ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 12 Απριλίου 2020

Παγκόσμιος (Φασιστικός;) Οργανισμός Υγείας: "Μπορεί να χρειαστεί να μπούμε και στα σπίτια σας και να πάρουμε μέλη της οικογένειά σας" (τι λέτε ρε;)




Μάικλ Ράιαν, εκτελεστικός διευθυντής του Προγράμματος Έκτακτης Ανάγκης Υγείας του Π.Ο.Υ., στις κάμερες, με το βλέμμα του Big Brother : Ίσως χρειαστεί να αποκτήσουν το δικαίωμα να εισβάλλουν μέσα στα σπίτια για να ελέγχουν για ύπαρξη "μολυσμένων" από τον κορωνοϊό;;;;;;!!!!!! Και στη συνέχεια για να "αποσπούν" από τις συνένοχες οικογένειες τα "μη υγιή" μέλη ή "υγειονομικά επικίνδυνους"...
Και να τους οδηγούν πού; σε στρατόπεδα αποστείρωσης; Διά της βίας, εάν δεν πειστούν να ακολουθήσουν τους "σωτήρες" τους;
Ναι, δεν αστειευόταν ο "ειδικός", μιλούσε πολύ σοβαρά, απευθυνόμενος σε αυτό που οι εντολοδότες του (αδίκως, ίσως;) θεωρούν
άβουλες ανθρωπόμαζες, πειραματόζωα, "πλέμπα" αναλώσιμη, δίποδες ανθρωποκαλλιέργειες...αξιοκαταφρόνητους δούλους!
Μήπως η βίαιη απαγωγή από την οικογενειακή εστία θα ισχύει  και σε περίπτωση μη εμβολιασμού ή τσιπαρίσματος ή και των δύο μαζί;
"Sieg Heil!"
"Όλοι μαζί μπορούμε"...να αποφασίσουμε την κατάλυση και των προσχηματικών ψιχίων "δημοκρατίας" και να συναινέσουμε στην Υποδούλωση, ψυχή τε και σώματι..! Και μιλάμε γι' αυτόν τον "αξιόπιστο" παγκόσμιο Οργανισμό με τις "επιστημονικές διαβεβαιώσεις", που λέγεται ΠΟΫ : Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τον Ιανουάριο: «Ο κορωνοϊός δεν κολλάει από άνθρωπο σε άνθρωπο» 

 Μισό, μισό, μισό λεπτό! Αυτό κάτι μου θυμίζει...
Ξυπνήστε με γιατί θα σαλτάρω τελείως, δεν μπορεί, έχω παγιδευτεί σε μια άλλη διάσταση, ποιος με έριξε εδώ μέσα; Βρίσκομαι  στη Ζώνη του Λυκόφωτος, μια "εξωπραγματική πραγματικότητα" όπου τα πάντα είναι πιθανά, η Φυσική έχει τους δικούς της παράδοξους νόμους, και η λογική επιδίδεται σε αλλόκοτες περιπτύξεις με το παράλογο:

https://youtu.be/NzlG28B-R8Y

Κι ενώ έχει αρχίσει και βουίζει ο πλανήτης για το colpo grosso της παρουσίασης τόσων πολλών χιλιάδων νεκρών από κορωνοϊό:
Πάρα μα πάρα πολλοί πεθαίνουν έχοντας τον ιό, όμως όχι εξαιτίας του ιού, αλλά λόγων χρόνιων υπάρχοντων νοσημάτων. (Επί τούτου ένα παράδειγμα ανάλυσης εδώ - θα επανέλθουμε σε αυτό το ζήτημα, με το "ιταλικό παράδοξο")
Και να πιστέψουμε πλέον (διακυβεύονται όπως φαίνεται πολλά με τις "ατζέντες" για το "θαυμαστό νέο κόσμο" και τις σύριγγές του!) πως δεν είναι διόλου απίθανο να βαφτίζουν ως θύματα του κορωνοϊού άτομα ηλικιωμένα (κι όχι μόνο) που φεύγουν από ανακοπή, αναπνευστικά προβλήματα, κι ό,τι άλλο που όμως δεν έχει άμεση σχέση με τον "δαίμονα της κορώνας" και δεν αποτέλεσε συνέπειά του;

(κλίκαρε να μεγενθύνεις για μία περίπτωση... που τι να πούμε κι εμείς; ... "δεν έγινε ποτέ";)

Ξυπνάτε με! Ξυπνάτε!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου