ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

" Μεγάλη Μπίζνα η προσφυγιά "

Συνδέστε το παρακάτω εξαιρετικό άρθρο και με αυτά:
ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ "ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ": " Ο ψεύτικος πόλεμος του Ομπάμα ενάντια στο ισλαμικό κράτος (ISIS), το οποίο προστατεύεται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της "
 Βίντεο για τον γενναίο αγώνα των Κούρδων στο Kobane ενάντια στα λυσσασμένα σκυλιά του ΙΚΙΛ ή ISIS, όργανα των γεωπολιτικών σχεδίων της Δύσης 

Μεγάλη Μπίζνα η προσφυγιά 


" Φτάνει πια με τα ευαγγέλια του ανέξοδου ουμανισμού.
Ειρήνη στη Συρία τώρα.
Κοινό διεθνές μέτωπο κατά των τζιχαντινιστών.
Καταδίκη της Τουρκίας και στήριξη στους ηρωικούς Κούρδους.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Τι από αυτά έχει ποτέ στηρίξει Ελληνική κυβέρνηση;"
Δημιουργήσαμε τέρατα. Χειροκροτούσαμε την ώρα της σύλληψής τους.
Και τώρα η σκιά τους σκεπάζει τις ζωές μας και τις αλλάζει.
Στη μεγάλη φιέστα της αραβικής άνοιξης κανείς δεν τολμούσε να αντιδράσει. Το δάκτυλο στην σκανδάλη του όπλου που εκτόξευε εύκολες κατηγορίες αντιδημοκρατικότητας ήταν όπως πάντα νευρικό κι ευέξαπτο.
Ακόμη και όταν οι ψευδαισθήσεις περί αραβικής άνοιξης διαλύθηκαν μαζί με τις χώρες θύματα της με την άμεση ή έμμεση σύμπραξη των μεγάλων ευρωοατλαντικών δυνάμεων και των αράβων συμμάχων τους, λίγοι ήταν οι χώροι που πρόταξαν έστω και θεωρητικά τα στήθια τους απέναντι στην ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη και υπονόμευση στη Συρία, παρότι ο ελβετικός σουγιάς του ισλαμικού εξτρεμισμού είχε βγει από την τσέπη των μεγάλων δυνάμεων για να μακελέψει και να σκορπίσει τον τρόμο και το χάος στην Μέση Ανατολή με τις ευλογίες των ισχυρών χρηματοδοτών του.
Δεν αντιδράσαμε στις αιτίες και τώρα ψάχνουμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα.
Χρόνια πριν είχα προειδοποιήσει για την άνοδο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού, του τζιχαντισμού. Είχα επίσης δηλώσει σαφώς πως η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής θα είχε μεγάλες συνέπειες για την Ευρώπη και όχι για την Αμερική.
Σήμερα η Ευρώπη αλλάζει: προς το χειρότερο.
Ακόμη και κεντροευρωπαϊκές χώρες, δορυφόροι της γερμανικής ηγεμονίες απομακρύνονται από αυτή υπό την πίεση των κατακλυσμιαίων προσφυγικών και καταφεύγουν σε εθνικιστική εσωστρέφεια.
Τα επιχειρήματά τους πως δεν φτιάξαν αυτοί το πρόβλημα και πως οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε Γερμανία ευσταθούν.
Υπάρχουν λύσεις: Μια συνθηκολόγηση στη Συρία.
Ακόμη και ο μιλιταριστής Κάμερον που πριν από δύο χρόνια πίεζε για εισβολή στη Συρία, υπό την πίεση των προσφυγικών συμβάντων στο Καλέ και τις τριβές με τη Γαλλία, επιχειρηματολογεί για ειρήνευση στη Συρία.
Και δυστυχώς είναι από τους λίγους πολιτικούς άνδρες που τολμά κάτι που για τις ΗΠΑ αποτελεί ταμπού.
Ούτε καν η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση στην εφτάμηνη διέλευση της από την πολιτική εξουσία δεν τόλμησε να ψελλίσει για τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία αλλά αρκούνταν σε ουμανιστικά ευχολόγια παρά ότι, ούτως ή άλλως προβληματικά στην τροφοδοσία τους ελληνικά νησιά, δέχονται καθημερινά ροές που συνολικά ξεπερνάν τους πληθυσμούς υποδοχής.
Ξεκινήσαν οι σύμμαχοι προ μηνών λέει οι σύμμαχοι τον πολέμο κατά της ΙΣΙΣ, του ισλαμικού κράτους.
Είχα προλέξει πως η «εκστρατεία» κατά της ΙΣΙΣ με τον τρόπο που επιλέχτηκε να διεξαχθεί δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα και πως ήταν απλά ένα πυροτέχνημα για να καθησυχαστούν οι δυτικοί πληθυσμοί.
Οι μόνοι που στην ουσία αναχαιτίζουν την ΙΣΙΣ ήταν στο παρελθόν ο Άσαντ και το σηιτικά στοιχεία της Μέσης Ανατολής και σήμερα σχεδόν αποκλειστικά οι ηρωικοί Κούρδοι.
Αντί να στηριχθούν οι κυματοθραύστες του Τζιχαντισμού, οι σπόνσορες της τζιχάντ Σαουδάραβες και οι άραβες σύμμαχοι τους βομβαρδίζουν την … Υεμένη.
Και ο Σουλτάνος Ερντογάν για μικροπολιτικούς λόγους που εξυπηρετούν τη μεγαλομανία του, στο όνομα του πολέμου κατά της ΙΣΙΣ, βομβαρδίζει τους Κούρδους.
Θα πρέπει να επιμείνουμε στο ρόλο της Τουρκίας.
Η Τουρκία και οι Τζιχαντιστές υπήρξαν και μάλλον συνεχίζουν να είναι συνέταιροι. Γιατί να μην είναι άλλωστε;
Ο πόλεμος είναι μπίζνα. Η προσφυγιά είναι μπίζνα: Όπλα, κορμιά και πετρέλαια της Τζιχάντ περνούν κερδοφόρα μέσα από την Τουρκία και το αντίστροφο…
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα του τουρκικού ρόλου ήταν ο εντοπισμός από το ελληνικό λιμενικό μόλις προχθές πλοίου βαρυφορτωμένου με όπλα που απέπλευσε από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την διαλυμένη πλέον Λιβύη των φυλάρχων και των τζιχαντιστών.
Τα παχυλά κονδύλια της ΕΕ για το προσφυγικό που παίρνει η Τουρκία, εμπλουτίζονται με τη σωματοεμπορία καθώς οι περισσότεροι διακινητές έχουν την έδρα τους στην Τουρκία και από τα παράλια της ξαποστέλνουν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Οι ταρίφες γνωστές πλέον: Από 700 εώς 1700 ευρώ το προσφυγικό κεφάλι. Κι οι μέθοδοι γνωστές:
οι πρόσφυγες στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα του χαμηλότερου δυνατού κόστους, πλοιάρια «μιας χρήσης» που βουλιάζονται αύτανδρα όταν εμφανίζεται το λιμενικό για να μπορούν οι διακινητές να διαφύγουν πίσω από το προπέτασμα των πνιγμένων.
Οι Ιταλοί είχαν μέχρι και τον προηγούμενο μήνα συλλάβει 800 λαθρέμπορους. Όχι τα μεγάλα κεφάλαια.
Γιατί δεν είναι μόνο οι διακινητές που εδρεύουν στην Τουρκία.
Συνεργοί τους εντός Ελλάδος, Ιταλίας και ευρύτερα Ευρώπης αναλαμβάνουν την ηπειρωτική διακίνησή των προσφύγων και μεταναστών.
Θα σταθούμε μια στιγμή στην έκφανση αυτού του φαινομένου στην Ελλάδα. Η Ελλάδα του ελλειμματικού κράτους και του οργανωμένου παρακράτους είχε ευρύτατα δίκτυα εκμετάλλευσης των πολυποίκιλων μεταναστευτικών κυμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Τα δίκτυα αυτά σχηματίστηκαν από χαμηλόβαθμους και υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους σε σύμπραξη με μικρούς και μεγαλύτερους επιχειρηματίες που συνεργάστηκαν με ξένους σωματέμπορες.
Αν η Ιταλία δεν μπορεί ή δεν θέλει να πιάσει τα μεγάλα κεφάλια, η Ελλάδα ούτε που θα τολμούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.
Όσο για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και ΜΚΟ, αυτές σε κάθε μεγάλη ανθρωπιστική κρίση επιδεικνύουν ότι η μεγάλη τους προτεραιότητα είναι η εξασφάλιση κονδυλίων. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Όπως ίσως καταλάβατε, η προσφυγιά είναι μπίζνα.
Αντί πρεσβείες σε «ουδέτερες» χώρες γύρω από τις ζώνες της προσφυγιάς συντονισμένα να υπερστελεχωθούν και να προσφέρουν στους πρόσφυγες ασφαλή πρόσβαση έστω και με αντίτιμο για τους έχοντες στις χώρες που επιθυμούν να βρεθούν, αφήνουμε τα θύματα των δικών μας πολιτικών στα χέρια των σωματέμπορων και μετά κάνουμε επίδειξη τσάμπα ανθρωπισμού.
Αντί να πιέσουμε για να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστές επιβουλές και να σταματήσουν παιδιά να διαμελίζονται, να ακρωτηριάζονται, να βιάζονται με μια ειρήνευση σε επίπεδο χωρών και μια αναπόφευκτη πλέον διάφανη εκστρατεία κατά των τζιχαντιστών, γεμίσαμε μια άλλη Μεσόγειο με δάκρυα για το μωρό που ξέβρασαν οι ακτές μας. 
 Τραγωδίες που δεν βλέπονται εύκολα ξεχνιούνται.
Φτάνει πια με τα ευαγγέλια του ανέξοδου ουμανισμού.
Ειρήνη στη Συρία τώρα.
Κοινό διεθνές μέτωπο κατά των τζιχαντινιστών.
Καταδίκη της Τουρκίας και στήριξη στους ηρωικούς Κούρδους.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Τι από αυτά έχει ποτέ στηρίξει Ελληνική κυβέρνηση;


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/9/2015


Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου