ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

" Μην ξεχνάτε ποτέ τη μαγική φράση που μας έμαθαν να λέμε από παλιά..."



Σχόλιο: "Aνεξάρτητη Δικαιοσύνη"! Άλλη μια έννοια κενή νοήματος, σαν άδειο κέλυφος που τα κύματα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας ξερνάνε πάνω στα βράχια της ιλαροτραγωδίας που κατάντησε η επιβίωση της "πλέμπας" που κατάντησε η ζωή. "Ανεξάρτητη δικαιοσύνη" αμερόληπτων δικαστικών αποφάσεων, δικαστών που αμείβονται με προκλητικά υψηλούς μισθούς στο Ελλαδιστάν της συνεχούς φτωχοποίησης και υποπρολεταριοποίησης των εργαζομένων, ώστε να μπορούν να επιτελούνε το έργο τους με μεγαλύτερη αμεροληψία και προσήλωση (;) στο κοινό  περί δικαίου αίσθημα. "Ανεξάρτητη δικαιοσύνη", με παραδικαστικά σκάνδαλα διόλου ασυνήθιστα, με δύο μέτρα και δύο σταθμά, με  διαχρονικό γνώμονα στη λήψη των αποφάσεων την προστασία των συμφερόντων των αφεντικών και των εταιρειών τους και με διαχρονική αφοσίωση στο κατεστημένο και στους υψηλούς εντολοδότες των πολιτικών καμαριέρων. Απλά πράγματα...
 (Φυσικά και η πλαστογραφία αποτελεί ποινικό αδίκημα. Ωστόσο όταν ο λόγος του ενός είναι ο βιοπορισμός μέσα στην εργασιακή ζούγκλα και του άλλου, στενού μάλιστα συγγενή κορυφαίου πολιτικού προσώπου, είναι η αποκόμιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου
κέρδους από την "έχει για όλα τα δικά μας παιδιά" πίτα ανάθεσης έργων για λογαριασμό του Δημόσιου, ε! δεν μπορεί στην πρώτη περίπτωση η "Δικαιοσύνη" να εξαντλεί την αυστηρότητά της και στη δεύτερη να χαρίζει απλόχερα την..."κατανόησή" της! Κι αυτή είναι μόνο μία σταγόνα μέσα στη θάλασσα της επιλεκτικής "επιείκιας"...)


Μην ξεχνάτε ποτέ τη μαγική φράση που μας έμαθαν να λέμε από παλιά...

Γιώργος Στάθης [από ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ]
Πριν λίγες μέρες, καθαρίστρια παιδικού σταθμού στον Βόλο, καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη και οδηγήθηκε στη φυλακή, γιατί βρέθηκε με πλαστό απολυτήριο δημοτικού σχολείου.
Πριν δύο μήνες, τον...
Σεπτέμβρη του '18, δικαστική υπάλληλος στα Χανιά, η οποία βρέθηκε με πλαστό πτυχίο νομικής σχολής, αθωώθηκε κι' επέστρεψε στην εργασία της.
Προσέξτε τωρα!
Στην 1η περίπτωση, το δικαστήριο καταδίκασε την καθαρίστρια για απάτη κατ’ εξακολούθηση, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία. Το αδίκημα της πλαστογραφίας παραγράφηκε.

Στη 2η περίπτωση, το δικαστήριο δέχθηκε την πρόταση του εισαγγελέα η οποία ήταν για τη μεν πλαστογραφία να μετατραπεί σε πλημμέλημα και να παραγραφεί για τη δε απάτη, να μετατραπεί σε πλημμέλημα κι' έτσι αποφάσισε την απαλλαγή της δικαστικού υπαλλήλου, από τις κατηγορίες.
Τόσο απλά, τι δεν καταλάβατε;
Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα, έχει τόσα πολλά παραθυράκια που μπορεί ν' αποφασίζει, πάντα στα πλαίσια του νόμου, όπως θέλει ανάλογα με το ποιος είναι ο κατηγορούμενος!
Κι' εφόσον έγινε κατανοητό, ας θυμηθούμε δοθείσης της ευκαιρίας, περιπτώσεις πλαστογραφίας και απάτης επωνύμων, οι οποίες η έφτασαν στις δικαστικές αίθουσες η τις προσπέρασαν ή ευχόμαστε να φτάσουν.

Ο Δημήτρης Τσίπρας, αδερφός του σημερινού πρωθυπουργού, πλαστογράφησε έγγραφο ότι είναι ασφαλιστικά ενήμερος, ενώ χρωστούσε εισφορές 2.000 ευρώ. Την πλαστογραφία την έκανε για να πάρει μέρος σε διαγωνισμό για την ανάληψη έργου από την τεχνική του εταιρία. Η εταιρία δεν πήρε το έργο, αλλά κινήθηκε ποινική διαδικασία εναντίον του για την πλαστογράφηση του εγγράφου.
Απόφαση: Αθώος!
Η Βασιλική Ανδρικοπούλου, αντιδήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, κατηγορήθηκε πως χρησιμοποίησε πλαστό πτυχίο Αγγλικών, ώστε να συμμετέχει σε μεταπτυχιακό του ΕΚΠΑ. Την πλαστογραφία επιβεβαίωσε και το Σώμα Επιθεωρητών – Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ).
Απόφαση: Έπειτα από πολλές αναβολές (έχω χάσει τον λογαριασμό) η απόφαση εκκρεμεί, με πιθανότερη εκδοχή την παραγραφή, καθώς το αδίκημα διεπράχθει το 2012.
Ο Μιχάλης Λιάπης, πρώην υπουργός και ανηψιός του Κ. Καραμανλή, συνελήφθη να οδηγεί ανασφάλιστο όχημα με πλαστές πινακίδες.
Απόφαση: Ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών μετατρέψιμη προς πενήντα ευρώ την ημέρα και πρόστιμο 3.000 ευρώ. Η ποινή του ήταν με αναστολή, ενώ ο πρώην υπουργός δεν ήταν παρών στο δικαστήριο.
Η Μαρίνα Δρυμαλίτου, πρώην διευθύντρια στη ΔΟΥ Κηφισιάς, κατηγορήθηκε ως η κύρια υπεύθυνη έκδοσης πλαστής, χειρόγραφης φορολογικής ενημερότητας στη Σταυρούλα Κουράκου, σύζυγο του Γιάννου Παπαντωνίου, ώστε το ζεύγος να μπορέσει να πουλήσει τη βίλα της Σύρου. Επίσης πληροφορίες αναφέρουν πως η κα Δρυμαλίτου, αγόρασε βίλα στην Κηφισιά αξίας ενός εκ. ευρώ, ποσό που δεν δικαιολογείται βάση του μισθού της.
Απόφαση: Η κα Δρυμαλίτου σήμερα ειναι διευθύντρια στην ΙΖ ΔΟΥ Αθηνών. Αυτά!
Ο Δημήτρης Κοντομηνάς, μεγαλο επιχειρηματίας- εραστής, οτι προτιμάτε, εξαπάτησε το Ελληνικό κράτος, καθώς βρέθηκαν στους τραπεζικούς του λογαριασμούς σε Ελλάδα κι' εξωτερικό, μεγάλα χρηματικά ποσά που δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει. Του επιβλήθηκε πρόστιμο 90.000.000€. Οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη.
Απόφαση: Παραγραφή λόγω πενταετίας.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, πρώην υπουργός, κατηγορήθηκε πως έσβησε όνοματα συγγενικών του προσώπων από την λίστα Λαγκάρντ και για απάτη καθώς έκρυψε σε συρταρι του γραφείου του τη λίστα και δεν έδωσε εντολή για περαιτέρω έλεγχο.
Απόφαση: Τελικά έπεσε στα πολύ μαλακά, καταδικάστηκε σε πονή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή, ενώ του επέστρεψαν 30.000€ που είχε δώσει ως εγγύηση. Ιστορική έμεινε η φράση του προέδρου της έδρας μετά την έκδοση της απόφασης. "Κύριε κατηγορούμενε το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκιά του στο πρόσωπό σας με σκοπό αυτό να αποτελέσει οδηγό για την μετέπειτα ζωή σας. Αν και όπως φάνηκε δεν θα ασχοληθείτε και πάλι με την πολιτική. Μπορείτε να πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε"!
Ο Ανδρέας Γεωργίου, πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, κατηγορήθηκε οτι σε συνεννόηση με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία (Eurostat) παραποίησαν το φθινόπωρο του 2010 τα οικονομικά στοιχεία, ώστε κατά την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009 αυτό να εμφανιστεί διογκωμένο από 12% στο 15,4% επί του ΑΕΠ. Ως αποτέλεσμα, η χώρα οδηγήθηκε σε μηχανισμό δημοσιονομικής προσαρμογής.
Απόφαση: Η υπόθεση βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Να σημειωθεί πως όλες οι κυβρνήσεις της χώρας (2009 μέχρι σήμερα), βρίσκονται στο πλευρό του Γεωργίου.
Ο Κώστας Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός, σε συνεργασία με την Goldman Sachs το 2001, αλλοίωσε τα οικονομικά στοιχεία της χώρας, ετσι ώστε το χρέος να εμφανιστεί μειωμένο στα επίπεδα του 60% του ΑΕΠ, με σκοπό την ένταξη μας στο ευρώ. Το τελικό κόστος που ως στόχο είχε να κρύψει χρέος 2,8 δισ. ευρώ, θα ανέλθει τελικά στα 16 δισ. ευρώ.
Απόφαση: Δίκη δεν έγινε ποτέ μέχρι σήμερα και ο κος Σημίτης κυκλοφορεί ελεύθερος.
Μέχρι εδώ, αρκετά για σήμερα, αν και υπάρχουν πολλές ακόμη περιπτώσεις για να μας θυμήσουν τον τρόπο που λειτουργεί η Ελληνική δικαιοσύνη. Όποιος φυσικά θέλει μπορεί ελεύθερα να εμπλουτίσει τη λίστα.
Μην ξεχνάτε ποτέ τη μαγική φράση που μας έμαθαν να λέμε από παλιά. "Έχω τυφλή εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη".
Περαστικά μας!
το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου