ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Οι "μαύρες χήρες" της διαπλοκής ...τεστάρουν την νοημοσύνη του λαού με τα σιγανά "ποταμάκια" της υπηρεσίας τους !

(Σχόλιο: Ένα κείμενο που λέει τα πράγματα ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ! Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο!)

Η ΔΗΜΑΡ ήταν η αρχή. Η Χρυσή Αυγή ήταν ο Εθνικιστικός μπαμπούλας ...και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αρχίσουν την δημιουργία των φαστ φουντ κομμάτων τύπου Σταύρου Θεοδωράκη. Αντί να μπαίνουμε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς ...δείτε απλά ,πως γίνεται το παιχνίδι.

Οταν άρχισε η κατάρρευση ΠΑΣΟΚ ...και αφού είχαν εξασφαλίσει τον παντός καιρού Καρατζαφέρη έφτιαξαν την περιβόητη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Στην συνέχεια τον "ξεδόντιασαν" ...και πήραν τους θεληματικούς "στρατιώτες" Αδωνι και Βορίδη και τον άφησαν να βολοδέρνει έξω από το "μπουρδέλο",όπως αποκάλεσε ο ίδιος την ΝΔ , που παλιότερα ο ίδιος έλεγε πολυκατοικία.
Την ίδια στιγμή είχαν προετοιμάσει την ΔΗΜΑΡ των Κουβέληδων και την πεισματάρα Ντόρα ...και τους έπαιζαν κορώνα γράμματα ...με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Παράλληλα γιγάντωναν με τον δικό τους, υπόγειο και σκοτεινό προπαγανδιστικό και οικονομικό μηχανισμό τους την Χρυσή Αυγή!
Ετσι μας βγήκε η ΣαμαροΒενιζελοΚουβελοκυβέρνηση ! Και τον Εθνικιστικό μπαμπούλα να "γαμ...και να δέρνει" εκτονωνώντας έτσι την λαϊκή οργή. Όταν βέβαια είδαν ότι δεν τους τιθασεύουν ...τους έκαναν "συμβόλαιο" εξάρθρωσης .
Ετσι τώρα λάνσαραν "Το Ποτάμι" αφού οι τονωτικές "φραπελιές" στο ΠΑΣΟΚ δεν βγάζουν αισιόδοξα μηνύματα. Οπότε τι έκαναν, έβγαλαν το φασφουντάδικο νέων πειραμάτων. Το σιγανό ποταμάκι ...του ακομμάτιστου , του μετριοπαθή που θα λειτουργήσει σαν αμορτισέρ στον αγανακτισμένο κεντροδεξιό χώρο .
Δηλαδή ψάχνουν πειραματόζωα ψηφοφόρους...Και δεν θα το έκαναν στις Βουλευτικές απευθείας γιατί μπορεί να τους γυρνούσε μπούμερανγκ. Το βγάζουν στις κατ εξοχήν ..."πειραματικές" εκλογές, όπως είναι οι Ευρωεκλογές.
Οπότε αν υπάρχουν σκεπτόμενοι πολίτες ...και ψηφοφόροι που δεν θέλουν να γίνουν για πολλοστή φορά πειραματόζωα ...και να "φάνε" την φαστ φουντ σαβούρα τους ...να μην "ψωνίσουν" για μια ακόμα φορά από τα κομματίδια και τα αποκόμματα της διαπλοκής !

Από Παπατζήδες μέσω ΓΡΕΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου