ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

Δυσοίωνες προβλέψεις, ίσως όχι και τόσο αβάσιμες; "Κλείδωσε το Γενικό Lockdown στην Ελλάδα"

 


Όσον αφορά το τέλος του βίντεο, με το περί "προσευχής", ας κάνουμε από τώρα εμείς τη δικιά μας: Αγία Pfizer και BioNTech, αγία Moderna, αγία Απομείωση ... Iερατείο  και αρχιερείς, κι εσείς από πίσω οι αόρατοι θεΐσκοι, δήθεν μου "μεγάλοι αρχιτέκτονες" ενός υπο-σύμπαντος κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της κλίκας σας...Πάρτε τη "θεία χάρη" σας και αδειάστε μας τη γωνιά. Οι ζωές μας δεν σας ανήκουν!

Απορία: Μήπως η "Επιχείρηση Ελευθερία", που έλεγαν κι έταζαν για να πείσουν τον κόσμο να κάνει κάτι συγκεκριμένο και "εγκεκριμμένο", ήταν κωδική ονομασία για το project "ατέρμονο κλειδαμπάρωμα - κατεδάφιση οικονομίας" ; Ρε, μολύνθηκε και ο "καπιταλισμός"; Ή απλά μεταλλάσεται σε..."Happytalism" στη θέση του Capitalism..!  ;;

Έξυπνη και η ιστορία που αφηγείται στα σχόλια του βίντεο και μια χρήστρια του youtube:

Κάποια μέρα η κότα είπε στον λύκο: «Το γρασίδι είναι γαλάζιο». Ο λύκος απάντησε: «Και βέβαια όχι, το γρασίδι είναι πράσινο». Η συζήτηση δεν έβγαζε άκρη και οι δύο τους αποφάσισαν να την υποβάλουν σε διαιτησία ενώπιον του Βασιλιά της Ζούγκλας.

Όταν έφτασαν στο ξέφωτο του δάσους όπου καθόταν το λιοντάρι στον θρόνο του, τον λόγο πήρε πρώτα η κότα και τον ρώτησε:

«Υψηλότατε, πες μας, δεν είναι αλήθεια ότι το γρασίδι είναι μπλε; Το λιοντάρι απάντησε, «Σωστά, το γρασίδι είναι μπλε». Η κότα συνέχισε: «Ο λύκος διαφωνεί μαζί μου και με ενοχλεί, παρακαλώ τιμωρήστε τον». Ο βασιλιάς τότε δήλωσε: « Λύκε, θα τιμωρηθείς με 5 χρόνια σιωπής». Η κότα πήδηξε χαρούμενη και συνέχισε τον δρόμο της, επαναλαμβάνοντας θριαμβευτικά: «Το γρασίδι είναι μπλε και δικαιώθηκα για τα πιστεύω μου από τον έσχατο κριτή!» Ο λύκος, αποδέχτηκε την τιμωρία που του επέβαλε ο βασιλιάς της ζούγκλας - να παραμείνει σιωπηλός επί 5 χρόνια - αλλά πριν αποχωρήσει, ρώτησε το λιοντάρι. «Μεγαλειότατε, με τιμωρήσατε αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο αφού όλοι γνωρίζουν ότι το γρασίδι είναι πράσινο». Το λιοντάρι απάντησε: «Ναι, λύκε, η αλήθεια είναι ότι το γρασίδι είναι όντως πράσινο, αλλά η τιμωρία σου δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά το ότι δεν είναι δυνατόν ένα τόσο γενναίο, υπερήφανο και ευφυές πλάσμα σαν εσένα να σπαταλά άσκοπα το χρόνο του εμπλεκόμενο σε ανόητες συζητήσεις με μια κότα και από πάνω να σπαταλάς και το δικό μου χρόνο και να με ενοχλείς με μια τόσο ανόητη ερώτηση».
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Όσοι επιλέγετε να εμπλέκεστε καθημερινά σε ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες, ελέγξτε πρώτα με ποιον μιλάτε. Μπορεί να σπαταλάτε τον χρόνο σας με "κότες".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου