ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

"Καλώς όρισες στην τρέλα!" - Η άνθηση των ψευδαισθήσεων

" Yπάρχει ένας λαβύρινθος στην έρημο. φτιαγμένος από άμμο και πέτρα. Ένας αχανής λαβύρινθος με μονοπάτια και διαδρόμους. 160 χλμ. σε μάκρος, 1600 χλμ. σε πλάτος. Γεμάτος με στροφές και αδιέξοδα. Φαντάσου το ως παζλ. Περπατάς... και στο τέλος του λαβύρινθου ένας θησαυρός που περιμένει να ανακαλυφθεί. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις το δρόμο.
 Μπορείς να δεις το λαβύρινθο; Τα τείχη και τα πατώματά του; Τις στροφές και τις παγίδες του;
Ωραία. επειδή ο λαβύρινθος που δημιούργησες στο μυαλό σου είναι από μόνος του ένας λαβύρινθος.
Δεν υπάρχει έρημος, ούτε πέτρα ή άμμος. Υπάρχει μόνο η ιδέα του. Αλλά πρόκειται για μια ιδέα που θα κυριέψει τη σκέψη και τα όνειρά σου. Βρίσκεσαι πλέον μέσα στο λαβύρινθο! Δεν μπορείς να ξεφύγεις.

 Καλώς όρισες στην τρέλα!



Και τώρα πρέπει να μιλήσουμε για τον Ζουάνγκ Ζου. Κοιμήθηκε μια μέρα κι ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα.
Φτερούγιζε για ώρες στον ζεστό χειμωνιάτικο ήλιο, μέχρι που δεν θυμόταν πια ότι κάποτε ήταν ο Ζουάνγκ Ζου. Ξαφνικά, όμως, ξύπνησε και ήταν πάλι ο Ζουάνγκ Ζου. Αλλά δεν το ήξερε τότε. Ήταν ο Ζουάνγκ Ζου που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή πεταλούδα που ονειρευόταν πως ήταν ο Ζουάνγκ Ζου;
Μια ψευδαίσθηση ξεκινάει όπως κάθε άλλη ιδέα, σαν ένα αβγό. Πανομοιότυπο στο εξωτερικό, τέλεια διαμορφωμένο. Δεν μπορείς να καταλάβεις αν πηγαίνει κάτι λάθος, κρίνοντας από το κέλυφός του. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που είναι μέσα.
-πχ:- Ο Άλμπερτ είχε μια ιδέα. Μια μέρα, ενώ περπατούσε, σκόνταψε. Για μια στιγμή του φάνηκε ότι το δεξιό του πόδι δεν ήταν δικό του. Κάπως έτσι ξεκινάει. Το πόδι ήταν ξεκάθαρο πως είναι του Άλμπερτ. Ήταν προσκολλημένο στο σώμα του κι όταν το τσίμπησε πόνεσε. Αλλά, παρ'όλα αυτά, η ιδέα που είχε φούντωνε μέσα του...Κάπως έτσι είναι η δύναμη της ιδέας. Καθώς περνούσαν οι μέρες, ο Άλμπερτ γινόταν όλο και πιο σίγουρος ότι το πόδι δεν ήταν δικό του. Αποφάσισε λοιπόν πως του ήταν αχρείαστο πλέον. Και μια μέρα πήγε σ'ένα κατάστημα σιδερικών. -Κι αγόρασε ένα πριόνι και κατόπιν πήγε σπίτι του κι έκοψε το ίδιο του το πόδι!- 
 Βλέπετε, μια ιδέα από μόνη της δεν είναι αρκετή. Έχουμε ιδέες συνεχώς. Τυχαίες σκέψεις και θεωρίες. Oι περισσότερες πεθαίνουν...πριν ωριμάσουν. Για να ευημερήσει μια ψευδαίσθηση, πρέπει άλλες, πιο ορθολογικές ιδέες, να απορριφθούν. Να καταστραφούν. Μόνο έτσι μια ψευδαίσθηση μπορεί να ανθίσει σε πλήρη ψύχωση! "

Από την τηλεοπτική σειρά "Legion", season 2, η οποία εντυπωσιάζει και για τις υπερρεαλιστικές πινελιές που εναλάσσονται με ψυχεδελικής αισθητικής πλάνα ή αποτελούν ενισχυτικό κομμάτι αυτών.


ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΕΣ ΜΑΣ! 
Ή στα "εμφυτεύματα" μέσα στο "hardware" του εγκεφάλου,  ευάλωτου σε διεισδύσεις "κακόβουλων λογισμικών".


Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου