ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

" Το οικονομικό θαύμα των γειτόνων μας… Ρουμανία: 1% φορολογία για τζίρο μέχρι 1 εκατ. € και χιλιάδες θέσεις εργασίας…"

 { Το παρακάτω άρθρο το βρήκε και μας το'στειλε αναγνώστης. Διατηρούμε βέβαια τις επιφυλάξεις μας για το αν η θετική αυτή εικόνα διαχέεται ισομερώς προς το ευρύτερο φάσμα του ρουμανικού ιδιωτικού τομέα και δεν περιορίζεται σε κάποια εξειδικευμένα πεδία. Σίγουρα όμως η χαμηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων (που καλό είναι να συμβαδίζει και με ανάλογες πρακτικές όσον αφορά τους πολίτες της χώρας) και η ενθάρρυνση (κι όχι το ακριβώς αντίθετο) της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αποτελούν λόγους εισροής ρευστού στην οικονομία. Το οποίο θα πρέπει να συνοδεύεται, εφόσον οι συνθήκες το ευνοούν, με αξιοπρεπείς μισθούς στους εργαζόμενους και άνοιγμα θέσεων εργασίας.}

Είναι αμφίβολο αν η νέα καταιγίδα φόρων φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και όλα δείχνουν πως δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία. Συνεχίζουμε να πριονίζουμε το κλαδί στο οποίο καθόμαστε (μεσαία τάξη και όλοι όσοι παράγουν πλούτο), κυνηγώντας απηνώς όσους θέλουν να δημιουργήσουν....
Την ίδια ώρα η Ρουμανία μπήκε στο 2018 αντιμετωπίζοντας τον μικρό και μεσαίο επαγγελματία εντελώς διαφορετικά:...– Η φορολογία μικροεταιριών θα είναι 3% επί του τζίρου, αν η εταιρία δεν έχει υπάλληλο και 1% επί του τζίρου αν έχει έναν υπάλληλο (που μπορεί να είναι και ο ίδιος της ο μέτοχος)

– Το πλαφόν για αυτή τη φορολόγηση ανέβηκε από τις 500.000 € στο… 1.000.000 € – Για τζίρο άνω του 1.000.000 €, παραμένει η φορολογία 16% επί των κερδών
– Ο ιδιωτικός υπάλληλος θα πληρώνει 10% φόρο αντί για 16%, για οποιοδήποτε ποσό που θα εισπράξει
– Τα εστιατόρια θα πληρώνουν φόρο «τεκμαρτό», χαμηλότερο από το 1% επί του τζίρου
– Η φορολογία των προγραμματιστών θα παραμείνει στο 0%, μιας και αποδείχτηκε πως αποδίδει στη χώρα δεκάδες πλεονεκτήματα και έσοδα.
– Ο μέτοχος εταιρίας ΕΠΕ συνεχίζει να μην έχει υποχρέωση ασφάλισης. Χαμηλή φορολογία = αλματώδης ανάπτυξη Την ώρα που επί χρόνια η Ελλάδα ανεβάζει τους φόρους και τις επιβαρύνσεις για όσους δημιουργούν πλούτο, η Ρουμανία ακολούθησε διαφορετικό δρόμο. Την πενταετία Ιανουάριος 2013 – Δεκέμβριος 2017 πέτυχε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη. Οι συνολικές επενδύσεις στη χώρα ξεπέρασαν τα 80 δις Ευρώ. Χαμηλή φορολογία = δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, με μισθούς από 1.500 ευρώ / μήνα (πρώτος μισθός) και άνω. Την ώρα που στην Ελλάδα περιμένουμε να βρούμε δουλειές για τους νέους μας, υπερφορολογώντας όποιον θα μπορούσε να τους δώσει εργασία, στη Ρουμανία κάνουν το αντίθετο.
Αποτέλεσμα:
 – «Αγγελίες για 11.400 νέες θέσεις προγραμματιστών καταγράφηκαν ως τώρα τον Ιανουάριο του 2018, περίπου 50% πάνω από τον αντίστοιχο μήνα του 2017»
– Εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα γραφείων συνεχίζουν να κτίζονται για να στεγάσουν τις εταιρίες πληροφορικής
– Οι προγραμματιστές αποτελούν μία από τις πληθυσμιακές ομάδες που αγοράζουν κατά προτεραιότητα διαμερίσματα κλπ, συνήθως μετρητοίς.
Είναι στη Ρουμανία όλα τέλεια; Σίγουρα όχι. Όμως τα πράγματα βελτιώνονται ορατά χρόνο με τον χρόνο. Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι στη Ρουμανία που δεν περνούν καλά, όπως υπάρχουν παντού στον κόσμο. Στο Βουκουρέστι, όμως, και τις άλλες μεγάλες ρουμανικές πόλεις, ο αριθμός τους είναι πολύ μικρός, μειώνεται σε όλη τη χώρα με γοργούς ρυθμούς.


Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου