ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

ΑΦΡΙΝ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ!


" Σήμερα το μεσημέρι άρχισε η πολιορκία της πόλη της Αφρίν απο τις βαρβαρικές δυνάμεις του Τουρκικού κράτους και των τζιχαντιστών μισθοφορικών τους οι οποίοι έχουν πλησιάσει σε απόσταση 500 μέτρων την οικιστική περίμετρο της πόλης. Ο κατοχικός στρατός έχει κυκλώσει και βομβαρδίζει ανελέητα  την πόλη στην οποία βρίσκονται μέσα περισσότεροι από 800.000 άμαχοι (κάτοικοι και πρόσφυγες που εδώ και χρόνια έχουν βρεί καταφύγιο εκεί) οι οποίοι αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη παρόλο του ότι είχαν την δυνατότητα να το πράξουν τις προηγούμενες ημέρες. Χωρίς νερό , τροφή, φάρμακα ο ηρωικός λαός της Αφρίν ένοπλος και μη παραμένει αποφασισμένος να υπερασπιστεί την γη και τις πολιτικές του κατακτήσεις με ότι μέσα διαθέτει. "

AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΙΣΣΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ & ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ (ΚΑΝΤΟΝΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ, ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΣΥΡΙΑ) ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΣΚΕΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΙΚΑ ΚΤΗΝΗ-KATAΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ! ΝΟ PASARAN!

Στo Kομπανί οι Κούρδοι μαχητές και οι Κούρδισσες συντρόφισσές τους ("Πεσμεργκά" πολεμίστριες) έδειξαν το δρόμο του αγώνα και στο κοντινό παρελθόν( Βίντεο για τον γενναίο αγώνα των Κούρδων στο Kobane ενάντια στα λυσσασμένα σκυλιά του ΙΚΙΛ ή ISIS, όργανα των γεωπολιτικών σχεδίων της Δύσης) ενάντια στα παρανοϊκά σκυλιά του ISIS, θα το κάνουν και τώρα! 



ΣΥΝΔΕΣΗ:  
ΚΑΝ'ΤΟ ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ; Το ιστορικά πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα αυτο-οργάνωσης, αυτο-διαχείρισης και φεμινιστικής επανάστασης της ΡΟΖΑΒΑ!  (Η προσπάθεια που γίνεται στη Ροζάβα είναι να συνδυαστούν οι οραματισμοί των φεμινιστικών και οικολογικών κινημάτων με τα νέα αστικά κινήματα και τις πρωτοβουλίες πολιτών καθώς και των εργατικών συνδικάτων, των τοπικών συνεταιρισμών και συλλογικοτήτων. Με απλά λόγια, αυτό υλοποιείται μέσα από την κοινωνικοποίηση της οικονομίας, βασισμένη στον συλλογικό πολιτικό έλεγχο των σημαντικών τομέων παραγωγής και συνομόσπονδης κατανομής πόρων, που εξασφαλίζει την ισορροπία μεταξύ των περιοχών. Στη Ροζάβα έχουν απορρίψει το κρατικό μοντέλο και τον εθνικισμό και έχουν ενστερνισθεί ένα κοινωνικό όραμα, που δίνει έμφαση στην υπευθυνότητα και την ανεξαρτησία για μια ριζοσπαστικά πλουραλιστική κοινότητα. Οι Κούρδισσες γυναίκες-μαχήτριες των Γυναικείων Ταξιαρχιών Αυτοάμυνας (YPJ) δεν πολεμούν απλώς εναντίον ενός εχθρού που βιάζει και πουλά γυναίκες ως σκλάβες του σεξ, αλλά μάχονται για τον φεμινισμό και την ισότητα των φύλων και το κάνουν τόσο με τις ιδέες όσο και με τις σφαίρες.) 


 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου