ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Και το "συμάζεμα" συνεχίζεται...

Δηλαδή πόσο διαφέρει το άρθρο που παραθέτουμε παρακάτω, ως προς την ουσία του και τις βαρύτατες κοινωνικές συνέπειες αυτών που γράφει, σε σχέση με αυτό που είχαμε αναρτήσει πριν τρία χρόνια ακριβώς: «Eκατόμβες νεκρών» ετοιμάζει η κυβέρνηση- Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας

... όταν "βαρούσε προσοχή" στις δολοφονικές απαιτήσεις των "δανειστών" μια άλλη μνημονιακή συγκυβέρνηση;

Και κατά πόσο έχει αλλάξει (προς το χειρότερο) η κατάσταση σε σχέση με όσα αναφέρει εκείνο το άρθρο, πριν τρία πάλι χρόνια, πριν αναλάβει η κυβέρνηση της "αριστεράς" να "παίξει λύρα και να  χορέψει πεντοζάλι τις αγορές";
 Άνθρωποι και Κτήνη *- "* κατά το ''Άνθρωποι και ποντίκια'' του Τζον Στάινμπεκ..
Όλη η χώρα έχει μετατραπεί σ' ένα απέραντο σκηνικό τραγωδίας.
Παντού στην κοινωνία, δίπλα μας, παίζονται καθημερινά τα πιό σκληρά δράματα."


Κι άραγε τα ακόλουθα στοιχεία, μαρτυρίες και ιστορίες καθημερινού παραλογισμού που προκαλούν κατάθλιψη : Η "ευταξία" στο ζωτικό χώρο του βασικότατου αγαθού της "δημόσιας" "δωρεάν" "Υγείας", όπως καταγράφηκαν πριν τρία περίπου χρόνια και πάλι, αντηχώντας σαν πένθιμες καμπάνες, πρόκειται πια να καλύψουν την κοινωνία (τουλάχιστον όλους αυτούς που πλήττονται βαθύτατα ή όλο και πιο επώδυνα) σαν "εθνικό σάβανο";

Και τα λεφτά από τα δάνεια κατά πόσο καταλήγουν στις τρέχουσες ανάγκες της πραγματικής οικονομίας; Εδώ κι αν χορεύει πεντοζάλι ο εμπαιγμός (εισαγόμενος και εγχώριος) πάνω στην πίστα της κοινωνικής αποσύνθεσης: 
Reuters: Η Μεγάλη Απάτη Με Το Ελληνικό Χρέος – Έδωσαν Δάνεια Για Να Εισπράττουν Τόκους! - ας το ξαναπούμε: οι δανειστές χρηματοδοτούν επί της ουσίας τους εαυτούς τους! Και όχι την (αγ)Ελλάδα!  Σοκ από New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...

Οπότε, τα φρέσκα στοιχεία (όπως τα αλιεύσαμε από τη σίβυλλα) φαίνεται ότι δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τα σχετικά παλιότερα "συμαζέματα". Το αντίθετο:

  •  Αποφάσισαν τη δολοφονία μας... Μη ζητάτε αποδείξεις, γιατί τα χρήματα είναι για το 4ο Ράιχ!

 


Προϋπολογισμός 2017 για την υγεία.
Συνεχίζεται η ίδια μνημονιακή παράλογη λιτότητα.
1) Νοσοκομειακή δαπάνη : παραμένει στα ίδια πολύ χαμηλά επίπεδα του 2016: 1.3 δις.
Από τον πίνακα φαίνεται ξεκάθαρα και το ψέμα της κυβέρνησης περί αυξήσεως της δαπάνης κατά 300 εκατ για το 2016 σε σχέση με το 2015. Ήταν... μόλις 12 εκατ. η αύξηση.
2) Επιχορήγηση ΕΟΠΥΥ: μειώνεται κατά 200 εκατ ( (από 526 σε 326 εκατ).
Υπενθυμίζω πως το κόστος τόσο της φαρμακευτικής δαπάνης όσο και της νοσηλείας των ανασφάλιστων ασθενών επιβαρύνει τον ΕΟΠΥΥ και όχι τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλαδή αντί να αυξήσουν τον προϋπολογισμό στον ΕΟΠΥΥ τον μειώνουν! Που σημαίνει πολύ απλά πως τα νοσοκομεία μέσα στο 2017 δεν θα μπορέσουν να καλύψουν το κόστος νοσηλείας των ανασφάλιστων ασθενών.

3) Η πρόβλεψη για την μισθολογική δαπάνη για το 2017 είναι περίπου στα επίπεδα του 2016. Με την πολύ μικρή αύξηση είναι αδύνατον να καλύψουν τα τεράστια κενά στο σύστημα υγείας.
Συμπεράσματα:
α) οι ελλείψεις στα νοσοκομεία σε φάρμακα και υγειονομικό υλικό θα συνεχιστούν.
β) Η υποστελέχωση επίσης θα συνεχίσει να αποτελεί μείζον πρόβλημα με όλες τις οδυνηρές συνέπειες.
γ) Η κάλυψη των ανασφάλιστων ασθενών είναι κυριολεκτικά στον αέρα.
ΓΕΝΙΚΟ ΟΔΥΝΗΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οι δείκτες θνησιμότητας και νοσηρότητας θα συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία...

Εμείς, κλείνοντας, παραπέμπουμε σε άλλη μια παλιότερη ανάρτησή μας: 

Και θυμίζουμε:
 Ο πρώην κεντροαριστερός πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’ Αλέμα, σε συνέντευξή του στο RaiNews24, υπογράμμισε πως 220 δις ευρώ από τα συνολικά 250 δις ευρώ που δόθηκαν στην Ελλάδα κατέληξαν απευθείας στις γερμανικές, γαλλικές και σε μικρότερο ποσοστό στις ιταλικές τράπεζες.
«Δώσαμε στην Ελλάδα 250 δισ. ευρώ, αλλά όχι για τις συντάξεις των Ελλήνων, αλλά για να πληρωθούν οι τόκοι στις τράπεζες» τόνισε ο Ντ' Αλέμα εξηγώντας πως έχουμε ένα ενιαίο νόμισμα, αλλά με διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας και οικονομικής ισχύος. «Από μία φτωχή χώρα όπως η Ελλάδα, τεράστια ποσά μεταφέρονται σε μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία μέσω της διαφοράς των επιτοκίων. Η φτωχή χώρα γίνεται όλο και φτωχώτερη, η πλούσια χώρα πλουσιότερη», επισήμανε.
 «Στην πραγματικότητα, όταν λέγεται ότι εμείς πληρώνουμε τις συντάξεις των Ελλήνων -όχι, εμείς πληρώνουμε τις γερμανικές τράπεζες. Αυτή είναι αλήθεια. Είναι χρήματα κάνουν έναν κύκλο, αλλά οι Έλληνες δεν οσφραίνονται ούτε την μυρωδιά του».


Πάντως από βοθρίλα ο τόπος ξεχειλίζει...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου