ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 3 Μαΐου 2021

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ «ΤΥΠΟΥ ΜΗΔΕΝ (0)»

(Εν είδει εισαγωγής: Γη: ο μεγάλος σκουπιδότοπος του Γαλαξία...)

Τα στάδια εξέλιξης των πολιτισμών στον Γαλαξία

 

Μπορούμε να γίνουμε Πολιτισμός Τύπου Ι;


Είναι παράξενο να μεγαλώσει ένα μόνο στάχυ σιταριού σ’ ένα μεγάλο χωράφι κι ένας μόνο κόσμος μέσα στο άπειρο.
Μητρόδωρος από τη Χίο, μαθητής του Δημόκριτου

Γράφει ο Γιώργος Στάμκος


ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ

Αν η διάχυση του λογικού αποτελεί κοινοτυπία στο σύμπαν, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι νοήμονα όντα σε κάποιο σημείο του Γαλαξία μας, θα στάθηκαν κάποτε απέναντι στο κοσμικό χάος, νιώθοντας δέος, φόβο και μοναξιά. Δεν ήταν παρά όντα καταγόμενα από ταπεινή ύλη, αλλά είχαν μεγάλες δυνατότητες. Ο νους τους προεκτείνονταν στο φυσικό κόσμο. Άπλωνε και χειρίζονταν την ύλη. Έφερνε τάξη στην αταξία πολεμώντας την εντροπία. Κοντολογίς ανέπτυξαν τεχνολογία.


Στην τεχνολογική εξέλιξη ενός πολιτισμού απαραίτητο στοιχείο είναι η ενέργεια. Ο Ρώσος αστρονόμος Νίκολαϊ Καρντάσεφ, στην πρώιμη προσπάθεια του να ταξινομήσει τους εξωγήινους πολιτισμούς, τους κατέταξε σε τρεις κατηγορίες, που ονόμασε Τύπους Πολιτισμών Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Για να έχει νόημα η σύγκριση πρέπει να πούμε πως ο σύγχρονος ανθρώπινος πολιτισμός είναι πολιτισμός Τύπου 0, ανίκανος να αξιοποιήσει τις ενεργειακές πηγές του περιβάλλοντος και να ελέγξει τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις. Είναι βυθισμένος στην πολιτική διαίρεση και στις συχνές πολεμικές συγκρούσεις, μολύνει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον και γενικώς συμπεριφέρεται ανώριμα. Υπάρχει ωστόσο η ελπίδα η τεχνολογική έκρηξη και η επανάσταση των επικοινωνιών και της γνώσης, να οδηγήσει στη δημιουργία μιας πλανητικής κοινωνίας, που αποτελεί και το πρώτο βήμα για τη μετασχηματισμό του σε πολιτισμό Τύπου Ι.


ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΥΠΟΥ Ι

Ο πολιτισμός Τύπου Ι είναι ένας πλανητικός πολιτισμός, που έχει πετύχει τη σταθερότητα και την ενοποίηση και χρησιμοποιεί για τις ανάγκες του την ενέργεια ενός ολόκληρου πλανήτη.
Ελέγχει το κλίμα, τους ωκεανούς, την ατμόσφαιρα και αξιοποιεί όλες τις διαθέσεις πηγές πλούτου και ενέργειας. Η επικοινωνία σ’ ολόκληρο τον πλανήτη είναι άμεση και λειτουργεί ενοποιητικά εξαλείφοντας τις όποιες διαφορές. Αν κάποιος δει από το διάστημα έναν πολιτισμό Τύπου Ι, αυτός θα μοιάζει μ’ ένα λαμπερό χριστουγεννιάτικο στολίδι. Ο πολιτισμός αυτός διαθέτει συνήθως λίγες διαστημικές αποικίες, πράγμα που σημαίνει πως η μακροπρόθεσμη επιβίωση του δεν είναι εξασφαλισμένη.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΥΠΟΥ ΙΙ

Αντίθετα με τον πολιτισμό Τύπου Ι ο πολιτισμός Τύπου ΙΙ, που εκμεταλλεύεται την ενέργεια ενός ολόκληρου άστρου, είναι πρακτικά αθάνατος, καθώς μπορεί να επιβιώσει μέχρι το τέλος του σύμπαντος –αν ποτέ υπάρξει κάτι τέτοιο. Υπολογίζεται πως ο πολιτισμός Τύπου ΙΙ καταναλώνει ενέργεια 10 δισεκατομμύρια φορές περισσότερη από εκείνη που καταναλώνει ένας πολιτισμός τύπου Ι. Ο πολιτισμός αυτός μπορεί να ελέγχει τις οικολογικές και κοσμικές καταστροφές και να πετύχει την τέλεια ισορροπία.

 

Μόνον η έκρηξη ενός κοντινού άστρου μπορεί να απειλήσει έναν πολιτισμό Τύπου ΙΙ, αλλά και πάλι υπάρχει η δυνατότητα κατασκευής «διαστημικών κιβωτών» και η μετανάστευση σε κοντινά αστρικά συστήματα. Επειδή οι πολιτισμοί Τύπου ΙΙ είναι άφθαρτοι και πρακτικά αθάνατοι, η ύπαρξη του θα πρέπει να θεωρείται συνηθισμένο φαινόμενο (ο ανθρώπινος πολιτισμός της σειράς Star Trek θα μπορούσε να είναι Τύπου ΙΙ). Τέτοιου είδους πολιτισμοί θα βρίσκονται συνήθως στα πρόθυρα αποικισμού πολλών αστρικών συστημάτων του Γαλαξία.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΥΠΟΥ ΙΙΙ

Ένας πολιτισμός Τύπου ΙΙΙ θα έχει εξαντλήσει τις ενεργειακές δυνατότητες ενός άστρου, θα έχει εξαπλωθεί στα γειτονικά αστρικά συστήματα και θα έχει αρχίσει να σχηματίζει έναν γαλαξιακό πολιτισμό. Ο υπερεξελιγμένος αυτός πολιτισμός μπορεί να εκμεταλλεύεται την ενέργεια πολλών διάσπαρτων άστρων και να έχει ξεκινήσει ένα σχέδιο εξερεύνησης κι αποικισμού ολόκληρου του Γαλαξία με χιλιάδες αυτοαναπαραγόμενα «εξερευνητικά σκάφη Von Neumann». 


Ένας τέτοιος πολιτισμός θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται άγνωστες σ’ εμάς μορφές ενέργειας, θα μπορούσε ν’ ανοίξει τρύπες μέσα στην ίδια τη δομή του σύμπαντος και να ταξιδεύει εύκολα από τη μια άκρη του Γαλαξία στην άλλη. Για έναν τέτοιο γαλαξιακό υπερπολιτισμό δεν θα ήμασταν τίποτε περισσότερο από μια απλή «μυρμηγκοφωλιά».


Πηγή:  ΖΕΝΙΘ


Τροφή για προβληματισμό:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου