ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

"ΜΕΝΕΙΣ ΕΥΡΩΠΗ" (Ή ΣΤΟ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ); - Τίποτα δεν έχει τελειώσει...

Στροφή στον ρεαλισμό: το ευρώ (και το βόλεμα) δεν κάνει τον ευρωπαίο
 



ΚΑΠΟΙΟΙ "ΜΕΝΟΥΝ ΕΥΡΩΠΗ" ...

... "ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ" (ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ)

ΞΕΒΟΛΕΨΕ ΤΟΥΣ!
το ευρώ (και το βόλεμα) δεν κάνει τον ευρωπαίο

(Γλώττα λανθάνουσα τ' αληθή λέγει)

  "JE SUIS EUROPE"
(Giorgos Bobolas)
 

Tα είδαμε στον ΥΠΝΟΒΑΤΗ, που αν και αναρτήθηκαν προ δημοψηφίσματος δεν παύουν να είναι διαρκώς επίκαιρα! Και απ'όπου αξίζει να διαβάσετε κι αυτό:

They got the "law", we got the numbers
Με αφορμή την ερμηνευτική διαστρέβλωση και επιδεικτική αγνόηση του σαφέστατου αποτελέσματος του πρόσφατου δημοψηφίσματος από την κυβέρνηση που διαχειρίζεται (επ' ωφελεία εγχωρίων λόμπυ συμφερόντων και εις βάρος των ψηφισάντων) τη χρεωκοπία του τριτοκοσμικού ψευδοκράτους, προωθώ προς κάθε θιγέντα την παρακάτω πρόταση πρωτοβουλίας πολιτών (από εδώ)."
Πιστεύουμε ότι αν και αποτελεί άδοξο παρελθόν στα χέρια της συγκυβέρνησης το πρόσφατο δημοψήφισμα, όπου ο κόσμος απέρριψε όχι απλά την τελευταία πρόταση των δανειστών αλλά μια απόλυτα συγκεκριμένη νοοτροπία και αμετανόητη παρά τα τραγικά αδιέξοδά της πολιτική ξένων δυνάμεων και εγχώριων συνεργών τους, για να εισπράξει την πλήρη διαστρέβλωση της έκφρασής του (όπως ήδη τονίσαμε: Άραγε κατά πόσο νομιμοποιούσουν για αυτό; και "Αυτός που σκύβει μπροστά στο μαστίγιο..") και να "φάει στη μάπα" μια συμφωνία χειρότερη στην ουσία από αυτή που αρνήθηκε (με ένα δυνητικό "κούρεμα" και ουσιαστικά επέκταση της ταπεινωτικής ομηρίας), εντούτοις τίποτε δεν έχει τελειώσει! Αν κι εφόσον υπάρξει ένα ανεξάρτητο, διαρκώς εξελισσόμενο και αυτοοργανωμένο κίνημα από τα κάτω, που γνωρίζει καλά τι είν'αυτό που διεκδικεί και πώς να το διεκδικήσει δυναμικά, ενωτικά, αλληλέγγυα, σθεναρά και δίχως ποδηγέτηση από λογής "καλοθελητές"-σωτήρες..!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου