ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Το "Colpo Grosso" του ελληνικού χρέους

 {από εμάς: ...οι μεγαλο-τοκογλύφοι (αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι ήδη κερδισμένοι) έχουν μετακυλήσει το ελληνικό χρέος σε ευρωπαϊκά κράτη (κάτι σαν εγγυητές) και μια "συντεταγμένη έξοδος" από το ευρώ θα σήμαινε επιμερισμό του χρέους στους "εταίρους" και επιβάρυνση των ήδη προβληματικών κρατικών προϋπολογιμών τους}


[...]
Έχει πληρώσει με δημόσια χρήματα τα ιδιωτικά χρέη των τραπεζών.
Έχει πληρώσει τουλάχιστον μία φορά τα ιδιωτικά χρέη των Ελλήνων, ρίχνοντας στην πραγματικότητα χρήματα σε ένα άπατο «πηγάδι», εφόσον τώρα ξαναγυρίσαμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Οι τράπεζες συνεχίζουν να «διψάνε» για χρήμα. Γιατί ανάγκασαν την Ελλάδα να το κάνει; Για να την βάλουν σε Μνημόνιο. Για να την μετατρέψουν σε έναν «πυροκροτητή» τον οποίο θα τον έλεγχαν απόλυτα.
Το Μνημόνιο, δηλαδή, ήταν για κάποιους το επιτυχές «ζητούμενο» και όχι ένα ατυχές αποτέλεσμα.
Άρα, το ζητούμενο είναι να δούμε πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο, το οποίο δημιουργεί την επικίνδυνη για ολόκληρη την Ευρώπη ελληνική «γόμωση». Στο Μνημόνιο μπήκαμε, όταν περάσαμε τον «πήχη» εκείνον, τον οποίο μόνοι τους όρισαν αυτοί που μας έσπρωχναν σ’ αυτό. Όρισαν, για παράδειγμα, τον «πήχη» στο αυθαίρετο 110% του ΑΕΠ και εκεί μας έφτασαν με τον τρόπο που τους βόλευε. Πόσα χρήματα έλλειπαν, για να φτάσουμε περίπου εκεί; .30 δις ευρώ; .Κανένα πρόβλημα.
Χρησιμοποίησαν το πάντα υπάρχον «χάσμα» τού τραπεζικού κενού και έβαλαν όσα τους έλειπαν.
Έβαλαν τον προδότη Καραμανλή να προσθέσει αυθαίρετα στο χρέος 23 δις, «βοηθώντας» την οικονομία και χρηματοδοτώντας τους εγκληματίες τραπεζίτες. Έβαλαν και τον Σιωνιστή Γιωργάκη να βάλει άλλα 15 δις ευρώ και το ξεπέρασαν πολύ εύκολα.
Μετά ήρθαν τα Μνημόνια και βέβαια η Τρόικα.
Μόνον η κυβέρνηση Παπανδρέου έδωσε στις ιδιωτικές τράπεζες 140 δις.
Άλλα 70 δις έδωσαν οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν.
Έτσι, συνολικά έχουμε: 23 + 140 + 70 δις = 233 δις. διαπιστωμένα μέχρι τώρα.
Όλα αυτά χρεώθηκαν στο Ελληνικό Δημόσιο και πήγαν στις ιδιωτικές ελληνικές τράπεζες.
Είναι χρήματα, τα οποία χρεώθηκαν σε όλους τους πολίτες, για λεφτά που δεν πήραν !!!
Χρήματα, που νομίζουν οι Ευρωπαίοι ότι τα πήραν οι Έλληνες και «έζησαν» πλούσια και άρα παραπάνω από τις δυνατότητές τους, όπως λέει ο Σόιμπλε.
[...]
Η Ελλάδα πάντα είχε «ανάγκη» ό,τι κατά «σύμπτωση» παρήγαγε η Γερμανία. Αξέχαστες θα μείνουν οι «ενθουσιώδεις» δηλώσεις τού Σόιμπλε ότι η Ελλάδα θα «εξάγει» ενέργεια στη Γερμανία. Δηλώσεις, οι οποίες, τώρα που κατέρρευσε το «παραμύθι» με τα «σκουπίδια» τής «καθαρής» ενέργειας, φαίνονται ακόμα πιο υποκριτικές.
Πόσο κόστισε και ποιος πλήρωσε τα «μπακίρια» που εισάγαμε από τη Γερμανία, για να παράγουμε «καθαρή» ενέργεια; Ξέρει κανένας; .Ξέρουν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες μοίρασαν τις προμήθειες μεταξύ των διεφθαρμένων. Τα ίδια γίνονταν παντού. Η Ελλάδα τού διεφθαρμένου και ναζιστικού πλέον ΟΤΕ αναγκάστηκε να χρηματοδοτήσει έναν τρομερό τεχνολογικό εκσυγχρονισμό, τη στιγμή που η Γερμανία τής τεχνολογίας δεν επένδυε ούτε ένα ευρώ στον δικό της εκσυγχρονισμό.
Δισεκατομμύρια έχουν πάρει τον «δρόμο» για το Βερολίνο εις βάρος τού ελληνικού κράτους και της κοινωνίας. Δισεκατομμύρια σε «σαβούρα», εφόσον οι προμήθειες της διαφθοράς έπρεπε με κάποιον τρόπο να «αποσβεστούν» και αυτό γινόταν πάντα εις βάρος τού προϊόντος που «φόρτωναν» στον ελληνικό λαό. Πουλούσαν στους Έλληνες άρματα χωρίς βλήματα, «βουβούς» ασυρμάτους ή «στραβά» υποβρύχια, γιατί από κάπου έπρεπε να βγουν τα «σπασμένα» της διαφθοράς.
Μιλάμε για καταστάσεις πρωτοφανείς, οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο. Η Ελλάδα, ακόμα και όταν το χρέος της έδειχνε έτοιμο να την «πνίξει», δεν σταματούσε τις σπατάλες .Σπατάλες με «άνωθεν» υπόδειξη . Σπατάλες, οι οποίες πάντα απέδιδαν μυθικά κέρδη στους Γερμανούς. Η υπερχρεωμένη Ελλάδα, η οποία δεν διέθετε αυτοκινητοβιομηχανία, επιδοτούσε «αποσύρσεις» αυτοκινήτων, γνωρίζοντας ότι θα δημιουργηθούν ακόμα μεγαλύτερα χρέη από την ανανέωση του στόλου των αυτοκινήτων με τραπεζικές χρηματοδοτήσεις.
Η υπερχρεωμένη Ελλάδα, η οποία δεν διέθετε βιομηχανία κλιματιστικών, επιδοτούσε αγορές τέτοιων. Η υπερχρεωμένη Ελλάδα, η οποία δεν διέθετε βιομηχανία μονωτικών υλικών, επιδοτούσε «πράσινες» γερμανικές μονώσεις σπιτιών με γερμανικά κουφώματα. Η Ελλάδα «αυτοκτονούσε», αλλά με στυλ και με «αγάπη» για το περιβάλλον. Όλα αυτά είναι προφανές πως ήταν εντολές τής γερμανικής πρεσβείας, η οποία ακολουθούσε κατά «γράμμα» τον αμερικανικό σχεδιασμό.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι Γερμανοί των «Χριστοφοράκων» έκαναν τις «γενναιόδωρες» παραγγελίες, ελέγχοντας την ελληνική «ατζέντα» των «αναγκών» τής χώρας, οι συνένοχοί τους τοκογλύφοι έλεγχαν το ελληνικό «βιβλιάριο» καταθέσεων. Την ώρα που οι κολλητοί τού Χριστοφοράκου υπουργοί ανακοίνωναν τις «αγορές του αιώνα» για την «ισχυρή» Ελλάδα τού Σημίτη, στα υπόγεια της Τράπεζας της Ελλάδας και του Ρότσιλντ έκαναν τα Swaps, για να μπορεί το κράτος να εκδίδει ομόλογα πέρα από τις δυνατότητές του. Έδιναν χρήματα οι τοκογλύφοι στις ιδιωτικές τράπεζες να αγοράζουν αυτά τα ομόλογα και με αυτόν τον τρόπο η ελεύθερη «αγορά» επιβεβαίωνε τον μύθο τής «ισχυρής» Ελλάδα. Πάντα έβρισκαν χρήματα για τις «επενδύσεις», όσο ακριβές κι αν ήταν αυτές.
Ξεκίνησαν από το ολυμπιακό «πάρτι» τής Γιάννας και του πατέρα τού Βαρουφάκη και κατέληξαν στα στραβά υποβρύχια ή τα σούπερ Πούμα, τα οποία «τάισαν» τους γνωστούς χοντρούς τής πολιτικής μας .Γιάννης κερνούσε και Γιάννης έπινε, εφόσον αυτοί, οι οποίοι έλεγχαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, ήταν εκείνοι που την «επιβράβευαν» όταν τα ξεπερνούσε. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η Ελλάδα ξεπέρασε τα πιστωτικά της όρια. Κανένα πρόβλημα. Γιατί; Γιατί αυτοί, οι οποίοι είχαν στα χέρια τους το ελληνικό «βιβλιάριο», ήξεραν «κόλπα».
Αυτό κατάφερναν με τα περίφημα «swaps» Όλα κόλπα, τα οποία βόλευαν τους Γερμανούς – οι οποίοι στη συνέχεια παρίσταναν τους εξαπατημένους – για να επεκταθεί ψευδώς η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας .Κόλπα, για να κρύβονται τα πραγματικά χρέη και να μην χτυπάνε οι «συναγερμοί» Κόλπα, για να μπει η Ελλάδα στο ευρώ, χωρίς να πληρεί τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Γιατί τους βόλευε αυτό; Γιατί κατασκεύαζαν «πυροκροτητή» χρέους. Γιατί ήθελαν την Ελλάδα χωρίς τις προδιαγραφές της ενοποίησης και άρα πάντα έτοιμη να της τραβήξουν το «χαλί» κάτω από τα «πόδια» Γιατί ήθελαν την Ελλάδα «εύφλεκτη» και πάντα στη διάθεσή τους να την «ενεργοποιήσουν».
Αυτό ήταν το κόλπο
 Μόνοι τους έκαναν τις απάτες, οι οποίες στην επόμενη φάση θα τους επέτρεπαν να αποκαλούν τους Έλληνες απατεώνες. Μόνοι τους «μαγείρευαν» τα στατιστικά στοιχεία, τα οποία θα τους επέτρεπαν να αποκαλούν τους Έλληνες απατεώνες. Μόνοι τους έκαναν αυτό, το οποίο ο Πάγκαλος ήθελε να το χρεώσει στον ελληνικό λαό με το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» Δεν τα φάγαμε «Μαζί» Οι Ναζί τής Γερμανίας και οι πράκτορές τους, όπως ο Σημίτης, τα «έφαγαν». Έχει σημασία το ένα διαφορετικό γράμμα. Αυτοί έβαλαν με «πειραγμένα» στοιχεία την Ελλάδα στην Ευρωζώνη για να την λεηλατήσουν και όχι για να τη βοηθήσουν.
Αυτοί καλλιέργησαν τον μύθο τής «ισχυρής» Ελλάδας, για να βάλουν τον κόσμο να «ξοδεύει» τις οικονομίες του και να «φουσκώνει» τις «φούσκες». Η κυβέρνηση του Σημίτη – και άρα και του Πάγκαλου και του Γιωργάκη – ήταν εκείνη που ξεκίνησε τις απάτες αυτές, οι οποίες «ανάγκασαν» μετά τον Γιωργάκη, ως Πρωθυπουργό, να δηλώσει στο παγκόσμιο ακροατήριο ότι ηγείται ενός διεφθαρμένου λαού.
Όμως, όπως συμβαίνει με όλα τα «πάρτι» κάποτε τελειώνουν. Το «πάρτι» τής ελληνικής διαφθοράς – γερμανικής εμπνεύσεως και σιωνιστικής χρηματοδότησης – πλησίαζε προς το όριό του. Η ελληνική «φούσκα» πλησίαζε στα απώτατα όρια και ήταν έτοιμη πλέον να «σκάσει» Για να μην «σκάσει» λοιπόν στα «μούτρα» αυτών που την δημιούργησαν, έκαναν το κόλπο με τον Καραμανλή: Την «ξεφούσκωσαν» εις βάρος τού ελληνικού λαού. Τη «φούσκα» τού ιδιωτικού χρέους την «ξεφούσκωσαν» μεταφέροντας τα μεγέθη της στο δημόσιο χρέος, το οποίο πλέον «φούσκωνε» επικίνδυνα. Μετά τα συγκοινωνούντα δοχεία τής φυσικής είδαμε και τις συγκοινωνούσες «φούσκες» τής ελληνικής οικονομίας.
Πώς έγινε η μεθόδευση. Η οποία οδήγησε στο καταστροφικό Μνημόνιο;
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι η Ελλάδα «παγιδεύτηκε». Η Ελλάδα δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτό, το οποίο κατά καιρούς έχουν περιγράψει οι συκοφάντες τοκογλύφοι και τα «παπαγαλάκια» τους. Οι Έλληνες ποτέ δεν έζησαν με τα χρήματα των άλλων, όπως αρέσκονται να λένε κυρίως οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί, γι’ αυτούς που γνωρίζουν οικονομική ιστορία, έχουν ζήσει πολλές φορές με χρήματα των άλλων, ενώ οι Έλληνες ποτέ. Οι Γερμανοί έχουν «φεσώσει» πολλές φορές τους δανειστές τους, όταν δεν μπορούσαν βεβαίως να τους σκοτώσουν. Αυτά, προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Σ’ ό,τι αφορά τη σημερινή κατάσταση, αυτό το οποίο συμβαίνει είναι το εξής: Ολόκληρη η Ευρώπη – και όχι μόνον η Ελλάδα – μπήκε από τους τοκογλύφους σε έναν σχεδιασμό, ο οποίος «παράγει» χρέος.
Αυτό βόλευε τους τοκογλύφους και αυτό τους πρόσφεραν με το αζημίωτο οι διεφθαρμένοι ηγέτες. Οι ηγέτες, οι οποίοι «οδηγούσαν» τους λαούς στην υπερκατανάλωση και τα κράτη στη σπατάλη, γιατί έπαιρναν «προμήθειες». Η έννοια της αποταμίευσης πετάχτηκε στο πυρ το εξώτερον και οι λαοί δεν ήταν δύσκολο να «κακομάθουν», όπως κακομαθαίνει ένα παιδί, το οποίο το ωθεί ένας ανεύθυνος γονιός στο να τρώει το «εύκολο» junk food.
Η νέα οικονομία, δηλαδή, της Νέας Τάξης ήταν ένα δελεαστικό junk food για τις κοινωνίες. Όπως το junk food τού κέτσαπ και της μαγιονέζας καταστρέφει μέσα σε λίγο καιρό την υγεία τού ανθρώπου, έτσι και η «junk economy» των δανείων και των πιστωτικών καρτών καταστρέφει τις κοινωνίες και αυτό το γνώριζαν οι τοκογλύφοι, εφόσον επένδυαν στην κοινωνική «αρρώστια». Αυτό, το οποίο στο επίπεδο του γονέα ονομάζεται «ανευθυνότητα», στο επίπεδο των ηγετών ονομάζεται «έγκλημα».

Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν να φτάσουν οι κοινωνίες – και να ξεπεράσουν – τα όρια τής υγιούς οικονομίας. Έφτασαν στο σημείο να συνδέουν την ανάπτυξη με την έννοια της σπατάλης και αυτό ήταν θέμα χρόνου να φέρει όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς μπροστά στο πρόβλημα της «χοληστερίνης» τού χρέους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς ήταν και οι Έλληνες. Οι Έλληνες δεν έκαναν τίποτε ξεχωριστό, που δεν έκαναν και όλοι οι υπόλοιποι λαοί. Ίσα-ίσα που ο ιδιωτικός τους δανεισμός ήταν – και εξακολουθεί να είναι – από τους χαμηλότερους στην ευρωζώνη. Μιλάνε όλοι για το τεράστιο χρέος τής Ελλάδας. Κανένας όμως δεν λέει την πραγματική αλήθεια που το αφορά και βέβαια την αλήθεια που αφορά και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, η οποία αναγκάστηκε δια της βίας να «φορτώσει» στο δημόσιο χρέος το σύνολο σχεδόν του ιδιωτικού της χρέους. Η Ελλάδα είχε ένα από τα μικρότερα ιδιωτικά χρέη, γιατί απλούστατα οι Έλληνες δεν είχαν τη συνήθεια του δανεισμού και άρα τη συνήθεια να ζουν με τα χρήματα των άλλων. Άλλοι λαοί – και μάλιστα οι περισσότεροι απ’ αυτούς, που κουνάνε στην Ελλάδα το «δάκτυλο» – έχουν τεράστιο ιδιωτικό χρέος. Κράτη, όπως η Γερμανία ή η Ολλανδία κλπ. Κράτη, που, για να συντηρήσουν την δήθεν «καλή» εικόνα τους, διαρκώς παρανομούν με την άδεια των τοκογλύφων. Κράτη, που, για να διατηρήσουν τον «σχεδιασμό» των τοκογλύφων, αφήνονται να εξωραΐζουν τα νούμερά τους, περνώντας στη δήθεν σφαίρα τού «ιδιωτικού» και μεγάλο μέρος τού δημοσίου χρέους.
Χρέη νοσοκομείων, τα οποία στην περίπτωση της Ελλάδας πέρασαν στον κρατικό προϋπολογισμό, στη Γερμανία για παράδειγμα «βαπτίστηκαν» χρέη ανωνύμων εταιρειών και «μετακινήθηκαν» στο ιδιωτικό χρέος. Το ίδιο έγινε και με τα χρέη τής τοπικής αυτοδιοίκησης κλπ.. Γι’ αυτόν τον λόγο παρατηρείται το φαινόμενο στη Γερμανία, η οποία «ακμάζει» οικονομικά, να είναι χρεοκοπημένη απολύτως η τοπική αυτοδιοίκηση.
Αν τολμά η Γερμανία ή η Ολλανδία ας κάνει μια «προσομοίωση» των χρεών της στο ελληνικό μοντέλο. Η Ελλάδα με αυτό το μικτό χρέος μπήκε σε Μνημόνιο, επειδή δήθεν ξεπέρασε το 110% του ΑΕΠ της . Το τρομακτικό 110% του ελληνικού ΑΕΠ, το οποίο, όπως μας διαβεβαίωσε ο Ομπάμα, είναι πολύ «σημαντικό» για τη Γη ολόκληρη και πιθανόν και για μερικούς άλλους Πλανήτες. Η Ολλανδία, για παράδειγμα, του τενεκέ Ντάισελμπλουμ είναι δημοσιονομικά «νομοταγής», γιατί εμφανίζει σαν δημόσιο χρέος το 87 % του ΑΕΠ .Σχεδόν «παρθένος» – από «μπροστά» – θα έλεγε η Τρόικα .Τι γίνεται όμως από «πίσω»; Όλοι οι άλλοι δείκτες της είναι τραγικοί. Τα ιδιωτικά της χρέη είναι μόνα τους το 115% του ΑΕΠ της. Τα χρέη των επιχειρήσεών της, εκτός των τραπεζών, είναι μόνα τους το 127% του ΑΕΠ της. Τα χρέη των τραπεζών της είναι μόνα τους το 362% του ΑΕΠ της. Συνολικά, δηλαδή, αυτό το οποίο λέμε «ΟΛΛΑΝΔΙΑ» στον κόσμο, χρωστάει το 678% του ΑΕΠ της.

Αυτό το λένε τα στοιχεία τού έγκριτου Mc Kinsey Global Institute, που τα έχει πάρει από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτή η Ολλανδία μάς στέλνει τον Ντάισελμπλουμ να μας «μαλώνει» και να μας «κουνάει» το δάκτυλο. Ας κάνει δηλαδή η Γερμανία αυτά, τα οποία έβαλε μέσω του υπόδικου Γεωργίου και της ΕΛΣΤΑΤ την Ελλάδα να κάνει, για να δούμε σε τι κατάσταση θα βρεθεί η οικονομία της. Ας «ανακατέψει» ιδιωτικά και κρατικά χρέη μαζί, για να δούμε τι θα βγάλει. Να περάσει, μέσω κρατικών χρηματοδοτήσεων, μερικές από τις «τρύπες» των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών στο κρατικό χρέος. Να περάσει τα χρέη τού συστήματος υγείας, των ασφαλιστικών ταμείων ή της τοπικής αυτοδιοίκησης στο δημόσιο χρέος.
Ας μην κάνει η Γερμανία το γνωστό «λίφτινγκ» και ας δείξει το πραγματικό «πρόσωπο» της οικονομίας της στον κόσμο.
Σε μια τέτοια περίπτωση θα τιναχθεί στον αέρα ο προϋπολογισμός της, εφόσον θα αγγίξει αστρονομικά ποσά.
Το ίδιο ισχύει και για την Ολλανδία του Ντάισελμπλουμ, που εσχάτως μάθαμε πως είναι ένας κοινός αγράμματος με μεταπτυχιακό στο μοίρασμα σανού σε δύο γαϊδούρια .με μια ολλανδική «οπτική». Ας το κάνει αυτό η Ολλανδία με τα ιδιωτικά χρέη των πολιτών να είναι πολλαπλάσια των ελληνικών νοικοκυριών. Τη «φούσκα» των ολλανδικών ακινήτων πότε θα την περάσουν στο δημόσιο χρέος, όπως έγινε με την ελληνική περίπτωση, όπου το κύριο μέρος των ιδιωτικών δανείων των τραπεζών αφορούσαν στεγαστικά δάνεια και έχουν ήδη πληρωθεί από το κράτος στις τράπεζες;
Όμως αυτό, το οποίο δεν τολμά κανένας Ευρωπαίος να το κάνει – γιατί, εκτός των άλλων, είναι και λάθος – ανάγκασαν την Ελλάδα να το κάνει.


τα παραπάνω ήταν επιλεγμένα αποσπάσματα με οξυδερκή ανάλυση και παράθεση πολύ ενδιαφέροντων στοιχείων από τα άρθρα του Παναγιώτη Τραϊανού  Ο πιο διάσημος "πυροκροτητής" για την πιο μεγάλη παγκόσμια "έκρηξη" της ιστορίας. και  Πώς έγινε η μεθόδευση, η οποία οδήγησε στο καταστροφικό Μνημόνιο;

έχουν επίσης τη σημασία τους:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου