ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

"ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ" ΤΟΥ THE GUARDIAN ΓΙΑ ΤΗΝ PFIZER (και τον ίδιο τον CEO Άλμπερτ Μπουρλά*) : "Putting big pharma in charge of global vaccine rollout was a big mistake"

 * με την, κατά τα λεγόμενά του, "replicated technology"...

"Το να βάλουμε την Big Pharma υπεύθυνηγια την παγκόσμια διάθεση εμβολίων ήταν ένα μεγάλο λάθος" - "Covid has made it clear: the likes of Pfizer, in thrall to shareholders, only really care about their huge profits" (" η Covid το κατέστησε σαφές: οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες όπως η Pfizer, υπό την πίεση των μετόχων, ενδιαφέρονται πραγματικά μόνο για τα τεράστια κέρδη τους" - τώρα το ανακάλυψαν;;;)


Putting big pharma in charge of global vaccine rollout was a big mistake
Nick Dearden

Covid has made it clear: the likes of Pfizer, in thrall to shareholders, only really care about their huge profits

‘Pfizer’s chief executive, Albert Bourla, derided the sharing of vaccine recipes as ‘nonsense’ – and said it was ‘dangerous’ to share companies’ intellectual property.’ Photograph: John Thys/EPA
(Ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Albert Bourla, χλεύασε την κοινή χρήση συνταγών εμβολίων ως «ανοησία» – και είπε ότι είναι «επικίνδυνο» να μοιράζεται κανείς την πνευματική ιδιοκτησία των εταιρειών.)

Pfizer has had an exceptionally good pandemic. Today it announced that its Covid-19 vaccine brought in $37bn billion last year, making it easily the most lucrative medicine in any given year in history.

That isn’t all. For a company that was until recently the least trusted company in the least trusted industrial sector in the United States, Covid-19 has been a PR coup. Pfizer has become a household name over the last 12 months. The company was toasted on nights out in Tel Aviv, and there are cocktails named after its vaccine in bars across the world. The US president referred to Pfizer’s chief executive, Albert Bourla, as a “good friend”, and the great man parked his jet next to Boris Johnson’s at last year’s G7 summit in Cornwall.

The global vaccine rollout has created levels of inequality so great that many call it a ‘vaccine apartheid’. Pharmaceutical corporations like Pfizer have led this rollout, setting the terms by which they sell vaccines and deciding who to prioritise. Ultimately, their approach affects who does, and does not, receive vaccines.

Right from the start, Pfizer was clear that it wanted to make a lot of money from Covid. The company claims that its vaccine costs just under £5 per dose to produce. Others have suggested it could be much cheaper. Either way, the company is selling doses at a huge profit – the UK government paid £18 a shot for its first order, £22 for its most recent purchase. That means the NHS has paid a mark-up of at least £2bn – six times the cost of the pay rise the government agreed to give nurses last year.

It has been claimed that the company initially tried to pitch their medicine to the US government for an eye-popping $100 a dose. Tom Frieden, a former director of the US Centers for Disease Control and Prevention, accused the firm of “war profiteering”.

Pfizer has sold the vast majority of its doses to the richest countries in the world – a strategy sure to keep its profits high. If you look at its global distribution, Pfizer sells a tiny proportion of its vaccines to low-income countries. By last October, Pfizer had sold a measly 1.3% of its supply to Covax, the international body set up to try to ensure fairer access to vaccines.

Pfizer wasn’t selling many doses to poorer countries, but neither would it allow them to produce the life-saving vaccine on their own, through licensing or patent sharing.

That’s because, at the root of the Pfizer model, are a set of intellectual property rules, laid down in trade deals. These effectively allow big pharma corporations to operate as monopolies, with no responsibility to share the knowledge they own, however much society needs it.

Early on, the World Health Organization (WHO) recognised that we would need to scale up production very rapidly – and that individual corporations like Pfizer simply wouldn’t have the necessary capacity. They urged companies to share vaccine recipes, creating a sort of “patent pool” known as CTAP, which would have allowed openness and collaboration. Companies would still have been paid, but they wouldn’t be able to restrict production.

This sort of suspension of normal business rules during times of great need was previously common, such as with penicillin during the second world war, or sharing smallpox vaccine knowledge in the 1960s.

But in this case, Pfizer’s chief went on the offensive, deriding CTAP as “nonsense” – and saying it was “dangerous” to share companies’ intellectual property. It has been claimed that 100 factories and laboratories around the world could have been making vaccines, but have been unable to do so because they cannot access patents and recipes like those held by Pfizer.

Pfizer took a similar line on the new facility that has been set up in South Africa to try to get to grips with mRNA vaccines so that it can share this revolutionary medical technology with the world. Because neither Pfizer nor Moderna will share their knowhow, the scientists have had to start from scratch. News last week suggests that they’re getting there, confounding the pharmaceutical industry’s claims that you couldn’t possibly make such a vaccine in poorer countries.

There are many who will argue that while large pharma companies do behave ruthlessly, we must accept it because the service they provide – inventing lifesaving medicines – is so crucial. But this doesn’t hold. Companies like Pfizer behave more like hedge funds, buying up and controlling other firms and intellectual property, rather than traditional medical research companies.

The truth is, they aren’t the sole inventors of the vaccine. That was the work of public money, university research and a much smaller company, Germany’s BioNTech. As one former US government official complained, the fact we call it the “Pfizer” vaccine is “the biggest marketing coup in the history of American pharmaceuticals”.

A Stat news analysis in 2018 concluded that Pfizer developed only a fraction – about 23% – of its drugs in-house. And a US Government Accountability Office report the previous year noted that the industry model is increasingly to simply buy up smaller firms that have already developed products. This allows them to monopolise that knowledge, and maximise the price of the resulting medicines. Pfizer has channeled $70bn (£52bn) to its shareholders , directly through dividend payments, and through stock-buybacks. This dwarfs its research budget for the same period.

To put today’s figures in context, the world’s most lucrative drug in any single year up to this point was Humira, which treats autoimmune diseases, and which generated its owner, AbbVie, $20bn in 2018. Humira was studied by a US congressional committee, and is a classic case of how big pharma companies work today: buy up a drug that’s already been invented, patent it to the hilt, and increase the price 470% over its lifetime.

Corporations like Pfizer should never have been put in charge of a global vaccination rollout, because it was inevitable they would make life-and-death decisions based on what’s in the short-term interest of their shareholders. We need to dismantle the monopolies that have handed these financialised beasts such power, and instead invest in a new network of research institutes and medical factories around the world that can actually serve the public.


Nick Dearden is director of Global Justice Now

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου