ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 15 Μαΐου 2022

Aν είσαι "φευγάτος-η", να ξέρεις...Δεν είσαι μόνος-η σου!


Time to decide and time to forget, Time to find my mind And time to take my time

Ένα τραγούδι από μια αξιόλογη "alternative rock" ελληνική μπάντα. Το όνομά τους προέρχεται από ένα σκόπιμο ορθογραφικό λάθος του ονόματος του Ουκρανού γιατρού Alexander A. Bogomolets (1881-1946), ο οποίος έκανε έρευνα για την παράταση της ζωής, παράγοντας επίσης έναν ορό  ("ελιξήριο νεότητας") με το ίδιο όνομα.

( Αν θες να τους γνωρίσεις καλύτερα: Bokomolech discography )


" Σου φαίνεται πως σβήνουμε, σ' ακούω να μουρμουρίζεις...Μάθε να γρικάς τους ψιθύρους που κουβαλάνε απρόβλεπτοι αγέρηδες και να θωρείς τις εικόνες πίσω από την επιφάνεια των εικόνων.
 Η αδυναμία κυοφορεί τη Δύναμη και οι άνθρωποι γίνονται αυτό που όλοι γύρω τους τούς έλεγαν πως δεν είναι, με το να κάνουν όλα όσα νόμιζαν πρωτίστως οι ίδιοι πως αδυνατούσαν... Σου φαίνεται πως σβήνουμε...Προδομένοι κι αποκηρυγμένοι κι από χτεσινούς δήθεν συνοδοιπόρους, στον απόηχο διασποράς φημών πως οι καιροί παραζόρισαν, πως τα κεφάλια που σηκώνονται θα κόβονται, ποικιλοτρόπως. Όπως λέμε δηλαδή "πρώτη φορά θα μας...ξανα-συμβεί!" Στην πραγματικότητα δεν αλλάζουν οι καιροί, little brother. Aλλάζει μόνο η αντίληψή μας σε σχέση με αυτούς. Πώς βλέπουμε κι εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας τώρα σε σχέση με το τότε..."
 It's all right, little brother! 

Αφιερωμένο. Από εμάς. Στην ευαίσθητη χορδή μιας αέναης στιγμής ... ου λυγίζει αλλά δεν σπάει, βρίσκει τη δύναμη να σηκωθεί από κάτω ακόμα κι αν στάζει αίμα, θλίψη και πικρία και τελικά...αισιοδοξεί. Για τη χαραμάδα, τη ρωγμή μέσα στο σκοτάδι, που θα της επιτρέψει να ξεχυθεί στο χώρο που θα φωτίσει με τη δική της αυτόφωτη λάμψη. Πού ξέρεις; Ακόμα και στον πιο άβολο, κακοτράχαλο και παράξενο δρόμο δεν είναι καθόλου απίθανο να βρεις και καλή παρέα."  Παραμιλητό μέσα σ'ένα "κενό" του συνηθισμένου χρόνου...
 Aφιερωμένο από εμάς. Σε όσους νιώθουν "φευγάτοι" μέσα στο MATRIX. Κι αταίριαστοι. Με κάθε λογής οχλαγωγία, με κάθε είδους "ξηλωμένα αφηγήματα" και εμφυτευμένες δημοφιλείς πεποιθήσεις που δεν έχουν το θάρρος και την ευφυΐα να αναθεωρήσουν και "να επιτεθούν" στην κίβδηλη "ταυτότητα" που υιοθέτησαν... 
 
Αφιερωμένο, από εμάς. Σε όσους νιώθουν "να λυγίζουν", αλλά τελικά δεν σπάνε, δεν αφήνουν την απογοήτευση να τους θολώσει το μυαλό, δεν παραδίδονται ψυχή τε και σώματι στον Φόβο, αυτόν τον μέγα κλέφτη της αιώνιας χαράς της ζωής, δεν σέρνονται στο χώμα έχοντας επιτρέψει στον, ευάλωτο στους εξωτερικούς "ρύπους" και υποδουλωτικές ριπές, εαυτό τους να καταστεί νεκρός εν ζωή (ποια..."ζωή";). 
  Σε όσους και όσες γίνονται και παραμένουν συνειδητά "ξεροκέφαλοι" και"πεισματάρηδες". Kαι δεν κάνουν τη χάρη να υποταχθούν στις ορέξεις και δημοφιλείς πεποιθήσεις της "too much TV παρεούλας" ή της κομματικής ομήγυρης και της ιδεολογικής ετικέτας, ακόμη και της ίδιας της οικογένειας που "θέλει το καλό τους", όπως άλλωστε το.."θέλουν" και οι τυραννίσκοι "ηγέτες" και δικτατορίσκοι "ειδικοί" και οι ορατοί ή αόρατοι αφεντάδες της πολύπτυχης κοινωνικής αυτής Φυλακής.  Σε όσους και όσες συνειδητά ανεβάζουν τις δονήσεις τους, ακόμα και μέσα στην εκκωφαντικά νεκρική σιωπή ή αποκαρδιωτική οχλαγωγία συντριβής της θαυμαστής ανθρώπινης φύσης και των αστείρευτων δυνατοτήτων της, γυρεύοντας το κελάρυσμα του ποταμού της ορμής της ΖΩΗΣ. Καθώς και τους συνοδοιπόρους στην πιο γενναιόψυχη, υπερβατική ατραπό...! ("Homo Aνεμπόδιστος "). Σε όσους και όσες "αναγεννιούνται από τις στάχτες" σαν τον μυθικό Φοίνικα...

ανιχνευτής

Do not lose your soul !!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου