Μια ταινία που είχα δει πριν λίγα χρόνια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζα πως ήξερα σε γενικές γραμμές και κατανοούσα (βάσει όσων είχα διαβάσει ή πληροφορηθεί μέσω συμβατικών πηγών πληροφόρησης) την "κοσμοθεωρία" του "βαριού", θεοκρατικού Ισλάμ με τις ανάλογες κοινωνικές επιπτώσεις. Όπως τις κυρίαρχες κοινωνικές συνθήκες και καταστάσεις που επικρατούσαν στο "βασίλειο" των Ταλιμπάν.
("Να'ναι καλά" το ΙΚΙΛ ή ΙSIS, το ισλαμικό χαλιφάτο που όπου "κατσικώνεται", διά της πιο σκληρής βίας και ασύλληπτης φρίκης, επαναφέρει τα πράγματα στο "σωστό δρόμο" του "Θεού"-Κλειτοριδεκτομή ή όταν η ανθρώπινη βαρβαρότητα και βλακεία γίνονται καθεστώς!)
Η ταινία με τίτλο "Οσάμα", (2003)του Σεντίχ Μπαρμάκ, εντούτοις μου άφησε ένα μούδιασμα στο στομάχι και ένα φορτίο πικρίας απ'το οποίο ίσως και ποτέ δεν απαλλάχτηκα...
Και ενίοτε ανασύρω αυτές τις εμπειρίες που με "κέρασε" η κινηματογραφική μου γνωριμία με το κορίτσι που το έλεγαν "Οσάμα", όποτε η τρέχουσα επικαιρότητα μας βομβαρδίζει με αποκαρδιωτικές και φριχτές ειδήσεις από μεγάλες ή μικρές καθημερινές ιστορίες σκοταδισμού, φρίκης και τραγωδίας. Από έναν "άλλο κόσμο", βυθισμένο στη θρησκευτική φρενοβλάβεια, τη μισαλλοδοξία και τον εφιαλτικό μισογυνισμό που καθιστά το γεγονός να γεννηθείς κορίτσι σε μια τέτοια κοινωνία ως τη μεγαλύτερη ατυχία της ζωής σου, πριν ακόμη προλάβεις καλά καλά να αντικρίσεις το φως της. Ή το σκοτάδι της, ανάλογα με το πού σε ξεβράζει η "σκοτεινή άβυσσος που λέγεται μήτρα", κατά τον Καζαντζάκη...
Με λίγα λόγια η (αληθινή) ιστορία, που διαδραματίζεται στο Αφγανιστάν επί απόλυτης κυριαρχίας του καθεστώτος των Ταλιμπάν (όχι ότι άλλαξαν ριζικά τα πράγματα μετά τη στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών): Μια χήρα στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν, μη διατηρώντας το δικαίωμα να κυκλοφορεί μόνη της στους δρόμους και να δουλέψει, λόγω αυστηρών νόμων περί τούτου, αποφασίζει να μεταμφιέσει σε αγόρι τη 12χρονη κόρη της για να μπορέσει να εργαστεί και να βοηθήσει την πάμφτωχη οικογένεια στο δύσκολο αγώνα της επιβίωσης. O πατέρας και ο αδελφός του κοριτσιού είχαν σκοτωθεί και η συνοδεία τους αποτελούσε τη μόνη λύση για τις γυναίκες στο να βγουν έξω από το σπίτι. Όμως οι Ταλιμπάν υποχρεώνουν το "αγόρι" να φοιτήσει σε ισλαμικό σχολείο, κινδυνεύοντας έτσι να αποκαλυφθεί. Κι όταν αυτό συμβεί τελικά, η μικρή Οσάμα (από το μικρό όνομα του "λαϊκού ήρωα" Μπιν Λάντεν, μια συνήθεια πολλών οικογενειών να ονομάζουν έτσι τα παιδιά τους) θα γλιτώσει τη ζωή της αλλά θα υποχρεωθεί να παντρευτεί έναν ηλικιωμένο άντρα, αποτελώντας ένα ακόμη "γυναικείο τρόπαιο" στη συλλογή του.
Υπόψη ότι για τους Ισλαμιστές τα κοριτσάκια από 9 ετών θεωρούνται ήδη γυναίκες της παντρειάς, με ό,τι συνεπάγεται αυτό...
Η πρώτη ταινία (βραβείο Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ Καννών) που γυρίστηκε μετά την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν από τη διαχείριση της εξουσίας.
Απλή, ρεαλιστική, ανθρώπινη και συνάμα τρομερά μουντή, απίστευτα θλιβερή, σοκαριστική. Σαν τη ζωή που ξεπέφτει σε άνιση πάλη επιβίωσης και αγώνα διατήρησης έστω της στοιχειώδους ανθρώπινης υπόστασης, όταν οι συνθήκες μοιάζουν βγαλμένες από ένα πολύ σκοτεινό παραμύθι που παγιδεύτηκες μέσα του και ξέρεις πώς δεν μπορείς να ξεφύγεις αλλά ούτε και να υπάρξεις μέσα σε αυτό, αποδεχόμενος (ή αποδεχόμενη) τη μοίρα που σου επιβάλλουν οι "αφηγητές" και κλειδοκράτορές του.
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου