ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2022

ΑΕΡΑ!

Τόσο καιρό βλέπω, ακούω και επέλεγα τη..σιωπή! Δεν έβρισκα τρόπο να εκφράσω την αμηχανία μου. 

Ποια είναι η πορεία της ανθρώπινης οντότητας; Στο ασφυξιογόνο σύμπαν του "μέσου πολίτη", όπως αυτός προσδιορίζεται και στον επίλογο της ανάρτησης, στο "σύμπαν" εκείνο όπου τα παρανοϊκά υιοθετούνται και ακολουθούνται ως φυσιολογικά και τα οφθαλμοφανή και ευλόγως εννοούμενα αποκηρύσσονται ως ανεδαφικά, συνωμοσιολογικά ή και γραφικά. 

Ακόμη και τώρα ο πολύς ο "λαός" δίνει την εντύπωση του '"τίποτα-man", του "δεν εννοώ να καταλάβω". Ακόμα και τώρα που αρκετοί πια διαπρεπείς επιστήμονες , κάποιοι περισσότεροι δημοσιογράφοι από τους ελάχιστους αρχικούς "γραφικούς" κι όχι βεβαίως στην Ελλάδα, ίσως και κάποιοι πολιτικοί -σαν την πρωθυπουργό της καναδικής Αλμπέρτα που ζήτησε "ταπεινά συγγνώμη" από τους ανεμβολίαστους  για την προκλητική συντριβή των δικαιωμάτων τους- λύνουν την απαράδεκτη σιωπή τους και μιλάνε ανοιχτά για το Έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της ανθρωπότητας..Για τη μεγαλύτερη Απάτη όλων των εποχών..

Ποιοι θα αφυπνισθούν, αν ο όρος αφύπνιση αποτελεί το ζητούμενο κλειδί για έναν κόσμο έξω από την φυλακή; Ποιοι αποδέχτηκαν αυτές τις άθλιες συμμορίες αχρήστων ηγετίσκων, υπό τις εντολές μιας σκιώδους κεντρικής παγκόσμιας κυβέρνησης, να τους υποδεικνύουν πως θα ζήσουν, σαν τα πλάσματα στο The Walking Dead, για να μην..πεθάνουν! Ποιοι πίστεψαν κι ακόμα πιστεύουν στην αναγκαιότητα της διατήρησης ενός χρηματοπιστωτικού παρασιτικού φεουδάρχη που καταληστεύει τους σύγχρονους δουλοπάροικους; Ποιοι ακόμη κείτονται διασωληνωμένοι σωματικά και εγκεφαλικά στις λιγοστές υπαρκτές και πανταχού παρούσες έστω και μεταφορικά ΜΕΘ του Μάτριξ της καθημερινότητας, αρνούμενοι να συνέλθουν από το κώμα, να κρύβονται πίσω από όρους δίχως καμία πρακτική αξία και ουσιαστική νοηματοδότηση .. Κούφιες σαν αυτούς λέξεις όπως η "δημοκρατία", αυτή η σαρκοβόρος σαύρα που νομιμοποιεί την άσκηση εξουσίας των ολίγων, των σύγχρονων μοναρχών επί των διαχρονικών υπηκόων.. Ποιοι συναινούν στο ότι οφείλουν να πεινάσουν οι ίδιοι και τα τέκνα τους; Στο να αποκτήσουν όλοι επικίνδυνες πνευμονοπάθειες από την έλλειψη θέρμανσης σε συνθήκες παγωνιάς και υγρασίας μέσα στα σπίτια, ελέω "κυρώσεων" όπως δικαιολογούνται οι εκλεγμένοι και μη "υπηρέτες των λαών", για μια υπόθεση που δεν αφορούσε και δεν αφορά τους λαούς αλλά εμπλέκει περιέργως όλους τους "διαχειριστές λαών".. 

Μήπως τα κακομαθημένα βλαστάρια των πολιτικών και οι ανίκανοι απατεώνες γονείς τους θα πεινάσουν και θα παγώσουν τα κόκαλά τους; Και ποιοι δεν είχαν προσέξει ότι οι τιμές των βασικών αγαθών, των καυσίμων και του ρεύματος είχαν αρχίσει να παίρνουν την ανηφόρα πριν από την "Ζελενσκιάδα".. Αυτή τη νέα πολεμική σαπουνόπερα -όπως πολεμική ήταν και η προηγούμενη με την κορώνα και τους χειριστές της σε πόλεμο κατά της ανθρωπότητας ολόκληρης-  με νέες δραματικές επιπτώσεις σε κάθε πτυχή της υπό όρους ζωής τους και..ζωής μας.

Πρόσφατα ένας αισιόδοξος φίλος μου είπε το εξής ενθαρρυντικό, όπως το βλέπει αυτός: "ω, μα δεν βλέπεις τι γίνεται στον κόσμο; Κοίτα! οι άλλοι έχουν κινήσει.."! Ακόμα κι έτσι να είναι, υπάρχει και η χώρα που έχουμε την τύχη ή ατυχία να ζούμε, οπότε η πιο σωστή σύγκριση είναι το περίφημο, αξεπέραστο, αντεπαναστατικό κυριολεκτικά σλόγκαν; "Εδώ είναι Ελλάδα.."

Στη χώρα του "ρίχνουμε -έστω πολλή και βαριά- στάχτη στα μάτια σου, λαέ, για να μην συνειδητοποιήσεις πόσο πολύ, πόσο φανατικά θησαυρίζουμε κάποιοι σε βάρος σου, αλλά τουλάχιστον έχεις τη ΄δημοκρατία΄ να υπερασπίζεται τα συμφέροντά σου".  Ίσως γίνει πιο κατανοητό με ένα βίντεο για μια από τις πιο σταθερές μέσα στον χρόνο και τον πλανήτη περιπτώσεις δημόσιου εμπαιγμού και λεηλασίας:

Δεν διαφθείρει η άσκηση της εξουσίας τους πολιτικούς αλλά αυτοί οι διεφθαρμένοι ασχολούνται με την πολιτική, που έλεγε και ο Μακιαβέλι.

Ποιος με συνερίζεται, είμαι κι εγώ ένας γραφικός .. Που μερικές περίεργες ή και άστοχες στιγμές, αν σκεφτείς και το νόημα ή όποιο όφελος, αισθάνεται την έντονη παρόρμηση να βγει στον δρόμο και να φωνάξει στις σκυφτές, χαμηλοβλεπούσες ανθρώπινες σκιές, φιμωμένες με το φίμωτρο της υποταγής που ψευδώς αποκάλεσαν "μάσκα προστασίας". Να εκτοξεύει σαν τρελός στον δρόμο με μάτια που γυαλίζουν από την καταπίεση της Παράνοιας, γραφικότητες σαν αυτές: Αρκετά πια με όλους εσάς, αξιοπαθούντες- συνεργοί στο έγκλημα! Μάθετε ότι ο μεγαλύτερος ιός είναι να πιστεύεις ό,τι δεν βλέπεις και να μην πιστεύεις ό,τι βλέπεις, αυτό που είναι μπροστά στα μάτια σου και σε χλευάζει για την αιώνια τυφλότητά σου! Το αποδείξατε άλλωστε για πολλαπλή φορά με το να συρθείτε στην φυλάκιση από την όποια ελευθερία μας είχαν ως τώρα επιτρέψει να "απολαμβάνουμε", με το να κατεβάσετε χωρίς δεύτερη σκέψη παντελόνια και εσώρουχα για έναν "ιό" με ποσοστό θεραπείας και επιβίωσης 99%..

Όσο για κάποιες άλλες παρέες, επέλεξαν τους δικούς τους τρόπους -ή .. "τεχνικές"- απέναντι στα κόλπα της Παγκόσμιας Λέσχης Τεράτων..

Μέγας διδάσκαλος ο υπουργός προπαγάνδας των ναζί δρ. Joseph Goebels: "Αν θέλουμε να κάνουμε μια ιδέα να διεισδύει στις μάζες, πρέπει να την επαναλαμβάνουμε συνεχώς, παντού και πάντα. Η προπαγάνδα δεν γνωρίζει περιορισμούς στην ικανότητα προσαρμογής της, στοχεύστε στο συναίσθημα". 

Κι όταν ακούς για "επανάληψη" μήπως σου έρχονται πρόσφατα ιστορικά μα και ιστορικής πια αξίας συνθήματα όπως "Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς", "Επιχείρηση Ελευθερία" ή "Τείχος Ανοσίας"; Αυτό που αποδείχτηκε μια τεράστια μαύρη τρύπα στην ιστορία της "ήτανε μια φορά κι έναν καιρό μια επιστήμη" που εργαλειοποιήθηκε για την επιβολή παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας..

Οι ξενιστές υποδέχτηκαν με ανακούφιση την ίδια την μόλυνσή τους, αυτήν που τρέφουν με τα κατώτερα συναισθήματα σε διαρκή διέγερση, με τον τρομερό φόβο του θανάτου και την επιλογή μιας ζωής που έχει αποστραγγιστεί, έχει απολέσει την πνοή της, τα πιο ζωτικά νοήματα, τα πιο γενναία κι ευγενικά οράματα..

Ο άνθρωπος δεν είναι ένας απλός αριθμός που εύκολα θα συντρίβεται όταν εκφράζει διαφορετικές απόψεις και η απαθήςσυνένοχη μάζα θα χαζεύει τα συντρίμια του. Δεν είναι δυνατόν να αποτελεί μονίμως και ανελλιπώς ανθρωποειδές που προσφέρεται για προγραμματισμό. Με την εργαλειοποίηση σαπουνόπερων όπως η ψευδοπανδημία ή η "ουκρανική κρίση" που έφερε την "ενεργειακή-επισιτιστική κρίση", που προελαύνουν στον πολύπαθο κόσμο μας σαν ναζιστικά στρατεύματα κατοχής με σημαιοφόρο την -υποτιθέμενη- "κλιματική αλλαγή". Ο άνθρωπος δεν γίνεται, δεν τον πάει άλλο, να ζαρώνει σαν τρομαγμένο πιτσιρίκι στην μίζερη γωνίτσα του, ψυχολογικά κακοποιημένο -για αρχή, ακολουθεί και η σωματική κακοποίηση- από ορδές μπαμπούλων εφιαλτικών παραμυθιών, που αφηγούνται κακόβουλοι σε βαθμό υστερίας story tellers.

"Ο μέσος πολίτης είναι ο πιο ευαίσθητος αισθητήρας που υπάρχει πανω στη γη. Ο ίδιος του ο νους είναι το μεγαλύτερο φράγμα ανάμεσα σε αυτόν και την πραγματικότητα. Μέσα στο μυαλό του υπάρχουν στεγανά διαμερίσματα. Αδιαπέραστα από την Λογική. Η τάση του για απόλυτες απόψεις είναι το εμπόδιο που τον κάνει να μην λειτουργεί με βάση τη σκέψη και την εμπειρία του, αλλά μόνο με μαζικές αντιδράσεις".  "Kατασκευάζοντας τη συναίνεση" του Edward Bernays

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου