"Ένα δημοφιλές λάθος που κάνουμε: να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας. Μα το σημαντικό είναι να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε στη γνώμη μας" ΝΙΤΣΕ
Κι ας μιλούν για "αγώνες" οι επαγγελματίες "επαναστάτες" και καθοδηγητές, μέσα στα προσωπικά τους στρατηγεία-τσιφλίκια. Και απ' την
άλλη να εξαργυρώνουν τα επαναστατικά τους χαλινάρια με συμφέρουσες
για τους ίδιους και μόνο αυτούς συμφωνίες και με το εθιστικό ναρκωτικό του ελέγχου. Οπότε η "επανάσταση" στρογγυλοκάθεται για να κατασπαράξει τα ίδια τα παιδιά της...Μ' εμένα, μ' εσένα, με όλους μας αναλώσιμα γρανάζια μιας σαρκοβόρας κι ενεργοβόρας πολυπλόκαμης μηχανής. Με αγαπημένο της "μεζέ" την ψυχική ανθρώπινη ενέργεια και χόμπυ την εκφυλιστική διαστροφή των ανθρώπινων συναισθημάτων : Ενάντια στο τέρας της "Μηχανής"
(Να τα θέσω κι όσο μπορώ και πιο..."ποιητικά":
Στίχοι βγαλμένοι όχι από γεννήματα της φαντασίας... - Όταν σου φωνάζουν "σήκω!" εννοούν άλλαξε στάση καναπέ. / Όταν τους ακούς να λένε ¨ξύπνα!", πειραματίζονται απλώς με καινούργια υπνωτικά.)
Μην τους κάνεις άλλο τη χάρη να τους συνερίζεσαι, να τους προσδίδεις κύρος και σοβαρότητα, να τους υπακούς. (Ατίθασες καρδιές...)
Μην παγιδεύεσαι μέσα σε ένα χρονικό, τεχνητό, βρόγχο. Όπου όλα μοιάζουν να αλλάζουν και να εξελίσσονται, αλλά όλα παραμένουν στην ουσία τους ίδια και ακόμη πιο ισοπεδωτικώς λειτουργικά, έστω και με διαφορετικές μορφές...
Η εργασία δεν απελευθερώνει τον κρατούμενο "εργαζόμενο" (όπως το περιβόητο σύνθημα στην είσοδο γου ναζιστικού στρατοπέδου Νταχάου: "Η Εργασία Απελευθερώνει"), ούτε η ευτυχία είναι να έχεις μια δουλειά που σου εξασφαλίζει πολλά χρήματα. Η ζωή δεν είναι- δεν της αξίζει επουδενί να είναι οικονομική συναλλαγή και αποτελεί βαρύ δείγμα εκφυλισμού το να τη διαπραγματευόμαστε με οικονομικούς όρους...( Η φυλακή από την ελευθερία διαφέρουν στην αντίληψη του καθενός, όπως και η δουλειά από τη δουλεία διαφέρουν μόνο στον τόνο...)
Δεν μπορώ να μην επικαλεστώ, για άλλη μία φορά, τα λόγια του Βανεγκέμ: " Ολόκληρη ηθική βασισμένη στην εμπορική αξία, στην ευχαρίστηση του οποιουδήποτε πόστου, στην τιμιότητα της εργασίας, στις υπολογισμένες επιθυμίες, στην επιβίωση και στα αντίθετά τους, την καθαρή αξία, τη δωρεά, τον παρασιτισμό, την ενστικτώδη κτηνωδία, το θάνατο - να σε τι καζάνι ταπείνωσης βράζουν οι ανθρώπινες ικανότητες εδώ και δυο αιώνες"
Και είναι απίστευτα σκληρό να κατασκευάζεις καθημερινά τις μικρές ή μεγάλες σου, αδυσώπητες, ρώσικες ρουλέτες! Τις "δεν γίνεται αλλιώς" παραχωρήσεις σου, τους ατιμωτικούς συμβιβασμούς σου, τις αταίριαστες προσκολλήσεις σου, τις επώδυνα (όπως διαπιστώνεις κάποια αποφράδα πρωία) λάθος ταυτίσεις σου.
Η δύναμή μας φαίνεται να φωλιάζει εν υπνώσει, να βρίσκεται τελικά στη φαινομενική αδυναμία μας;
Eίμαστε ανθρώπινα όντα!
Όσο κι αν πασχίζουν να σε πείσουν πως είσαι ένας αριθμός μέσα στους πολλούς, που υπόκειται σε στατιστικές, μέσους όρους και σφυγμομετρήσεις. Όχι! Έχεις-πάντα είχες όνομα: Ανθρώπινο Ον! Μοναδικό και ταλαντούχο.
Ακόμη κι αν δεν το έχεις ανακαλύψει ή δεν σου το έχουν επιτρέψει να το ανακαλύψεις, με την κατάλληλη προπαγανδιστική εργασία τους, με τρόπους και μεθόδους διανοητικής νάρκωσης και τεχνικές αυτοματοποιημένης συμπεριφοράς, που τόσο καλά γνωρίζουν να χρησιμοποιούν...
( Αν δεν το'χεις δει τότε αξίζει να αφιερώσεις λίγο από το χρόνο σου παρακολουθώντας αυτό το βίντεο: η ιστορία της υποδούλωσής σου: οι "ανθρώπινες φάρμες")
Ο καθένας ας κινηθεί ενάντια στη ροή των ρευμάτων και των σκουπιδιών
που αυτά μεταφέρουν. Ο καθένας ας γυρέψει κι ας διεκδικήσει ως το σημαντικότερο σκοπό της ζωής του την ανεξαρτησία. Εκεί όπου βασιλεύει ο σκοταδισμός, η στατικότητα και η
θαυμαστή σε επινοήσεις και στρατηγικές εξουσιαστική υπουλία. Που διαχρονικά πορεύεται μαζί με το μαστίγιο της υποταγής και συναίνεσης σε αυτήν και τα κάθε είδους πρoσωπεία της, τους τυράνννους, "αρχηγούς", αρχηγίσκους και τυραννίσκους της. Και μιλάω και για τους αηδιαστικά εγωπαθείς τυραννίσκους της καθημερινότητας των διαπροσωπικών σχέσεων έως και γι'αυτά τα υφέρποντα φασιστοειδή, διόλου σπάνια ενδυόμενα προοδευτικό ή δήθεν ελευθεριακό μανδύα, που αφοδεύουν μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, τελματώνουν το στοχασμό και καταστέλλουν την ελεύθερη ανάπτυξη της σκέψης και συχνά αυτό το αποκαλούν κοινωνική αφύπνιση..!(Κι όπως μας συμβουλεύει και ο Βέλγος συγγραφέας και στοχαστής Βανεγκέμ: " Εγκατάλειψη της αθλιότητας και αθλιότητα της εγκατάλειψης" - να κάψουμε όλες, ανεξαίρετα, τις ιδεολογίες! -)
Δεν μας εκφράζει η στράτευση (τα΄χει επισημάνει άλλωστε μια χαρά και ο Ένοικος: Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι..), δεν υπάρχει απελευθέρωση στη στράτευση! Ας μη μας κατέχουν σωτηριολογικού τύπου ιδεολογήματα, εμμονές και ιδεολογικές ονειρώξεις, που σχεδόν πάντα κυοφορούν τα σπέρματα του αυριανού δυνάστη και εξουσιαστικού εκτρώματος, της οπισθοχώρησης της ίδιας της ελευθερίας και της αυτόνομης θέλησης.
Μιλώ για την πραγματική απελευθέρωση! Αυτή, πρώτιστα, της ροής της αντίληψης. Και για τη συνειδητοποίηση της θαυμαστής δύναμης, αυτής που φωλιάζει ωσάν κοιμώμενος γίγαντας στα ενδότερα κάθε έμψυχου ανθρώπινου όντος!
Αυτής
της Δύναμης που αν ενισχυθεί ποσοτικά με ανάλογες συμβατές συχνότητες και
πολλαπλασιαστεί και διασπαρεί παντού, με μορφογενετικές θα μπορούσαμε να πούμε διαδικασίες,
μπορεί να γκρεμίσει κόσμους ("ετοιμόρροπο κτίσμα" ) και να τους ξαναχτίσει απ΄την αρχή! Με θεμέλιες δοκούς την εθελοντική συνεργασία και αλληλοβοήθεια μέσω της αυτοδιαχείρισης και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της πρόσβασης στην πραγματική Γνώση, κάθε αέναη μοναδική στιγμή μέσα στη ροή και κάθε πτυχή του κοινωνικού γίγνεσθαι. Με τις απαντήσεις να μην ξεγελούν και να ντροπιάζουν τις ερωτήσεις αλλά να τις τιμούν και να τις επεκτείνουν. Με κάθε είδους δόγμα να έχει καταστεί άχρηστο βάρος στις πλάτες και τα μυαλά της ανθρωπότητας και η καινοτόμος χρήση των φυσικών πόρων και των δυνατοτήτων της τεχνοεπιστήμης να βρίσκεται σε αγαπημένη συμφωνία με τη Φύση. Ώστε να γενεί η γέφυρα που οδηγεί τον άνθρωπο στα ίδια τα άστρα :
Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα
για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού
κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε
σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να
αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος.
Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους!Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους.
Θέλει, δυστυχώς ή ευτυχώς, ευφυία και κότσια να είσαι ξύπνιος και συνάμα ονειροπόλος μέσα σε ένα τέτοιον και τόσο ελεγχόμενο κόσμο. Αμετανόητα αμετροεπή, αλυσοδεμένο με δεσμά εταιρικά και όχι μόνο, με τεχνολογικά αναβαθμισμένες αλυσίδες και παραδομένο στις βουλιμικές διαθέσεις των μεγάλων αρπαχτικών. Αλλά υποπτευόμαστε ότι είναι ίσως και η μόνη μας ελπίδα...( Μέσα στη μεγάλη νύχτα ας λάμψει το βλέμμα του πειρατή κι ας σπινθηρίσει η μαγιά του ονειροπόλου...)
ανιχνευτής
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η σπουδαιότερη ιδιοκτησία ενός ανεξάρτητου ανθρώπου : καμία σχετική αντίληψη όπως τα "ιδανικά" και τα "ηθικά κριτήρια" (που άλλωστε παραλάσσουν από τόπο σε τόπο κι από λαό σε λαό, μέσα στις δίνες του ιστορικού χρόνου), κανένας όρκος, καμία "ιερή υποχρέωση", κανένα ιδεολογικό καθήκον, καμία προπαγανδιστική εργασία, καμία πίστη, καμία ομοφωνία της "πλειοψηφίας" ή της παρέας, δεν μπορούν να υποχρεώσουν σε υποταγή έναν άνθρωπο με θέληση και ανεξαρτησία αντίληψης. Και κανένας κρατισμός, καμία κοινωνική δομή ή κοινωνικό συμβόλαιο, καμία διαβεβαίωση ή νουθεσία οποιασδήποτε "αυθεντίας", δεν μπορεί να του στερήσει τη σπουδαιότερη ιδιοκτησία του: Την εξουσία του εαυτού του! Η οποία και προλειαίνει και προετοιμάζει το έδαφος για τη διερεύνηση από τον ίδιο της συνείδησής του και της προέκτασης των ανθρώπινων ιδιοτήτων του...
Η ανεξαρτησία της ατομικότητας επενδύει με ενσυνειδησία και πραγματική υπευθυνότητα μια συλλογικότητα, δεν την αναιρεί ή καταργεί... {Κάποιες ιδέες προς επεξεργασία (ατομικότητα σε συνέργεια με τη συλλογικότητα)...}
(από τότε που μου έκανε γνωστό ο φίλος μου Ventas αυτό το τραγούδι, "έχω κολλήσει" με αυτό, καλώς ή κακώς...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου