ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 13 Απριλίου 2023

Κι ένα αφιέρωμα σ' ετούτες τις "άγιες ημέρες"... (volume 1)

(Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση σε κάτι που αναρτήσαμε πριν έναν χρόνο, τέτοια εποχή...)

 

Για το χριστιανικό ποίμνιο (τι σημαίνει ακριβώς αυτή η τελευταία λέξη;) η υποτιθέμενη "ανάσταση εκ νεκρών" του ναζωραίου αποτελεί δείγμα της θεϊκής του φύσης, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, καλό είναι οι "fans"να γνωρίζουν ότι o "κύριός τους" (οπότε αυτός ο όρος προϋποθέτει και...δούλους!) ακολούθησε το παράδειγμα κάμποσων θεών που ανήκαν σε αρχαίες θρησκείες. Φυσικά, ήταν πάντα τεχνίτης στην "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας" και την κοπτοραπτική ο ιουδαιοχριστιανισμός, όπως πρέπει κανονικά ν' αποκαλείται η συγκεκριμένη θρησκεία.

Κι αν κανείς επιθυμεί να αποκηρύξει τον ζηλόφθονο, άκρως εκδικητικό "θεό" ή Γιαχβέ της αιματοβαμένης και γεμάτης σαδισμό και ιστορικές ανακρίβειες "Βίβλου", επιλέγοντας να κρατήσει μόνο τα γεμάτα εξόφθαλμες αντιφάσεις κείμενα της "Καινής Διαθήκης", τότε καλό είναι να ξέρει πως...εισήλθε στην αποκαλούμενη σφαίρα της αίρεσης και δεν μπορεί να λέγεται χριστιανός.

"Πίστευε και μη ερεύνα"  κραυγάζει το χριστιανικό ΔΟΓΜΑ, απέναντι στον τεράστιο για την παγίωσή του κίνδυνο της ανάπτυξης της ελεύθερης σκέψης και της ανεξάρτητης αντίληψης, μέσω και του... "Μην πιστεύεις και ερεύνα"... Οτιδήποτε είναι δογματικό, είτε έχει να κάνει με θρησκεία είτε με "επιστήμη " που μετατρέπεται σε θρησκεία (βλέπε "covidalism" με το δικό του ιερότατο σκεύος), αποτελείταφόπλακα για την ζώσα πνοή του ανθρώπου, μια ΧΙΡΟΣΙΜΑ για το ανθρώπινο πνεύμα και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, μια ύπουλη θηλειά ή παγίδα που πιάνει τις αιώνιες χαρές, που στραγγίζει όλους τους "ζωτικούς χυμούς" της ορμής της ζωής... 

Απορίες ενός αφελούς μυαλού προς τους "παππούληδες": α) Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία κυρία ανάμεσά σας; Οι κυρίες δεν είναι ισότιμα όντα κι άρα η "ιεροσύνη" δεν είναι γι' αυτές; (γενικώς και δυστυχώς" Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα!" ή να'ναι αόρατη... )  β) Γιατί εξακολουθείτε να φοράτε μαύρα, από την κορυφή ως τα νύχια; Τι πενθείτε επιτέλους, αφού ο "υιός του Θεού" διαδίδετε ότι..."νίκησε τον θάνατο" ; (όπως και οι προκάτοχοι του)...

ΣΥΝΔΕΣΗ: Πώς οι χριστιανοί διέλυσαν τον αρχαίο κόσμο (Αλλά το εννοιολογικό έκτρωμα περί "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού" ακόμη και σήμερα ακούγεται...)

Κλείνουμε το μικρό  ("τρισκατάρατο") αφιέρωμα με μερικά ειπωμένα ("superhits") των πρωτεργατών ή κάποιων ηγετικών μορφών της "θρησκείας της αγάπης". Της εκβιαστικής, ψυχαναγκαστικής, "αγάπης". Που "όποιος δεν είναι μαζί της είναι εναντίον της" (ο ναζωραίος δεν το' χε πει αυτό για τον εαυτό του, για όσους δεν θα επιθυμούσαν να γίνουν "followers", αν δεν κάνουμε λάθος;):

  • «ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521
  • «Όσοι έχουν χριστιανούς γι'αφεντικά θα γίνουν ακόμη εργατικότεροι, γιατί θα δουλεύουν για αδελφούς (...) να δουλεύετε με καλή διάθεση σαν να πρόκειται για τον Κύριο κι όχι για ανθρώπους (...). Γνωρίζοντας ότι από τον Κύριο θα πάρετε την ανταπόδοση (...). Γιατί δουλεύετε για τον Κύριο Χριστό (...) είτε δούλος (είσαι), είτε ελεύθερος» (Εφεσ. στ', 7· Τιμόθ., στ', 1-2- Κολοσ., γ', 22-24· Εφεσ., στ', 8). Απόστολος Παύλος (Σαούλ), ο μέγας καιροσκόπος των εθνών! Η νομιμοποίηση της επίγειας δουλείας με θεϊκή ετυμηγορία.
  • «Γενικά η γυναίκα είναι ένα σκουλήκι που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, σκεύος ακαθαρσιών, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος". "Άγιος" Ιωάννης, Γιοχάναν για την ακρίβεια, ο "Χρυσόστομος"  Σύριος "προστάτης των γραμμάτων". Που αναφερόμενος στα περί αρχαίας ελληνικής γραμματείας και φιλοσοφίας, το χρυσό του στόμα λέει κι αυτά τα θεόπνευστα: "Εάν κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις στάχτη και σκόνη και τίποτε το υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών, γεμάτος ακαθαρσίες και πύον και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια!" (Προς Άγιον Ιωάννην, 59,370,7-11)
  • «Τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί καλύτερα στον κόσμο από τη μωρολογία. Όσο λιγότερο καταλαβαίνουν τόσο περισσότερο θαυμάζουν…». Γρηγόριος Ναζιανζηνός, χριστιανός θεολόγος και ... άγιος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου