ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2021

Σημαντικές εξελίξεις έξω από τον "ΘΟΛΟ" που καλύπτει την Ελλάδα & επιχειρεί να αποκρύπτει και κυρίως να μπλοκάρει τα σήματα και τη ροή της πληροφόρησης προς τους κοινωνικά διαιρεμένους και σε αποκαρδιωτική σύγχυση σκλάβους : (volume 2)

«Εξέγερση» στην Χαβάη - Πυροσβέστες, αστυνομικοί και νοσηλευτές κάνουν μήνυση κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού

VIDEO: Εξέγερση στη Χαβάη για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Καταθέτουν μηνύσεις 1200 κρατικοί λειτουργοί

Για πρώτη φορά στην Χαβάη έχει κατατεθεί μια μαζική μήνυση σε πρώτη φάση από 1.200 κρατικούς λειτουργούς (πυροσβέστες, αστυνομικούς, στις πρώτες βοήθειες κλπ) ενάντια στις εντολές περί υποχρεωτικού εμβολιασμού καθώς όπως δηλώνουν πως δεν γνωρίζουν τι μπορεί να κάνει στο σώμα τους το σκεύασμα του εμβολίου.

Ο δικηγόρος τους, Michael Green, υποστήριξε on camera ότι το εμβόλιο σκοτώνει ανθρώπους σε όλη τη χώρα.

Η συγκλονιστική του καταγγελία «έπαιξε» σε αμερικανικά μέσα και έκανε τον γύρο των social media:

«Τα τεστ που είδαμε από όλη τη χώρα από τους γιατρούς μας δείχνουν ότι σχεδόν 45.000 άνθρωποι που έκαναν αυτά τα εμβόλια πέθαναν μέσα σε 72 ώρες.(*) Οι γυναίκες ανησυχούν για τις εγκυμοσύνες τους ή για το αν μπορούν ή πρόκειται να εγκυμονήσουν.

(*Για θυμήσου εδώ αναγνώστη/στρια μια άλλη ανάρτησή μας, που... "θα πέφτουμε" όλο και πιο συχνά πάνω της, έχουμε την εντύπωση: Δικηγόρος μήνυσε το κράτος των ΗΠΑ για 45.000 θανάτους που ισχυρίζεται ότι συνέβησαν μέσα σε τρεις ημέρες, μετά τον εμβολιασμό για COVID-19 ! )

Κοιτάζοντας αυτά τα εμβόλια το μόνο σίγουρο είναι πως ... ακόμη κι αν εμβολιαστεί κανείς μπορεί εξίσου να μολυνθεί από τον ιό, μπορεί να μεταδώσει τον ιό.

Πλέον τα εμβόλια δεν είναι υποχρεωτικά μόνο στα εργατικά σωματεία, αλλά και στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, σε κάθε εργαζόμενο σε όλη την Πολιτεία. Ο κόσμος δεν μπορεί να προσφέρει τα προς το ζην στις οικογένειές του επειδή η κυβέρνηση υποχρεώνει τους πάντες να εμβολιαστούν».

Οι δικηγόροι που εκπροσωπούν τα συνδικάτα των εργαζομένων ισχυρίζονται ότι η υποχρέωση του εμβολιασμού παραβιάζει τη συλλογική σύμβαση εργασίας των εργαζομένων και ως εκ τούτου υπολείπεται νομικής βάσεως.

Το δανειστήκαμε από ΕΔΩ

1 σχόλιο: