ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

Το "εσωτερικό κοχλάζον σύμπαν"



 Η τεράστια σημασία του εσωτερικού κοχλάζοντος σύμπαντος , ή του ασυνείδητου όπως αποκαλείται, για τη ζωή του ανθρώπου. Εκεί όπου περιδινούνται, μεταβάλλονται και κρυσταλλώνονται ροπές, τάσεις, ιδέες κι εκδηλώσεις συμπεριφοράς, προτού καν συλληφθούν στο συνειδητό επίπεδο και υλοποιηθούν σε real time. Kι εκεί όπου σύμβολα και αρχετυπικές μνήμες επηρεάζουν, διαμορφώνουν και χαράζουν ή ερμηνεύουν νέες πραγματικότητες. 

 Σε ένα περιεκτικό κι εξαιρετικά προσεγμένο βίντεο. 


 Και πώς μπορεί ο άνθρωπος να αυτο-πειθαρχήσει και να εκπαιδεύσει τις αντιδράσεις του, ελέγχοντας τα συναισθήματά του, απέναντι στις επιρροές των εξωτερικών καταστάσεων; Που εύκολα τον άγουν και φέρουν, δηλ. τον χειραγωγούν χωρίς να το...
συνειδητοποιεί. Ώστε να επιτυγχάνει να χρησιμοποιεί αυτό το σκοτεινό και ζωτικό χώρο και τo πολύπλοκο "κρυμμένο δυναμικό" του,  προς όφελος του ίδιου, των οικείων του, ίσως και ολόκληρου του κοινωνικού περίγυρού του. 
 Αν μπορεί, φυσικά! Εφόσον το ανθρώπινο ον δεν καταντάει έρμαιο των φόβων του, των συνηθειών και των νευρώσεών του, των ψευδαισθήσεων και των προπαγανδιστικών και χειριστικών μηχανισμών που στοχεύουν στην αυτοματοποίηση και ποδηγέτησή του...

( Μολυσματικών ψευδαισθήσεων συνέχεια: "ΗΘΙΚΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ")

 Αφού έτσι κι αλλιώς κάθε άνθρωπος έχει πρόσβαση στο "συλλογικό ασυνείδητο", να θυμηθούμε εδώ και τον μεγάλο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, τότε κάλλιστα μπορεί και να ασκεί επιρροή ως πομπός προς αυτό κι όχι μόνο να γίνεται παθητικός δέκτης...

( Στρατιές τυραννικών κουκλοπαιχτών
με αρλεκίνους-έρμαια στις παραστάσεις τους εμάς!
Βδέλλες ρομποτικές
προγραμματισμένες να μας απομυζούν
από κάθε σπίθα ελεύθερης βούλησης!
 Εγκατεστημένες μηχανιστικές απολήξεις 
μιας τεράστιας τρομαχτικής Μηχανής
που τρέφεται από εμάς!



 Προτεινόμενη σύνδεση με: μορφογενετικά πεδία, το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου

( Πρωτοδημοσιεύτηκε στο no Gravity Zone . Με βάση αυτό ο Ένοικος ο Ένοικος είχε προχωρήσει σε αυτή την ανάρτηση: Ο μόνος θεός της ανθρωπότητας, κατά κάποιο τρόπο;)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου