ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 3 Απριλίου 2022

Living under the DOME !

 1ο βίντεο:  ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ, ΧΩΡΙΣ ΤΕΣΤ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑΣΗ ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ  2ο βίντεο: Η ΕΛΒΕΤΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ


Ειδικά η Γερμανία, ο όπως οι κακές γλώσσες λένε πως είναι εντολοδότης της εγχώριας κυβέρνησης, παίρνει αυτά τα μέτρα απαγκίστρωσης από όλους τους περιορισμούς της αποκαλούμενης "πανδημίας"...Και η Ελλάδα επιμένει ακόμη για άρση μετά το Πάσχα και εκεί κάπου στις αρχές Μάη, ενώ τα δεδομένα της "αποτελεσματικότητας των τσιμπημάτων" είναι αποκαλυπτικά και σε βάρος του κυρίαρχου αφηγήματος; Μήπως τελικά εδώ είναι το τελευταίο καταφύγιο της "πανδημίας" που νιώθει σαν το "σπίτι" της; Ή μήπως δεν ξέρουν καθόλου τι τους γίνεται οι "πανάσχετοι" Γερμανοί και Ελβετοί, ανάμεσα σε τόσους και τόσους άλλους που υιοθέτησαν παρόμοιες επιλογές πριν από αυτούς; Το' χουμε ξαναπεί: Εδώ είναι Ελλαδιστάν, με μία απόλυτα συγκεκριμένη ως προς τη νοοτροπία πολιτική και..."επιστημονική"..."περιρρέουσα ατμόσφαιρα"...Τέτοια που δεν παύει να δίνει την εντύπωση ενός ξεκομμένου κι απομονωμένου από τον υπόλοιπο πλανήτη "καταραμένου τόπου", μέσα σε έναν θόλο σαν το μυθιστόρημα και τηλεοπτική σειρά sci fi του Στήβεν Κινγκ, όπου τα πάντα φτάνουν με μεγάλη διαφορά φάσης και περνούν από φίλτρα αποσιώπησης ή...διαστρέβλωσης...Αν και πλέον πιστεύουμε (να' ναι καλά και...η Γερμανία ;) ότι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να παρθούν όλα πίσω κι εδώ και πριν από τις ημέρες του Πάσχα....

Για το, όπως τα γεγονότα τα ίδια αποδεικνύουν, παντελώς αντιεπιστημονικό και ανώφελο ως προς την "αποτελεσματικότητά του"  πιστοποιητικό εμβολιασμού, που εξακολουθούν να διατηρούν με ανεξήγητη εμμονή στην Ελλάδα ενώ σε όλο σχεδόν την υπόλοιπη κόσμο έχει καταργηθεί ή έστω και προσωρινά αρθεί, να επισημάνουμε ξανά το εξής: "Νοσώ, μεταδίδω και...κυκλοφορώ ελεύθερα!" - Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ "ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ" !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου