ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Αλληλεγγύη στη Μαζική Απεργία Πείνας των Φυλακισμένων - Κάλεσμα στην πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας



Κάλεσμα του Κ*ΒΟΞ για την πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας (28/6/2104, 12.00μμ, Μοναστηράκι)

Αλληλεγγύη στη Μαζική Απεργία Πείνας των Φυλακισμένων

Στις 23 Ιουνίου κρατούμενοι από τις φυλακές όλης της χώρας ξεκινούν μαζική απεργία πείνας απαιτώντας την απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τις φυλακές τύπου Γ’, φυλακές που σύμφωνα με τους ίδιους ισοδυναμούν με θανατική ποινή.

Το νομοσχέδιο, στο οποίο προβλέπεται η κατασκευή φυλακών υψίστης ασφαλείας, δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Μαρτίου από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αθανασίου. Οι φυλακές αυτές θα ονομάζονται φυλακές τύπου Γ’ και στόχο έχουν μια εκδικητικού τύπου ομηρία απέναντι σε καταδικασμένους ή υπόδικους με τους νόμους 187 και 187Α –δηλαδή όσους διώκονται για εγκληματική οργάνωση και όσους διώκονται με τον τρομονόμο-, ολοκληρώνοντας έτσι το κατασταλτικό θεσμικό πλαίσιο το οποίο οργανώνει το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους.

Με προκλητικό τρόπο, μετά τον ανασχηματισμό και το αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής, το νομοσχέδιο αυτό κατατέθηκε πρώτο στη σειρά στο θερινό τμήμα στις 6 Ιούνη, για ψήφιση μέσα στο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας ότι η προτεραιότητα της κυβέρνησης παραμένει η εξόντωση του «εσωτερικού εχθρού» και η ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου της καταστολής σε επίπεδο αστυνομικό, δικαστικό και σωφρονιστικό. Στο αστυνομικό επίπεδο με την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και μια σειρά προνομιακές ρυθμίσεις υπέρ τους, σε αντίθεση με το ό,τι γίνεται στην υπόλοιπη κοινωνία, στο νομικό-δικαστικό επίπεδο με τον τρομονόμο, τον κουκουλονόμο και την αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης, εγκαθιδρύοντας το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και στο σωφρονιστικό επίπεδο με το νόμο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας όπου καθιερώνεται ένα καθεστώς εξαίρεσης και εκδικητικής μεταχείρισης εις βάρος συγκεκριμένων κρατούμενων.

Το νέο αυτό νομοσχέδιο αφορά μια σειρά νέων κανονισμών και αποφάσεων το οποίο αν και αφορά μεγάλο μέρος των κρατουμένων, στόχο έχει να τιμωρήσει με τον πιο σκληρό τρόπο όσους αγωνιστές επιλέγουν τον ένοπλο αγώνα ή όσους αγωνιστές βαρύνονται με κατηγορίες του νόμου 187Α. Το νέο αυτό νομοσχέδιο απομονώνει παντελώς τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος κλείνοντάς τους σε φυλακές ή πτέρυγες υψίστης ασφαλείας. Σ' αυτές τις φυλακές δεν θα υπάρχουν σωφρονιστικοί υπάλληλοι αλλά μπάτσοι οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να οπλοφορούν αλλά και να κάνουν χρήση των όπλων τους δίνοντας έτσι μια ανεξέλεγκτη εξουσία σ' αυτούς, η οποία μέσα στο εσωτερικό μιας φυλακής θα σημαίνει μια δίχως έλεγχο άσκηση αστυνομικής βίας. Αν έξω τα όπλα “εκπυρσοκροτούν” μία φορά, μέσα θα “εκπυρσοκροτήσουν” δέκα με την απόλυτη κάλυψη των συνταξιούχων μπάτσων ή δικαστών οι οποίοι θα εκτελούν χρέη διευθυντών φυλακής.

Τα επισκεπτήρια και η επικοινωνία (γραπτή ή τηλεφωνική) θα περιοριστούν στο ελάχιστο μέχρι και θα λογοκριθούν. Οι άδειες και τα μεροκάματα που λειτουργούσαν ευεργετικά υπέρ του κρατουμένου δεν θα ισχύουν για τους κρατούμενους αυτών των φυλακών. Οι ποινές που θα πρέπει να εκτίσουν οι κρατούμενοι που τους αφορά το νέο νομοσχέδιο είναι τα 5/5 της αρχικής ποινής του δικαστηρίου κι όχι τα 3/5 και τα ισόβια θα είναι 20 και όχι 16 χρόνια, που μέχρι σήμερα ισχύει.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο του νομοσχεδίου είναι πως θεσμοθετεί την έννοια του καταδότη αφού οποιοσδήποτε άλλος κρατούμενος που δεν δικάζεται για «τρομοκρατία» είναι διατεθειμένος να καταδώσει ή να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία για έναν πολιτικό κρατούμενο, για μια οργάνωση ή οτιδήποτε μπορεί να σκαρφιστεί στο μυαλό του και ο ίδιος θα έχει τη δυνατότητα αποφυλάκισης για οποιοδήποτε λόγο κι αν έχει βρεθεί μέσα στη φυλακή. Ωθεί λοιπόν τους ποινικούς κρατούμενους να “κυνηγάνε” τους πολιτικούς κρατούμενους και τους πολιτικούς να αυτοαπομονώνονται από το σύνολο των κρατουμένων. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή αυτής της διάταξης αφού ότι έχει κερδηθεί μέσα στις φυλακές, έχει κερδηθεί με αγώνες που από κοινού όλοι οι κρατούμενοι έχουν δώσει.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι πάντα με τον λόγο και τη δράση τους παρέμβαιναν ενεργά στις διεκδικήσεις μέσα στις φυλακές, πάντα προπαγάνδιζαν και μιλούσαν για τα πολιτικά πλαίσια της δράσης τους, πάντα συνέβαλαν ουσιαστικά και καθοριστικά στις όποιες διεκδικήσεις. Και σ' αυτούς τους αγώνες ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται συνοδοιπόροι.

Επίσης στις φυλακές τύπου Γ θα κρατούνται, πέρα των παραπάνω,
κρατούμενοι που κρίνονται «επικίνδυνοι». Και φυσικά επικίνδυνοι θα θεωρούνται όσοι κρατούμενοι με την αγωνιστική τους στάση συνεχίσουν, ατομικά ή συλλογικά, να διεκδικούν τα στοιχειώδη δικαιώματα μέσα στη φυλακή. Ο αγώνας δηλαδή για τα στοιχειώδη θα οδηγεί σε καθεστώς ομηρίας, στις φυλακές τύπου Γ’.

Για μας καμία φυλακή δεν είναι όμορφη ή ανεκτή. Δεν υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση την προτίμησή μας στις ήδη υπάρχουσες φυλακές, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στη φυλακή δεν υπάρχουν δικαιώματα και προνόμια: από τα καρτοτηλέφωνα και τα επισκεπτήρια μέχρι τα μεροκάματα και τις άδειες, όλα κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες. Για μας επιτακτικό είναι να πολεμήσουμε την εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και τους αγωνιζόμενους κρατούμενους που απειλούνται με διαρκή ομηρία στις φυλακές τύπου Γ’. Είναι επιτακτικό να πολεμάμε το καθεστώς απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων και να διατηρήσουμε με τους αγώνες μας όσα τόσα χρόνια οι κρατούμενοι με αίμα και αγώνες έχουν κερδίσει. Με κοινούς αγώνες μέσα κι έξω από τη φυλακή, αποδεικνύοντας πως όσο κι αν το κράτος φοβάται τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι αγωνιστές θα συνεχίσουν τον δρόμο των επιλογών τους.

Συγκέντρωση και πορεία ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας

Σάββατο 28/6/2014 στις 12.00 στο Μοναστηράκι


Αγώνας μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής

Οι κρατούμενοι απεργοί πείνας θα νικήσουν

Κ* ΒΟΞ

Aναδημοσίευση από Indymedia Athens
Διαβάστε κι αυτα: 
 Το Πανοπτικόν Σύστημα
Αφιερωμένο στους κρατούμενους του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού: «"κι'όμως...ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου