ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

"Πες μου ένα ψέμα ν” αποκοιμηθώ: Το κοινωνικό μέρισμα και λοιπά (προεκλογικά) νανουρίσματα". Κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ της Αθήνας


Πες μου ένα ψέμα ν” αποκοιμηθώ: Το κοινωνικό μέρισμα και λοιπά (προεκλογικά) νανουρίσματα
 κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ της Αθήνας




Τη στιγμή που ξεκινάς να διαβάζεις το παρόν κείμενο -αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει-έχουμε σωθεί! Η Ελλάδα έχει βγει στις αγορές, η Κομισιόν προβλέπει 0,6% ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας στο 26% (από 27,3%) το 2014 και τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά και τις Κυριακές ώστε να μπορέσει να ξοδευτεί το πρωτογενές πλεόνασμα που τρέχει απ” τα μπατζάκια μας. Εν ολίγοις, επιβεβαιώνεται αργά αλλά σταθερά το όραμα του νυν πρωθυπουργού (και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ο οποίος το Σεπτέμβριοτου 2011 από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε ευχηθεί “να γιορτάσουµε σε 10 χρόνια, το 2021, στην επέτειο 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 την οικονοµική µας απελευθέρωση, ελεύθεροι από τους δανειστές, το ∆ΝΤ και τη «βοήθεια» των εταίρων”.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πρωτόγνωρου εορταστικού κλίματος για την προγραμματισμένη επανάσταση και την απελευθέρωσή μας σε 7 χρόνια από τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρούμε και εμείς οι άνεργοι/ες, μοιράζοντας 450 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ υπό τη μορφή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης-κοινωνικού μερίσματος.
Το μέρισμα ξεκινά από 500 ευρώ για τον άγαμο χωρίς παιδιά και φθάνει στα 833,30 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Μα πόσο ωραία είναι η ζωή των ανέργων! Πόσο λαμπρό διαγράφεται το μέλλον μας! Ένα ανοιξιάτικο αεράκι φέρνει την αισιοδοξία, τη χαρά και την ελπίδα σε όσους και όσες από εμάς είχαμε πιστέψει ότι κάποια στιγμή ήταν πιθανό να καταλήξουμε σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ας κάνουμε “θετικές σκέψεις”, ας χαρούμε και ας γιορτάσουμε! Κι αφού γιορτάσουμε στον ύπνο μας, καλό θα ήταν να ξυπνήσουμε για ν” αντικρύσουμε -επιτέλους-την αλήθεια.

Τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, έχουν εγκριθεί περίπου λίγο παραπάνω από το 1/4 των αιτήσεων για το κοινωνικό μέρισμα (περίπου 265 χιλιάδες σε σύνολο 800+χιλιάδων). Ως γνωστόν, οι αιτήσεις όσων δηλώνουν φιλοξενούμενοι, έχουν ήδη απορριφθεί-φανταζόμαστε με τη λογική ότι ο/η φιλοξενούμενος/η δεν έχει ανάγκη, εφόσον έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι του/της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι το 1/3 των φορολογούμενων δηλώνουν ότι φιλοξενούνται, παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως “νέο κόλπο φοροδιαφυγής”. Κουβέντα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αμελητέος ο αριθμός και με κανέναν τρόπο δε σχετίζεται με τον υψηλό αριθμό φιλοξενούμενων. Βάσει της λογικής του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσοι δηλώνουν φιλοξενούμενοι, είναι στην πραγματικότητα στυγνοί καπιταλιστές και κρυφολεφτάδες που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν εισοδήματα. Μήπως όσοι και όσες φιλοξενούμαστε, όντας άνεργοι/ες, έχουμε λεφτά και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μήπως το επίδομα ανεργίας -αν βέβαια το δικαιούμαστε- φτάνει και περισσεύει για ν” ανταπεξέλθουμε στο μηνιαίο κόστος ενοικίου και τρεχόντων εξόδων; Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ζούμε στο δρόμο; Και πόσο, αλήθεια, θα βόλευε το κράτος να είμαστε άστεγοι/ες, καθώς αυτοί αποκλείονται εκ των πραγμάτων από το κοινωνικό μέρισμα, εφόσον δεν έχουν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας!

Όμως ο τραγέλαφος της περίφημης “κοινωνικής πολιτικής και ευαισθησίας” του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι πολλοί/ές από εμάς είμαστε μακροχρόνια άνεργοι/ες, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην έγκριση του κοινωνικού μερίσματος. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: κάποιος που είναι άνεργος π.χ. τα τελευταία 5 χρόνια, να μη δικαιούται το μέρισμα επειδή δηλώνει φιλοξενούμενος! Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τα σαΐνια του Υπουργείου Οικονομικών και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (που όλα τα συνδυάζει και όλα τα ανακαλύπτει) δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων με τα αντίστοιχα -ψηφιακά- δεδομένα των μητρώων του ΟΑΕΔ; Ρητορικό το ερώτημα κι ακόμα και αν υπήρχε απάντηση αυτή θα ήταν αυτονόητη -και θετική.

Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν;


Για τον ίδιο λόγο που, με υπουργική απόφαση -όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενό μας- το επίδομα μακροχρόνια ανέργων ουσιαστικά καταργήθηκε, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διευρύνθηκαν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων από 20 έως 66 έτη. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα για την κυβέρνηση και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζει. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.

Επομένως, οι κρατικές προεκλογικές κορώνες περί “κοινωνικής πολιτικής” υπέρ των ανέργων δεν μας ξεγελούν. Δεν αποτελούν παρά μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής κενής νοήματος και ουσίας, που απλά εντείνεται στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος. Την ίδια στιγμή που το κράτος, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, διακηρύσσει την “ευαισθησία” του απέναντι στις “ευπαθείς κοινωνικές ομάδες”, ο αριθμός των ανέργων, απόρων και αστέγων αυξάνεται σταθερά, οι υπηρεσίες υγείας καθίστανται προσβάσιμες σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια της κοινωνίας, ο ρυθμός απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εξακολουθεί να είναι σταθερός, η καταστολή αυξάνεται εκθετικά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών καλά κρατούν και δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά γνωρίζουν καθημερινά την “ευαισθησία” του κράτους στον πάτο του Αιγαίου.

Ας μην είμαστε όμως άδικοι· υπάρχει και μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην οποία η ευαισθησία του κράτους είναι όντως ειλικρινής. Στις 9 Μαΐου 2014,75.000 ένστολοι έλαβαν εφάπαξ χρηματική ενίσχυση συνολικού ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ. Το καταλαβαίνουμε, είναι πράγματι κουραστικό να χτυπάς, να βασανίζεις και να σκοτώνεις. Τα κεφάλια δεν ανοίγουν εύκολα, οι κραυγές όσων βασανίζονται προκαλούν ηχορύπανση και πονοκέφαλο και αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν απειλούν την ευταξία και διώχνουν τους τουρίστες. Ως εκ τούτου τα παιδιά με τις στολές πρέπει να παραμείνουν ευχαριστημένα και χορτάτα για να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Εξάλλου, όσο η ρητορική περί ξεπεράσματος της κρίσης, ανάπτυξης και ευημερίας συνεχίσει να διαψεύδεται από την πραγματικότητα, τόσο το έργο των δυνάμεων καταστολής θα γίνεται όλο και σημαντικότερο. Και ας μην ξεχνάμε και τα ψηφαλάκια· ανέκαθεν ο θερμότερος υποστηρικτής, το πιστό σκυλί του φασιστικού κράτους, ήταν ο χορτάτος ένστολος.

Όμως κάποιοι και κάποιες από εμάς δε χορταίνουμε με παραμύθια περί μερισμάτων, επιδομάτων, ανάπτυξης, ευημερίας και ξεπεράσματος της κρίσης. Δε νανουριζόμαστε με ψέμματα και ούτε αποκοιμιόμαστε με προεκλογικές φανφάρες. Εξακολουθούμε να κοιτάμε το παρόν και το μέλλον με τα μάτια και τ” αυτιά μας ανοιχτά, γιατί οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές για να μας αποκοιμίσουν και τα ψέμματα που ακούμε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και μας εξοργίζουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσα διεκδικούμε, με τον μόνο τρόπο που πιστεύουμε ότι αξίζει: με αλληλεγγύη, συλλογική δουλειά και το κεφάλι ψηλά, μακριά από παραμύθια για μια σαθρή πραγματικότητα “ευημερίας” και “δικαιοσύνης” που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ στον καπιταλισμό.

Μάϊος 2014

άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

προκύρηξη για κοινωνικό μέρισμα σε pdf

To διαβάσαμε στους ανέργους/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας "Για ένα μαχόμενο κίνημα ανέργων κι επισφαλών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου