ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ: "Ποια "κλιματική αλλαγή" και κολοκύθια μάντολες, βρε πληρωμένα φερέφωνα;"


ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ. Γεγονός: 60.000 στρέμματα αποτεφρωμένα: Κάηκε σε 4 ημέρες το 50% των εκτάσεων που καίγονται συνήθως σε ένα έτος! - Τεράστιο πλήγμα για το περιβάλλον ....  Κι ένα βίντεο για εκείνους που είτε έτσι  είτε και αλλιώς, απευθύνονται στα συνήθη γι' αυτούς κορόιδα (για ποιους όμως αποδεδειγμένους λόγους και σε ποιο βαθμό πόσο άδικο τελικά έχουν;) :

Η Ελλάδα κάηκε με 2 μποφόρ και δεν παραιτείται κανείς: Γιατί έμειναν καθηλωμένα τα Canadair

Ποια "κλιματική αλλαγή" και κολοκύθια μάντολες, βρε πληρωμένα φερέφωνα;

Ποια "κλιματική αλλαγή" και κολοκύθια μάντολες, βρε πληρωμένα φερέφωνα;;
Και πριν 35 χρόνια και πριν 100 χρόνια και πριν 2.000 χρόνια, οι φωτιές έκαιγαν σε όλον τον πλανήτη!
Και θα εξακολουθήσουν να καίνε, όσο υπάρχει αυτός ο πλανήτης!
Αντί να επικαλείστε το κλίμα, που το ρυθμίζει η ίδια η Φύση, (επισήμανση-παραπομπή: ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ: Καθηγητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά αποκαλύπτει τι μας κρύβουν!) χωρίς να ζητεί την γνώμη σας, αρχίστε να μετράτε την αδιαφορία, την ανευθυνότητα, τις άχρηστες επιλογές σας σε μέσα και ανθρώπους, που καταστρέφουν και την Φύση και την... ίδια την χώρα!
- Αντι-πυρικες ζώνες ανύπαρκτες!
- Δασικοί δρόμοι, για πυροσβεστικά οχήματα, ανύπαρκτοι!
- Πυροσβεστικοί κρουνοί, σε δασικές κατοικημένες συνοικίες, ανύπαρκτοι!
- Πυροσβέστες ελάχιστοι, ή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Απαραίτητο εμβολιαστικό πασαπόρτι, αλλιώς σε υπηρεσίες γραφείου!
- Δάση, οικόπεδα, κατοικίες, γεμάτες ξεραμένα χόρτα. Οι Δήμοι απόντες από καθαρισμούς.
- Ελεύθερες χωματερές ΠΑΝΤΟΥ, στη χώρα!
- Φύλαξη δασών, ούτε γι΄αστείο!
- Οργάνωση και σχεδιασμός αντιμετώπισης πυρκαγιών, στο πόδι και ό,τι ήθελε προκύψει!
Και σας φταίει το... κλίμα;;
Όταν γεμίζετε τα βουνά και τα δάση με τόνους τσιμέντου, που δεν θα βγουν ποτέ, από τα σπλάχνα τους, για να στήσετε τις "οικολογικές" σας ανεμογεννήτριες, που αυταναφλέγονται, ώστε να πλουτίσουν οι κολλητοί σας "εταίροι" με τα δικά μας λεφτά, δεν σκεφτήκατε το... κλίμα;;
Δεν είστε μόνο πολιτικοί Νέρωνες με τις "φωτιές", που ανάβετε στην κοινωνία, είστε και συνειδητοί Νέρωνες, που εκ των υστέρων, προσπαθούν να βρουν χίλιες δικαιολογίες, για την ανικανότητα και την αδιαφορία τους!
Θαυμάστε τα έργα σας!

της Ιωάννας Υψηλάντη ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου