ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2020

Η κατάρρευση των "αξιών" ..


Ίσως, τελικά, τα σπέρματα της εξέγερσης να έχουν φωλιάσει στις καρδιές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Ίσως, τελικά, μαύροι-ασιάτες-λατίνοι-λευκοί να καταφερουν -;- να γίνουν μια ψυχωμένη κι όχι σπασμωδική και χειραγωγήσιμη από διάφορα κέντρα γροθιά, παραμερίζοντας τις επιθυμητές για τους κοινούς εκμεταλλευτές τους διαφορές. Και βάλλοντας όχι μόνο κατά της κτηνώδους βίας των Αρχών, της εξαθλιωτικής φτώχειας και κοινωνικής ανισότητας και της απεμπόλησης θεμελιωδών ελευθεριών. Με την κατασκευή ή επινόηση "αόρατων υγειονομικών εχθρών", που αγαπούν τον ολοκληρωτικό έλεγχο κι οδηγούν σε μαζικούς εγκλεισμούς, οι οποίοι τελικά εξελίσσονται σε οικονομικές Χιροσίμες και αποδεικνύονται μάλιστα και υγειονομικές κολάσεις! Καταστάσεις που αποτελούν βόμβες στα θεμέλια της κοινωνίας και του μέλλοντος των επόμενων, σαφώς, γενεών. Στέλνοντας στα τσακίδια ρεπουμπλικάνους και δημοκρατικούς, γερουσιαστές και κυνικά παράσιτα του χρήματος -που βρίσκονταν πίσω από πολλά "σύμβολα" του έθνους- και κάθε είδους λόμπι και εταιρικά καρτέλ πίσω από κυβερνητικά ανδρείκελα. Και βάλλοντας και κατά των ίδιων των "συμβόλων" του "απαραίτητου έθνους" κατά τον μουλωχτό Ομπάμα ή "αυτοκρατορίας" σύμφωνα με τα λεγόμενα του αλησμόνητου κλόουν, Μπους του νεότερου.

 Δεν μπορεί, δεν γίνεται ο νέος "δαίμονας" που ανακάλυψαν στις ΗΠΑ και φταίει για όλα ή σχεδόν για όλα, η "Antifa", από εκεί που αποτελούσε αμελητέο σχεδόν
μέγεθος σε σχέση και με τις πάρα πολλές ομάδες των πάνοπλων "πατριωτών" ή της ρατσιστικής και αιμοχαρούς Κου Κλουξ Κλαν, να στρατολόγησε τις τελευταίες ημέρες πλήθη πολιτών στις αντιεξουσιαστικές τάξεις της -που λανθασμένα ταυτίζεται συχνά με την "άκρα αριστερά", η οποία δαιμονοποιείται επίσης-..
 Όπως είχε δηλώσει και ο ευφυής Αμερικανός κωμικός Τζορτζ Κάρλιν, "αν αυτό είναι το αμερικανικό όνειρο, θέλω να ξυπνήσω". Το ίδιο δείχνει να θέλει και ο λαός; Που τα δικαιώματα και οι ανάγκες του δεν έχουν καμία αξία για τους συνεχιστές των "συμβόλων", τα οποία και γενοκτόνησαν τους αυτόχθονες της Αμερικής . Με τους "πυλώνες" της οικονομίας-διατροφής-υγείας-ενέργειας-άμυνας και εθνικής ασφάλειας, πανίσχυρους κυφήνες σε βάρος των κοινωνιών, να συμπεριφέρονται και σήμερα σαν αποικιοκράτες, με τον λαό σε ρόλο ιθαγενών προς κάθε είδους εμπαιγμό, εκμετάλλευση και ξεπάστρεμα.
Είναι πόλεμος! Της ελίτ του 1% κατά της ανθρωπότητας του 99%..Μήπως έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό σε όλο και πιο ευρεία κλίμακα;
 Για να δούμε, για να δούμε..

Ο Ένοικος...


ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ Πέφτουν τα σύμβολα. Ρίχνουν τ΄αγάλματα στην Αμερική….

Σκηνές κατάρρευσης…Πέφτουν τα σύμβολα στις ΗΠΑ. Το ένα μετά το άλλο τα αγάλματα πέφτουν από τα βάθρα τους. Μια μικρή
ομάδα διαδηλωτών ανέτρεψε ένα άγαλμα ενός Ομοσπονδιακού στρατηγού αργά το Σάββατο, μετά από μια μέρα σε μεγάλο βαθμό ειρηνικών διαδηλώσεων στην πόλη της Βιρτζίνια. Το άγαλμα του στρατηγού Williams Carter Wickham αποκαθηλώθηκε από το βάθρο του στο Monroe Ο Park, δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας του Richmond. Είπε ότι δεν ήξερε αν έγιναν συλλήψεις ή ζημιές στο άγαλμα. Ένα σχοινί ήταν δεμένο γύρω από το άγαλμα της Συνομοσπονδίας, το οποίο διατηρείται από το 1891, ανέφερε η The Richmond Times-Dispatch.Φωτογραφίες και βίντεο από την εφημερίδα το δείχνουν να είναι πιτσιλισμένο ή ψεκασμένο με κόκκινο χρώμα.


Aλλού τις προηγούμενες μέρες διαδηλωτές ανέτρεψαν το άγαλμα του G. Washington..
Ενώ δεν είναι και λίγα τ΄αγάλματα ή οι ανδριάντες στρατηγών και πολιτικών των ΗΠΑ που βανδαλίζονται ή γίνονται ιδανικό τοπίο για graffiti..

Το ρεπορτάζ, με τις εικόνες και τους συνδέσμους στα social media, προέρχεται από το dimpenews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου