ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

OΛΑ ΚΑΛΑ !


Πάντα κι όπου και αν βρίσκεσαι και ό,τι αν κάνεις, μπορείς να εκδηλώσεις την αγάπη και την τρυφερότητα σου προς αυτόν ή αυτήν που αγαπάς. Να απολαμβάνετε να μοιράζεστε κοινές στιγμές, ακόμη και κάτω και από δύσκολες και ζόρικες συνθήκες. Είναι που τέτοιες στιγμές σας φέρνουν και πιο κοντά, με ένα φιλί και μια ακτινοβόλα ματιά ενώνεται ο εαυτός με τον άλλον και με μια κοινωνία που θέλει να γιορτάσει τς στιγμές της αναγέννησής της..!

 Κι ας περιτριγυρίζεστε από διάφορα δυσώδη και επικίνδυνα ζώα ή
ανθρωποειδή που θα δοκιμάσουν με κάθε τρόπο να κάμψουν τη δύναμη της ψυχής των υγιών ανθρώπων και να διασφαλίσουν
τη διαιώνιση κυριαρχίας του κόσμου από τέρατα με ανθρώπινες μάσκες και από παρασιτικούς οργανισμούς απατεώνων υπανθρώπων...


Οι ανήσυχες από τη φύση τους, οι ατίθασες και συνάμα χαμογελαστές καρδιές σμίγουν.

Και να, και να: υψώνουν το ανθοφόρο ανάστημα πάνω από την ξεραΐλα των τοπίων που επιθυμούν οι υπερφίαλοι, ψυχρόαιμοι σκατόψυχοι για να ευδοκιμούν και για να πελαγοδρομούν και να καταναλώνονται οι αγελαίοι κοιμισμένοι και οι μικρόψυχοι που θαρρούνε τάχατες πως είναι βολεμένοι.


Και να: Τρίζουν συθέμελα στοές και κλειστές λέσχες, γεμάτες φολίδες και πλοκάμια που σπαρταράνε και αφήνουν συριγμούς, γεμάτες σαπρόφυτα ενεργοβόρα που τρέφονται, πρωτίστως, με ψυχές. Εξαπολύοντας στον κόσμο ηγήτορες, bosses, corporations, chief executive officers, specialists & "διανοούμενους" με κύρος.

Ας αλλάξουμε λίγο ένα γνωστό αντιπολεμικό σύνθημα:
MAKE LOVE THROUGH  SOCIAL WAR!
Aς αλλάξουμε κι εκ θεμελίων ένα γνωστό δογματικό θρησκευτικό παραλήρημα, αλλά και πλήρως αντιπροσωπευτικό των εποχών της υπερπληροφόρησης και των κωδίκων "ορθής συμπεριφοράς" των από κάτω :
ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ !

{ Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου : καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα "ηθικά κριτήρια" (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας"("αυθέντης"=ο αφέντης..!), δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...}


Υ.Γ.  Ελάτε τώρα...ας σοβαρευτούμε! 

  Για όνομα του Γιαχβέ, του Αλλάχ, του Βούδα και της nirvana και των Ιπποτών Τζεντάι! Για όνομα του θεωρητικολόγου,  σκοταδόψυχου Μαρξ που τον ζούσε το κολλητάρι, ο πάμπλουτος βιομήχανος Ένγκελς. Για όνομα του μαζικού φονέα Στάλιν που εδραίωσε την Αντ-επανάσταση και του στην αρχή συμμάχου του Χίτλερ μέχρι που ο δεύτερος εισέβαλλε στον "παράδεισο της Επανάστασης",   του Τρότσκι που δυστυχώς δεν τον άφησαν να πάρει το γενικό πρόσταγμα της τραπεζοκίνητης (μέσω Wall Street) επαναστατικής Γενικής Εκκαθάρισης, του αιματοβαμμένου "εκπολιτιστή" Μάο, του Μίλτον Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο, των ιερών πολιτικών και οικονομικών ευαγγελίων κι εγχειριδίων τους και των σύγχρονων ιερέων και πιστών ψυχή τε και σώματι οπαδών τους (πού είναι η διαφορά από οργανωμένη θρησκεία;). Για όνομα της τραπεζικής δυναστείας των Ρότσιλντ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του παγκόσμιου αστρονομικού χρέους όλων προς όλους, του Τζορτζ Σόρος και των ΜΚΟ του, της Ε.Ε. και της ισονομίας μεταξύ των κρατών-μελών της, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, της Bayer-Monsanto και των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών τους (δηλ. των μεταλλαγμένων δηλητηρίων τους που θα λύσουν μια και καλή το επισιτιστικό πρόβλημα). Για όνομα του θεού-δολαρίου και του ανταγωνιστή γιεν, της αγίας Κατανάλωσης, της καζινο-παγκοσμιοποίησης, των ελεύθερων και υπέροχα ασύδοτων και μονοπωλιακών αγορών. Για όνομα της καταναλωτικής φρενίτιδας των Black Fridays με την ελεεινή προέλευση, της Victoria Secret, της παγκόσμιας ναρκοκουλτούρας και του εθισμού σε αυτήν, της Eurovision, του Champions League, του ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω αυτού και τoυ NBA, του 5G, του πλαστικού money και των καμερών παντού για την ασφάλεια πρωτίστως από τον κακό κι ανυπάκουο εαυτό μας. Για όνομα του freddo capuccino και του smart phone ως προέκταση των χεριών μας. Για όνομα του "για το καλό μας" προγράμματος "γεωμηχανικής", δηλαδή των εγκληματικών αεροψεκασμών με νανοσωματίδια βαρέων μετάλλων και άλλων "προσφορών", για όνομα της "εξωτικής τεχνολογίας" αιχμής... 
Ησυχάστε αγαπητοί συνάνθρωποι, αγαπητοί αγελαίοι οπαδοί ιδεολογιών ή ποδοσφαιρικών ομάδων ή και των δύο συγχρόνως, αγαπητοί καταναλωτές, αγαπητά techno-freaks, όλα βαίνουν καλώς, όλα φυσιολογικώς. Και ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη που είναι επίπεδη, o ουρανός έπεσε πάνω στα κεφάλια των θρασύτατων ανυπότακτων Γαλατών και στο χωριό τους, η δουλεία έχει καταργηθεί στις ημέρες μας, ο πλούτος και η ισχύς διανέμονται ισομερώς σε όλη την κοινωνία, πανίσχυροι ελεγκτικοί μηχανισμοί προστατεύουν τις σύγχρονες δημοκρατίες μας και εγγυώνται την ευημερία των πολιτών τους, η τηλεόραση αποτελεί ένα μαζικό μορφωτικό μέσο που αφυπνίζει τους τηλεπολίτες και η χημειοθεραπεία θεραπεύει τον καρκίνο...

  Γουάου! Η ανθρώπινη Ιστορία και η κατευθυνόμενη συνέχεια της (κι ασφυχτικά παρακολουθούμενη από δορυφόρους, κάμερες, χαφιέδες, πιστωτικές κάρτες και "κάρτες του πολίτη", από τα smart phones και σύντομα με τα μαζικώς εμφυτευμένα τσιπάκια ) είναι η απόδειξη της θαυμαστής εξέλιξης του είδους μας! Ω! τι ευτυχία..! όλα βαίνουν καλώς, όλα τόσο "στρωμένα"  και απονεκρωτικά ομαλώς...



Αλλά... για πάρε μία ανάσα: 
Μία παύση στους αλλεπάλληλους πυροβολισμούς και στα σαδιστικά προστάγματα της καθημερινής συλλογικής φρενοβλάβειας.
Ένα (προσχεδιασμένο;) μπλακ-άουτ.
Μια στιγμή που τρυπάει το γραμμικό βασανιστή χρόνο και τους απάνθρωπους κλειδοκράτορές του. Ένα ξόρκι από μέσα που παγώνει το χρόνο, δημιουργούς και θύματά του.
Μια αρυτίδωτη ηρεμία που μοιάζει με διαταραχή στα μάτια της "λογικής". Αυτής που ενσωματώνει στα κελιά της τη συμβατή με τους γρήγορους ρυθμούς του χαμού και τις τρελαμένες προτεραιότητες πλειοψηφία.
Και, έστω και για λίγο ή για όσο διαρκέσει ίσως, μια απαλή παράδοση στην αγκαλιά μιας πλανεύτρας μελαγχολίας.
Που αιωρείται σαν αερικό μέσα στις πνιγηρές διαδρομές μιας μουντής μετα-βιομηχανικής σιωπής. Περνάει βιαστικά γύρω από τις κοιμισμένες ρέπλικες του έμψυχου ανθρώπινου όντος, υγραίνεται από τη σκοτεινή βροχή και νιώθει τη βρώμα που αυτή μεταφέρει αλλά δεν αναμειγνύεται με αυτή. Αφουγκράζεται τα αδιέξοδα και τα ψέματα της συναινετικής πτώσης, συλλαμβάνει ψιθύρους παράξενων υποσχέσεων απελευθέρωσης και υπέρβασης και γοητεύεται από την επαφή της επίσης συγκρατημένης, στοχαστικής μελαγχολίας που συναντάει μέσα σε αυτά τα τοπία της απώλειας.
Που ανακαλύπτει πρωτότυπες χορευτικές κινήσεις διαφυγής όταν νιώθει τον κλοιό της νεκρής κουλτούρας και των πρακτόρων της να σφίγγει γύρω της.
Που μετατρέπει την αδυναμία της σε δύναμη, την καθήλωσή της σε σχέδιο απαγκίστρωσης. Απόδρασης. (https://www.youtube.com/watch?v=RQSmfzfg2MY)
Που λυγίζει αλλά δεν σπάει, βρίσκει τη δύναμη να σηκωθεί από κάτω ακόμα κι αν στάζει αίμα, θλίψη και πικρία και τελικά...αισιοδοξεί.
Για τη χαραμάδα, τη ρωγμή μέσα στο σκοτάδι, που θα της επιτρέψει να ξεχυθεί στο χώρο που θα φωτίσει με τη δική της αυτόφωτη λάμψη.
Πού ξέρεις;  Ακόμα και στον πιο άβολο, κακοτράχαλο και παράξενο δρόμο δεν είναι καθόλου απίθανο να βρεις και καλή παρέα.

Μία εκούσια συγκρότηση και σύνθεση ανθρώπων με αυτόνομες προσωπικότητες και ανεξάρτητες αντιλήψεις...


ΚΑΙ...πρόσεχε! εσύ ο"ρεαλιστής", ο "νοικοκύρης", ο "καριερίστας", ο πολιτικάντης ή ο κομματικός καθοδηγητής, ο αρχιμπασκίνας και ο "αστυνομικός σκέψεων", ο διδάκτορας στο κολλέγιο, ο ψυχίατρος:.. Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να' χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους!
Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη...(ή το ανάποδο) Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους.


 Θα έρθει εκείνη η μέρα αδέλφι μου!
 Με τις απαντήσεις να μην ξεγελούν και να ντροπιάζουν τις ερωτήσεις αλλά να τις τιμούν  
και να τις επεκτείνουν...
Θα έρθει φιλαράκι μου!
Θα έρθει μάτια μου!
 Θα έρθει..........................
Και όλη η ύπαρξη σαν ένα πρώην μαραμένο αγριολούλουδο θα ορθωθεί στο μίσχο της ξανά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου