ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Guardian: Τετελεσμένο γεγονός η πανωλεθρία της Ελλάδας - Τι πρέπει να κάνουν οι φταίχτες Ε.Ε. και ΔΝΤ στο εξής



ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΧΡΕΙΑΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ



"Επισκοπώντας το πρώτο από τα τρία πακέτα μέτρων λιτότητας, το οποίο η Ευρώπη και το ΔΝΤ επέβαλαν στην Ελλάδα, αποδεικνύεται πως η αισιοδοξία της τρόικα αναφορικά με το πώς η ελληνική οικονομία θα αντιδρούσε στη λιτότητα υπήρξε εντελώς εσφαλμένη", αναφέρει το χθεσινό editorial της βρετανικής εφημερίδας Guardian.

"Σύμφωνα με τις προβλέψεις, τα ετήσια έσοδα...της Ελλάδας, το ΑΕΠ της, δεν θα σημείωνε πτώση μεγαλύτερη του 5.5% σε σχέση με τα επίπεδα του 2009. Στην πραγματικότητα, όμως, η πτώση ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη της προβλεπόμενης. Η ανεργία το 2012 αναμενόταν να μην ξεπεράσει το 15%. Τελικά, έφτασε το 25%. Εν μέσω κρίσης, οι Ελληνες δεν θα απέφευγαν τον κοινωνικό και οικονομικό εκτοπισμό. Ωστόσο, οι πολιτικές που υπέστησαν επέτειναν την οδύνη. Η τρόικα δεν αξιολόγησε σωστά τον αντίκτυπο που θα είχαν στην οικονομία οι περικοπές και οι φόροι. Απέτυχε να προβλέψει την επακόλουθη κατάρρευση της αξιοπιστίας στο πεδίο της επιχειρηματικότητας και την περαιτέρω καταστροφή...", επισημαίνει το άρθρο και προσθέτει:

"Στις αρχές κιόλας της κρίσης, αυτή η εφημερίδα είχε υποστηρίξει τη λύση μίας ταχείας διαγραφής του χρέους ή ακόμη και της πτώχευσης, ακολουθούμενης από τη λήψη αναγκαίων μέτρων προστασίας των ευρωπαϊκών τραπεζών από τον αντίκτυπο που επρόκειτο να ακολουθήσει. Αντιθέτως, δάνεισαν χρήματα στην Ελλάδα προκειμένου να συνεχίσει να πληρώνει τους τόκους των δανείων προς τις τράπεζες, τη στιγμή που οι άνθρωποι λιμοκτονούσαν.

Τώρα, το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι η επιλεγείσα στρατηγική αναδόμησης του χρέους ήταν λανθασμένη και ότι θα μπορούσε να είχε βρεθεί καλύτερη λύση", ρίχνοντας την ευθύνη των επιλογών στους πολιτικούς και αξιωματούχους της ευρωζώνης, οι οποίοι «δεν είχαν εμπειρία στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων».

Και καταλήγει: "Οπως μαρτυρεί το "πινγκ πονγκ" ευθυνών στο οποίο επιδόθηκαν η Ευρώπη και το ΔΝΤ τις προηγούμενες ημέρες, η τρόικα του 2013 εξακολουθεί να είναι εξίσου δυσλειτουργική όσο ήταν και το 2010. Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα επιμένει στο δρόμο της λιτότητας, με ανταμοιβή την έκτη κατά σειρά χρονιά ύφεσης.

Είναι πλέον καιρός για την τρόικα να πάρει μερικά μαθήματα από την ελληνική πανωλεθρία. Πρώτα απ' όλα, απαιτείται να υπάρξει σαφέστερος διαχωρισμός μεταξύ της Ευρώπης και του ΔΝΤ. Δεύτερον, το ΔΝΤ θα πρέπει να δώσει στη δημοσιότητα εκθέσεις αξιολόγησης για το πώς αντιμετωπίστηκαν οι άλλες κρίσεις χρέους στην Ευρώπη. Τρίτον, είναι καιρός το ΔΝΤ να βρει μία νόμιμη διαδικασία που θα επιτρέπει στα χρεωμένα κράτη να δηλώνουν χρεοκοπία. Τέλος, το euro group πρέπει να αναστρέψει την πολιτική λιτότητάς της και να δώσει χρηματοπιστωτικά κίνητρα. Το χάλι της Ελλάδας δεν πρέπει να επαναληφθεί".
















































































































































































































































































































































































































































































































από iefimerida μέσω ΓΡΕΚΙ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου