ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Το προφητικό πρώτο 12ωρο της κυβέρνησης Τσίπρα


και η επεισοδιακή συνέχεια που έρχεται...

του Θανάση Χατζή

Αρκούσε το πρώτο 12ωρο και μόνο από την ορκωμοσία των μελών του υπουργικού συμβουλίου της δεύτερης κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των κομμάτων του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, και οι εξελίξεις εκείνων των ωρών έδειξαν ποια θα είναι τα τεράστια (μιας και η λέξη «μεγάλα» είναι πολύ ήπια για να τα χαρακτηρίσει) προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει στη διάρκεια της θητείας της η συγκυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα – Πάνου Καμμένου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ποιοι κατ’ εξοχήν βρίσκονται απέναντί της.

Αυτό που έδειξαν τα «σημαδιακά» (μιας και ήλθαν από φαινομενικά άσχετα ή συγκυριακά γεγονότα) νέα εκείνης της ημέρας προμηνύουν πολλά για τις μετέπειτα εξελίξεις στα εξής πεδία:

• Την επιβολή και τη θέσπιση των όρων, των μέτρων και των προαπαιτούμενων εκείνων που επιβάλλει η εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου.

• Τη συνοχή του κυβερνητικού στρατοπέδου.

• Το μεταναστευτικό.

• Τη σχέση της Ελλάδας με τους δανειστές και ειδικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι οιωνοί για όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα γύρω από την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, και πάνω από την επικαιρότητά της κατά τις πρώτες κιόλας 10-12 ώρες από την ορκωμοσία των μελών της νέας κυβέρνησης, δεν ήταν και λίγοι. Ας τους πάρουμε, λοιπόν, έναν-έναν και ας προσπαθήσουμε να τους αποκρυπτογραφήσουμε:

Το θέμα που κυριάρχησε εκείνη την ημέρα της Φθινοπωρινής Ισημερίας, την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου, ήταν η συντομότερη θητεία υπουργού που έχει δει η Κοινή Γνώμη, η οποία δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για την –τουλάχιστον ιδεολογική– συνοχή της συγκυβέρνησης. Ο ορκισθείς λίγο πριν τις 11 το μεσημέρι εκείνης της ημέρας, υφυπουργός Υποδομών Δημήτρης Καμμένος, παραιτήθηκε το βράδυ της ίδιας ημέρας, για να υπάρξει, όπως ανέφερε, «ομαλή λειτουργία της νέας κυβέρνησης», με τη θητεία του στην κυβέρνηση να έχει διαρκέσει λιγότερο από 12 ώρες και τη θέση του να καλύπτεται από τον Παναγιώτη Σγουρίδη.

Σύμφωνα, όμως, με όσα αποκάλυψαν τα ΜΜΕ, ήταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και υπουργός Άμυνας, Παναγιώτης Καμμένος, εκείνος ο οποίος του τηλεφώνησε και του ζήτησε να παραιτηθεί άμεσα, μετά τον χαμό που έγινε στα social media εξαιτίας των αντικομμουνιστικών, ομοφοβικών και αντισημιτικών σχολίων που έκανε στο τουίτερ. Ο ίδιος φέρεται να του είπε ότι «δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η σκιά σε μια κυβέρνηση που μόλις ορκίστηκε. Αν αποδείξεις την αλήθεια για την υπόθεση των ομοφοβικών και αντισημιτικών σχολίων, τότε θα δικαιωθείς. Αλλά τώρα ζητώ την παραίτησή σου. Παραιτήσου για να διευκολύνεις την κατάσταση».

Αμέσως μετά ο υπουργός Άμυνας επικοινώνησε με τον πρωθυπουργό και του είπε πως το θέμα έληξε, ότι ο Δημήτρης Καμμένος παραιτήθηκε. Την παραίτηση του Δημήτρη Καμμένου είχε προαναγγείλει στο Twitter ο Πάνος Καμμένος, λέγοντας: «Μέχρι την απόδειξη της αλήθειας για την υπόθεση των αντισημιτικών ρατσιστικών αναρτήσεων, ο υφυπουργός θα διευκολύνει με την παραίτησή του».

Το πρώτο πρόβλημα, λοιπόν, που εκλήθη να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση ήταν η ιδεολογική ομοιογένεια των μελών της. Ο προερχόμενος από ένα χώρο, ο οποίος κατηγορείται από πολλούς ως ακροδεξιός (βέβαια, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, δηλώνει πως το κόμμα του δεν είναι ακροδεξιό, αλλά κεντροδεξιό) παραιτηθείς υπουργός είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Στο κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε από τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, ορκίστηκαν από υπερσυντηρητικοί υπουργοί, όπως ο Δημήτρης Καμμένος, μέχρι Πασοκογενείς υπουργοί, οι οποίοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου (Μπόλαρης, Τζάκρη) και μέχρι αριστεροί, των οποίων η «αριστεροσύνη» δεν αμφισβητείται ούτε από τους όμορους του ΣΥΡΙΖΑ πολιτικούς χώρους.

Ζήτημα ιδεολογικής διαφοράς των δύο κομμάτων προέκυψε δύο 24ωρα μετά. Η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Σία Αναγνωστοπούλου, μιλώντας στο «Κόκκινο» δήλωσε: «Σεβόμαστε την εκκλησία, τον χώρο της, αλλά υπάρχει κι ένας δημόσιος χώρος, που το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει την ανεξιθρησκία», απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία. Και αναφορικά με την απαλλαγή των μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, ξεκαθάρισε πως θα καταργηθεί άμεσα η προϋπόθεση της δήλωσης του γονέα («Δεν μπορεί κανείς να πρέπει να υπογράφει κάτι σε δημόσιο έγγραφο τι είναι ή τι δεν είναι. Κακώς δεν το καταργήσαμε και πρέπει να την καταργήσουμε άμεσα», είπε χαρακτηριστικά η υπουργός).

Την ίδια ώρα, όμως, σχολιαζόταν ότι στο ίδιο Υπουργείο με τη Σία Αναγνωστοπούλου παραλίγο να βρεθει η Σταυρούλα Ξουλίδου. Η βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης των Ανεξάρτητων Ελλήνων, η οποία στην ψηφοφορία, τα ξημερώματα της 11 Ιουλίου 2015, πήγε κόντρα όχι μόνο στη συνείδησή της, αλλά και στο όραμα που είχε δει λίγο νωρίτερα. Με αποτέλεσμα, πιστοί και άπιστοι, θρησκόληπτοι και αντικληρικαλιστές στους κόλπους της κυβέρνησης να γίνουν μαλλιά-κουβάρια από μία φήμη και μόνο…

Και, όπως ήταν αναμενόμενο, με μια ανακοίνωσή της, με την οποία δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, η Νέα Δημοκρατία διαπίστωσε πως «Πριν περάσουν 12 ώρες από την ορκωμοσία της, η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ άρχισε να φυλλοροεί. Στη φάση αυτή, η 'ομάδα των 53' επιβάλλει τις απόψεις της κόντρα στις επιλογές του κ. Τσίπρα, που αδιαφορούσε για τις προκλητικές θέσεις Δ. Καμμένου. Αναμένεται, προφανώς, ενδιαφέρουσα συνέχεια. Διότι πρόβλημα υπάρχει όχι μόνο από εκείνους που έγιναν, αλλά και από εκείνους που δεν έγιναν υπουργοί».

Ουσιαστικά, η ανακοίνωση έθιξε ακόμη και προβλήματα εσωκομματικών τριβών, που όσο και αν αυτά διογκώθηκαν για ευνόητους επικοινωνιακούς λόγους, στην ουσία καραδοκούν να ξεπροβάλουν σε πρώτη ευκαιρία, η οποία μπορεί να είναι η οποιαδήποτε. Όπως π.χ. η ψήφιση ενός εφαρμοστικού νόμου του μνημονίου. Από την άλλη, όμως, η εκλογή των 300 μελών της παρούσας βουλής με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης εγγυάται έναν μεγαλύτερο βαθμό «κομματικής πειθαρχίας» στις κρίσιμες ψηφοφορίες αυτής της Βουλής, σε σύγκριση με την προηγούμενη.

Άλλο ένα ζήτημα που αναπαρήγαγαν την ίδια ημέρα τα ΜΜΕ ήταν οι δηλώσεις για αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος, για δικαιότερη κατανομή των βαρών, που έκαναν κορυφαία στελέχη του υπουργείου Οικονομικών κατά την άτυπη παράδοση - παραλαβή το μεσημέρι της ίδιες ημέρας μεταξύ Ευ. Τσακαλώτου - Γ. Χουλιαράκη.

Ωστόσο, άμεσες ήταν οι αντιδράσεις από τα ΜΜΕ για την προσπάθεια του υπουργείου Οικονομικών να αυξηθούν τα έσοδα, και ενώ η ηγεσία του επεξεργάζεται σχέδιο για περιορισμό ή ακόμα και την κατάργηση για εκατοντάδες φορολογικές εξαιρέσεις.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΥΠΟΙΚ, οι απώλειες του κράτους από τις φοροαπαλλαγές αγγίζει τα 3,6 δισ. ευρώ – ποσό το οποίο είναι μεγαλύτερο κατά 1 δισ. από τα έσοδα που φέρνει ο ΕΝΦΙΑ. Έτσι σχεδιάζει να καταργήσει τις περίπου 700 φοροαπαλλαγές που ισχύουν σήμερα και να τις αντικαταστήσει με άλλες παροχές προς ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες και ανθρώπους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Οι φοροαπαλλαγές που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι εκείνες που αφορούν τους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, και πιο συγκεκριμένα εκείνες που σχετίζονται με ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τέλη ταξινόμησης και τέλη κυκλοφορίας.

Αναμένεται να καταργηθούν οι απαλλαγές και οι εξαιρέσεις στα τεκμήρια διαβίωσης, τα αφορολόγητα όρια για μεταβιβάσεις ακινήτων, κληρονομιές, δωρεές και γονικές παροχές, ενώ όσον αφορά στις απαλλαγές για ιατρικές δαπάνες, αυτές απλά σχεδιάζονται να μειωθούν στην περίπτωση που έχουν πληρωθεί με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα.

Όπως είναι ευνόητο και αναμενόμενο, η κατάργηση αυτή θα έχει ένα κάποιο πολιτικο κόστος και ενώ ακόμη είμαστε στην αρχή της εφαρμογής του Μνημονίου 3.

Το ίδιο 12ωρο, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στις Βρυξέλλες και την έναρξη της έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για την προσφυγική κρίση, θέμα που δίχασε την ελληνική Κοινή Γνώμη στην προεκλογική περίοδο και που, αν δεν αποκλιμακωθούν οι πολεμικές επιχειρήσεις στο συριακό εμφύλιο μεταξύ δυνάμεων Άσαντ και τζιχαντιστών, το ζητημα θα αποδειχθεί ακόμη πιο καυτό για τη χώρα.

Εν μέσω αυτών των εξελίξεων, έρχονται και οι εκπρόσωποι των δανειστών για την αξιολόγηση και την αποδέσμευση των δόσεων, σε ένα σκηνικό γνώριμο τα τελευταία 5 χρόνια, με τις προηγούμενες αφίξεις της αλήστου μνήμης τρόικας. Ως εκ τούτου, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο «ευχάριστο» θα είναι το κλίμα για την κυβέρνηση τους επόμενους μήνες ή και χρόνια.

Μοναδική διέξοδος για την κυβέρνηση Τσίπρα προκειμένου να κρατήσει τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας είναι να ξεκινήσει πριν τον Δεκέμβριο η συζήτηση για το χρέος και να έχει ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωσή του ως το τέλος της Άνοιξης του 2016, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για επιστροφή στις αγορές, τέλος του 2016 με αρχές του 2017, και να ξαναγίνει η Ελλάδα ένα «κανονικό» κράτος χωρίς κηδεμόνες και επιτρόπους.

ΗΝ

το διαβάσαμε στο Hellenic Nexus

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου