ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Ναι! "Κάποτε αυτός ο πλανήτης θα πάψει να ονομάζεται γη. Και θα λέγεται πια ελευθερία!"



του ανιχνευτή

(Δείτε κι αυτά:
Το διαπλανητικό μας σφαγείο!
Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ένα είναι ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ!)

Όχι!

Δεν επιθυμώ να αποτελεί η κρίση, η μνήμη και το θυμικό μου πειραματικό εργαστήρι διαφόρων "άσων" της δημαγωγίας και του συνειδησιακού ελέγχου μέσω της κοινωνικής μηχανικής. Εκείνων που μεταχειρίζονται τους πληθυσμούς σαν ιδιόκτητα σφαχτάρια. Τα οποία είναι κοινωνικά και πολιτικά "ορθόν" να βελάζουν κακόφωνα στους ίδιους ρυθμούς. Παγιδευμένα μέσα στη "διανοητική σούπα" της απίστευτα ύπουλης τηλεχαύνωσης και "ελεύθερης διακίνησης" στρεβλών και "πειραγμένων" πληροφοριών, διαποτισμένων ως το μεδούλι από το "φαρμάκι" της κριτικής και των, υποτίθεται αντικειμενικών, σχολίων από τους "μαγείρους της ενημέρωσης". Όπου ο "δημοκρατικός" υπνο-πολίτης μετατρέπεται σε ά-νοο αθενή, μετά από ηλεκτρομαγνητική και ιδεοκτόνο λοβοτομή. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη απειλή για τους "κλειδοκράτορες" από μια διαυγή ιδέα, επαναστατικά λειτουργική και ασυμβίβαστα συνεπή στην πράξη που ακολουθεί τη σύλληψη. Ναι. Λοβοτομή ηλεκτρομαγνητική μέσω της καταραμένης τηλεύπνωσης και ιδεοκτόνου μέσω ιδεολογιών που καταντούν ιδεοληψίες ή λάστιχα με μεγάλη ελαστικότητα στις διαθέσεις των καιροσκόπων και λακέδων και λογής τυραννίσκων. Ή κάποτε επιστημονικά σοβαρών και, σε ηθικό και κοινωνικό πεδίο, πολλά υποσχόμενων θεωριών, που η απαρέκκλιτη και "επίπεδη" απόπειρα (ή διάθεση για απόπειρα)εφαρμογής τους σε εξελισσόμενες ιστορικά και ζωντανές κοινωνικά συνθήκες, οδηγεί μοιραία στις αγκυλώσεις και καταστροφικές συνέπειες του δογματισμού...

Με άλλα λόγια:


Μετά από "τη δικτατορία του προλεταριάτου", που ιστορικά οδήγησε σε δικτατορική κομματική γραφειοκρατία και βλακώδη θεοποίηση του ΕΝΟΣ-ηγέτη και στο τερατώδες δυνάμωμα του αυταρχικού κράτους κι ΟΧΙ στην (έστω και μακροπρόθεσμη) κατάργησή του, όπως επιθυμούσε  ο Μαρξ... Και βέβαια μόνο λύση δεν αποτελεί, ακόμα και τώρα που οι πληθυσμοί (σε τεράστια ποσοστά και με γεωμετρική πρόοδο) υποπρολεταριοποιούνται. Σε βαθμό που θυμίζει τις άθλιες συνθήκες ζωής στην τσαρική Ρωσία των μεγαλογαιοκτημόνων και τις εργατικές συνθήκες που οδήγησαν στα γεγονότα του Σικάγο το 1886...

Μετά από την ιστορική "κατάθεση έργου" του εθνικοσοσιαλιστικού φασισμού, που οι δημαγωγοί του εκμεταλλεύτηκαν επιδέξια συγκεκριμένες δύσκολες ιστορικές συνθήκες για τις κοινωνίες που τους στήριξαν. Αλλά εκμεταλλεύτηκαν και τον υφέρποντα φασισμό που ρέει μέσα στον καθημερινό φασιστάκο-μικρό τύραννο, ο οποίος δεν θέλει και πολύ για να μετατραπεί σε ενεργό και ζωώδη φασίστα...

Μετά από  αστικές επαναστάσεις που άνοιξαν το δρόμο στη μεγαλομανία των αστών και θεοποίηση της οικονομικής ισχύος μέσω άκριτης σώρευσης και δημιουργίας καθόλου τυχαίων ιδεολογημάτων: π.χ. κράτος-έθνος= εθνικισμός και μάλιστα διαφόρων αποχρώσεων και δαρβινισμός= διασπορά των επιστημονικά πλήρως αστήριχτων και αυθαίρετων θέσεων ενός εξολοθρευτή κοινωνικού δαρβινισμού....Κι έστρωσαν το χαλί στον επιθετικό κι αντιανθρώπινο καπιταλισμό, αποτελώντας πολύτιμα εργαλεία στον ευρύτερο κατακερματισμό των ανθρώπινων πληθυσμών και κοινωνιών. Μέσω του φανατισμού και της πόλωσης και μιας ανελέητης φαγωμάρας για μια VIP θέση στο γυαλιστερό κλαμπ του Μαμωνά. Που όμως ανοίγει τις πόρτες μόνο για πολύ λίγους κι εκλεκτούς...

 Μετά από ποτάμια αίματος, φρίκης, γενοκτονιών (που συνεχίζουν απτόητες και σήμερα και με άλλους τρόπους εκτός των "παραδοσιακών")), μετά από καταιγισμούς ψεμάτων και κολοσσιαίους ιστούς εξαπάτησης, μετά από λυσσαλέα κυνήγια της ετερότητας και της ελεύθερης σκέψης, μετά από οχετούς παραχαράξεων και διαστρεβλώσεων εννοιών όπως:
"ηθική"(ποιοι καθορίζουν και σε ποιους τελικά επιβάλλεται το "καλό και κακό;"), "δίκαιο"(ζήτω ο ισχυρός!), "νόμοι"(υπέρ ποιων;όλων;), "έννομη Πολιτεία"(ποιοι νομοθετούν;ποιοι ευνοούνται;οι πολλοί;), "δημοκρατία"(στο όνομα του λαού κι ερήμην του λαού;), "κομμουνισμός"(στο όνομα του προλεταριάτου κι ερήμην αυτού, προκειμένου "να εδραιωθεί η επανάσταση"..;) κτλ...
... Υποστηρίζουμε το συμπέραμα ότι μια ανθρώπινη κοινωνία που θα είχε πνευματική επάρκεια, υλική αυτάρκεια και πολιτική αυτονομία άρα κι ελευθερία, είναι μια κοινωνία όπου οι ανισότητες λόγω οικονομικών διαφορών εξαλείφονται. Όπου η συλλογική δραστηριότητα μέσω της αυτοδιαχείρισης και αυτοκυβέρνησης καθορίζει ρητά τους θεσμούς. Όπου η τεχνολογία καινοτομεί, υπηρετεί και δεν κατέχει ή υποδουλώνει και μεταλάσσει τα ανθρώπινα πλάσματα σε κάτι άλλο. Όπου η ελεύθερη ανάπτυξη της σκέψης, ο σεβασμός της ετερότητας και η ελευθερία της έκφρασης, όπως και το μεγαλείο της αλληλεγγύης, θα αποτελούν κινητήριες δυνάμεις. Όπου η γνώση ανήκει σε όλους κι όχι σε κλειστές λέσχες, ιερατεία και μυστικοπαθείς ύποπτες ελίτ. Όπου όλα τα προηγούμενα θα ζυμώνονται και προωθούνται από μια ανάλογη Παιδεία, που η διαρκής κι εξελισσόμενη αναβάθμισή της είναι το πλέον επιτακτικό ζητούμενο.

Σε μια τέτοια κοινωνία, σαφώς αταξικού προσδιορισμού, δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρχει και η ανθρώπινη βλακεία ή ο νοσηρός ατομικισμός που μετατρέπει την πολύτιμη για τον καθένα ατομικότητα σε υδροκέφαλο έκτρωμα. Όμως θα υπάρχουν κι ως αντίβαρο και οι ανάλογες προϋποθέσεις που δεν θα ευνοούν ή θα εκτρέφουν το γιγαντισμό και την εκφυλιστική επιβολή τους.
Γιατί; Μα επειδή "κάποτε αυτός ο πλανήτης θα πάψει να ονομάζεται γη. Και θα λέγεται πια ελευθερία!"

Υ.Γ. Και μια και μίλησα αρχικά για τηλε-ύπνωση, που πάει χέρι χέρι και με τη βλακεία:
 Όχι! Καλά μου τηλετσοπανόπουλα σε κάτι καναλοαχταρμάδες που νωρίς το βράδυ πάνε "κόντρα στο μνημόνιο" και αργά το βράδυ σκάει μύτη ο στρίγγλος εν ενεργεία υπουργός, για να πουλήσει βιβλία που θα "εγείρουν τους Έλληνες" κι ας τους διαλύει το σύστημα Υγείας...Και, γενικά, λογής "μαχητικές" τηλεπερσόνες που ανακαλύψατε μέσα στο βιβλιάριο καταθέσεων της ψυχής σας περίσσιο αντιφασιστικό πλούτο...
Όχι ρε σεις! Το μέγα πρόβλημα που καίει τη μεγάλη πλειονότητα των τηλεθεατών σας ΔΕΝ είναι (ή δε θα'πρεπε να είναι) η χρυσή αυγή. Όχι ότι δεν αποτελεί πρόβλημα και μάλιστα σημαντικό. 'Ομως ΔΕΝ είναι αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό. Αλλά είναι το πιο βολικό (ειδικά ο ΑΛΦΑ το μετέτρεψε σε μια περιπέτεια του μπατσο-Μπέκα σε συναρπαστικές συνέχειες) για να αποσπαστεί επιδέξια η προσοχή κι ενεργητικότητα του κόσμου (και για άλλους λόγους) από τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου