ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Ο τοξικός χορός των πολυμερών!!!




Το παραπάνω βίντεο από Αμερική, το μεγάλο "πειραματικό εργαστήρι" των "επίγειων θεών", μας το'στειλε ένας (ψαγμένος πολύ όπως φαίνεται) αναγνώστης, με αφορμή αυτή την ανάρτηση:Παράνοια και θάνατος από ψηλά...  :

Νοέμβριος 2015, Τέξας. Μετά από μία εβδομάδα σκληρών αεροψεκασμών ο πολίτης που ανέβασε το βίντεο διαπιστώνει την πτώση βροχής...περίεργων ινών που πλημμυρίζουν το έδαφος! Καλύπτοντας τα δέντρα σαν αλλόκοτοι ιστοί αράχνης και...σκοτώνοντας τις
αράχνες με την τοξικότητά τους! ("Τα έντομα τυλίγονται μέσα στις ίνες αυτές και ψοφάνε", όπως ακούγεται στο βίντεο). Επισημαίνοντας, ακόμη, ότι η Αμερικανική Υπηρεσία περιβάλλοντος οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το θέμα (τεράστιες ποσότητες στον ουρανό πολυμερών ή πολυμερικών ινών και ασφαλώς προκαλούμενη μόλυνση του εδάφους!), εξετάζοντας εργαστηριακά αυτό το υλικό και την μοριακή σύστασή του. Ώστε να διαπιστωθεί εάν έχει να κάνει με τα πολύ επικίνδυνα αλουμίνιο, βάριο και στρόντιο! Στα πλαίσια του προγράμματος "Γεωμηχανικής"...Αναρωτιέται μάλιστα εάν πρόκειται για τις φοβερές ίνες των Morgellons που φαίνονται να βγαίνουν από το ανθρώπινο δέρμα (Η εφιαλτική "παραίσθηση" με το όνομα "Μοrgellons"!) και χαρακτηρίζει το υλικό αυτό (άδικα;), αυτά τα αιωρούμενα νήματα που κρέμονται παντού και κολλάνε μεταξύ τους, ως βιολογικό όπλο! Η παραίνεση προς τον κόσμο είναι όταν βλέπουν την περιοχή τους γεμάτη με τέτοιου είδους υλικό, που κάποιοι "καθησυχαστικοί αρμόδιοι" ίσως το βαφτίσουν "έξαρση ιστών προερχόμενων από αράχνες" (ή επιδρομής στρατού αραχνών, να υποθέσουμε εμείς;), να το συλλέγουν και να το πηγαίνουν για εργαστηριακή μελέτη, μέσα σε αεροστεγές δοχείο και σε εργαστήριο...πρόθυμο να το εξετάσει. Και τονίζοντας πόσο αναγκαίο είναι να δημοσιοποιηθεί και να βγει στο άπλετο φως όλη αυτή η τεράστιας και ζωτικής σημασίας, για το μέλλον ανθρώπου και πλανήτη, υπόθεση!

Δεν ξέρουμε αν αυτό του τύπου το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί και στην Ελλάδα! Ίσως και να'χει...

3 σχόλια:

  1. Mπίνγκο! Το βίντεο αυτό υπάρχει και μεταφρασμένο στα ελληνικά: https://www.youtube.com/watch?v=LsinMKWgWDU Και όπως λένε εκεί στ'αλήθεια εχει υπάρξει κάτι ανάλογο και στην ελλάδα στο Αιτωλικό και πράγματι το έχουν εξηγήσει ως ιστους αραχνών που γέμισαν την παραλία.
    Πέφτει χοντρό δούλεμα τελικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. A χα! Υποψιάζομαι ότι δεν είναι τυχαίος ο τρόπος που έκλεισε αυτή την ανάρτηση ο ανιχνευτής, έτσι δεν είναι φίλε μου;
    Η αλήθεια είναι ότι κάτι είχε πάρει το αυτί μας για αυτή την περίεργη υπόθεση στη χώρα μας αλλά δεν το είχαμε ψάξει καθόλου ή όπως θα έπρεπε. Και χαιρόμαστε -και είναι και επιδίωξή μας- όταν δίνουμε τα ερεθίσματα ώστε οι αναγνώστες του μπλογκ να μπαίνουν στη διαδικασία σκέψης που οδηγεί στην προσωπική έρευνα και προϋποθέτει τη σύνδεση ή σύνθεση των στοιχείων και οδηγούνται στη διαμόρφωση της δικής τους άποψης και στην εξαγωγή προσεχτικών συμπερασμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή