ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ»: αγωνιστικό κάλεσμα!

__copy_1.jpg 

 Το «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» καλεί όλο το φτωχό λαό, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μετανάστες, τα ταξικά συνδικάτα, τους επιστήμονες υγείας, κάθε φτωχό και καταπιεσμένο συμπολίτη μας, να ενωθούμε και να προχωρήσουμε όλοι μαζί, σε οργανωμένη δράση και αλληλεγγύη για τα ζητήματα της υγείας και της ζωής μας. Το δικαίωμα στην ζωή διακυβεύεται άμεσα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Αν αρρωστήσεις και δεν έχεις να πληρώσεις θα οδηγηθείς στην απόγνωση, στο περιθώριο, στην παραίτηση, στην αυτοκτονία, στον θάνατο.
Δεν φτάνει η φιλανθρωπία για να κλείσουν οι πληγές της κοινωνίας που αιμορραγεί από την βαθιά πρωτόγνωρη κοινωνική και οικονομική κρίση. Δεν πιστεύουμε ότι το κράτος, η εκκλησία , οι ΜΚΟ, οι βιομήχανοι, τα ΜΜΕ μπορούν να μας σώσουν. Υποκριτικά, από την μία μας πετούν ένα ξεροκόμματο για να μην διαμαρτυρόμαστε και από την άλλη κλέβουν τον ιδρώτα μας και την ζωή μας.

Το «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΏΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» είναι μια συλλογικότητα, που παλεύει να στηρίξει όλους όσους έχουν ανάγκη βοήθειας σε ζητήματα υγείας χωρίς καμία διάκριση. Που διεκδικεί τα δικαιώματα μας στην ζωή και πρώτα από όλα το δικαίωμα μας στην υγεία. Το ζητούμενο για εμάς είναι η χειραφέτηση της ζωής μας από όλα τα δεσμά της και όχι η αναδιαπραγμάτευση των όρων εκμετάλλευσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού της.
Το Σάββατο 30 Μαρτίου 2013, ώρα 17.00, στον χώρο της λέσχης ΛΕ.Φ.ΚΑ. Προμηθέως 73-75 (Κ. Πατήσια, σταθμός ηλεκτρικού), εγκαινιάζουμε την λειτουργία ιατρείου και συμβουλευτικού κέντρου για ζητήματα υγείας. Μαζευόμαστε, , γνωριζόμαστε, συζητάμε, αυτοοργανωνόμαστε ενάντια στην κοινωνική καταστροφή και την εξαθλίωση.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στην υγεία μας!
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, εδώ και τώρα!
Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστροφή!


Posted by
Labels: ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)