ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021

Κοίτα ρε που μας έκαναν να αναπτύξουμε και "προφητικά χαρίσματα" ...

 

Aκολουθεί ένα απόσπασμα από μία "προφητική" ανάρτησή μας (πιο σωστά στηριζόμενη στη διαίσθησή και τα προαισθήματά μας), τον Μάιο του 2020, αρκετά πριν εισβάλλουν με το στανιό στη ζωή μας οι σύριγγες κυτταρικού επαναπρογραμματισμού και γονιδιακής μετατροπής (βλέπε παραγωγή ακίδας πρωτεΐνης στον οργανισμό, με "σκάλισμα" απρόβλεπτο του ίδιου του DNA) και μετατροπής των "κάποτε ήμασταν άνθρωποι" σε junkies των "εμβολίων" (με 4-5-6-7 δόσεις; κάθε τρίμηνο και "τσίμπημα"; πότε ξανάγινε αυτό στην ιστορία της αποκαλούμενης "ιατρικής";;;), στην ουσία "εργαλείων"  γονιδιακής..."θεραπείας"... Και όταν γράφαμε για "διαχωρισμό" εννοούσαμε την επιθυμητή για τους "μεγάλους επανεκκινητές" κατάσταση διαίρεσης μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες (την οποία ενστερνίζονται δυστυχώς ουκ ολίγοι "συμπολίτες"), συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού και στοχοποίησης-δαιμονοποίησης, την παλιά "αυτοκρατορική" και δοκιμασμένη συνταγή του "διαίρει και βασίλευε", που τόσο πολύ βολεύει τα παγκόσμια σχέδια διάλυσης και του στη συνέχεια "buid back better". "Better" για ποιους όμως  και με τι είδους κοινωνικοπολιτικές-οικονομικές-πνευματικές- τεχνοεπιστημονικές συνέπειες για την "πλέμπα";

Προβληματιζόμασταν λοιπόν, τον καιρό του πρώτου lockdown εν Ελλάδι κι επιστρατεύοντας και δόσεις μακάβριου χιούμορ,  ενάμιση χρόνο πριν, ως προς το διαγραφόμενο μέλλον, που χτίζεται για εμάς ερήμην μας:

Η πανδημία COVID-19 του Κορονοϊού: "Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η Ατζέντα ID2020"

Ένας "ανεμβολίαστος κι ατσιπάριστος" (*) καταδιωκόμενος από τις επιθετικές κοινωνικές ορδές των "υγιών" υπηκόων...
(πηγή εικόνων)

Ας μπούνε επιτέλους τα πράγματα στη θέση που τους αρμόζει και που διασώζει την παραπαίουσα αξιοπρέπεια και γενναιοψυχία του ανθρώπινου είδους! Ας χωριστεί η ανθρωπότητα σε δυο κατηγορίες: τους "εμβολιασμένους" και "ανεμβολίαστους" - "ταραχοποιούς" - αντιρρησίες ψυχοσωματικής εξόντωσης. Και ας συγκροτήσουν όλοι οι δεύτεροι τις δικές τους μη συμμορφωμένες κι "απόβλητες κοινότητες" μέσα στη νέα "κανονικότητα", με τους δικούς τους συγχρωτισμούς και κώδικες ζωής, συνεργασίας και αλληλοβοήθειας, δίνοντας στον όρο "αντίσταση" ένα ουσιαστικό, επιτέλους, νόημα. Φράζοντας τον δρόμο στην επέλαση της ΑΠΑΤΗΣ, του ΦΟΒΟΥ, της μεταμοντέρνας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ. .....................................................................

(* όσο για τα περί του τσιπαρίσματος παραπέμπουμε εδώ, καθώς οι "τρέχουσες κυρίαρχες τάσεις" μας επιβεβαίωσαν όπως φαίνεται: https://antidras.blogspot.com/2020/05/blog-post_73.html )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου