Γιατί οφείλουμε να αρνούμαστε, ψυχή τε και σώματι, αυτούς τους κανόνες αυτής της κοινωνίας...

Αντίκρισα το φως σε τούτο τον ταλαίπωρο πλανήτη πριν κάμποσα έτη...Για να ανατραφώ, όπως τόσοι και τόσοι και τόσοι άλλοι "νεοεισερχόμενοι στο πλανητικό ίδρυμα", από τα σπάργανα ως πειθήνιος υπήκοος, έστω και με ασυνείδητο τρόπο από το πρώτο σχολείο της οικογένειας. Που "έτσι τα είχε βρει" κι αυτή από τους προηγούμενους...
 Δηλαδή να συμφωνώ στα "τετελεσμένα", αποδεχόμενος την αισχρότητα του ότι το 1% του πλανήτη της γης θα λυμαίνεται τους πόρους της και τον παραγόμενο πλούτο του υπόλοιπου 99%! Το οποίο αν δεν συναινούσε, όφειλα να κατανοήσω πως θα αντιμετώπιζε τη συκοφάντηση, την περιθωριοποίηση, τη βία...Και παράλληλα να οδηγείται ως ποίμνιο από "ευσεβείς ποιμένες" στην κατανάλωση "πνευματικής βοσκής" θρησκευτικής υπουλίας, με κηρύγματα όπως: " όλοι είναι δούλοι(!) του θεού και ίσοι απέναντί του"(ω!τι παρηγοριά για να καταπιείς τα χειρότερα) και "το κοσκίνισμα δικαίων και αδίκων θα συμβεί οπωσδήποτε μετά το φυσικό θάνατο", αφού δηλ. όλοι της γης οι εξαθλιωμένοι, σκλάβοι και κατάφωρα αδικημένοι υπομείνουν εν ζωή στωικά και ήσυχα τη δουλεία σε επίγειους θεΐσκους...

 Τα σχολεία τους και όλα τα ευαγή ιδρύματά τους νομιμοποίησαν όλα αυτά τα "φυσιολογικά και θεάρεστα" και μου δίδασκαν ότι ωριμότητα σήμαινε την εμπέδωσή τους ως κανονικότητα. Άιντε και με ολίγη, απόλυτα ελεγχόμενη και μέσα σε "λογικά πλαίσια", αμφισβήτηση...

Όμως η φιμωμένη κραυγή, που από νωρίς άρχισε να αλυχτάει μέσα στα ανάκτορα των κυττάρων μου για όσα όφειλα να υπομείνω στην "παράγκα" της κοινωνίας (κάτι σαν την παράγκα του κουτοπόνηρου ραγιά Καραγκιόζη), κάποτε έσπασε τα (υψωμένα, ασυνείδητα, κι από εμένα τον ίδιο εκτός απ' τους έξω) φράγματά της. Κι ένιωσα απελευθερωτικά κάθε μόριο της φθαρτής μου σάρκας, αυτής που εγγράφεται από γεννησιμιού της στα ληξιαρχεία τους λες και είναι περιουσιακό τους στοιχείο, να ουρλιάζει με αρχέγονη βοή:

Έτσι εξηγείται….

Από τον ΑΣΗΜΩΝΗ μέσω ΓΡΕΚΙ

Ποιο φαινόμενο του θερμοκηπίου; Μήπως ο πλανήτης ψύχεται;

 Θα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό επί του θέματος αυτού που "ξεχειλίζει από ζουμιά και μαγειρέματα" να διαβάσετε κι αυτό το πολύ καλό άρθρο: ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ Ή ΘΕΡΜΟΚΕΦΑΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΟΙ;

Αν θέλετε, χάριν της όσο το δυνατόν επιστημονικότερης πληροφόρησης, διαβάστε κι αυτό για τις κλιματικές αλλαγές και το φαινόμενο του θερμοκηπίου (επίσης πολύ καλό και μεστό στη γραφή του) και δείτε αυτό το χαρακτηριστικό βίντεο περί της απάτης (για συγκεκριμένους λόγους) γύρω από το εν λόγω φαινόμενο...

Ἔρχεται ἐποχή παγετώνων!(;)

Έρχεται νέα εποχή παγετώνων το 2014, σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται Ρώσοι επιστήμονες που φέρνουν τα πάνω κάτω, μιλώντας για την επέλαση μίας μικρής εποχής των παγετώνων το 2014 και αμφιστητούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η άποψη Έλληνα επιστήμονα. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι όντως γεγονός. Η Γη άρχισε να θερμαίνεται από το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα – στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον πιστεύεται ότι η διαδικασία της θέρμανσης σχετίζεται με ανθρωπογενή επίδραση. Η ανθρωπότητα αυξάνει τις εκπομπές CO2, που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ο Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάσκιν είναι κατηγορηματικά αντίθετος με αυτήν την άποψη.

Ισχυρίζεται ότι οι αλλαγές του κλίματος έχουν κυκλικό χαρακτήρα και δεν συνδέονται καθόλου με τη δραστηριότητα των ανθρώπων. Μαζί με τον συνάδελφό του Ραούφ Γκαλιούλιν αποδεικνύουν, ότι η σημερινή υπερθέρμανση είναι ο απόηχος της εξόδου του πλανήτη από μία «μικρή εποχή των παγετώνων» και σύντομα – σε γεωλογική κλίμακα,

Χαρίζουν εκατομμύρια σε ξένουν ολιγάρχες, κι απ'την άλλη κατάσχουν σπίτια ανέργων

απορία:
Έχουμε τους πολιτικούς και τους μηχανισμούς που μας αξίζουν; Οπότε και λίγα μας κάνουν!
Ή οι πολιτικοί και οι μηχανισμοί τους ΔΕΝ μας αξίζουν, οπότε τους στέλνουμε μια και καλή στον αγύριστο; (κατάσχοντας και δημεύοντας και τις με αδιαφανείς και ληστρικούς τρόπους αποκτηθείσες περιουσίες τους...)

Δημοσιεύθηκε στις 28 Ιούν 2013 από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

 

Την στιγμή που χαρίζουν εκατομμύρια ευρώ σε ξένους ολιγάρχες κατάσχουν σπίτια ανέργων που χρωστούν στην εφορία κάποιες εκατοντάδες ευρώ, τόνισε στην παρέμβαση του, στην τηλεόραση του Σκάι, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά Σωτήρης Πουλικόγιαννης. Το σπίτι του άνεργου μεταλλεργάτη, ο οποίος λόγω χαρατσιών, προσαυξήσεων κλπ χρωστάει 1.670 ευρώ στην εφορία βγαίνει στον πλειστηριασμό με την πρώτη προσφορά να έχει καθοριστεί ήδη στα 70.000 ευρώ. (Η αναστολή πλειστηριασμών για χρέη κάτω από 200.000 ευρώ αφορά μόνο της τράπεζες και όχι το δημόσιο).
Τα όσα μας λέει ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, για την κατάσταση που βιώνουν όλοι οι άνεργοι μεταλλεργάτες είναι πολύ περιγραφικά και στο μόνο που μπορεί να διαφωνήσουμε στα λεγόμενα του είναι ότι η φορολογική πολιτική που εφαρμόζεται δεν είναι παρανοϊκή, όπως είπε. Είναι απόλυτα ταξική!

Ο Τραπεζίτης των Χωρικών

" Η Ουτοπια βρισκεται ακριβως μπροστα μας. ΕΝΑ μονο βημα χρειαζεται να κανουμε για να εισελθουμε σ’ αυτην. Τοσο μακρυα ειναι! Μα χρειαζεται θαρρος, τόσο όση, η περιμετρο της Γης σε βηματα. Μα και αυτο παλι μια φανταστικη πεποιθηση του Εγω ειναι. Το ΕΝΑ βημα ειναι το ιδιο πραμα με το ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ". Mythaon Pontix

Aπίστευτο κι όμως αληθινό: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΑ! ("Grameen Bank" στο Μπαγκλαντές: διαρκώς εξελισσόμενη και κερδοφόρα!)

 

 Μικρά και χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο που ακολουθεί:

" ...Η Grameen Bank όμως δεν σταμάτησε εκεί. Έκανε ακόμη ένα βήμα παραπέρα, δεν έχει δικηγόρους! Μια επαναστατική απόφαση αν σκεφτεί κανείς ότι συνολικά δανείζει περίπου μισό δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο στα  εκατομμύρια των μικροδανειοληπτών της.  
 

Το ποσό είναι μεγάλο, αλλά δεν υπάρχουν δικηγόροι για να το προφυλάξουν. «Εάν μια μέρα όλοι οι δανειολήπτες μας οργανωθούν και μας πουν “δεν σας δίνουμε πίσω δεκάρα” δεν μπορούμε να τους κάνουμε τίποτα. Γιατί δεν έχουμε δικηγόρους» (από ομιλία του Yunus στο Authors@Google).

Το σύστημα της τράπεζας βασίζεται εξ ολοκλήρου στην αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ τράπεζας και δανειοληπτών. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, δεν υπάρχουν δικηγόροι, δεν υπάρχει καμία γραφειοκρατία, νομικοί όροι και κυρώσεις. Απλά δίνουν λεφτά στον άνθρωπο που δεν έχει απολύτως τίποτα, κι επομένως καμία άλλη τράπεζα δεν θα του έδινε δάνειο.

Αυτά τα δάνεια δίνονται με τόκο που δεν μεταβάλλεται και το τελικό αποπληρωτέο ποσό δεν μπορεί ποτέ να ξεπεράσει το αρχικό ποσό του δανείου. Ταυτόχρονα, υπάρχει τέτοια άνεση στην αποπληρωμή του, που ο δανειολήπτης δεν υποχρεούται να αποπληρώσει σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

ΔΑΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΡΟΥΣ: «Η φτώχεια δεν είναι μια φυσική κατάσταση του ανθρώπου, αλλά μια κατάσταση που επιβλήθηκε στον άνθρωπο. Συνεπώς, μπορεί να διορθωθεί. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να είναι φτωχός. […] Μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο χωρίς φτωχούς ανθρώπους, δίνοντας ίσες ευκαιρίες σε όλους».

Για να υποστηρίξει αυτή του την πεποίθηση, ο Yunus τόλμησε αυτό που κάνει όλους τους τραπεζίτες της υφηλίου να αναρριγούν με τρόμο: έδωσε δάνεια στους ζητιάνους!

Η σκέψη ήταν απλή: οι ζητιάνοι πάνε από πόρτα σε πόρτα και από χωριό σε χωριό ζητιανεύοντας λίγο φαγητό. Η τράπεζα τους έδωσε ένα μικρό κεφάλαιο, προτρέποντάς τους να αγοράσουν με αυτό μικροπράγματα όπως καραμέλες, κουλουράκια, μικροσκεύη και λοιπά, για να τα πουλάνε στα σπίτια που έτσι κι αλλιώς επισκέπτονται καθημερινά. Δηλαδή, έδωσε την ευκαιρία στους ζητιάνους να γίνουν περιπλανώμενοι μικροπωλητές.

  Το εγχείρημα γνώρισε από την αρχή μεγάλη επιτυχία και, μέσα στα πρώτα τέσσερα δοκιμαστικά χρόνια, οι αρχικά άποροι δανειολήπτες εξελίχθηκαν σε επιτυχημένους μικροπωλητές και δέκα χιλιάδες απ’ αυτούς διαπρέπουν μέχρι σήμερα ως έμποροι. Ακόμη, άλλοι 100.000 άνθρωποι κατάφεραν να ξεφύγουν από την επαιτεία μια για πάντα. "

• Ο Τραπεζίτης των Χωρικών

 Ένας τρόπος να αξιολογήσεις τους ανθρώπους
είναι από το τα λόγια τους, ένας άλλος είναι από τις πράξεις τους.
Καλύτερος τρόπος όμως είναι από την προσφορά τους και την αποδοχή τους.
Eos Aurora

Ο τρόπος επίλυσης ενός προβλήματος που μπορεί να αντιμετωπίζεις στην ζωή σου,
βρίσκεται σ’ εκείνον τον τρόπο ζωής που κάνει το πρόβλημα να εξαφανίζεται.
Λούντβιχ Βιτγκενστάιν “Πολιτισμός και αξίες”.

‘Ολοι είμαστε μάρτυρες της οικονομικής κρίσης που εξελίσσεται παγκόσμια. Μιας κρίσης που είναι πλέον σαφές ότι έχει τις ρίζες της στην απληστία, στον εγωισμό, στην απομάκρυνση από τον «άλλο», συνεπώς μια κρίση πρωτίστως εσωτερική.  Η ευθύνη για την κατάρρευση της οικονομίας εντοπίζεται και στο μεγάλο αριθμό δανείων, με τρόπους και όρους τέτοιους που καθιστούν τον δανειολήπτη ανίκανο να ξεπληρώσει. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι οι τράπεζες να χάνουν λεφτά και να γίνονται ακόμη πιο σκληρές απέναντι στους καταχρεωμένους πελάτες τους.   

Τους τελευταίους μήνες όλοι είμαστε μάρτυρες της οικονομικής κρίσης που εξελίσσεται παγκόσμια. Μιας κρίσης που είναι πλέον σαφές ότι έχει τις ρίζες της στην απληστία, στον εγωισμό, στην απομάκρυνση από τον «άλλο», συνεπώς μια κρίση πρωτίστως εσωτερική που μαίνεται στον ίδιο τον άνθρωπο.  Η ευθύνη για την κατάρρευση της οικονομίας εντοπίζεται στο μεγάλο αριθμό δανείων, με τρόπους και όρους τέτοιους που καθιστούν τον δανειολήπτη ανίκανο να ξεπληρώσει. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι οι τράπεζες να χάνουν διαρκώς λεφτά και να γίνονται ακόμη πιο σκληρές απέναντι στους καταχρεωμένους πελάτες τους

Όλες, εκτός από μια: την Grameen Bank, που λειτουργεί εδώ και περίπου 25 χρόνια έχοντας σταθερά ανοδική πορεία και που δεν έχει πληγεί καθόλου από την οικονομική κρίση. Μια τράπεζα «αλλιώτικη», φαινόμενο, που δείχνει το δρόμο για την κοινωνία της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Εμπνευστής και ιδρυτής της ένας σπάνιος άνθρωπος, προφανώς άγνωστος στα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης: ο Μοχάμεντ Γιουνούς.

Γιατί;

Κάποιες στιγμές με πιάνει δυσφορία. 

Νοιώθω ότι πνίγομαι, ότι κάποιος με έχει πιάσει από το λαιμό και δε μπορώ να πάρω ανάσα. Λέω δεν μπορεί, ζω έναν εφιάλτη και θα ξυπνήσω. Ανοίγω τα μάτια να κοιτάξω γύρω μου, παίρνω βαθιά ανάσα, διώχνω τον στραγγαλιστή.

Μαζεύω τις σκέψεις μου και ανασυγκροτούμαι.

 Παιδιάστικα ερωτήματα γυροφέρνουν στο μυαλό μου κι εκείνο το «γιατί;»  μου σκίζει τα σωθικά.

Άλλες φορές ουρλιάζω μέσα στη σιωπή μου και άλλες θρηνώ...

Άλλες πάλι βρίσκω τη λύτρωση... 

Δίνω απαντήσεις και προχωρώ... βρίσκομαι σε εγρήγορση.

Θυμάμαι από μικρή αυτό το «γιατί;»  στα ημερολόγιά μου. 

Επαναλαμβανόμενο, σχεδόν σε κάθε κατάληξη του κειμένου.

Και αν όλα αυτά τα αναρίθμητα «γιατί;» βρίσκονται μέσα μας γιατί δε τα ανασύρουμε;

Μήπως φοβόμαστε τις απαντήσεις; Μήπως δυσκολευόμαστε να ασχοληθούμε με τον εσώτερο εαυτό μας και κουραζόμαστε να σκεφτόμαστε έστω και λίγο σε τι μπορεί να φταίει;

Δεν είναι ανάγκη να αυτομαστιγωνόμαστε ,αλλά μήπως η ενδοσκόπηση αποτελεί μία  αφετηρία για περαιτέρω επεξεργασία που τελικά έχει αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο;

Ας μην ξεχνάμε πως μαθαίνουν τα παιδιά τον κόσμο.

Όλα ξεκινούν από το γιατί και την περιέργειά τους  να ανακαλύψουν τι συμβαίνει γύρω τους , πως λειτουργεί και με ποιο τρόπο.

Είναι μία διαδικασία για  να αντιληφθούν τα πρωτόγνωρα  φαινομένα και να έρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους και του άλλους.

Ας παραδειγματιστούμε άλλη μια φορά από την αυθόρμητη συμπεριφορά των παιδιών (που ως ενήλικες σοβαροφανείς πολλές φορές απεμπολούμε) κι ας ξεκινήσουμε να ρωτάμε πάλι από την αρχή: Γιατί...; 

Οι ερωτήσεις  προκαλούν και τις απαντήσεις, που είτε επώδυνες είτε (σπάνια) ανώδυνες έχουν πολλά να μας πουν! 

Ίσως αναγεννηθούμε...

 νάμα

Στον µονόδροµο – προς τα πού;

του Γεράσιµου Λυκιαρδόπουλου

Εδώ που έχουµε φτάσει δεν υπάρχει ελπίδα, παρεκτός κι αν τολµήσουµε ν’ απελπιστούµε στ’ αλήθεια : να τό πάρουµε απόφαση πως βρισκόµαστε πράγµατι σε µονόδροµο· αρκεί µόνο να οπλίσουµε τή µατιά µας µε περισσότερη λογική, δηλαδή µε περισσότερο θάρρος, ώστε να δούµε πως δεν πρόκειται για τόν περιβόητο «µονόδροµο» τής υποταγής στη µοίρα, στην ακόρεστη τυφλή και κουφή βούληση τών «αγορών», αλλά για τόν όντως µ ο ν ό δ ρ ο µ ο µιας ζωτικά αναγκαίας – πρωτίστως εσωτερικής – αναστροφής.

Ειδάλλως είµαστε χαµένοι από χέρι. Συνεχίζοντας να καταπίνουµε τό δόλωµα τής «ελπίδας» έρπουµε προς τό µοιραίο, ψυχρά υπολογισµένο και πολιτικά «κοστολογηµένο», τέλος µας. Κάθε κατάφασή µας (εκβιασµένη, κουρασµένη, υπνωτισµένη) προς αυτή τήν τζούφια ελπίδα προακυρώνει κάθε µελλοντικό ενδεχόµενο επαν–όρθωσης, ήτοι ανατροπής τής καθεστηκυίας αταξίας, ανοµίας και αδικίας. Αυτό που συµβαίνει σήµερα δεν είναι απλώς ο δίκην φυσικής καταστροφής θάνατος τής «οικονοµίας» αλλά ένα έγκληµα εν ψυχρώ εναντίον µας – στο οποίο εκβιαζόµαστε να συµµετάσχουµε µε τή δέουσα «πολιτική υπευθυνότητα».

Εκεί έχουµε φτάσει· και εκεί θα βαλτώσουµε για πάντα (ή όσο µπορεί να κρατήσει αυτό τό «πάντα»), εάν δεν υπάρξει η ατοµική και συλλογική εκείνη υπέρβαση που µόνο µια άξια τού ονόµατός της αριστερά θα µπορούσε να εµπνεύσει. Υπάρχει αυτή η αριστερά;

Ο ΚΛΕΦΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΡΑΧΝΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΦΑΤΡΙΑΣΜΟΥΣ.

Λαοί υπό κατοχή. Παντού. Σε ολόκληρο το πλανήτη. Κι όσοι αρνούνται αυτή τη παγκόσμια ισοπέδωση, ξεκινάνε σιγά σιγά το δικό τους κλεφτοπόλεμο. Η σπίθα έρχεται από εκεί που δεν τη περιμένεις. Και η αιτία πολλές φορές κάτι φαινομενικά μικρής σημασίας. Κάποια λεπτομέρεια από τη συνολική ασυδοσία του συστήματος που μοιάζει ανάξια λόγου μπροστά σε άλλα φαινόμενα τραγικά. Στη Τουρκία αιτία έγινε ένα πάρκο, στη Βραζιλία μια αύξηση στο εισιτήριο του λεωφορείου και μετά για το ποδόσφαιρο. Λαοί που μοιάζουν πειθήνιοι, ανίκανοι πλέον να διεκδικήσουν οτιδήποτε εκτός των καθορισμένων εντολών των εξουσιαστών της ζωής τους και της ζωής των παιδιών τους, που καταπίνουν αμάσητα φαινόμενα φτωχοποίησης, εγκληματικότητας, εξαθλίωσης, υποδούλωσης, έχουν θέσει «μυστικά όρια» δικά τους που αν κάποιος τα αγγίξει, θα γίνει το αναπάντεχο ξέσπασμα. Ποντάρουν όλοι πως θα γίνεις ταύρος σε υαλοπωλείο όταν σου ρίξουν μπροστά ένα κόκκινο πανί κι εσύ δεν αντιδράς καθόλου. Ήσυχος ο χειραγωγός σου, βγάζει ένα μαντιλάκι σε άσχετο χρώμα να φυσήξει τη μύτη του και ξαφνικά ακούει την ανάσα σου απειλητική στη μούρη του....


Οι λαοί ένας ένας σχηματίζουν τα δικά τους νέα όρια. Τους δικούς τους κανόνες εξέγερσης και ανατροπής. Οι άνθρωποι αναθεωρούν τις αξίες τους. Τι θεωρούν σημαντικό και τι ασήμαντο. Η μεγαλύτερη ελευθερία ίσως του ανθρώπου ορίζεται από αυτή ακριβώς τη λεπτομέρεια. Το δικαίωμα να επιλέγει τι θεωρεί άξιο. Τι θεωρεί σημαντικό. Ποια είναι τα όρια της αξιοπρέπειας.

Το Χρήμα. Γιατί λείπει από παντού;

Δώσ`μου τον κόσμο +5%!

(από τον χρήστη Τolis Linos)

σχόλιο της νάμα:

Ένα ακόμα βίντεο από τα πολλά που κυκλοφορούν και εξηγούν με απλό και ευχάριστο (!) τρόπο τη βαθύτερη αιτία που υποσκάπτει τη ζωή μας: 

Το χρήμα και οι αδίστακτοι μεγαλοεκμεταλλευτές μεγαλοτρατραπεζίτες!

Αφού διαπιστώσουμε  και κατανοήσουμε το καλά στημένο κόλπο τους που δεν αποσκοπεί μόνο στη συσσώρευση χρήματος, αλλά και εξουσίας, είναι αναγκαίο να ψάξουμε άμεσα τρόπους για να αλλάξουμε αυτή τη συνταγή και να τους χαλάσουμε όλα τα σχέδια, μην επαναλαμβάνοντας τα λάθη του παρελθόντος. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει το βίντεο, τίποτα δε συμβαίνει τυχαία και υπάρχει μία αλληλουχία στην πορεία προς την εξουσία, με την αχόρταγη ελίτ- τραπεζίτες χωρίς κανένα δισταγμό να δημιουργούν πολέμους και τεχνητές κρίσεις, πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων, για ένα χρέος , ένα τόκο, ένα γραμμάτιο, που δεν μπορεί ΠΟΤΕ να πληρωθεί, αλλά έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για να ελέγχει τις μάζες και να αποδίδει κέρδος και εξουσία στους "λίγους και καλούς".

Τι κι αν αλλάζουν οι γκαρνταρόμπες των καιρών...

Νιώσε μέσα στα κύτταρά σου πώς κυλούν σαν ορμητικό ποτάμι οι χιλιετίες... Παρασύροντας μυριάδες ιστορίες, ανείπωτες και παράξενες και συνηθισμένες. Και λογής απαγορευμένες γνώσεις και πόθους ανεκπλήρωτους και οάσεις έμπνευσης και δημιουργίας. Κι ατέλειωτα λουτρά αίματος, εκπομπές ανθρώπινου πόνου που ακούγονται ως το διάστημα, πεδία μαρτυρίου και τοπία καταστροφής. Παρραχαρακτήρια ευγενών ιδεών και μεγαλόπνοων συλλήψεων και πηχτή πράσινη γλίτσα μίσους και παράνοιας...Όλα μαζί παρασυρμένα, ανακατεμένα σε ένα χαώδες μείγμα που τα νερά των χρόνων μεταφέρουν ως τις μέρες μας, για να τις στοιχειώσουν και να τις ταράξουν με τον παφλασμό τους...

Τι κι αν "αλλάζουν" οι καιροί κι ενδύονται άλλοτε νέες πλουμιστές φορεσιές κι άλλοτε γεμάτες μπαλώματα από πολύχρωμα κουρέλια της Ιστορίας...Τι κι αν οι καιροί υιοθετούν νέες μορφές και προσωπεία,  που συχνά κάτω από τη "μάσκαρα" θέλουν σαν ματαιόδοξες γηρασμένες κυρίες να καλύψουν (μάταια) τις ζάρες και τις στρώσεις ρυτίδων ή τα αιώνια σπυριά της αθεράπευτης ακμής τους...

Τι κι αν οι κακόβουλοι (θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε και "μαύρους") "μάγοι και μάγισσες" του ελέγχου των ανθρώπινων κοπαδιών καταφεύγουν σε νέα κόλπα: θρησκευτικά και επιστημονικά δόγματα, νεόκοπες αυθαιρεσίες που παρασημοφορούνται ως αυθεντίες, νέες ορολογίες διαστρέβλωσης των εννοιών, άφθονη κι αχαλίνωτη τεχνολογία υποταγής των αισθήσεων και των συνειδήσεων...

Λόγια σοφίας που μεταφέρει το-αδιάφορο για τα ανθρώπινα σαλέματα ή νεκρολογίες-ποτάμι του χρόνου και τα ρεύματά του αποθέτουν στις ακτές των εποχών μας, μάς πιστοποιούν πως οι νοοτροπίες παραμένουν εκπληκτικά αναλλοίωτες. Οι νοοτροπίες που τροφοδοτούνται από τους ίδιους πυρήνες που έχουν να κάνουν με τα του ανθρώπου...τα χάλια. Κι εμπλοκές.
 Και ουσίες οι οποίες όσες γκαρνταρόμπες κι αν τους διαθέσουν οι "ενδυματολόγοι", δεν παύουν να διατηρούν από κάτω τον ίδιο "σωματότυπο":

                                    
Ο Ένοικος...

Στίχοι βγαλμένοι όχι από γεννήματα της φαντασίας...

Αναδημοσιεύω (υπάρχουν ήδη μέσα στο μπλογκ μαζί με πολλούς άλλους ΕΔΩ) κάποιους στίχους μου, γιατί έχω την επίμονη εντύπωση ότι οι συνθήκες και καταστάσεις που λαμβάνουν συνεχώς χώρα και βιώνονται τόσο εντός όσο κι εκτός τειχών (σ'έναν κόσμο όπου όλα συνδέονται μεταξύ τους), τους καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρους.
 Κτηνώδης βία με μανδύα νομιμότητας, δημοκρατικότητας ή απλώς ως λογική(!) απόρροια απολυταρχιών καθεστώτων, μέσα σε σκοτεινά κελιά. Άνθρωποι που σαπίζουν σε μπουντρούμια χωρίς δίκες, χωρίς αποδείξεις, με έγκλημά τους τις ιδέες τους. Διάχυση της παράλογης βίας, του Φόβου και των ιδεολογιών υπηρέτησής του σε ολόκληρες κοινωνίες, εξυπηρετώντας απόλυτα το Σύστημα ελέγχου των ανθρώπινων μαζών. Φρικιαστικές ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων, που αποτελούν όνειδος για τον όποιο "πολιτισμό", ψευδοεπιστημονικά αυθαίρετα δόγματα, αριστοτεχνικά στημένα ψεύδη και απάτες σε βάρος των ανθρώπινων αναλώσιμων πληθυσμών. Εκτρώματα και τερατουργήματα να διαφεντεύουν τις ζωές μας, με τη δική μας (στη συντριπτική μέχρι σήμερα ανθρώπινη πλειοψηφία) σιωπηλή αποδοχή, απάθεια, ουσιαστική μη-δράση. Αντιεξέλιξη...

Κι αν όλη αυτή η ατμόσφαιρα σας φαίνεται εφιαλτική κι αποκρουστική, διαλογιστείτε με ειλικρίνεια και διαυγή ματιά πάνω στο ποιος είναι ο ρόλος του καθενός χωριστά και όλων μαζί στην ύπαρξη και διαιώνισή της..

ανιχνευτής

 για να θυμηθούμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά:

Nεοφιλελεύθεροι ταλιμπάν

Χωρίς καμία λογική, χωρίς ούτε αξιοκρατικό ούτε οικονομικό κριτήριο ανατίναξαν 2500 εργαζόμενους και μια κερδοφόρα επιχείρηση στον αέρα, την ΕΡΤ, αυτό θα στοιχίσει στους φορολογούμενους πάνω από 300 εκατομμύρια και τώρα μιλάνε για συνέχεια των απολύσεων με...αξιοκρατία! Μα τον Αλλάχ δεν καταλαβαίνω που το βρίσκουν το θράσος να αλλάζουν τόσο προκλητικά το νόημα των λέξεων…


Από antistachef μέσω ΓΡΕΚΙ

Αστυνομικοί σταματούν την καταστολή και ενώνονται με τους Βραζιλιάνους διαδηλωτές σε καθιστική διαμαρτυρία. (βίντεο από την Βραζιλία)

( Λέτε να έχουν τέτοιες κρυφές και καταπιεσμένες ευαισθησίες  και τα δικά μας, εγχώρια ένστολα, κρανοροπαλοφόρα "εργαζόμενα παλικάρια;" Λέτε; )


Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον βίντεο κάνει τις τελευταίες ώρες το γύρο του Διαδικτύου και απεικονίζει βραζιλιάνους αστυνομικούς να συμμετέχουν μαζί με τους πολίτες στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης που συνεχίζονται εδώ και αρκετές ημέρες.

Παρά το γεγονός ότι η πρόεδρος της χώρας πήρε πίσω τα μέτρα για αύξηση στα εισιτήρια που είχαν πυροδοτήσει το οργισμένο ξέσπασμα των Βραζιλιάνων, οι πολίτες της χώρας δεν δείχνουν διατεθειμένοι να σταματήσουν τις διαμαρτυρίες.

Στο βίντεο φαίνονται ξεκάθαρα αστυνομικοί οι οποίοι, εν μέσω χειροκροτημάτων συμμετέχουν στην καθιστική διαμαρτυρία των πολιτών

Οι άνδρες της στρατιωτικής αστυνομίας βρίσκονται σε "κλοιό" διαδηλωτών που κάνουν καθιστική διαμαρτυρία σε έναν χώρο που μοιάζει με πάρκο.

Οι φωνές των πολιτών είναι καταιγιστικές κατά της βίας και τελικά οι αστυνομικοί αποφασίζουν να καθίσουν μαζί τους προκαλώντας χειροκροτήματα και επιδοκιμασίες, ενώ ακούγεται το σύνθημα "λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος".

Οι ίδιοι φαίνονται αμήχανοι αλλά συγκινημένοι και χαμογελαστοί.




To είδαμε ΕΔΩ

Αδιέξοδα, ευθύνες και επιλογές!

(Διαβάστε και τα τελευταία φιρμάνια από "τας πολιτισμένας Ευρώπας" όσον αφορά καταθέσεις και μικροκαταθέσεις και ανακεφαλοποίηση των (σεσημασμένων) τραπεζών...)

Φουκαρά μου, δούλευες σκληρά και για χρόνια λαδώνοντας, με τη σωματική και ψυχική ενέργειά σου, τα γρανάζια της μηχανής της μισθωτής σκλαβιάς. Και, όντας νοικοκυραίος άνθρωπος-όχι κανένας μεγιστάνας, μάζεψες "πέντε δεκάρες" για τα γεράματά σου ή για να βοηθήσεις τα παιδιά σου, τους δικούς σου τελοσπάντων, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της κρίσης;

ΠΡΙΤΣ! Τι νόμιζες, πώς είσαι άνθρωπος; Τόσο καιρό έκανες τα στραβά μάτια και δεν έβλεπες τα ολοφάνερα σημάδια ότι δεν αποτελείς ανθρώπινο ον, γι'αυτούς που αφήνεσαι στα γαμψά τους νύχια να σε διαχειριστούν εσένα και την οικογένειά σου; Αλλά ένα σφάγιο, ένα αναλώσιμο και αξιοκαταφρόνητο βρωμονούμερο για τους πολιτικάντηδές σου και τους τραπεζίτες, που προέχει να σώσουν τα παρασιτικά ιδρύματά τους κι ας ισοπεδωθούν ολόκληρες κοινωνίες, με εκατομμύρια ασήμαντα νούμερα σαν εσένα να πετιούνται στις χωματερές της απόλυτης εξαθλίωσης...

 ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΤΙΠΟΤΑ! ΟΥΤΕ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ! Θα ζεις όπως σου υποδεικνύουν αυτοί και θα πεθαίνεις όποτε κρίνουν εκείνοι αναγκαίο, ως "παράπλευρη απώλεια" προκειμένου να ευημερήσουν οι λογιστικοί υπολογισμοί στα τεφτέρια τους...

Κατά τ'άλλα, ίσως να σε σώσει κάποιος αυτόκλητος νέος μεγαλόστομος "σωτήρας"...Ποτέ ο εαυτός σου, σε συνεργασία και με τόσους άλλους εαυτούς σαν εσένα! Γιατί αυτό σημαίνει ανάληψη προσωπικών ευθυνών κι εγκατάλειψη του πολύξερου και θλιβερού "εγώ...εγώ...εγώ...".

ένα επιεικώς διαφωτιστικό άρθρο, με πολύ σημαντικές προεκτάσεις και συμπεράσματα που δίνουν κάτι παραπάνω από άφθονη τροφή στη σκέψη!

Προσφυγή στην Άγνοια, η Λογική Πλάνη!

 

Αν εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι ο Άτλας κουβαλούσε στους ώμους του τη Γη, ότι ο Νέρωνας έπαιζε τη λύρα του όταν καιγόταν η Ρώμη, ότι ο Ερρίκος Η΄ είχε έξι συζύγους, ότι η σαμπάνια εφευρέθηκε από τους Γάλλους, ότι το Έβερεστ είναι το υψηλότερο βουνό στον κόσμο, ότι οι καμήλες αποθηκεύουν νερό στις καμπούρες τους και ότι ο άνθρωπος έχει πέντε αισθήσεις, τότε πραγματικά χρειάζεστε αυτό το άρθρο «επειγόντως» και «ανοιχτό μυαλό» γιατί τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι ή τουλάχιστον, πιθανόν, να μην είναι ακριβώς έτσι. Δεν γνωρίζω να σας πω πως ακριβώς μπορεί να είναι, αλλά ουτε και με νοιάζει ιδιαίτερα αυτό. Η ανάγκη μου να καλύψω τα κενά μ έχει αφήσει ήσυχη προ πολλού.

Ο Τόμας Έντισον δήλωσε ότι δεν ξέρουμε ούτε το ένα εκατομμυριοστό του 1% του οτιδήποτε, ο Μάρκ Τουέιν πίστευε ότι απαιτούνται 8 εκατομμύρια χρόνια για να αποκτήσει κανείς άρτια γνώση μόνο των μαθηματικών, ο Γούντυ Άλλεν είπε ότι κάποιοι πίνουν αχόρταγα από το ποτάμι της γνώσης, ενώ άλλοι κάνουν απλώς γαργάρες.

Το «Βιβλίο της ολικής άγνοιας» ρίχνει άπλετο φως σε μια ερώτηση που έχει απασχολήσει φιλοσόφους, επιστήμονες, συγγραφείς, πολιτικούς και κάθε νοήμονα άνθρωπο μεγαλύτερο ενός βρέφους σε όλη τη διαδρομή της Ιστορίας: «τι είναι αλήθεια και τι είναι παραμύθια;» Ένας εκτενής, απολαυστικός και πάνω απ’ όλα αποκαλυπτικός κατάλογος των παρανοήσεων, των σφαλμάτων και των μύθων σε όλο το πεδίο της «κατακτημένης γνώσης», που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε για ποιο λόγο μπαίνει κανείς στον κόπο να πάει σχολείο.

Όπως έχει ειπωθεί, «κάποιοι πίνουν βαθιά από το ποτάμι της γνώσης, ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν γαργάρα»! Δεν είναι λόγος αυτός να νιώθουμε ταπεινωμένοι. Άλλωστε, η άγνοια είναι που οδηγεί στην ανάγκη της γνώσης. Για να το πούμε αλλιώς, αν δεν δημιουργηθεί η ερώτηση, δεν θα αναζητηθεί ποτέ η απάντηση! Το «Βιβλίο της ολικής άγνοιας» σπάει τα ταμεία στη Βρετανία και με τρόπο απλό και διασκεδαστικό μάς αποκαλύπτει ποια πράγματα νομίζαμε πως γνωρίζουμε, ενώ… ήμασταν βαθιά νυχτωμένοι. 

Απλά και σταράτα λόγια: "τα χειρότερα έρχονται"

(Και βέβαια τα φοβούνται αλλά και μπήγουν το μαχαίρι όλο και πιο βαθιά!
  Κι ας ξαναθυμηθούμε την ιστορική ατάκα: "αν ήξερα ότι οι Έλληνες είναι τόσο ζώα θα τους κυβερνούσα από την εποχή που ήμουν δεκανέας" Στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης, 1925 ). 

«Φοβούνται αυτό που έρχεται» (Βίντεο) 

 

 

Μια άλλη διάσταση στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έδωσε μιλώντας στην τηλεόραση του Σκάι ένας τεχνοκράτης. Ο Αναλυτής Χρηματοοικονομικών Παναγιώτης Παναγιώτου. Ας την κρατήσουμε γιατί έχει την σημασία της.

Σύμφωνα λοιπόν, μ΄ αυτόν τον τεχνοκράτη όλες οι αντιδράσεις ακόμα και αυτή του Κουβέλη να αποσύρει τους υπουργούς του απ’ την κυβέρνηση και να δημιουργήσει την μίνι κυβερνητική κρίση που παρακολουθήσαμε, οφείλονται στο ότι «Φοβούνται αυτό που έρχεται». Με πολύ γλαφυρό ύφος και χρησιμοποιώντας ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα περιγράφει την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κάνει εκτιμήσεις για το τι θα επακολουθήσει.

Aπό ΒΑΘΥ KOKKINO

Mια και είχαμε ανασχηματισμό, γιατί να μην αλλάξουν και τα ονόματα των υπουργείων;

Π.χ. το υπουργείο Υγείας, μετά την αλλαγή ηγεσίας, να αποκτήσει ένα γκλαμουράτο όνομα, μια και δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο, καθώς τα νοσοκομεία (και το όλο γενικά σύστημα) μοιάζουν με...αρχαιοελληνικά ερείπια...
 Να ονομαστεί λοιπόν "υπουργείο Λάμψης, Κάλλους και Ευεξίας", για να μην ξεχνάμε και την  κληρονομιά (που θα προσελκύσει 17εκ.τουρίστες και βάλε) της αρχαίας Ελλάδος!

 Το μεταφυσικού τύπου ερώτημα είναι αν οι ένδοξοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, στα Ηλύσια Πεδία ή όπου αλλού βρίσκονται και παρατηρούν τους ας πούμε-απογόνους, θα ήθελαν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση και σύνδεση με αυτούς τους τιμητές της ορθής λογικής και της α-λήθειας, που τώρα κατοικούν στα κάποτε δικά τους μέρη...

ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΚΚΑΣ: ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΣΤΕΙ!

"αν ήξερα ότι οι Έλληνες είναι τόσο ζώα θα τους κυβερνούσα από την εποχή που ήμουν δεκανέας"
(Στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης, 1925).

Γενιά Του Χάους (1986):
Παπάδες, μπάτσοι, δικαστές, πολιτικοί στρατιωτικοί / Όλοι αυτοί είναι ένοχοι και στο ειδώλιο εμείς / Για το ποινικό αδίκημα που λέγεται ζωή / το ποινικό αδίκημα που λέγεται ζωή



Απέρριψε σήμερα, για δεύτερη φορά, το Συμβούλιο Εφετών τις αντιρρήσεις που υπέβαλε η υπεράσπιση του Κώστα Σακκά, επί της νομιμότητας της περαιτέρω προφυλάκισής του για έξι ακόμη μήνες. Η απόφαση έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, που κάνουν λόγο για παράνομη και αντισυνταγματική παράταση της κράτησης του κατηγορούμενου για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος ο Κ. Σακκάς πραγματοποιεί απεργία πείνας από τις 4 Ιουνίου. Την περασμένη εβδομάδα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη και προφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2010 με την κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος έχει παραδεχτεί την ένταξή του στον αντεξουσιαστικό χώρο, δεν αποδέχεται όμως την κατηγορία του μέλους των «Πυρήνων». Το ανώτατο όριο της προφυλάκισής του (18 μήνες) για την υπόθεση αυτή συμπληρώθηκε χωρίς η δίκη του να έχει ξεκινήσει. Δύο μήνες πριν τη συμπλήρωση του 18μήνου, του ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη για συναφή υπόθεση και τον Απρίλιο του 2012 προφυλακίστηκε εκ νέου. Ο ανώτατος χρόνος της δεύτερης προφυλάκισής του, σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (12 μήνες) συμπληρώθηκε ενώ η πρώτη του δίκη δεν έχει ολοκληρωθεί και η δεύτερη (για την οποία κρατείται) μόλις ξεκίνησε.
Το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών, με το υπ’ αριθ. 978/2013 βούλευμά του, αποφάσισε την παράταση της προφυλάκισής του για έξι ακόμα μήνες, πέραν δηλαδή του ρητώς προβλεπόμενου στην ως άνω διάταξη 12μήνου. Το αποτέλεσμα είναι ο κατηγορούμενος να παραμείνει προφυλακισμένος για συνολικά 3 χρόνια.

Αν νιώθεις κι εσύ ξένος κι αταίριαστος σε αυτούς τους "δρόμους" τότε βαδίζεις σε καλή κατεύθυνση...

Κατευθυντήριες γραμμές που χαράσσουν μια φτιασιδωμένη διανόηση.
Ρεύματα τέχνης που καλουπώνουν την αυτονόμηση.
Ιδεολογικές διατριβές που φυλακίζουν και νεκρώνουν τις ιδέες.
Επαναστάσεις απελευθέρωσης που δεν αργούν να παγιδέψουν σε δόκανα ολοκληρωτισμού.
Παραχαράξεις και διαστρεβλώσεις που ακυρώνουν απόπειρες φώτισης.
Πύρινοι λόγοι περί κατάργησης των προκαταλήψεων που μεταλάσσονται σε προσωπεία εχθρικότητας και χολή μίσους.

Τεχνικές εξαπάτησης και κλιμακούμενου τρόμου για τη διαμόρφωση και χειρισμό του κοινού κώματος- ή της κοινής γνώμης.
Πόρνες με αμφίεση καλογριών που εκμισθώνονται από κακόβουλους εμπόρους πλάνης και ψευδαισθήσεων.

Μάνατζερ της τιποτοσύνης. Αθεράπευτοι διαστροφείς και τρισάθλιοι φαρισαίοι. Χυδαίοι λωποδύτες ψυχών κι ευπρόβλεπτοι κατασκευαστές και φορείς κρίσεων.

Για σκέψου! Και μετά αποκαλείτε εμάς-τους άλλους-όσους "χαλούν την πιάτσα" σας μη ρεαλιστές, παράλογους, δυσλειτουργικούς, εκκεντρικούς, μονόχνωτους, ισοπεδωτικούς, ταραξίες, ή ό,τι άλλη ξηλωμένη δικαιολογία εφευρίσκετε. Για να καλύψετε τα  κόπρανα και όλες τις δηλητηριώδεις οσμές σας από αυτό που συστήνετε ως "πραγματικότητα" ή "κόσμο που δεν θ'αλλάξει ποτέ". Διδάσκοντάς μας να ξεστομίζουμε κι ένα στωικό, ρεαλιστικό "δυστυχώς!" στο τέλος της προηγούμενης δημοφιλούς ατάκας περί αναλλοίωτου κόσμου...

Έτσι λέτε;
 Οι "ξενοδόχοι που δεν λογαριάζατε" αυξάνονται! Και ξεφυτρώνουν με τα καλαίσθητα και χωρίς όλες τις περιττές ανέσεις "μοτέλ" τους στις άκρες και τα απόμερα σημεία των "λεωφόρων σας", ακόμη και καταμεσής τους πια. Για να ακούσουν και ν'ακουστούν, να περιμαζέψουν, να περιθάλψουν και να δώσουν νέα πνοή και γεμάτα ζωή οράματα σε ανήσυχους, αταίριαστους, κουρασμένους ταξιδιώτες ή τσακισμένους διαβάτες.

Και οι δρόμοι ν'αλλάξουν χρώματα και προβλέψιμες κατευθύνσεις. Και οι "τροχονόμοι" κι "οδοδείκτες" να μείνουν χωρίς δουλειά και λόγο ύπαρξης, οι πραγματικοί παρίες αυτού του κόσμου.


Ο Ένοικος...

Ο γλυκόπικρος Μπωντλαίρ

"Από παιδί δύο συναισθήματα αντιμάχονταν στην καρδιά μου: η φρίκη της ζωής και η έκσταση της ζωής." (Η καρδιά μου ξεγυμνωμένη)

              

Ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ(1821-67) ήταν Γάλλος ποιητής.Σε ολόκληρο το έργο του, ο Μπωντλαίρ προσπάθησε να ενυφάνει την Ομορφιά με την Κακία, την βία με την ηδονή , καθώς και να καταδείξει την σχέση μεταξύ τους. Παράλληλα με την συγγραφή ποιημάτων σοβαρών και σκανδαλιστικών για την εποχή, κατόρθωσε επίσης να εκφράσει την μελαγχολία και την νοσταλγία. ( στοιχεία από wikipedia)

 σχόλιο νάμα:

Καταγοητευμένη από το απλό και λυρικό,  σκοτεινό (ίσως μακάβριο)  και χλευαστικό, προκλητικό αλλά συνάμα  συναισθηματικό  του ύφος  παραθέτω μερικά (από τα αγαπημένα μου) ποιήματά του:

Spleen
(Μετάφραση: K. Γ. Καρυωτάκης)

Είμαι σάν κάποιο βασιλιά σέ μιά σκοτεινή χώρα,
πλούσιον, αλλά, χωρίς ισχύ, νέον, αλλά από τώρα
γέρο, που τους παιδαγωγούς φεύγει, περιφρονεί,
καί την ανία του νά διώξει ματαιοπονεί
μ' όσες μπαλάντες απαγγέλλει ο γελωτοποιός του.
Τίποτε δέ φαιδρύνει πιά το μέτωπο του αρρώστου,
ούτε οι κυρίες ημίγυμνες, πού είν’ έτοιμες νά πουν,
άν το θελήσει, πώς πολύ-πολύ τον αγαπούν,
ούτε η αγέλη των σκυλιών, οι ιέρακες, το κυνήγι,
ούτε ο λαός, προστρέχοντας, η πόρτα όταν ανοίγει.
Γίνεται μνήμα το βαρύ κρεβάτι του, κι αυτός,
χωρίς ενα χαμόγελο, σέρνεται σκελετός.
Χρυσάφι κι αν τού φτιάνουν οι σοφοί, δέ θά μπορέσουν
το σαπισμένο τού είναι του στοιχείο ν’ αφαιρέσουν,
καί μέ τά αιμάτινα λουτρά, τέχνη ρωμαϊκή,
ιδιοτροπία των ισχυρών τότε γεροντική,
νά δώσουνε θερμότητα σ’ αυτό το πτώμα που έχει
μόνο τής Λήθης το νερό στίς φλέβες του καί τρέχει.

SPLEEN: Αγγλική λέξη, ελληνικής καταγωγής (σπλήν = σπλήνα),
υιοθετημένη από τούς γάλλους ποιητές και ιδιαίτερα τον Μπωντλαίρ σημαίνει: αναίτια μελαγχολία και ανία, αηδία για την ζωή.

Οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο να ζήσουν παρά να πεθάνουν

   

Εισαγωγή από το βιβλίο "Η ολοκληρωτική πόλη" του Miguel Amoros.

  Μιλάμε για εκείνους, που ποικιλοτρόπως και με διαφορετικές κατευθύνσεις, ανοίγουν προοπτικές αυτοοργάνωσης, άμεσης συμμετοχής, οικονομικού και κοινωνικού πειραματισμού, κριτικής, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με τα κυρίαρχα μοντέλα. Αυτοί που κινούνται με αυτή τη λογική, οργανώνονται κατά τρόπο οριζόντιο, έτη φωτός μακριά από τα μοντέλα των μαζικών κομμάτων.

Οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο να ζήσουν παρά να πεθάνουν.
Η δημιουργικότητα, η ποικιλία των ενδιαφερόντων, η αίσθηση του ανήκειν στο μέρος όπου κατοικούν και η προσωπική ζωτικότητα, είναι χαρακτηριστικά που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής των ατόμων. Είναι βάσει αυτών των προϋποθέσεων που τα άτομα κατευθύνουν, εφόσον αυτό είναι δυνατό, την ύπαρξή τους, διαισθανόμενα πως αν δεν είναι σε θέση να εκφράσουν αυτές τις ιδιαιτερότητες κατά τρόπο πλήρη και ικανοποιητικό, δεν υφίσταται καμία δυνατότητα ύπαρξης ποιότητας στην ατομική τους ζωή και, κατά συνέπεια, στη συλλογική. Αλλά δεν είναι εύκολο πράγμα η επίτευξη τέτοιων στόχων. Η προσωπική ζωτικότητα δοκιμάζεται σκληρά από την εργασία (για όποιον την έχει), από τη ρουτινιάρικη ζωή, από τις μεταφορές, από τις συνθήκες κατοικίας, από τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος· η ποικιλία των ενδιαφερόντων είναι λίγο πολύ ελεγχόμενη και περιορίζεται στην απόλαυση των θεαμάτων, των αποκτημένων αντικειμένων· η ευτυχία της δράσης για το κοινό συμφέρον ματαιώνεται από τη συμμετοχή σε σχέδια ενός ελλειμματικού και ελάχιστα αποτελεσματικού κοινωνικού μετασχηματισμού· η δημιουργικότητα, το πράττειν, δυσκολεύονται να εκφραστούν πλήρως, καθώς εμποδίζονται από νόμους και κανονισμούς που τα περιορίζουν, παρακωλύουν την ανάπτυξή τους και τα κατευθύνουν προς τα χόμπι και τα μπρικολάζ. 

Επιστροφή στην Ταξίμ

Κωνσταντινούπολη, 23 Ιουνίου

Αγαπητοί,

Ήταν μια εξαιρετική εβδομάδα επαναστατικών συνελεύσεων σε όλα τα μέρη της πόλης. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μου έλειψαν τα δακρυγόνα.

Χθες επιτέλους ήμασταν αναγκασμένοι να δεχθούμε κάποια. Η “Αλληλεγγύη στην Ταξίμ” έκανε ένα κάλεσμα στους ανθρώπους να έρθουν στην πλατεία με λουλούδια, και να κάνουν μια δήλωση, σαν άνδρες και γυναίκες.

Μετρημένη σε συμμετοχή, η συγκέντρωση ήταν μια επιτυχία. Η πλατεία ήταν γεμάτη. Εκτός από αυτό, ήταν βαρετή. Δεν υπήρχε κανένα νόημα σε όλο αυτό, και κανένα πραγματικό συναίσθημα. Εκτός από τα λουλούδια, θα παρατηρήσατε τις σημαίες. Όλα τα πανό ήταν ίδια με το κείμενο «Αλληλεγγύη στην Ταξίμ».

Όπως επεσήμανε ο αδελφός μου Naber , η οργάνωση-ομπρέλα που ξεκίνησε τη διαμαρτυρία προσπαθεί απεγνωσμένα να εδραιώσει την εξουσία της και να διατηρήσει μια κεντρική θέση στο κίνημα. Την τελευταία εβδομάδα, είχε ξεπεραστεί από τους ανθρώπους σε όλα τα μέτωπα. Οι συνελεύσεις γειτονιάς δεν συνδέονται με την “Αλληλεγγύη στην Tαξίμ” ή με οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή οργάνωση. Είναι ένα γιγαντιαίο άλμα σε σχέση με τα πολιτικά της κατάληψης στο Gezi. Εκείνοι που ήρθαν στο πάρκο με πανό, τα άφησαν στο σπίτι όταν ήρθαν στις συνελεύσεις.

Φεστιβάλ Βοτανικού Κήπου στην Πετρούπολη (27-30 Ιουνίου)

στο Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης, Πέμπτη 27/6 και ώρα 19:00μ.μ.

Ζωή και νόημα!

 

γιατί μια ζωή χωρίς νόημα είναι όπως ένας άνθρωπος χωρίς ψυχή:

ΜΙΑ ΝΟΣΗΡΗ ΦΑΡΣΑ κι ένας ΘΑΝΑΤΟΣ που προηγείται της σαρκικής απώλειας...

ανιχνευτής

Το "ξέρεις ποιος είμαι 'γω"

Μην πιστεύεις τα μάτια σου, αλλά βάλε και το μυαλό σου να δουλέψει. Ποτέ ή σπάνια αυτό που βλέπεις είναι αυτό που ... είναι. Μια δεύτερη ματιά, από ένα άλλο σημείο προσοχής σου δίνει πάντα μια άλλη εκδοχή για το ίδιο θέμα. Γι αυτό και η Διάκριση ας γίνει ο καλύτερος σύμβουλος σου. Η ερώτηση σου ας είναι "τι δεν διακρίνω;" και όχι "τι κάνω τώρα;" Διάβασε ένα αστείο ανέκδοτο και κράτησε το στον νου σου για να θυμάσαι πως κάθε φορά που βλέπεις κάτι φανερό, αυτό δεν σημαίνει πως είναι και ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ!

Ο Ιωάννης Μελισσανίδης οδηγεί νύχτα το αυτοκίνητο του μετά από ξέφρενο ξενύχτι. Ένας τροχονόμος τον σταματάει για αλκοτέστ. Πλησιάζει τον Μελισσανίδη και του λέει:
- Παρακαλώ φυσήξτε στο στόμιο.
- Καλά δε με αναγνωρίζεις;
- Όχι κύριε, παρακαλώ φυσήξτε να τελειώνουμε.
Τότε ο Μελισσανίδης κατεβαίνει από το αυτοκίνητο παίρνει πέντε μέτρα φόρα, τρέχει, κάνει μια τούμπα στον αέρα και προσγειώνεται .
- Τώρα με αναγνώρισες;
- Όχι κύριε. Θα φυσήξετε επιτέλους;
- Για πρόσεξε με πάλι.
Παίρνει δέκα μέτρα φόρα, τρέχει, κάνει τροχό, μια τριπλή τούμπα στον αέρα και μια τέλεια προσγείωση μπροστά στον τροχονόμο. Εν τω μεταξύ, ο άλλος τροχονόμος έχει σταματήσει αλλά τρία αυτοκίνητα για αλκοτέστ. Ο οδηγός του τρίτου αυτοκινήτου λέει στο συνοδηγό του:
- Πω πω πολύ το δυσκολέψανε το αλκοτέστ. Δεν το περνάμε με τίποτα !

Το "ξέρεις ποιος είμαι 'γω" είναι αυτό που δημιουργεί τα προβλήματα σου, αν το Διακρίνεις και το βάλεις στην άκρη, θα λύθούν ακαριαία τα περισσότερα απ αυτά.

Το διαβάσαμε στο EDW HELLAS

Η επιλογή του να επιλέγεις...

Το Φίδι διάλεξε λοιπόν την Εύα για να της προσφέρει το δώρο της Γνώσης.

Λογικό!

Η Περιέργεια και η Επιλογή δεν ήταν ποτέ γνωρίσματα των προδιαγραφών του Αδάμ...

Και η Εύα ήταν η πρώτη διδάξουσα.

Πώς τα υπέρτατα αγαθά (όπως οι γνώσεις που τόσο πολύ οι "Κύριοι" και λογής κυρίαρχοι φοβούνται μήπως γίνουν κτήμα των αποχαυνωμένων ή αποκτηνωμένων υποτελών) δεν αποκτούνται χωρίς ρίσκο και βάσανα...

 Ελέω "γενναιόδωρων" και συχνά ύπουλα αυταρχικών-δήθεν συμμάχων "κυρίων", τα φοβισμένα και υπάκουα ανθρωπάκια όπως ο Αδάμ επιλέγουν πάντα να μην επιλέγουν.
 Γι'αυτό το λόγο οι απόλυτα νομοταγείς είναι οι μαλάκες! Ποτέ δεν αμφισβητούν σοβαρά το ποιόν των νομοθετών και τις πραγματικές προθέσεις τους. Aυτές που καταντούν ολοφάνερες για όσους δεν καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους σερβίρεται. Αλλά θέλουν να επιλέγουν αυστηρά οι ίδιοι "τη διατροφή" τους και τους τρόπους παρασκευής της...

Και όπως είχε πει και ο Όσσο: "...καλύτερα να επιλέξουμε να πάμε στην κόλαση με δική μας επιλογή παρά στον παράδεισο -και τη βελούδινη σκλαβιά του, να προσθέσω- με επιλογή κάποιου άλλου..."


Ο Ένοικος... 

Οι πανάρχαιοι συμβολισμοί του Φιδιού...

"Η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου απ'τα ζώα είναι η ικανότητα συμβολικής ανάγνωσης του κόσμου"
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΡΑΠΤΗΣ στο θαυμάσιο βιβλίο του "Τεχνοφεουδαρχία"


ένα συναρπαστικό ταξίδι στις μυθολογίες (ή μυθιστορίες για εμένα και θα υπάρξουν προσεχή άρθρα επί τούτου) και ιερές παραδόσεις των λαών του κόσμου...

• Ο συμβολισμός του φιδιού στην παγκόσμια μυθολογία

Ίσως ήταν το σχήμα του, ίσως η κίνηση του, μοναδική στο ζωικό βασίλειο, ίσως η ικανότητά του να μεταλλάσσει το μαλακό σε σκληρό, το τεμπέλικο σε δραστικό, η ύπαρξη του σε κάθε μέρος της Γης και του νερού, η παγκοσμιότητά του, που έκαναν το φίδι ένα ζωντανό σύμβολο. Κανένα άλλο ζώο, δεν αποτέλεσε αντικείμενο περισσότερου συμβολισμού, για την προγονική σοφία με τις βαθιές ρίζες, που χάνονται στις σπείρες του Χρόνου και στις αρχές της ύπαρξης της Ανθρωπότητας. Μια σοφία παλιά, σαν αν υπήρχε πάντα και μακρινή σαν τα βάθη του Ατλαντικού, που κοροϊδεύει τις δοξασίες των χθεσινών ανόητων, σημερινών νοητικών νεοσσών. Η ειρωνία και η υπεροψία ας μη χαρακτηρίζουν τη στάση μας απέναντι στους πατέρες, που πότισαν τους αιθέρες με τη φωτιά της γνώσης.

Είναι ανάγκη να διαχωρίσουμε τα σύμβολα από τα είδωλα και αν πάψουμε να θεωρούμε τους προγονικούς Σοφούς, αφελείς και «ειδωλολάτρες». Οι μεγαλύτερες των τεχνών και των επιστημών, τα μαθηματικά, η αστρονομία, η δημιουργία της γλώσσας που μιλούν οι λαοί με τα βάθη των νοημάτων, δημιουργήθηκαν από τους παλιούς τους Σουμέριους, τους Χετταίους, τους Αιγύπτιους, τους Κινέζους και δεν είναι εύκολο, φιλοσοφικά, να γίνουν δεκτοί σαν αδαείς και πρωτόγονοι.

Καρέκλεεεεεες!

Eίναι γνωστό ότι ο πατριωτισμός στην χώρα μας έχει συνδεθεί με την ιαχή “Αέρααααα” που φώναζαν οι φαντάροι στις χιονισμένες βουνοκορφές τις Πίνδου το ’40. Αλλά γιατί μόνο στις βουνοκορφές; Αν το προσέξατε οι περισσότεροι πατριώτες στις μέρες μας είναι μαζεμένοι στο τρίγωνο Κολωνάκι, Εκάλη, Μαξίμου ή στα δελτία των 8. Γι’ αυτό μην σας κάνει έκπληξη αν, μέρες που είναι, ακούσετε... αυτή την ιαχή και κάπου στο κέντρο. Μιας και υπάρχει συνωστισμός από πατριώτες που θέλουν να σώσουν την χώρα. Παράγουμε περισσότερους από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε. Θα χρειάζονταν 5-6 χώρες για να τους απασχολήσουμε όλους.


Από antistachef  μέσω ΓΡΕΚΙ

ΥΓ: κι αν χρειάζεστε και ένα τσεκ-απ να δείτε σε τι κατάσταση βρίσκεστε, σε αυτούς τους στρεσογόνους και γεμάτους διανοητικούς ρύπους, χαλεπούς καιρούς...
τότε μπορείτε να απευθυνθείτε στο οργανωμένο και στιβαρό Σύστημα Εθνικής Υγείας, υπό τη νέα του διεύθυνση:

Ένα βίντεο αφιερωμένο στο μετά την "εξυγίανση" νέο "δημόσιο" ραδιοτηλεοπτικό φορέα...

...Αλλά πώς γίνεται, ω! "θεοί" της λογικής, να υπάρχει οποιαδήποτε εξυγίανση από τους ίδιους που δημιούργησαν  "αμαρτωλές" καταστάσεις που μετά οι ίδιοι, και πάλι, κατήγγειλαν στο λαό; Δηλαδή σε αυτόν που ξεσπάει κάθε φορά σε ατάκες αγανάκτησης και μετά το βουλώνει, μέχρι την επόμενη αμαρτία όπου αγανακτεί για να το ξαναβουλώσει και πάει λέγοντας σε αυτόν τον εμετικό κύκλο μαζοχισμού, δουλοπρέπειας και πολλής-μα τόσο πολλής υποκρισίας...

Αυτή είναι η κάθαρση; Αυτή είναι η γιατρειά που θα γιάνει όλες τις πληγές του παρελθόντος; Αυτοί είναι οι "δόκτορες" που θα σώσουν τους ασθενείς; Αυτές είναι οι αξίες του "θαυμαστού νέου υπο-κόσμου;"

 Τι στ'ανάθεμα συμβαίνει με τους ανθρώπους που απαρτίζουν τον περίφημο λαό; Τόσο πολύ συνήθισαν τη σαπίλα που αποσυντίθενται και οι ίδιοι; Μέχρι το οριστικό θάψιμό τους; Αν αυτή είναι η επιλογή της πλειοψηφίας, τότε αναδεικνύεται σε ηρωική η μειοψηφία που αγωνίζεται με εντιμότητα και όραμα(και κόστος) ενάντια σε όλα τα εφιαλτικά κακώς κείμενα.
 Και σε μια τέτοιας ποιότητας μειοψηφία ΔΕΝ ανήκουν σαφώς οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (και της ΕΡΤ)!

Φωτογραφία από τις διαδηλώσεις στη Βραζιλία: Έριξαν τους αστυνομικούς στη θάλασσα!

Απορία καλοκαιρινή: λέτε αυτό το καλοκαίρι τα μπάνια "του λαού" στην Ελλάδα ν'αποκτήσουν μια άλλη διάσταση;

Μια εναλλακτική πρόταση για το καλοκαίρι...

...ενόψει θερινής ραστώνης, μια και τα γεγονότα στην Τουρκία ή Βραζιλία ή όπου αλλού προκύψουν ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη πανούκλα, φαντάζουν προς το παρόν πολύ εξωτικά και πολύ μακρινά στους εγχώριους μνημονιόπληκτους ιθαγενείς (και μουδιασμένους σαν ετοιμοθάνατοι ασθενείς)...

...κι απέναντι στα "μπάνια του λαού", τα "ιν" στέκια για όλους τους "άουτ" από την ουσία και την πραγματική ομορφιά των πραγμάτων, τις ομπρέλες-ξαπλώστρες-κλαμποχέσματα και την ιδιωτικοποίηση όχι μόνο των παραλιών αλλά ολόκληρης της γης...

ανιχνευτής

( την παραπάνω αφίσα μου έφερε ένας γνωστός που επέστρεψε ενθουσιασμένος από το αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό τριήμερο (21-23 Ιούνη 2013) στην όμορφη Σύρο)

Στο τσίρκο της μόνιμης αρπαγής και του αυτισμού...

Tα ίδια και τα ίδια και τα ίδια κόλπα:

Σκάνδαλα και ατασθαλίες σωρηδόν και εξαπάτηση που διαβρώνει ολόκληρο το συλλογικό ασυνείδητο: από απίστευτες κομπίνες χρηματιστηριακές, μέχρι μοναστηριακά real estate με ιερές μονές αγίων ορέων και (πολιτική) ΣΙΑ και κατάχρηση χρημάτων που συγκεντρώθηκαν για πυροπαθείς αλλά κατέληξαν σε αμετροεπείς.
 Υποσχέσεις που απευθύνονται σε αμοιβάδες νοητικά, σχέδια ανάπτυξης που έχουν τόση σχέση με την ανάπτυξη και την ορθή διαχείριση όσο η λεκάνη του ανθρώπινου σώματος με τη λεκάνη της τουαλέτας. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι ενός λαού κατακερματισμένου και μαστουρωμένου όσον αφορά τα αισθητήριά του, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν τιμωροί όλων εκείνων που τους έστειλαν στα έδρανα της ρεμούλας και του ψεύδους, που ονομάζεται αυθαίρετα και καταχρηστικά "δημοκρατία".
  Κριτική, γκρίνια χέρι χέρι με την υπογεγραμμένη για το πατριωτικό καλό επιδημική εξαθλίωση και πείνα. Θρασύτατοι ξενόφερτοι γραβατωμένοι επιτροπίσκοι που διατάζουν εκλεγμένους δημόσιους άρχοντες να δολοφονούν το εκλογικό τους σώμα με την αιτιολογία πως το σώζουν. Παράνοια το μεγαλείο σου! Κι εκείνοι,σαν αρουραίοι και ύστερα από χρόνια και χρόνια ροκανίσματος των κοινωνικών θεμελίων και πόρων σε σημείο μπουκώματος και μαζί τους όσοι δεν είχαν χορτάσει αρκετό από το "τυρί", άλλο που δεν θέλουν! Αρκεί να εξασφαλίσουν τα πόστα διαχείρισης των ζωτικών σημείων του κλινικά νεκρού κοινωνικά κουφαριού, μπας και εξασφαλίσουν κάποια κομματάκια σάρκας ακόμα, που θα πέσουν από το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού της Διεθνούς των κανιβαλιστικών μεγαλοαρουραίων...

Και, μπροστά και μέσα μέχρι το λαρύγγι σε όλα αυτά, τα θύματα της εξόντωσης να αποδέχονται στην ουσία βουβά το διαγραφόμενο πεπρωμένο τους, γιατί ΔΕΝ είναι δυνατό να τα βρουν ποτέ μεταξύ τους και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, απαλασσόμενοι απ'όλα τα τραγικά λάθη του παρελθόντος...

Επειδή, πολύ απλά, έχουν εθιστεί στις παθογόνες αιτίες των λαθών αυτών και θεωρούν ως κάτι το φυσιολογικό τις απανωτές συνέπειες στη ζωή τους! Κι επειδή οι αυτόκλητοι σωτήρες και "επαναστάτες" που ηγούνται "μεταρρυθμιστικών" του παγκόσμιου μπορδέλου σχημάτων με συνιστώσες και μη, ιδεολογικών σεχτών με αναλλοίωτες οπτικές σε μια ζωή γεμάτη αλλαγές, ομάδων και παρατάξεων χωρίς ουσιαστική συνεννόηση μεταξύ τους, κινημάτων που ούτε καν κινούνται ενάντια σε όσα αντιστρατεύονται...
...επειδή ο καθένας απ'αυτούς έχει κι από μια λύση που αντιστοιχεί στη δική του θέαση της πραγματικότητας, σαν αυτιστικό παιδί που βλέπει την πραγματικότητα μέσα από το κομματάκι ενός καθρέφτη που θρυμματίστηκε σε χίλια κομμάτια...

Φέξτε μου γιατί γλιστρώ, δηλαδή, και πώς θα βγω απ'το σφαγείο αυτό...

ανιχνευτής