ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Μαζική συμμετοχή στο Δημοψήφισμα για το Νερό


853445084Με μαζικότατη συμμετοχή που ξεπερνά τις 200.000 και ένα εκκωφαντικό ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ στο συντριπτικό ποσοστό που ξεπερνάει το 95% , απάντησαν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης στις προσπάθειες της κυβέρνησης να φιμώσει τη φωνή τους, ώρες πριν την διεξαγωγή του άτυπου μεν, αλλά καθόλα νόμιμου δημοψηφίσματος για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού. Η προσπάθεια ενημέρωσης όλων των συμπολιτών μας απ’ όλες τις ομάδες ανά την Ελλάδα, βρήκε γόνιμο έδαφος σε έναν κόσμο που όλο και περισσότερο αρχίζει και ενδιαφέρεται έμπρακτα για τα κοινά. Αυτός ο αδιάκοπος αγώνας πληροφόρησης θα συνεχιστεί σε όλη και για όλη την Ελλάδα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού έχοντας πλεον στα χέρια μας και το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης.

Οι Θεσσαλονικείς θα πρέπει να είναι διπλά υπερήφανοι, για την προάσπιση του συλλογικού αγαθού του νερού, αλλά και για την προάσπιση της ουσίας της δημοκρατίας, που είναι η αδιαμεσολάβητη έκφραση της βούλησης των πολιτών.

Θυμίζουμε ότι ο Καλλικράτης προβλέπει τα τοπικά δημοψηφίσματα για τοπικά ζητήματα και οποιαδήποτε “τυπολατρική” ανάγνωση που θα «αγνοεί» το αποτέλεσμα θα είναι βαθιά, έως και προσβλητικά, αντιδημοκρατική.

Το ισχυρότατο ΟΧΙ των πολιτών στερεί την προσπάθεια ιδωτικοποίησης της ΕΥΑΘ από κάθε νομιμοποίηση και θέτει ένα αδιάτρητο πολιτικό εμπόδιο στα σχέδια όλων εκείνων που εφαρμόζουν πολιτικές αποφάσεις εκ διαμέτρου αντίθετες με αυτό που οι πολίτες νοούν ως «δημόσιο», δικό τους, συλλογικό συμφέρον.

Η σημερινή διαδικασία είναι μια μη καπηλεύσιμη από καμία πλευρά νίκη των πολιτών.

Συγχαρητήρια στους διοργανωτές, τους παρατηρητές, σε όλους τους εθελοντές και βεβαίως στον …κ. Μιχελάκη για τη συμβολή του στην… διάδοση του δημοψηφίσματος.


Το διαβάσαμε στο Indymedia Athens
Επίσης, θυμηθείτε Όπου το νερό έγινε εμπόρευμα, οι άνθρωποι υποφέρουν  (Βουλγαρία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Αυστραλία, Καναδά, Παρίσι) και βίντεο περί ΔΝΤ και ιδιωτικοποιήσεως νερού + το φοβερό παράδειγμα της Βολιβίας (πραγματικός πόλεμος!) ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου