«Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει άλλη ανεπτυγμένη χώρα, πλην της
Ελλάδος, όπου η συνήθης λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον εργοδότη
είναι το αντώνυμο της λέξης «δούλος». Εν προκειμένω, η λέξη «αφεντικό» που προέρχεται
από τον «αφέντη», τον ιδιοκτήτη δηλαδή του σκλάβου, δεν χρησιμοποιείται μόνο
στα συνθήματα της πεπαλαιωμένης και συντηρητικής Αριστεράς αλλά αποτελεί μέρος
του καθημερινού λεξιλογίου όταν θέλει κανείς να αναφερθεί στον προϊστάμενο ή
στον εργοδότη του. Η ευρεία χρήση ενός όρου […] υποβιβάζει τον εργαζόμενο σε
επίπεδο καταδυναστευόμενου, δεσποζόμενου και ανελεύθερου ατόμου και τον εργοδότη
σε δυνάστη, ρόλο τον οποίο μάλιστα υιοθετούν ουκ ολίγοι. […] Ενδειξη ότι κάτι
αλλάζει θα υπάρξει όταν αρχίσει να φθίνει η χρήση της λέξης «αφεντικό» για να
περιγράψει τον εργοδότη, τον προϊστάμενο και τελικώς τον συνεργάτη, καταλήγοντας
στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μαζί με τις λέξεις «παραγιός» και «ψυχοκόρη».
(Βασίλης Μασσέλος, Καθημερινή
15.3.2013)
Υπόψη ότι η λέξη δουλεία με τη λέξη δουλειά, έχουν
διαφορά μονάχα μια τοσοδούλικη μετατόπιση στον τονισμό.
Τα παραπάνω βρέθηκαν ΕΔΩ
Σχόλιο δικό μου: Άραγε τι θα είχε να πει ο αρθρογράφος στην Καθημερινή για τη σημερινή κατάσταση στα εργασιακά; Μήπως ότι όντως κάτι άλλαξε πραγματικά; Προς τα πού; Μήπως προς τη σχεδόν απόλυτη ταύτιση της λέξης "αφεντικό" με την τυραννία, την ομηρία, τον εξευτελισμό και υποβιβασμό του "εργαζόμενου" σε ξεζουμισμένο ανδράποδο; Και γενικά τι θα είχε να πει για τις νέες σημασίες των λέξεων κι εκφράσεων, που αποτυπώνουν διάφορες έννοιες οι οποίες μετατρέπονται σε λάστιχα. Που ο παγκοσμιοποιημένος "πολιτισμός" τραβάει όσο θέλει κι ερμηνεύει κατά το δοκούν. Όπως "ανάπτυξη", "αγορές", "επενδύσεις", "μεταρρυθμίσεις", "ενημέρωση", "θυσίες του λαού" κλπ κλπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου