ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2019

όταν η υποκρισία φουμάρει τσιγαριλίκι νοθευμένης δημοκρατίας...


πίσω καταδότες!

ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΧΙΛΙΟΤΡΑΓΟΥΔΙΣΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ: θέσπιση τετραψήφιας τηλεφωνικής γραμμής 1142 μέσω της οποίας καταδίδονται από τους φανατικά νομοταγείς πολίτες στις αστυνομικές αρχές οι παραβάτες του αντικαπνιστικού νόμου! Χαράς ευαγγέλια για κάθε ( κι από τη φύση του) ρουφιάνο που σέβεται τον εαυτό του!

1ο νοματαγές τηλεφώνημα: 
- Ναι, αρχές του τόπου εκεί; Θέλω να σας καταγγείλω τον μαλλιά με κοτσιδάκια κιόλας, αναρχοάπλυτο γείτονά μου, που τον είδα σήμερα το πρωί κάτω από το σκέπαστρο της στάσης του λεωφορείου της γειτονιάς να εγκληματεί ανάβοντας ένα τσιγάρο. Στο δικαιολογημένο παράπονό μου, με κοίταξε με περιφρονητικό ύφος και στάθηκε λίγο πιο έξω από τον απαγορευμένο χώρο, αλλά το έγκλημα είχε ήδη συμβεί! Παρακαλώ για την παραδειγματική τιμωρία του, γιατί δεν σας κρύβω πως του τα'χω μαζεμένα καθώς μας παίρνει τα αυτιά και με τη μουσική ρέγγε που ακούει όλη την ώρα, κάτι που ίσως τον καθιστά και χασισοπότη!


2ο νομοταγές τηλεφώνημα:
- Παρακαλώ αντικαπνιστική αστυνομία εκεί; Θέλω να καταγγείλω τον ιδιοκτήτη συνοικιακού καφενείου, διότι όταν άνοιξε η πόρτα του άθλιου μαγαζιού του βγήκε έξω ένας άντρας που έβγαζε καπνούς από το στόμα! Είμαι σίγουρος ότι δεν οφείλεται στο πολύ κρύο των
ημερών και παίρνω όρκο στο συνεπή χρηματισμό στον οποίο έχω προβεί προς κάθε δημόσιο φορέα και χώρια το νταβατζιλίκι που έχω υποστεί από πρώην ένστολους και νυν ιδιώτες, ότι μέσα στον ύποπτο χώρο συμβαίνουν καπνιστικά όργια προκαλώντας την εφαρμογή του νόμου! Το γεγονός ότι εγώ είμαι ιδιοκτήτης κοντινής καφετέριας που τηρεί κατά γράμμα το νόμο, παρά τις απώλειες σε πελάτες και έσοδα, με καθιστά ακόμα πιο αξιόπιστο μάρτυρα. Να ελέγξετε παρακαλώ την καταγγελία μου και να επιβάλλετε αυστηρή τιμωρία στον ανταγωνιστή...ε! εννοούσα στον παραβάτη ιδιοκτήτη του παραδοσιακού καφενείου. Ναι, ναι! αυτός ο κερατάς που τραβάει όλη την πελατεία κιόλας λόγω του ιδιαίτερου στίγματος που λένε ότι τάχα μου διαθέτει ο σίγουρα παράνομος πλέον αυτός χώρος!

3ο... αυθάδες τηλεφώνημα:
- Ναι, υπηρεσία έννομου χαφιεδισμού εκεί; ή πρέπει να πω χαρμάνηδες με στολές; Θέλω να καταγγείλω κι εγώ το ρουφιανάκι ότι βλέπω όλο και πιο συχνά στους καθαρούς ουρανούς κάτι περίεργα αεροπλάνα, χωρίς διακριτικά, να πετάνε αφήνοντας πίσω τους ουρές χιλιομέτρων από κάτι περίεργα αέρια! Παρακαλώ να ελέγξετε μήπως μας ψεκάζουν με κάποια αλλόκοτης φύσης τεχνολογία με καπνό τσιγάρου! Όποτε συμβαίνει αυτό, συχνά νιώθω μετά από λίγο ζαλάδα και πονοκέφαλο και με πιάνει και κάτι σαν τσιγαρόβηχας κι ας μην είμαι καπνιστής! Κι αλήθεια, επειδή όντως μας ψεκάζουν σίγουρα με κάτι, διότι είμαι και γνώστης στοιχειωδών πραγμάτων και αυτά τα χημικά ίχνη στους ουρανούς αποκλείεται να προέρχονται από τα καύσιμα των ύποπτων αεροπλάνων και τα συμπτώματα που ανέφερα ισχύουν σε σημαντικό βαθμό, μήπως πρέπει να ψάξετε και αυτή την περίπτωση; Και αν ανακαλύψετε κάτι πολύ επικίνδυνο για την υγεία μας να διευρύνετε τον νόμο που τόσο νοιάζεται για το καλό μας;


 ανιχνευτής

{Ασύλληπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας : "Δεν ζήτησαν την άδεια κανενός γι'αυτό το σχέδιο "γεωμηχανικής", δήθεν αποτροπής της πλανητικής υπερθέρμανσης, αν και όπως φαίνεται μάλλον προκαλούν με αυτό το "huge project" την υπερθέρμανση! Δεν το έθεσαν, ως γνήσιοι συνωμότες, ποτέ σε δημόσιο διάλογο. Και το εφάρμοσαν μυστικά σε παγκόσμια κλίμακα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε όλη
την "πολιτισμένη Δύση". Η ατμόσφαιρα ψεκάζεται από δίχως διακριτικά, "ανύπαρκτα" αεροσκάφη σε μεγάλα ύψη και χωρίς κατατιθέμενο σχέδιο πτήσης πουθενά και σε κανέναν. Ξεφορτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες τόνους σωματιδίων βαρέων μετάλλων, όπως το βάριο και κυρίως των τοξικότατων νανοσωματιδίων αλουμινίου!!! Ο συνδυασμός δυο επικίνδυνων παθογόνων αποδεικνύεται διπλά καταστροφικός!" ...Διαβάστε τη συνέχεια στο παραπάνω link. Και για όποιους  ακόμη αμφέβαλαν με ζήλο, έχουμε και την αναπόφευκτη επίσημη παραδοχή από τη "συνήθη ύποπτο", όπως θα δείτε στη συνέχεια, στα αποσπάσματα που θα ακολουθήσουν σε ετούτο τον σύνδεσμο: http://antidras.blogspot.com/2018/01/blog-post_4.html 

<--- Καλαμάτα, άνοιξη του 2014 (μια από τις πάρα πολλές χαρακτηριστικές φωτογραφίες από Ελλάδα και όχι μόνο) Εύλογο ερώτημα: αυτοί οι διαγραφόμενοι κύκλοι στον ουρανό (που άφησαν και τα γνωστά και μη εξαιρετέα ίχνη) έγιναν από πιλότους που αν και μετέφεραν κόσμο σε "κανονικά και συνηθισμένα δρομολόγια" εντούτοις τα είχαν τσούξει πριν ή κατά τη διάρκεια των εναέριων δρομολογίων; Εκτός αν τα συμβατικά επιβατικά αεροπλάνα αρέσκονται πού και πού σε τέτοιου είδους κυκλικές πορείες για να διασκεδάζουν ας πούμε τους επιβάτες και να σπάνε τη ρουτίνα της πτήσης και να αφήνουν τις "καλλιτεχνικές τους πινελιές" ως κάτι σαν ουράνια γκράφιτι...}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου