...υφαίνοντας την ου-τοπία μας: "Όργανο" της κεντρικής ονειρικής γεννήτριας παραγωγής ιδεών της αμετανόητα μη κομματικής,
και με δικούς της όρους πραγματικής, "συμμορίας"
αιθεροβάμονων,ουτοπιστών και πιστών κάθε ιερά μοναδικής ανθρώπινης στιγμής.
Χωρίς αφεντάδες και δούλους, αυτόκλητους σωτήρες, μεσσίες και ποιμένες,
εθνοσωτήριους ψαλμούς, σπόνσορες, δόγματα και ιδεολογικές αλυσίδες...
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)
Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...
Αλλά...
...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...
" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke,τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"
Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021
"Φαρμάκι έχω στην Ψυχή - Φέρνει μαυρίλα θολερή - Στα στήθια μου Νύχτα αξημέρωτη ξανά - Με το πιοτό της με κερνά -Εβίβα μου"
Ελλαδιστάν, μία από τις χειρότερες χώρες του κόσμου όπου λαμβάνονται τα άκρως αντικοινωνικά "μέτρα" (η "θεραπεία" αποδεικνύεται τρισχειρότερη ως προς το προσδόκιμο ζωής σε σχέση με την "ασθένεια") για να ζει κανείς την εποχή του "ιόκα", μία χώρα όπου οι συνολικοί θάνατοι το "ιογενές" 2020 ήταν λιγότεροι σε σχέση με το "κανονικό" 2019. Η ευρωπαϊκή αυτή Παράγκα, το προτεκτοράτο του Ράιχσταγκ, με το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη και την οικονομία να δείχνει σε κάθε εθελοτυφλούντα "πολίτη" τα μη αναστρέψιμα χάλια της αν όχι άμεσα τότε σίγουρα σε πολύ λίγους μήνες... Και με τους ανέργους να ανέρχονται σε εκατομμύρια λόγω και των lockdown, μετά τα δεκαετή μνημόνια.
To στοίβαγμα των ανθρώπινων μοσχαριών μέσα στα περιορισμένου αριθμού λεωφορεία και τρόλεϋ, στα τρένα και τα μετρό δεν είναι επικίνδυνο, όπως και ο συνωστισμός στα σούπερ μάρκετ, αλλά αν κάτσεις με άλλους δυο-τρεις σε ένα τραπέζι που έχει απόσταση δύο μέτρων από το άλλο και όλες οι προφυλάξεις τηρούνται στο έπακρο από ιδιοκτήτες και προσωπικό των επιχειρήσεων εστίασης, είναι άκρως ιογενές!
Πω πω πω πω, πω πω πω πω: "Φαρμάκι έχω στην Ψυχή Φέρνει μαυρίλα θολερή Στα στήθια μου Νύχτα αξημέρωτη ξανά Με το πιοτό της με κερνά Εβίβα μου"....:
Η "εγχείριση" θα "πετύχει", ασχέτως αν οι "νοσούντες" (ασυμπτωματικοί, δηλαδή υγιείς ή έχοντες αποκτήσει φυσική ανσία στον "ιόκα", στη συντριπτκή τους πλειοψηφία) κοντεύουν να τα τινάξουν από κατάθλιψη, καλπάζουσες ψυχικές ασθένειες ως συνέπεια της απομόνωσης και έλλειψης ανθρώπινης επαφής και αλληλεπίδρασης, από καλπάζουσα ανέχεια και επερχόμενη πείνα που θα φέρνει στο θολωμένο (κατά τ' άλλα) μυαλό μνήμες του 1941-44...Και, όσον αφορά τους λογής ψηφοφόρους και "πατριώτες", ποιος θα νοιαστεί αν οι συμφωνίες οι μυστικές (και με την καθοδήγηση του Ράιχσταγκ) προβλέπουν την παραχώρηση ίσως και του 1/3 του Αιγαίου στους γείτονες. Όταν το στομάχι γουργουρίζει με θόρυβο από την έλλειψη τροφής, τα παιδιά κλαίνε από την πείνα και τα ξένα funds που εξαγόρασαν όλα τα κόκκινα δάνεια είναι έτοιμα να σε αφήσουν άστεγο, τότε τα περί αλλαγής συνόρων (που έτσι και αλλιώς έχουν αλλάξει τόσες και τόσες φορές στην Ευρώπη, τους τελευταίους δύο αιώνες περίπου) και συνεκμεταλλεύσεων φυσικών πόρων σου μοιάζουν φαιδρότητες...Κι από πάνω, ο εκλεγμένος "ηγέτης"σου, μα και προσωπικός φίλος και με τον CEO εταιρείας της Big Pharma , να μη σταματά να βρίσκει τρόπους σε απειλεί και με πλήρη κοινωνικό αποκλεισμό αν δεν εμβολιαστείς με τα σκάρτα εμβόλια της ... αμαρτωλής Pfizer και της ανύπαρκτης από το 2010 που ιδρύθηκε (σε ανακάλυψη και παραγωγή του οτιδήποτε ως τώρα) αγαπημένης Moderna του "γενετιστή" Bill Gates!...
Αλλά..."Δημοκρατία έχουμε", οπότε σκασμός!... Και διαδικασίες "επανεκκίνησης" του εκτροφείου ανθρώπινων ζώων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου