ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

Ένα ηλεκτροσοκάκι την ημέρα το προβληματάκι κάνει πέρα!

Aυτό θα πει επιστημονική μέθοδος, με την παιδαγωγική στόχευση ως βασικό της γνώμονα. Όσον αφορά την αντιμετώπιση των μαθητών, με "διανοητική και αναπτυξιακή ανικανότητα", με "ανάγκες που χρήζουν ειδικής μεταχείρισης", και την... κατάλληλη τιμωρία!  Που η διάγνωση μιας συμπεριφοράς ανεπιθύμητης (για το σύστημα που μικρογραφία του αποτελούν τα σχολεία όλων των βαθμίδων) περιλαμβάνει ακόμη και το σηκώνονται οι μαθητές όρθιοι ή να παίρνουν το λόγο χωρίς άδεια!΄Ένα ηλεκτροσόκ την ημέρα, έχοντας πείσει και τους γονείς ότι είναι η πιο αποτελεσματική "θεραπεία" για τα παιδιά τους και όλα γυρνάνε στο επιθυμητό επίπεδο! Και οι μαθητές, στην προεφηβεία και την εφηβεία, θα συμμορφώνονται θέλουν και όχι, θα νιώσουν να τους κατακλύζει η αγάπη για τη μαθησιακή διαδικασία που "προσαρμόζεται" στις ανάγκες τους και να τους ελκύει η τυφλή υπακοή στους κανόνες. Αλλιώς θα αναλάβει ο dr Πόνος..!
Court Rules School Can Use Electric Shock as Punishment For Special Needs Students ("Bristol County, MA – Family Court Judge Katherine Field denied a motion to stop the use of electric shock on disabled students, a form of punishment that has been controversial for years after news of the practice first reached the public in 2013 when video surfaced of an 18-year-old student receiving dozens of shocks for refusing to take off his jacket
[...] the Judge Rotenberg Educational Center (JRC), a special needs day and residential school in Canton, and it is the only school in the country that still uses electric shocks on its students. Records show that at least 58 students at the school have received shocks as of August 2017
[...]Miller said that electric shock was used on students for the smallest infractions, even something as small as standing up or speaking without permission. Eventually, he began to observe that the students were horrified of the shocks and they were rarely aggressive enough to require such a painful punishment")

Αλλά γιατί οι φωστήρες που καταρτίζουν projects και προτείνουν τεχνικές αντιμετώπισης μαθησιακών έως και κοινωνικών προβλημάτων και εξάλειψης ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, ώστε η "φυσιολογικότητα" σιγά σιγά να αποκατασταθεί, δεν σκέφτηκαν μια ακόμη πιο τολμηρή λύση στην διαχείριση των καθημερινών και πολύπλοκων προβλημάτων μέσα στο σχολικό χώρο με "δυσλειτουργικούς μαθητές"; Και η λύση αυτή ακούει στο όνομα: βασανιστήρια! Με προσλήψεις "εξειδικευμένου προσωπικού"! Και γιατί όχι μέσα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός σχολικού περιβάλλοντος και σύμφωνα με τις "επιστημονικές μεθόδους" που πρώτη επεξεργάστηκε και ανέδειξε η CIA..!

Και για να το προεκτείνουμε, για όλα τα προβλήματα στα σχολεία και στους δρόμους της Αμερικής, φταίνε μόνο οι νεαροί με παραβατική συμπεριφορά" και οι φτωχοί που μισούν τους πλούσιους, ενώ το κορπορατικό κράτος και τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα (πρωτοφανής οικονομική ανισότητα και έντονα καιροσκοπική και ωφελιμιστική νοοτροπία, στα στάνταρντς των "αγορών") είναι άμοιρα ευθυνών...Σωστά;
Με κουπόνια σίτισης ζουν εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ
 Την έβαψες αν είσαι φτωχό παιδί με προβλήματα στη χώρα της "ελευθερίας": " Juvenile Court Fees Punish Children for Their Families’ Poverty "
  Η μεγάλη "ομοσπονδιακή απάτη" εναντίον της ίδιας της ζωής

Έχουμε καταλάβει ότι "κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τη δημοκρατία" στη χώρα των γενετικά τροποποιημένων δηλητηρίων που επιβάλλονται ως τροφή και των σπόρων-εξολοθρευτών που κατακλύζουν με το νόμο τις καλλιέργειες εντός και εκτός πλέον Ηνωμένων Εταιρειών Αμερικής. Στη χώρα όπου όποιος αποθηκεύει τρόφιμα θεωρείται εν δυνάμει τρομοκράτης, όπου η ιδιωτικοποίηση ακόμη και των πιο νευραλγικών τομέων του δημοσίου αποτελεί βασικό μέλημα των κυβερνητικών σχεδιασμών, όπου η φτώχεια δαιμονοποιείται, φυλακές και φυλακισμένοι αυξάνονται γεωμετρικά και η αστυνομοκρατία με γερό μπάσιμο και των ιδιωτικών εταιρειών φουντώνει σαν μόνιμη ασθένεια στο σώμα της κοινωνίας. Στη χώρα όπου τα ψυχοφάρμακα πωλούνται σαν φυστίκια και μπουκώνουν ακόμη και μωράκια με αυτά (ΕΝΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ! "ΗΠΑ: Μπουκώνουν τα παιδιά με ψυχιατρικά φάρμακα" ). Στη χώρα που οργανώνει τη διεξαγωγή πολεμικών επιχειρήσεων όταν απειλούνται τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών της στο εξωτερικό...
Αλλά...κοντεύουν τελικά, οι "αρμόδιοι", να απωλέσουν και την τελευταία αίσθηση λογικής;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου