ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ερωτήσεις που δε συμφέρει ν'απαντηθούν!


Το ¨χρέος ¨ και ο επιχειρούμενος παγκόσμιος έλεγχος


Ο Καθηγητής Κ.Τοκμακίδης απο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,μας θέτει δέκα ερωτήματα που καλό είναι να μας προβληματίσουν,σχετικά με τις σκοπιμότητες της παγκόσμιας οικονομίας και των κέντρων που την ελέγχουν...

Διαβάστε τα ερωτήματα και θα σας απαντηθούν αυτόματα πολλές απορίες, άσχετα αν αυτες δεν απαντώνται απο τους "αρμόδιους"....

 Ερωτήσεις που δεν απαντώνται: 

 Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

 Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να ” ξετινάξει” μία χώρα;

 Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: ΤΑ ΜΑΤ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΑ ΚΡΑΝΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ!

Αυτή την εικόνα θα έπρεπε να την είχαμε δει στην Ελλάδα. Αλλά από τους ταγματασφαλίτες των μνημονιακών κατοχικών δυνάμεων τι να περιμένει κανείς;
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο η εικόνα είναι από τη Γερμανία. Στις 19 Μαΐου, σε διαδήλωση των εκεί Αγανακτισμένων, οι δυνάμεις των γερμανικών ΜΑΤ έβγαλαν τα κράνη και διαδήλωσαν με το λαό! Απίστευτο; Και όμως αληθινό!
Η φωτογραφία κάνει το γύρο του facebook και τα συστημικά Μέσα παραπληροφόρησης φρόντισαν να σας την αποκρύψουν! Για μια ακόμη φορά το διαδίκτυο είναι το μόνο Μέσο που μπορεί κανείς να πληροφορηθεί την αλήθεια. (Λεπτομέρεια: Μέσα στο πλήθος διακρίνεται και μια ελληνική σημαία).

Πηγή:tsantiri.gr

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

"όταν μίλησαν οι βετεράνοι ..."

Στις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο των Η.Π.Α., μέλη της οργάνωσης Βετεράνοι Ενάντια στον Πόλεμο, πέταξαν μπροστά από το συνεδριακό κέντρο όπου είχαν μαζευτεί οι Νατοϊκοί, τα μετάλλια που κέρδισαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Δύο από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές.

Το υλικό προέρχεται από το αμερικάνικο ειδησεογραφικό κανάλι Democracy Now.

Oι δάσκαλοι δεν αυτοκτονούν





Στις 4 Απριλίου, πλάι σε ένα ψηλό κυπαρίσσι στην πλατεία Συντάγματος, αφαίρεσε τη ζωή του ο Δημήτρης Χριστούλας. Πριν κλείσει ο μήνας, ο Σάββας Μετοικίδης, ένας δάσκαλος 42 ετών, έκανε το ίδιο, αλλά πιο αθόρυβα, σε μια αποθήκη του πατρικού του στη Θράκη.
Μακάβριες αναφορές, προεκλογικές και ανοιξιάτικες; Το πιο μακάβριο, το πιο τραγικό με τις αυτοκτονίες είναι το γεγονός ότι έχουν πάψει να θεωρούνται είδηση, ότι κινδυνεύουμε να τις συνηθίσουμε.
Μόνο που οι δάσκαλοι δεν αυτοκτονούν. Ο δάσκαλος δεν λυγίζει, δεν απελπίζεται, δεν ζαλίζεται στο πούλμαν που μας πηγαίνει εκδρομή, δεν τον πιάνει ναυτία στο καράβι. Ο δάσκαλος πρέπει να βρίσκεται πάντα εδώ και να απαντά στις ερωτήσεις μας (εφόσον έχουμε ερωτήσεις), να μας βοηθά να κρυφτούμε κάτω από το θρανίο αν τυχόν γίνει σεισμός, να διώχνει το φαρμακερό σερσέγκι που τρύπωσε από το ανοιχτό παράθυρο και τώρα πετά πάνω από τα κεφάλια μας, μες στην τάξη. Αυτά τουλάχιστον πίστευα όταν ήμουν μαθήτρια και τώρα αναρωτιέμαι τι λένε οι μεγάλοι στα παιδιά που, όταν επιστρέφουν στο σχολείο μετά τις διακοπές του Πάσχα, μαθαίνουν ότι ο δάσκαλός τους δεν είναι πια εδώ.
Δεν είμαι πολιτικός ντετέκτιβ ούτε ψυχολόγος, δεν μπορώ να εξηγήσω κάτι που δεν το χωράει ο κοινός νους. Αρμόδιοι να μιλήσουν για τον χαμένο δάσκαλο είναι τα αγαπημένα του πρόσωπα, οι συνάδελφοι, οι συναγωνιστές του και, πάνω απ’ όλα, οι μαθητές που έχουν περάσει από τα χέρια του. Ο μαθητής είναι ο μέγας και αφανής κριτής και αξιολογητής. Και δεν είναι αληθινή ότι «το παιδί μόνο από μάνα ορφανεύει». Ατυχος και αιώνια ορφανός είναι όποιος στα μαθητικά του χρόνια δεν διασταυρώθηκε με κάποιον δάσκαλο που κατάφερε να του εμπνεύσει σεβασμό, να τον πείσει για την ομορφιά και την αξία της μάθησης, της προσπάθειας. Ομως αυτή την ορφάνια δεν τη συνειδητοποιούμε πάντα.
Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός των 560 ή των 600 ευρώ να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια ή να συντηρήσει οικογένεια; Ολα τον σπρώχνουν στα ιδιαίτερα μαθήματα, που διαβρώνουν τον αυτοσεβασμό του, αλλά και την αποστολή του δημόσιου σχολείου. Πολλοί εκπαιδευτικοί αναζητούν μια δεύτερη εργασία, γίνονται διανομείς πίτσας ή νυχτερινοί οδηγοί ταξί, ενώ αρκετοί έχουν ήδη αρχίσει να τρέφονται στα συσσίτια. Εκτός από την «ανάγκη που γίνεται ιστορία», υπάρχει και η αλήθεια που γίνεται ή φαίνεται ότι γίνεται λαϊκισμός.
Λένε ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική. Το ίδιο και το αντίστροφό της, ενώ το «σύνδρομο του Βέρθερου», δηλαδή η επιδημία αυτοκτονιών, δεν είναι φιλολογικός μύθος. Αρκετά φαρμακωμένες είναι οι μέρες μας, ας μη γραφτούν άλλα τραγούδια σαν αυτό του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Ελευθερίου («μα συ μικρό παιδί, παλικαράκι,/ φαρμάκωσες ετούτο τον καιρό/ μ’ ένα καρφί και μ’ ένα καθρεφτάκι/ τις φλέβες όταν έκοψες θαρρώ»).
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο γράφει ότι στην πατρίδα του δεν λένε «φτωχός σαν Λάζαρος [του Ευαγγελίου]», αλλά «φτωχός σαν δάσκαλος», καθώς ο μισθός των εκπαιδευτικών στην Ουρουγουάη είναι ψίχουλα. Ας ελπίσουμε ότι στην Ελλάδα δεν θα φτάσει η ώρα που θα λέμε «απελπισμένος σαν δάσκαλος».

(KAΘΗΜΕΡΙΝΗ, “Αποτυπώματα”, 29.4.2012)

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Εκ προμελέτης - Τι είναι επιτέλους το Μάαστριχτ (2ο)

Η συνθηκη του Μάαστριχτ δεν είναι κάποιο ουδέτερο σύνολο νόμων και πολιτικών. Δεν θα μπορούσε να είναι τετοιο. Ειναι ουσιαστικά το εφαρμοστικό πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και επιλογών μετά την βαθμιαία επικράτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του καπιταλισμού και στην Ευρώπη. Ειναι η επιβεβαίωση και επιβράβευση της επιβολής του που φυσικά έγινε με τρόπο έξυπνο, πολιτισμένο, κλιμακωτό και καλοδιαφημισμένο  προκειμένου και να πείσει αλλά και να διευκολύνει τα σχέδιά του..........
στη συνέχεια.
Η συνθηκη του Μααστριχτ είναι το κεντρικό νομικό πλαίσιο με το οποίο ενοποιείται η Ευρώπη(οι χωρες που συμμετέχουν στην ιδρυθείσα ΕΕ στη θεση της ΕΟΚ) όχι μόνο οικονομικά  αλλά και πολιτικά. Ειναι η κατάληξη μιας μακρόχρονης πορείας όπου τελικά οι χώρες που συμμετέχουν, παραδίδουν ένα μεγάλο και μάλιστα το πιό ουσιαστικό μέρος της Ανεξαρτησίας τους. Στο Μάαστριχτ θεσμοθετείται και ολοκληρώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύγχρονος θεσμός, και η συνθήκη αυτή ειναι η 3η  και σπουδαιότερη των συνθηκών ύστερα από τη Συνθήκη της Ρώμης (1957) και την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986).
Θα πουμε με μια φράση μόνο ενημερωτικά οτι τότε οι ευρωπαικές πολιτικές χωρίστηκαν σε 3 πυλώνες όπου ο 1ος είχε να κανει με την τελωνειακη ένωση, την κοινη αγοτική και κοινη αλιευτική πολιτική,την οικονομική ένωση, το μεταναστευτικό, το Σενγκεν,την παιδεία,τον  πολιτισμό,το περιβάλλον κλπ ενω ο 2ος και 3ος πυλώνας με την κοινη εξωτερικη πολιτική και τις κοινές δικαστικές και ποινικες πολιτικές. (Με την αναθεώρηση της Λισσαβώνας οι 3 πυλώνες ενοποιήθηκαν)

Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου-έσκασε το «αυγό του φιδιού»

Συγκρούσεις και συμπλοκές έκαναν προχθές την Πάτρα άνω κάτω, μετά τη δολοφονία ενός 30χρονου από έναν αφγανό και τα επεισόδια που προκάλεσαν μέλη της Χρυσής Αυγής, που ήρθαν σε σύγκρουση και με αστυνομικές δυνάμεις. Παράλληλα σήμερα, όπως καταγγέλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φασίστες μαζί με αστυνομικούς επιτέθηκαν στα γραφεία της αριστερής οργάνωσης  ΣΕΚ και της εφημερίδας «Εργατική Αλληλεγγύη». Ακολουθεί όλο το ρεπορτάζ:
touaregtispolis

επίσχεση εργασίας - Metropolis Θεσσαλονίκης από Εργαζόμενοι/ες - Απολυμένοι/ες στα καταστήμα



Ομαδική επίσχεση εργασίας στο Metropolis Θεσσαλονίκης
Κλιμακώνοντας τις κινητοποιήσεις μας και έπειτα από τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν έξω από τα καταστήματα και τα γραφεία της Αθήνας, οι εργαζόμενοι στο Metropolis Θεσσαλονίκης προχώρησαν σε ομαδική επίσχεση εργασίας διαμηνύοντας προς τον Ανδρέα  Κουρή ότι:
Εμείς οι εργαζόμενοι του Metropolis Θεσσαλονίκης μετά από την κοροϊδία της εργοδοσίας τόσους μήνες, αποφασίσαμε ομόφωνα και προχωρήσαμε σε επίσχεση εργασίας. Μετά από αυτήν μας την κίνηση το κατάστημα από την Τετάρτη 23/5 παραμένει κλειστό, και θα παραμείνει κλειστό μέχρι την δικαίωση μας. Οι αγώνες μας βρίσκονται πλέον έξω από το κατάστημα, όπου καθημερινά δίνουμε δυναμικό παρόν ενημερώνοντας πελάτες και περαστικούς.
Είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι.
Απαιτούμε την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων μας.
Ζητάμε απαντήσεις για το μέλλον μας.
Όλοι οι εργαζόμενοι στα Metropolis συνεχίζουμε τον αγώνα μας απαιτώντας την άμεση καταβολή των καθυστερούμενων μισθών μας, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, την άμεση εξόφληση των αποζημιώσεων των απολυμένων συναδέλφων μας και την κατοχύρωση της καταβολής των αποζημιώσεών μας σε περίπτωση πτώχευσης.

Κώστας Πλεύρης ως επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΛΑΟΣ

Κώστας Πλεύρης, ο εκλεκτός της χούντας και του Ιωάννη Λαδά, επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΛάΟΣ
Επεσε και το τελευταίο φύλλο συκής από το προσωπείο του μποντιμπιλντερά κονφερασιέ εκπαιδευτή μοντέλων και επαγγελματία πατριδέμπορα τηλεπρόεδρου Γιώργου Καρατζαφέρη και από τη βιτρίνα του τηλεκόμματος-μπίζνας ΛάΟΣ.
Σήμερα, Πέμπτη 24 Μαΐου 2012, ανακοίνωσε ότι ο δηλωμένος (ήδη από το 1965) αντιδημοκράτης και αντικοινοβουλευτικός Κώστας Πλεύρης, ντόπιος φύρερ όλων των εγχώριων εθνικοσοσιαλιστικών, φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων και κινημάτων, θα είναι ο επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καταρρέοντος κομματιδίου ΛάΟΣ, του οποίου η επιρροή έχει περιοριστεί πλέον μόνο σε όσους διατηρούν ακόμα οικονομικά συμφέροντα από την ύπαρξή του, δηλαδή γύρω-γύρω από τον ιδιωτικό προσωπικό τηλεοπτικό σταθμό ΤΗΛΕΑΣΤΥ.
Δείτε το βίντεο με τους δύο δημοκράτες κοινοβουλευτικούς άνδρες:
Για τον Κώστα Πλεύρη, είναι βέβαιον ότι θα διαβάσετε πολλά αυτές τις μέρες. Εμείς θα περιοριστούμε προς το παρόν σε μια φωτογραφία από τα ένδοξα χρόνια της χούντας, τότε που η οργάνωση του Πλεύρη “Κόμμα 4ης Αυγούστου” είχε στελεχώσει το καθεστώς με αρκετούς ανθρώπους της σε αρκετές υπηρεσίες.
Ενας από αυτούς, φυσικά, ο ίδιος ο Πλεύρης, εξ απορρήτων του χουντικού Ιωάννη Λαδά, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, κάτω από το πορτρέτο του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
1968, Κωνσταντίνος Πλεύρης και Ιωάννης Λαδάς στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως
***************************
Ολα τα άρθρα του ιστολογίου μας με ετικέτα “Κώστας Πλεύρης”, εδώ. Θα ακολουθήσουν και άλλα.

«Η πολιορκία της Πειραϊκής Πατραϊκής»

Τις δύο τελευταίες μέρες το τέρας της πατραϊκής κοινωνίας ξύπνησε φέρνοντας μαζί του τα πιο χυδαία ανθρώπινα ένστικτα. Με αφορμή τη δολοφονία ενός ανθρώπου, στην οποία φέρονται να εμπλέκονται τρεις άνθρωποι, οι απάνθρωποι αποφάσισαν στο όνομα του ενός ανθρώπου να εκδικηθούν όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην Πάτρα είναι προβληματική διότι δεν έχει υπάρξει σχεδιασμένη μεταναστευτική πολιτική. Τόσα χρόνια το μόνο που αντιλαμβάνονται οι τοπικές και μη αρχές, ως πολιτική διαχείρισης του φαινομένου της μετανάστευσης, είναι, με πολύ απλά λόγια: «Γίνεται κάτι! Αγανακτούν οι Πατρινοί! Μαζεύουν με λεωφορεία τους Άθλιους της πόλης και τους πετούν στις γύρω περιοχές μέχρι να ξαναβρούν το δρόμο τους πίσω! Και πάμε πάλι από την αρχή».
Δύο μέρες τώρα ομάδα Πατρινών ζητά εκδίκηση. Έχουν μαζευτεί έξω από το κτήριο της Πειραϊκής Πατραϊκής και αρνούνται να απομακρυνθούν μέχρις ότου επιτύχουν αυτό που θέλουν.
Στο όνομα της οργής, είναι έτοιμοι να πράξουν τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι άλλοι, από πού ήρθαν, γιατί ήρθαν. Αρκεί να μην τους αντικρίζουν, για αυτό άλλωστε και οι περιβόητες «επιχειρήσεις σκούπας», αποσκοπώντας να καταλαγιάσουν την οργή των κατοίκων έστω και για λίγο.
Η οργή όμως δεν δικαιολογεί, η οργή απλά έχει τον τρόπο να αποκαλύπτει αυτό που είμαστε ή έστω αυτό που γίναμε, με μία δύναμη τρομακτική. Και με μεγάλη μου λύπη συνειδητοποιώ, έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου στην περιοχή της Πάτρας, πως αυτή η πόλη έχει ασχημύνει, και πριν προλάβει κανείς να αποδώσει την ασχήμια στους Άθλιους, να σημειώσω πως αναφέρομαι στους φιλήσυχους και οικογενειάρχες Πατρινούς που θέλουν την ησυχία τους και τίποτα άλλο, με κάθε κόστος. Πολύ φοβάμαι πως με τον καιρό ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι και παραδινόμαστε στην «γλύκα» και την «ευκολία» της τυφλής οργής.
Κατά καιρούς έχει γίνει λόγος για σύγχρονο δουλεμπόριο στις γύρω περιοχές και για ένα διεφθαρμένο δίκτυο εμπορίου ονείρων. Όλοι είναι συμμέτοχοι έστω και με τη σιωπή τους.
Απλά κλείνουν τα μάτια και εξοργίζονται, για όλα φταίει ο άλλος, ο ξένος! Τόσο τρομακτικά «λυτρωτικό» σε τέτοιες περιόδους, που εάν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες για εξισορρόπηση αυτού του μίσους που έσπερναν με τόση δεξιοτεχνία κόμματα κατά την προεκλογική περίοδο, η κατάσταση μπορεί να γενικευτεί!
Ελπίζω η ομορφιά που θυμάμαι από την Πάτρα και τους ανθρώπους της να υπερισχύσει. Όσο για την φασιστική ομάδα της χρυσής αυγής, αναρωτιέμαι για τον βουλευτή της στην περιοχή, τον Μιχάλη Αρβανίτη, άραγε έχει σκεφτεί ποτέ του ότι κι αυτός αποτελεί προϊόν αυτού του διαχρονικού φαινομένου της ιστορίας που ακούει στο όνομα «μετανάστευση»;

*Η Sonila Metushi είναι Μέλος Ομάδας Αλλοδαπών-Μεταναστών Φοιτητών Θεσσαλονίκης

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Αντιμετωπίζοντας την Monsanto

 Μια αναφορά της Via Campesina, των Friends of the Earth και της καμπάνιας Combat Monsanto που παρουσιάζει στιγμιότυπα από τους αγώνες κατά της Monsanto καθώς και άλλων βιοτεχνολογικών εταιρειών που προωθούν τη χρήση των γενετικά τροποποιημένων (γ.τ.) καλλιεργειών.  Παρουσιάζει πως μικροί αγρότες, βιοκαλλιεργητές, τοπικές κοινότητες και κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο αντιστέκονται και απορρίπτουν τη Monsanto και το μοντέλο βιομηχανικής γεωργίας που αυτή αντιπροσωπεύει. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ισχυρό κίνημα που εναντιώνεται σε αυτή τη παντοδύναμη πολυεθνική, η οποία διασπείρει τα γ.τ. προϊόντα της χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα σχετικά κοινωνικά και περιβαλλοντικά κόστη.

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Πολιτικός αγωνιστής (1929-1968)

Ο άνθρωπος που τολμούσε να ονειρεύεται, ο ηγέτης των Αφροαμερικανών που πυροβόλησε εξ επαφής τον εφιάλτη του ρατσισμού, ο εφημέριος από την Τζόρτζια που έβγαλε από την Αμερική τη θλιβερή λευκή κουκούλα της γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929. Οι Κινγκ ήταν μια μεσοαστική οικογένεια της Τζόρτζια γαλουχημένη στην παράδοση του μαύρου κλήρου των Νότιων Πολιτειών. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν βαπτιστές ιεροκήρυκες• το δεύτερο όνομα προστέθηκε όταν ο Μάρτιν ήταν μόλις πέντε ετών, ως φόρος τιμής στον Λούθηρο της θρησκευτικής Μεταρρύθμισης.

ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ, ΜΕ ΤΗ ΔΕΟΥΣΑ ΠΡΟΣΟΧΗ.

Από αυτή την εκδήλωση στις 13 Μαρτίου 2012 στο Βερολίνο, ο Δρ Rath καλεί τον κόσμο της Γερμανίας και της Ευρώπης γενικότερα, να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Είναι ένα κάλεσμα για να οικοδομήσουμε όλοι μαζί μια δημοκρατική Ευρώπη για το λαό, από τον ίδιο το λαό - δημιουργώντας μια νέα εποχή στα συστήματα υγείας, τα οποία θα είναι πλέον προσανατολισμένα στην πραγματική πρόληψη και τελικά στην εξάλειψη των ασθενειών. Τα ήδη διαθέσιμα, επιστημονικά τεκμηριωμένα αποτελέσματα ερευνών, που είναι βασισμένα σε φυσικές θεραπείες, δείχνουν ξεκάθαρα πώς είναι ικανά να μειώσουν κοινές ασθένειες της εποχής μας στο ελάχιστο, σε σχέση με την παρούσα κατάσταση. Αλλά αυτός ο εκπληκτικός «Κόσμος Χωρίς Ασθένειες» δεν θα μας χαριστεί έτσι απλά, αφού κάθε μια από αυτές τις ασθένειες είναι για τη φαρμακευτική βιομηχανία και μια αγορά αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων! Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο χωρίς ασθένειες, για εμάς και τα παιδιά μας: πρέπει να δεσμευτούμε σε αυτόν το αγώνα. Και η ώρα είναι ΤΩΡΑ.!

Ανθρώπινα δικαιώματα.

Μόνο αν αυτά ισχύσουν θα αναπτυχθούμε.Όλοι είμαστε ίσοι ανεξαρτήτως πλούτου,θρησκείας και εθνικότητας.

Είμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι διαφορετικοί.avi


H ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ-Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ


Το πρόβλημα της ανεργίας των νέων και οι επιπτώσεις της. Άραγε, υπάρχει Ελπίδα;


ΒΡΟΧΗ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ!

Συνεχίζονται και σήμερα οι προκλήσεις, οι απειλές και οι εκβιασμοί ουσιαστικά προς τον ελληνικό λαό, προκειμένου να αναιρέσει την απόφασή του, όπως αυτή καταγράφηκε στις εκλογές της 6 Μάη, οτι δηλαδή δεν δέχεται άλλο να γίνεται το πειραματόζωο της Ευρώπης, καθώς σειρά παίρνουν ένας ένας όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο "προειδοποίησε" ξανά την Ελλάδα ότι ίσως αναγκαστεί να αποχωρήσει από το ευρώ εάν δεν μείνει πιστή στις δεσμεύσεις της με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης
Iskra