...υφαίνοντας την ου-τοπία μας: "Όργανο" της κεντρικής ονειρικής γεννήτριας παραγωγής ιδεών της αμετανόητα μη κομματικής,
και με δικούς της όρους πραγματικής, "συμμορίας"
αιθεροβάμονων,ουτοπιστών και πιστών κάθε ιερά μοναδικής ανθρώπινης στιγμής.
Χωρίς αφεντάδες και δούλους, αυτόκλητους σωτήρες, μεσσίες και ποιμένες,
εθνοσωτήριους ψαλμούς, σπόνσορες, δόγματα και ιδεολογικές αλυσίδες...
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)
Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...
Αλλά...
...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...
" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke,τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"
Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...
Τετάρτη 18 Αυγούστου 2021
Για εκείνους τους εργαζόμενους που αντιστέκονται και μένουν συνεπείς στην απόφαση ΖΩΗΣ για τους ίδιους. Και περί συνεπειών...
" Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι των υγειονομικών εργαζομένων
αναφέρουν πως (πραγματικός) κίνδυνος θα υπάρξει από την απομάκρυνση των
(χιλιάδων) ανεμβολίαστων εργαζομένων, καθώς θα προκύψουν σοβαρές
δυσλειτουργίες, ιδίως στο ΕΣΥ." από την περιγραφή του πρώτου βίντεο
"Πρίν ένα χρόνο ήταν ήρωες. Τώρα τους απολύουν. Το ψέμα και η υποκρισία τους όχι περισσεύει αλλά τρέχει από τα μπατζάκια τους." από τα σχόλια στο δεύτερο βίντεο
Η περιγραφή στο youtube του πρώτου βίντεο: Σε ισχύ μπαίνει από σήμερα 16 Αυγούστου το τελεσίγραφο που είχε θέσει η κυβέρνηση για τους μη εμβολιασμένους εργαζόμενους
στις δημόσιες και ιδιωτικές Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες, καθώς θα τίθενται σε επ’ αόριστον αναστολή εργασίας. Με επείγουσα επιστολή του προς τους διοικητές των Υγειονομικών Περιφερειών (ΥΠΕ) και των μονάδων υγείας την περασμένη Πέμπτη ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης υπενθυμίζει ότι όσοι εργάζονται σε δομές παροχής υπηρεσιών υγείας υποχρεούνται να εμβολιαστούν μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, ειδάλλως προβλέπεται η αναπλήρωσή τους. Και ζητεί από τους διοικούντες των δομών να ολοκληρώσουν τις αναγκαίες ενέργειες προκειμένου να διασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών. Ήδη σε μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής και της Περιφέρειας έχει δρομολογηθεί η σχετική διαδικασία, με τους διοικητές να έχουν ζητήσει από τις αρμόδιες υπηρεσίες να καταρτιστούν οι κατάλογοι με το εμβολιασμένο και το ανεμβολίαστο προσωπικό και βάσει αυτών να γίνουν τα επιχειρησιακά σχέδια. Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι των υγειονομικών εργαζομένων αναφέρουν πως (πραγματικός) κίνδυνος θα υπάρξει από την απομάκρυνση των (χιλιάδων) ανεμβολίαστων εργαζομένων, καθώς θα προκύψουν σοβαρές δυσλειτουργίες, ιδίως στο ΕΣΥ.
Tελικά δεν άντεξα. Λύγισα το παραδέχομαι. Και μπολιάστηκα τα υπόλοιπα εδώ:https://aristofanhs.blogspot.com/2021/08/o.html
ΑπάντησηΔιαγραφή