ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Μαρτίου 2020

Το καρναβάλι ακυρώθηκε...Ζήτω το καρναβάλι!



Το καρναβάλι ακυρώθηκε...Ζήτω το καρναβάλι!

Γιατί η παρέλαση, παρόλ'αυτά, έχει ξεκινήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, στις πίστες του παγκόσμιου σώου:

Ανθρωπάκια με στολές και φόρμες εργαζόμενων που παρακαλάνε τα αφεντικά για μία ευκαιρία να αποδείξουν τις παραχωρήσεις της αξιοπρέπειας στις αρένες της οικονομικής παράκρουσης. "Δεν θα το μετανιώσεις boss που με πατάς με την μπότα της μισθωτής σκλαβιάς...θα είμαι πειθήνιος και επιπλέον αγόγγυστος δούλος. Θα είμαι μονίμως σε στάση προσοχής, θα διαγράψω από το λεξιλόγιο μου τους αντιεμπορικούς όρους διεκδίκηση κι αλληλεγγύη και αν χρειαστεί δεν θα δείχνω κανένα έλεος σε ομοιοπαθείς και ανταγωνιστές στη δουλοπρέπεια..!"
Ανθρωπάκια με υπεροπτικό (αλλά και "ξηγημένο" άμα λάχει) προς τον εργαζόμενο ύφος εργοδότη, που συχνά ίσως και να νομίζουν ότι έγιναν θεΐσκοι επί γης και σαν "ρεαλιστές" κατανοούν τους εξοντωτικούς ρυθμούς της ζωής που ερμηνεύεται πλέον με οικονομικούς και μόνο όρους. Ή και μυξοκλαίνε όταν "οι καιροί το επιβάλλουν" να απολύσουν υπαλλήλους για να μεταφέρουνε τις business σε πιο προσοδοφόρα εδάφη ακόμα πιο μισθωτής εξαθλίωσης.

Δανδήδες, γιάπηδες, αρχιφλώροι, πωρωμένοι ψυχάκηδες με ακριβοθώρητα προφίλ και πολυτελή αξεσουάρ στελεχών πολυεθνικών ομίλων κι εταιρικών ολοκληρωτικών οργανισμών. Υπερασπίζοντας με επιστημονικές θεωρητικές φούσκες κι ασυναρτησίες αλλά και ενίοτε με προκλητικό κυνισμό την καταστροφική για λαούς και οικοσυστήματα ασυδοσία των "αγορών" και επελαύνοντας με βουλιμία αρπαχτικού και νοοτροπία κράτους εν κράτη...

Σερνάμενα σκουλήκια και φίδια με κοστούμια και συνολάκια πολιτικατζήδων, που μασκαρεύονται με σοβαροφάνεια και εκπαιδεύονται από τα μικράτα τους στην τέχνη της  μεγαλόστομης τιποτολογίας για την ποδηγέτηση στρατιών ηλιθίων και το διανοητικό μαρκάρισμα των πιστών κομματόσκυλων. Αυτών δηλαδή που αρέσκονται να' ναι στα τέσσερα (τζαμιά και εκκλησίες διατίθενται για πρακτική άσκηση) και να επιδίδονται σε κωλοτούμπες ή ουρές έξω από πολιτικά γραφεία για ένα κοκκαλάκι από το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος των συνήθων κορόιδων. Αυτών δηλαδή  που εξακολουθούν να παρέχουν στην πολιτική αλητεία το ζητούμενο άλλοθι και τους λόγους της παρασιτικής ύπαρξης της...

Ανθρωπίδες με στολές μπάτσων, όπου τα γκλομπς και τα πιστολάκια υποκαθιστούν τον δυσλειτουργικό ή ανύπαρκτο ανδρισμό τους. Αυτόν δηλαδή που παίρνει κι εκτελεί με υπερβάλλοντα, φονικό ζήλο διαταγές από αρχιλήσταρχους και απατεώνες με τήβεννο ενίοτε δικαστή ή "νομοθέτη", από βαρώνους και καρτέλ, από ψυχοπαθείς και παράσιτα, από υπερφίαλους σεχταριστές και θρασύδειλους "μάγους", οι οποίοι και φαντασιώνονται ότι αποτελούν ανώτερο είδος και των οποίων διαφυλάττουν τα συμφέροντα...

Σκατόψυχους και στελέχη της μαφίας με κύρος και κοινωνική αποδοχή που αυτοαποκαλείται "επιστήμη". Η οποία κατασκευάζει επικίνδυνα και ανθρωποβόρα μεταδοτικά τερατάκια σε εργαστήρια, η οποία καλύπτει (ή θάβει όποτε απαιτηθεί) με μεγαλόστομες ασυναρτησίες, εξόφθαλμα αυθαίρετες βεβαιότητες και ανυπόστατα ψεύδη τις απελευθερωτικές αλήθειες και πρωτοπόρες ιδέες που θεωρεί απειλή. Και η οποία επιδοτείται για να κρατάει τα πρόβατα στα μαντριά ζαλισμένα μέσα σε δημοφιλείς ψευδαισθήσεις και συναισθηματικά ανάπηρα μέσα σε στρεβλές πεποιθήσεις και χειραγωγήσιμες φοβίες...

Τόσο το ελληνικό όσο και παγκόσμιο αυτό καρναβάλι  δεν μασάει από ιούς και επιδημίες. Διότι αποτελεί το ίδιο και η απρόσκοπτη λειτουργία του ένα δυστοπικό τοπίο και συνάμα τον πιο  βασικό παράγοντα μολυσματικής πανδημίας, με στόχο πρωτίστως την εγκεφαλική και ψυχική λειτουργία των παθητικών συμμετεχόντων και θεατών. Που ταυτίζουν αυτό που βλέπουν και βιώνουν με αυτό που λυτοί και δεμένοι δικαιολογούν, προσδιορίζουν και πλασάρουν ως "κανονικότητα"...

Γεμίσαμε μασκαράδες και παλιάτσους  και αδειάζουμε από ανθρώπους;

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου