις δεν έχουν κίνητρο να βελτιώνουν τις υπηρεσίες τους προς τον πολίτη ". Προφανώς το νέο σχέδιο ιδιωτικοποίησης ενός τόσο νευραλγικού τομέα δεν(;) γνωρίζει (ή προφανώς παριστάνει πως αγνοεί) τα "φωτεινά παραδείγματα" της υλοποίησης αυτού του σχεδίου σε άλλες χώρες του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη:

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

“ΞΕΝΟΣ”;


 της Αριάδνης Γερούκη

Άν τολμήσουμε για μια μοναδική στιγμή να κάνουμε μια βουτιά στα βάθη της ύπαρξής μας: εκεί που το νερό είναι ζεστό και ήσυχο, αφήνοντας στην άκρη τα κύματα και την ταραχή της καθημερινής δραστηριότητας… αφήνοντας τους ρόλους και τις ταμπέλες που μας περιορίζουν ασφυκτικά μέσα στην ατομικότητα… εκεί που οι πόρτες και τα παράθυρα της ψυχής ανοίγουν διάπλατα…Τότε ξαφνικά μπορεί να διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει κανένας «εαυτός», δεν υπάρχει κανένας «άλλος», δεν υπάρχει κανένας φόβος και καμιά απειλή! Και είναι σαν να ξυπνάμε ξαφνικά από έναν βαθύ ύπνο. Ανοίγοντας τα μάτια, ανασαίνουμε επιτέλους πιο βαθιά, πιο ήρεμα. Και τότε μπορεί να αποφασίσουμε να πάψουμε πια να κατασκευάζουμε τους «ξένους» γύρω μας. Αποφασίζουμε να βγούμε από τον μοναχικό τόπο της αλαζονείας, που είναι η αυτοεξορία μας. Να απεκδυθούμε την επιτήδευση του παλιού εαυτού μας και να αρχίσουμε απλά να υπάρχουμε, χωρίς ονόματα, χωρίς ταμπέλες. Να συνυπάρχουμε στο συλλογικό παιχνίδι της ζωής. Γιατί τότε συνειδητοποιούμε ότι η ίδια η αλλοτρίωση, η αποξένωση από την αληθινή μας φύση ήταν που δημιουργούσε τόσο καιρό τους «ξένους» γύρω μας. Ο κάθε ξένος εκεί έξω δεν ήταν παρά το δικό μας ανδρείκελο, μια προβολή, η αντανάκλαση του Άγνωστου μέσα μας…


το διαβάσαμε ΕΔΩ 

Ζήτω η οργή, κουφάλες!


Μπορώ να μυρίσω την οργή.
Στα κακοποιημένα κορμιά και βλέμματα συλληφθέντων, απαχθέντων, διωκόμενων, συκοφαντημένων,  "συμμορφωμένων" μετά από θητεία σε ιδρύματα "κοινωνικού επαναπρογραμματισμού"
Στα πρόσωπα των μικρών  Γάλλων μαθητών που η αστυνομία της κυβέρνησης αχυρανθρώπων της δυναστείας Ροτσάιλντ και κάθε ανάλογων κουμασιών μεταχειρίζεται σαν αιχμαλώτους πολέμου, γονατιστούς με τα χέρια πίσω από το κεφάλι.
Στα φλογισμένα πρόσωπα και χέρια των διαδηλωτών που καίνε, σπάνε και προπηλακίζουν σύμβολα, πρόσωπα και σημεία αναφοράς της ησυχίας-τάξης-ασφάλειας κι ευημερίας των αστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης πληθυσμών και των ζάμπλουτων νταβατζήδων τους.
Στα βλέμματα των εκατομμυρίων αποκλεισμένων από τα βασικά αγαθά και τα στοιχειώδη δικαιώματα της ζωής.
Στα συνθήματα σε τοίχους, στις ουρές των δημόσιων συσσιτίων, στις ουρές των διοδίων που κοστολογούν την ελεύθερη μετακίνηση,

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Για μια "άλλης πνοής" παιδεία...

Η παιδεία αποτελεί το "νευραλγικό μέσο" που, όπως λέει ο Καστοριάδης: για τη διαμόρφωση δημοκρατικών ατόμων, που η γνώμη όλων θα έχει  την ίδια βαρύτητα μέσα στον πολιτικό χώρο...

" Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας και είναι υψίστης σημασίας να πιστέψουν στον εαυτό τους. Γι' αυτό η Νάντια Λόπεζ ίδρυσε μια σχολική όαση στο Μπράουνσβιλ του Μπρούκλιν, μία από τις πιο υποβαθμισμένες και βίαιες γειτονιές της Νέας Υόρκης - επειδή πιστεύει στις εξαιρετικές ικανότητες κάθε παιδιού. Σε αυτή τη σύντομη και ζωντανή ομιλία, η ιδρύτρια και διευθύντρια της Ακαδημίας Μοτ Χολ Μπρίτζες (και πρωταγωνίστρια του Humans of New York) μοιράζεται το πώς βοηθάει τους μαθητές της να οραματιστούν ένα φωτεινότερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. "


Αντί επιλόγου από εμάς:
Είμαι μια περιφερόμενη σκιά που καταπίνει τον ήλιο.
Είμαι το παιδί μιας κακής στιγμής
που το ξέβρασε ανάμεσα σε λιοντάρια, ύαινες και τη λεία τους.
Είμαι το barcode σε ετικέτες επώνυμων προϊόντων