Καταρχήν, θα ξεκινήσω το κείμενο με την προσωπική μου άποψη σχετικά με τη διαβόητη "επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη". Που μόνο επαναστατική δεν υπήρξε, αλλά αντίθετα η δράση της παρέπεμπε σε συμβόλαια θανάτου, μαφιόζικου τύπου, πληρωμένα από μυστικές υπηρεσίες και σκιώδεις και γι'αυτό πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμες πηγές εκπόρευσης εξουσίας, κατά αντίπαλων πλευρών και πολιτικών ή επιχειρηματικών κύκλων προσκείμενες σε αυτές. Πάνω στη μεγάλη σκοτεινή σκακιέρα των πολύ μεγάλων μπίζνες. Αλληλοσυνδεόμενες εντός κι εκτός Ελλάδας, όπου τα κράτη είναι οι παιδικές χαρές και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι οι ευκαιρίες μεγάλων κερδών για τις φατρίες των αφεντικών και οι χθεσινές συμμαχίες γίνονται οι σημερινές έχθρες όταν η σύγκρουση των συμφερόντων το επιβάλλει.
Κανένα από τα μέλη της 17Ν και ειδικά ο υποτιθέμενος αρχηγός, δεν άρθρωσαν τόσο κατά την πολύκροτη δίκη όσο και μετά, ίχνος
επαναστατικής φρασεολογίας και επιχειρηματολογίας , με το απαραίτητο όπου χρειαζόταν και θεωρητικό υπόβαθρο, για να δικαιολογήσει τη πολύχρονη δράση τους. Συμφωνώ λοιπόν με τις απόψεις κι ενός, κατά τη γνώμη μου πάντα, από τους πιο έντιμους και ρηξικέλευθους στις θέσεις τους αναλυτές, του ψυχολόγου και αξιόλογου συγγραφέα Κλεάνθη Γρίβα. Στο σημαντικό βιβλίο του "Αντι-φάκελος 17 Ν", αποκαλεί τα συλληφθέντα μέλη της οργάνωσης συμμορία κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου, όπως γράφει "καλυμμένα με ένα πολιτικοφανές μέηκ απ που εκτελούσαν διάφορα συμβόλαια με αντάλλαγμα την παροχή κάλυψης στις έκνομες δραστηριότητές τους και της διασφάλισης μιας ικανοποιητικής έως πολυτελούς διαβίωσης, απαλλαγμένοι από τον καταναγκασμό συμμετοχής τους στον καταμερισμό εργασίας".
Ωστόσο, τονίζοντας ότι πάντοτε εκφέρω την προσωπική μου άποψη, πιστεύω πως ο μόνος από τα συλληφθέντα στελέχη της 17Ν που υιοθέτησε μια κάποια ακλόνητη στάση και δεν αποδείχτηκε "κλαψιάρης" ούτε στο ελάχιστο, τόσο πριν όσο και κατά τη δίκη αλλά και μετά, προσπαθώντας ίσως με τον τρόπο του να μαζέψει (ανεπιτυχώς θεωρώ)το κακογραμμένο "σενάριο", ήταν μάλλον ο φαρμακοχέρης όπως τον έλεγαν της οργάνωσης. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Για να περάσω τώρα στο θέμα της επικαιρότητας των ημερών που αφορά αυτόν.
Η μη χορήγηση της άδειας, που σύμφωνα με το άρθρο 52 του νόμου δικαιούνται οι κρατούμενοι στα ελληνικά κολαστήρια που αποκαλούνται σωφρονιστικά ιδρύματα, κολαστήρια αν και όχι για τα μεγάλα κεφάλια αλλά για τους περισσότερους τουλάχιστον κρατούμενους, αφορά έγκλειστους στους οποίους έχουν επιβληθεί μέτρα ασφαλείας κατά το άρθρο 69 του Ποινικού Κώδικα.
Κι εγώ διερωτούμαι. Πήρε ή δεν πήρε κανονικά ως τώρα τις άδειές του, όντας συνεπέστατος και χωρίς να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα; Την ολιγοήμερη κάθε φορά άδεια που σύμφωνα με το νόμο δικαιούνταν ο Κουφοντίνας.
Ας καταργήσουν λοιπόν οριστικά αυτή τη νομοθετική ρύθμιση για να τελειώνουμε και να μην υπάρχουν παράπονα από καμία πλευρά.
Ξαφνικά ο Κουφοντίνας, σήμερα, αποτελεί απειλή; Για ποιον; Για τους φιλήσυχους νομοταγείς πολίτες; Για τους πολιτικούς ή τους τραπεζίτες; Μήπως για την ίδια την αστική δημοκρατία και την ομαλή λειτουργία των θεσμών της;
Για ένα λεπτό!
Στιγμή κατάλληλη να επανακαθορίσουμε λιγάκι τον όρο τρομοκρατία.
Όμως απ'την άλλη ας σκεφτούμε σοβαρά και αυτά τα δεδομένα για την αποκαλούμενη δημοκρατία. Αν δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε ως λοβοτομημένοι υπηκόοι μπροστά στις πολύ σκληρές αλήθειες. Εδώ και 8 με 9 χρόνια η δημοκρατία μας ακολούθησε τη σκληρή επιβολή μιας φονικής λιτότητας με τα μνημόνια που τη συνόδευαν κι οδήγησε σε απίστευτες καταστάσεις εξαθλίωσης και εργασιακής δουλοποίησης (αυτό είναι δεν είναι μια απεχθής μορφή τρομοκρατίας;) και τελικά στην αυτοκτονία πολλές χιλιάδες ανθρώπων, τον πληθυσμό μιας μεγάλης κωμόπολης και το δράμα αυτό συνεχίζεται. Και οδήγησε με χρηματοπιστωτικής νοοτροπίας αναλγησία στη διάλυση ολόκληρων οικογενειών, στην εκσυγχρονισμένη αναβίωση του εργασιακού μεσαίωνα, στη ζωή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, στην ψυχολογική κατάρρευση και μαζική κατάθλιψη, στην ισοπέδωση του συστήματος δημόσιας Υγείας με τραγικές συνέπειες, για τις πραγματικές διαστάσεις των οποίων ελάχιστα έχουν ειπωθεί.
Επικαλούμαι εδώ κι ένα χαρακτηριστικό ποστάρισμα που βρήκα στο μπλογκ: Ναι, mr Τουσκ, στη συγκεκριμένη περίπτωση τεράστιας απάτης και δολοφονικής κοινωνικά "μπίζνας", οι πιστωτές είναι και κακοί και ανήθικοι! Όπως όλοι οι "νονοί" και τα όργανα της μαφίας!
Και αν όπως όπως μας λένε για την εξουσία των κυρίαρχων εταιρειών και του χρηματοπιστωτικού οργανωμένου εγκλήματος με εντολοδότες τις πολιτικές τους μαριονέτες, δηλαδή για αυτό που αποκαλούν βολικά δημοκρατία, αυτή "δεν φοβάται τίποτα και κανέναν". Μήπως αυτό λοιπόν σημαίνει ότι διαθέτει καθαρό μέτωπο; Σημαίνει ότι αυτή η δημοκρατία της ολιγαρχίας αποτελεί υπόδειγμα διαφάνειας, προάσπισης των δημόσιων συμφερόντων, ισονομίας, σεβασμού της προσωπικότητας και των δικαιωμάτων των πολιτών της;
Τότε γιατί ο κάθε μεγαλοτραπεζίτης, δημοσιογραφικός αστέρας, νυν και πρώην πολιτικάντης δεν μπορεί να κυκλοφορήσει παρά μόνο με τη συνοδεία πολλών, εκπαιδευμένων και οπλισμένων σωματοφυλάκων με στολή ή με πολιτικά; Έχουν λόγους να φοβούνται κάτι, όπως το ενδεχόμενο μήπως γίνουν αποδέκτες της συσσωρευμένης οργής κάποιων; Αφού η δημοκρατία μας λειτουργεί περίφημα. Με την κακή όμως συνήθεια να αφήνει πίσω της εκατόμβες θυμάτων, αμέτρητους εκτοπισμένους και βίαια περιθωριοποιημένους, επαίτες και άστεγους, αλλά και άτομα που καταφεύγουν στην παρανομία, την κλοπή και την ωμή και τυφλή δυστυχώς βία. Κάτι που εδράζεται κατά την άποψή μου στα κυρίαρχα μοντέλα και στα συνεχή παραδείγματα της "δημοκρατίας", με τους μηχανισμούς χειραγώγησης, εκμετάλλευσης ωμής και λήστευσης των λαών, δημιουργώντας κατά συνέπεια και τα ανάλογα πρότυπα συμπεριφοράς.
Κατά τα άλλα ο Κουφοντίνας αποτελεί έναν από τους φόβους και τρόμους της προστάτιδας δημοκρατίας μας; Μέσα σε έναν τοπικό και παγκόσμιο χώρο φόβου και τρόμου.
Rohalas
(μας το στειλε ο φίλος μας "rohalas")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου