ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023

"Culture Club"

(ένα video του αείμνηστου, απολαυστικά σαρκαστικού, Χάρρυ Κλυν)

 

 Εδώ το (διαχρονικής δυναμικής) ... σανό άριστης ποιότητας, προσφέρεται και για εξαγωγές στα πλαίσια της μεταλαμπάδευσης της νεοελληνικής πολιτισμικής..."έξαψης"! 

Η "έξω καρδιά" θεώρηση της ζωής, ενίοτε κάτω κι από στρώσεις κουραδομαγκιάς, ο φαύλος κύκλος της διάλυσης πνεύματος και σώματος ("διασκέδαση", από την αρχαιοελληνική λέξη διασκεδάννυμι που σημαίνει σπαταλώ, διαλύω, διασκορπίζω-ομαι αν η έννοια στραφεί προς τον εαυτό).

Εδώ το "πολλά βαρύ", ανατολίτικης καταγωγής, τσιφτετέλι της αποθέωσης της...καρικατούρας που... πάνω στο "τσακίρ κέφι", ως "καβλωμένος πέφτουλας", ξεκώλιασε όλες σχεδόν τις εννοιολογικές τοποθεσίες. Ενισχύοντας και συνδράμοντας τις καλοσχεδιασμένες ατζέντες των εκμαυλιστών και συνάμα εκτελεστών της ψυχικής, διανοητικής και κοινωνικής υπόστασης των ανθρώπινων έλλογων όντων. Τα οποία "ανδρώθηκαν" και αναδείχτηκαν από τον ριζικά και κατηγορηματικά ανθρωποκεντρικό στοχασμό των αρχαίων, που με μένος υπονόμευσε και καταδίωξε ο εξ ανατολών εισαγόμενος με υπουλία και βία ιουδαιοχριστιανισμός. 

Η σκληρή εποχή των δίποδων ποδηγετήσιμων ανθρωπόζωων. Που εντούτοις δεν παύουν εύκολα (αν και υπήρξε σοκαριστικά αισθητό το "κωλοδάχτυλο του corona" στην εν υπνώσει ψυχή, το θολωμένο μυαλό και την...τσέπη, αλλά ίσως και για κάποιους ελπιδοφόρα...αφυπνιστικό!) να διακατέχονται από "φουσκωμένες ιδέες" για την αφεντιά τους... Ατομικό μεγαλοϊδεατισμό σε ψυχοπαθολογικής φύσης εναλλαγές με μυξοκλαίουσα μιζέρια ανάληψης ρόλων τύπου "εγώ ο καημένος" - "εγώ το θύμα". Όταν ο ένας δεν τρώει τις σάρκες του άλλου ή δεν τουρλώνουν παθητικά τα οπίσθιά τους στις ορέξεις αφεντικών και βαρώνων, εγχώριων κι αλλότριων...

 Οι "ιθαγενείς" με "κληρονομικά δικαιώματα" επί της παρακαταθήκης των επιτευγμάτων, συχνοτήτων και δονήσεων που άφησαν πίσω τα λαμπρότερα πνεύματα αυτού του τόπου, δεν παραλείπουν ενίοτε να κορδώνονται από καμάρι για το πολιτισμικό παρελθόν ανθρώπων που κάποτε έζησαν στις ίδιες γεωγραφικές συντεταγμένες και να οργίζονται, αν δεν μασάνε αμήχανα τα φτωχά σε περιεχόμενο λόγια τους, όταν ακούσουν κάτι "αντεθνικές ατάκες" για τη δική τους αποκαρδιωτικά αντιπαραγωγική πολιτισμικά ύπαρξη. Και την εκκωφαντική (ως τώρα τουλάχιστον) σιωπή μέσα στα αποκρουστικά θορυβώδη κελεύσματα των, εχθρικών προς τη δια-νόηση, μισάνθρωπων καιρών...

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου